Έχω βρει την πραγματική ευτυχία

                              Έχω βρει την πραγματική ευτυχία

Από την Τζανγκ Χούα, Καμπότζη

Γεννήθηκα σε μια συνηθισμένη οικογένεια αγροτών. Παρόλο που δεν ήμασταν πλούσιοι, ο πατέρας και η μητέρα μου αγαπούσαν ο ένας τον άλλον και μου φέρονταν πολύ καλά —μπορούσες σίγουρα να πεις πως ήμασταν ευτυχισμένοι στην οικογενειακή μας ζωή και ευλογημένοι. Αφού μεγάλωσα, είπα στον εαυτό μου: πρέπει να βρω έναν σύζυγο που θα μου φέρεται καλά κι ύστερα να φτιάξω μια ευτυχισμένη, χαρούμενη οικογένεια. Αυτό είναι το πιο σημαντικό. Δεν αναζητώ πλούτη —το μόνο που χρειάζομαι είναι μια στοργική σχέση με τον σύζυγό μου και μια γαλήνια οικογενειακή ζωή.

Ένα μικρό κομμάτι του τι σημαίνει σωτηρία

Ένα μικρό κομμάτι του τι σημαίνει σωτηρία

Από τη Λιν Κινγκ, επαρχία Σανντόνγκ

Αφού έγινα χριστιανή, πάντα πίστευα ότι, εφ’ όσον έκανα τα πάντα στην άκρη και ξόδευα τον εαυτό μου για τον Θεό, εκτελούσα σωστά το έργο της εκκλησίας, δεν παρατούσα το καθήκον μου ούτε πρόδιδα τον Θεό, όσα βάσανα ή πόνο κι αν υπέμενα, και μπορούσα να Τον ακολουθήσω ως το τέλος, θα ήμουν κάποια με την οποία ο Θεός θα ήταν ευχαριστημένος. Νόμιζα ότι μπορούσα να κερδίσω τη σωτηρία του Θεού και ότι θα ήμουν ικανή να παραμείνω. Ως εκ τούτου, εγκατέλειψα την οικογένειά μου και τις σαρκικές απολαύσεις, και περνούσα κάθε μέρα τρέχοντας δεξιά-αριστερά, απασχολημένη με την εκκλησία. Έτσι κατέληξα να πιστέψω ότι είχα ήδη βαδίσει στο μονοπάτι της σωτηρίας από τον Θεό και ότι το μόνο που είχα να κάνω ήταν να Τον ακολουθήσω ως το τέλος.

Ανοίγοντας την πόρτα της καρδιάς μου και καλωσορίζοντας την επιστροφή του Κυρίου

Ανοίγοντας την πόρτα της καρδιάς μου και καλωσορίζοντας την επιστροφή του Κυρίου

Από τη Γιονγκγουάν, Ηνωμένες Πολιτείες

Τον Νοέμβριο του 1982, ολόκληρη η οικογένειά μας μετανάστευσε στις ΗΠΑ. Όλοι μας πιστεύαμε στον Κύριο από τη γενιά του παππού μου, έτσι, λίγο μετά την άφιξή μας στις Ηνωμένες Πολιτείες, βρήκαμε μια κινέζικη εκκλησία στην Τσάιναταουν της Νέας Υόρκης, ώστε να μπορούμε να παρακολουθούμε τη λειτουργία. Δεν χάσαμε ποτέ μας ούτε μία λειτουργία, ενώ η μητέρα και η αδελφή μου διάβαζαν με μεγάλη επιμέλεια τις γραφές όποτε είχαν τον χρόνο, προκειμένου να αναζητήσουν την ευλογία και την προστασία του Θεού.

Επανέρχομαι στη ζωή από το χείλος του θανάτου

Επανέρχομαι στη ζωή από το χείλος του θανάτου

Από τη Γιανγκ Μέι, Κίνα

Το 2007, ασθένησα ξαφνικά από χρόνια νεφρική ανεπάρκεια. Όταν άκουσαν τα νέα η μητέρα μου και η κουνιάδα μου, που ήταν και οι δύο χριστιανές, καθώς και κάποιες καθολικές φίλες, ήρθαν όλες τους να μου κηρύξουν το ευαγγέλιο. Μου είπαν ότι εφόσον στρεφόμουν στον Κύριο, η ασθένεια μου θα θεραπευόταν. Εγώ, ωστόσο, δεν πίστευα καθόλου στον Θεό. 

