Έχω βρει την πραγματική ευτυχία

                              Έχω βρει την πραγματική ευτυχία

Από την Τζανγκ Χούα, Καμπότζη

Γεννήθηκα σε μια συνηθισμένη οικογένεια αγροτών. Παρόλο που δεν ήμασταν πλούσιοι, ο πατέρας και η μητέρα μου αγαπούσαν ο ένας τον άλλον και μου φέρονταν πολύ καλά —μπορούσες σίγουρα να πεις πως ήμασταν ευτυχισμένοι στην οικογενειακή μας ζωή και ευλογημένοι. Αφού μεγάλωσα, είπα στον εαυτό μου: πρέπει να βρω έναν σύζυγο που θα μου φέρεται καλά κι ύστερα να φτιάξω μια ευτυχισμένη, χαρούμενη οικογένεια. Αυτό είναι το πιο σημαντικό. Δεν αναζητώ πλούτη —το μόνο που χρειάζομαι είναι μια στοργική σχέση με τον σύζυγό μου και μια γαλήνια οικογενειακή ζωή.

Γνώρισα τον σύζυγό μου μέσω ενός κοινού γνωστού. Δεν μου άρεσε στην αρχή γιατί ήταν αρκετά κοντός, μα ο πατέρας και η μητέρα μου είχαν καλή εντύπωση για εκείνον. Έλεγαν πως ήταν καλόκαρδος και θα μου φερόταν καλά. Μπορούσα να δω ότι φερόταν στους ανθρώπους με ειλικρίνεια και φαινόταν σαν κάποιος που θα φερόταν καλά στην οικογένειά του. Σκέφτηκα «Δεν πειράζει που είναι λιγάκι κοντός. Εφόσον μου φέρεται καλά, είναι εντάξει». Κι έτσι, συμφώνησα για τον γάμο και το 1989 παντρευτήκαμε. Αφού παντρευτήκαμε, ο σύζυγός μου ήταν τρυφερός μαζί μου και με φρόντιζε πολύ. Κι εγώ νοιαζόμουν γι’ αυτόν μέσα από την καρδιά μου και πάντα τον είχα προτεραιότητα στο μυαλό μου. Αφού γεννήθηκαν οι δύο μας κόρες, έμεινα στο σπίτι και φρόντιζα το νοικοκυριό ώστε εκείνος να μπορεί να πηγαίνει για δουλειά, χωρίς να χρειάζεται να ανησυχεί για το οτιδήποτε. Αργότερα, τα δυο μας παιδιά χρειάστηκε να φύγουν από την πόλη για σπουδές, κι έτσι νοίκιασα ένα σπίτι κοντά τους για να είμαι μαζί τους κατά τη διάρκεια της φοίτησής τους. Από τη στιγμή που μπορούσα να φροντίσω μόνη μου για κάτι, ποτέ δεν ενοχλούσα τον σύζυγό μου για οικογενειακά ζητήματα, μικρά ή μεγάλα. Κάποιες φορές τα πράγματα ήταν δύσκολα ή κουραστικά, μα η σχέση μας ως σύζυγοι ήταν γεμάτη αμοιβαία αγάπη, φροντίδα και ενδιαφέρον, και ζούσαμε μια γαλήνια ζωή. Ένιωθα πως είχα μια πραγματικά ευτυχισμένη ζωή.
Εκείνη την περίοδο, τα χρήματα που έβγαζε ο σύζυγός μου μόλις που έφταναν να καλύψουν τα καθημερινά μας έξοδα. Παρόλο που η ζωή μας ήταν λίγο δύσκολη, ποτέ δεν του παραπονέθηκα. Ένιωθα πως δύο σύζυγοι θα πρέπει να μοιράζονται τις χαρές και τις λύπες της ζωής. Μα αργότερα, η οικονομική κατάσταση στη δουλειά του άνδρα μου επιδεινώθηκε· έφτασε σε σημείο να φέρνει σπίτι μόλις τα μισά από όσα έβγαζε συνήθως κάθε μήνα και δυσκολευόμασταν να πληρώσουμε τα δίδακτρα των παιδιών μας. Σε μια προσπάθεια να βοηθήσω και να μοιραστώ το άγχος το οποίο είχε φορτωθεί ο σύζυγός μου, άρχισα να δανείζομαι συχνά χρήματα από τους συγγενείς μας. Σκέφτηκα «Αυτές οι δυσκολίες είναι απλώς προσωρινές. Τα πράγματα