Είμαι ανάξιος να δω τον Χριστό

Είμαι ανάξιος να δω τον Χριστό

Από τον Χουανμπάο, επαρχία Λιαόνινγκ

Από τότε που άρχισα να πιστεύω στον Παντοδύναμο Θεό, τον Χριστό των εσχάτων καιρών, θαύμαζα πραγματικά εκείνους τους αδελφούς και τις αδελφές που ακολουθούσαν στο πλευρό του Χριστού, που μπορούσαν να λαμβάνουν προσωπικά την καθοδήγηση του Χριστού και να ακούν τις ομιλίες Του με τα ίδια τους τα αυτιά. Ένοιωθα ότι θα ήταν θαυμάσιο αν ήμουν ικανός να ακούσω κάποια μέρα τον Χριστό να μιλά εγώ ο ίδιος, και θα ήταν ακόμη πιο υπέροχο αν μπορούσα να Τον δω με τα ίδια μου τα μάτια. Όμως το τελευταίο χρονικό διάστημα, μέσα από την ακρόαση της συναναστροφής του Χριστού, έφτασα να νοιώθω βαθιά μέσα μου ότι δεν είμαι άξιος να δω τον Χριστό.

Μαρτυρία πίστης: η ηπατική ασκίτιδα μιας ηλικιωμένης γυναίκας θεραπεύεται ως εκ θαύματος, αφού στράφηκε για στήριξη στον Θεό

Μαρτυρία πίστης: η ηπατική ασκίτιδα μιας ηλικιωμένης γυναίκας θεραπεύεται ως εκ θαύματος, αφού στράφηκε για στήριξη στον Θεό

Περιεχόμενα
Υπομένοντας την ασθένεια, ώστε να μην ταλαιπωρηθούν τα παιδιά της
Σε κρίσιμη κατάσταση, εναποθέτει την ελπίδα της στον Θεό
Η κατάστασή της επιδεινώνεται και κατηγορεί τον Θεό
Τα λόγια του Θεού αποκαλύπτουν την εσφαλμένη οπτική της για την πίστη
Μέσα από την καθοδήγηση των λόγων του Θεού, έπαψε να περιορίζεται από τη σκέψη του θανάτου

Αναγνώριση της διακυβέρνησης του Θεού μετά τη θαυματουργική ανάρρωσή της

Νιώθω πολύ πιο ελαφρύς από τότε που ελευθερώθηκα από τα δεσμά της κοινωνικής θέσης

Από τον Λιανγκ Ζι, επαρχία Ανχού

Ονομάζομαι Λιανγκ Ζι και δέχτηκα τη σωτηρία των εσχάτων ημερών του Θεού πριν από έξι χρόνια. Μια φορά, κατά τη διάρκεια δημοκρατικών εκλογών της εκκλησίας μας, εξελέγην επικεφαλής της εκκλησίας, και η είδηση αυτή μου φάνηκε τόσο απροσδόκητη όσο και συναρπαστική. Σκέφτηκα από μέσα μου: «Η επιλογή μου μεταξύ όλων των αδελφών ως επικεφαλής της εκκλησίας και η ανάληψη της ευθύνης για όλο το εκκλησιαστικό έργο δείχνει ότι είμαι καλύτερος από όλους τους άλλους!» Με τη σκέψη αυτή, ένα αίσθημα ανωτερότητας έπιασε να βγάζει ρίζες στα μύχια της καρδιάς μου, κι εγώ άρχισα να περπατώ κορδωμένος με το κεφάλι ψηλά και ήμουν γεμάτος ενέργεια στις συναθροίσεις με τους αδελφούς και τις αδελφές μου. Ωστόσο, έπειτα από λίγο καιρό, παρατήρησα ότι η αδελφή, με την οποία εκτελούσα το καθήκον μου, διέθετε καλό επίπεδο και συναναστρεφόταν για την αλήθεια με τρόπο που φανέρωνε διαύγεια πνεύματος. Ήταν ικανή να αντιλαμβάνεται τη ρίζα οποιουδήποτε προβλήματος ήγειραν οι αδελφοί και οι αδελφές, και μπορούσε να συναναστρέφεται μαζί τους για το πώς να το λύσουν και να τους δείχνει τον τρόπο να το κάνουν πράξη. Όλοι οι αδελφοί και οι αδελφές ήθελαν να την ακούν να συναναστρέφεται και, βλέποντας αυτή την κατάσταση να εξελίσσεται, άρχισα να τη ζηλεύω και να τη φθονώ. Ήμουν απρόθυμος να παραδεχθώ ότι κάποιος με είχε ξεπεράσει κι έτσι, πριν από κάθε συνάθροιση, προετοιμαζόμουν προσεκτικά σχετικά με τις καταστάσεις και τα προβλήματα των αδελφών, και έσπαγα το κεφάλι μου για το πώς να συναναστρέφομαι με πιο κατανοητό, πιο διαφωτιστικό τρόπο από την αδελφή μου. Όταν, έχοντας συναναστραφεί, έβλεπα όλους τους αδελφούς και τις αδερφές να νεύουν συμφωνώντας, αισθανόμουν πολύ ευχαριστημένος με τον εαυτό μου και πολύ ικανοποιημένος. Αν έβλεπα τους αδελφούς και τις αδελφές μου να αντιδρούν χλιαρά, ένιωθα μελαγχολία και απογοήτευση. Αργότερα, ανακάλυψα ότι ένας αδελφός, μαζί με τον οποίον εκτελούσα το καθήκον μου, γνώριζε πολλά για το γύρισμα ταινιών και ότι ήταν καλός στους υπολογιστές. Όταν είδα ότι, παρά το ότι εγώ ήμουν ο υπεύθυνος της εκκλησίας μας, οι αδελφοί και οι αδελφές αναζητούσαν εκείνον για να συζητήσουν τα επαγγελματικά προβλήματα που αντιμετώπιζαν κατά το γύρισμα ταινιών, ένιωσα σαν να μου στερούσαν τον λόγο —σαν να με άφηναν απέξω. Αισθανόμουν πραγματικά αμήχανος και δυστυχισμένος, και αναρωτήθηκα: «Οι αδελφοί και οι αδελφές αναζητούν πάντα αυτόν όποτε έχουν κάποιο θέμα —μήπως νομίζουν ότι είναι καλύτερος από εμένα; Θα ήταν υπέροχο αν μπορούσα να κατανοήσω και τις δεξιότητες της κινηματογράφησης, καθώς οι αδελφοί και οι αδελφές θα αναζητούν εμένα αντί εκείνον, όποτε έχουν πρόβλημα». Κι έτσι, καθημερινά, από το πρωί ως το βράδυ, έψαχνα για συναφείς πληροφορίες και μελέτησα τα πάντα για το πώς γυρίζονται οι ταινίες. Καθώς έπεσα με τα μούτρα προς χάριν της κοινωνικής θέσης, τα προβλήματα εμφανίζονταν το ένα μετά το άλλο στο έργο της κάθε ομάδας στην εκκλησία, και όσο κι αν συνέχισα τις συναθροίσεις ή τις συναναστροφές, όλα ήταν χωρίς αποτέλεσμα. Ένιωθα τόσο μεγάλη πίεση που δυσκολευόμουν να αναπνεύσω και η καρδιά μου βασανιζόταν. Είπα μέσα μου: «Τι θα σκέφτονται για εμένα οι αδελφοί και οι αδελφές μου; Μήπως θα πιστέψουν ότι, παρά το γεγονός ότι είμαι επικεφαλής, δεν έχω καθόλου ταλέντο για το έργο και ότι απλά δεν έχω τα προσόντα για να εκτελέσω το συγκεκριμένο καθήκον; Απ’ ό,τι φαίνεται, δεν θα καταφέρω να διατηρήσω για πολύ ακόμα τη θέση του επικεφαλής.» Όσο περισσότερο το σκεπτόμουν, τόσο πιο αρνητικός γινόμουν και ένιωθα όλο μου το είναι σαν ξεφούσκωτη μπάλα· η ενέργεια που ένιωθα πριν, είχε χαθεί τελείως. Τελικά, επειδή ζούσα συνεχώς σε μια κατάσταση αρνητικότητας και είχα γίνει αμελής στην εργασία μου, με αντικατέστησαν καθώς ήμουν ανίκανος να εκτελέσω πραγματικό έργο. Εκείνη τη στιγμή, αισθάνθηκα σαν να είχα χάσει όλη μου την αξιοπιστία και ήθελα να ανοίξει η γη να με καταπιεί. Ταυτόχρονα, αναρωτήθηκα: «Λες οι αδελφοί και οι αδελφές μου να μιλούν για μένα πίσω από την πλάτη μου, λέγοντας ότι είμαι ψευδοεπικεφαλής, ότι πασχίζω μόνο για δόξα και κέρδος και ότι δεν επιτελώ πραγματικό έργο;» Όσο το σκεπτόμουν, τόσο μεγαλύτερο πόνο ένιωθα να τυλίγει την καρδιά μου, λες και μες στα αυτιά μου αντηχούσαν πολλές φωνές αποδοκιμασίας…

Δεινά και δοκιμασίες—οι ευλογίες του να έχεις εύνοια

Δεινά και δοκιμασίες—οι ευλογίες του να έχεις εύνοια

Από τον Γουάνγκ Γκανγκ, επαρχία Σαντόγκ

Ζούσα στην επαρχία. Λόγω του ότι η οικογένειά μου ήταν φτωχή, έβγαζα χρήματα κάνοντας προσωρινές δουλειές όπου έβρισκα˙ πίστευα ότι μπορούσα να φτιάξω μια καλύτερη ζωή μέσω της χειρωνακτικής εργασίας μου. Ωστόσο, στη σύγχρονη κινεζική κοινωνία, είδα ότι δεν υπήρχαν εγγυήσεις για τα νομικά δικαιώματα των διακινούμενων εργαζομένων σαν κι εμένα. Ο μισθός μου συχνά παρακρατούταν χωρίς κανέναν απολύτως λόγο. Πολύ συχνά με εξαπατούσαν και με εκμεταλλεύονταν. Μετά από έναν χρόνο σκληρής δουλειάς, δεν έλαβα εκείνα που έπρεπε να λάβω.Αισθάνθηκα ότι αυτός ο κόσμος ήταν στ’ αλήθεια σκοτεινός!