με τον καιρό θα καλυτερέψουν». Αφού καταλήξαμε να δανειζόμαστε χρήματα για τόσο καιρό, τα χρέη μας όλο και μεγάλωναν και αγχωθήκαμε και οι δύο πάρα πολύ. Το 2013, ο σύζυγός μου είχε την ιδέα να πάει στο εξωτερικό για να βγάλει χρήματα. Όταν μου το είπε, αν και ήμουν διστακτική στο να τον δω να φεύγει, σκέφτηκα «Αν πάει στο εξωτερικό για δύο με τρία χρόνια και κερδίσει κάποια χρήματα, θα είμαστε σε θέση να ξεπληρώσουμε τα χρέη μας και να βελτιώσουμε την οικογενειακή μας κατάσταση. Επιπλέον, τα παιδιά μας μεγαλώνουν και θέλουμε να τους δώσουμε μια καλή ζωή». Για χάρη της οικογένειάς μας, συμφώνησα να πάει στο εξωτερικό για δουλειά.
Ο σύζυγός μου πήγε στην Καμπότζη κι έμεινε εκεί για τρία χρόνια, διάστημα κατά το οποίο εγώ έμεινα στο σπίτι και φρόντιζα τα παιδιά και τους ηλικιωμένους γονείς μας. Στην αρχή, ο σύζυγός μου τηλεφωνούσε συχνά στο σπίτι κι έδειχνε πως νοιάζεται για την οικογένειά του. Έστελνε, επίσης, χρήματα στο σπίτι. Μα όσο περνούσε ο καιρός, άρχισε να τηλεφωνεί όλο και λιγότερο και στο τέλος, τα πράγματα χειροτέρευσαν τόσο, που δεν τηλεφωνούσε ούτε έστελνε καθόλου χρήματα για μεγάλο χρονικό διάστημα. Ανησύχησα πως κάτι του συνέβη, κι έτσι πήγα να τον δω και πήρα μαζί μου και τις κόρες μας. Όταν φτάσαμε στην Καμπότζη και είδα πως ο σύζυγός μου ήταν σώος και αβλαβής, ανακουφίστηκα πολύ. Εφόσον ήταν η πρώτη μας φορά στην Καμπότζη, είχα σχεδιάσει να μείνουμε και οι τρεις εκεί για λίγο καιρό με τον σύζυγό μου κι ύστερα να επιστρέψουμε στην Κίνα. Ωστόσο, αντιλήφθηκα πως κάθε φορά που έβγαινα από το σπίτι με τον σύζυγό μου, οι άνθρωποι που τον γνώριζαν με κοιτούσαν παράξενα. Εφόσον δεν μιλούσαμε την ίδια γλώσσα, δεν είχα ιδέα τι εννοούσαν μ’ αυτό που έκαναν. Μια βδομάδα αργότερα, χωρίς καμία προειδοποίηση, ο σύζυγός μου έφερε, κρατώντας το στην αγκαλιά του, ένα ξένο παιδί για να με δει. Είπε στο παιδί «Άντε, πες γεια στη θεία σου». Εκείνη τη στιγμή απλώς κοιτούσα με απλανές βλέμμα, καθώς δεν είχα ιδέα τι συνέβαινε. Όταν ρώτησα τον σύζυγό μου, ανακάλυψα πως αυτό ήταν το παιδί που είχε κάνει με μια άλλη γυναίκα στην Καμπότζη. Θύμωσα τόσο πολύ, που δεν μπορούσα να μιλήσω, δεν έβγαλα λέξη. Ένιωθα τόσο ηλίθια, εντελώς χαμένη. Όταν προσπάθησα να τον επιπλήξω, είπε, πολύ ήρεμα «Αυτό είναι απολύτως φυσιολογικό. Πολλοί άνθρωποι εδώ το κάνουν!» Ακούγοντάς τον να το λέει αυτό, θύμωσα τόσο πολύ, που άρχισα να τρέμω ολόκληρη. Ποτέ δεν είχα σκεφτεί πως ο ίδιος μου ο σύζυγος, ο οποίος με αγαπούσε εδώ και τόσα χρόνια, θα μπορούσε να πει κάτι τόσο ψυχρό και άκαρδο και να κάνει κάτι τόσο αδιάντροπο. Μέσα στην οργή μου, τον χαστούκισα μια-δυο φορές δυνατά. Η προδοσία του ήρθε σαν κεραυνός εν αιθρία για εμένα —απλώς δεν μπορούσα να δεχθώ αυτό που συνέβαινε. Παρέλυσα εντελώς. Κάθισα απλώς στο πάτωμα κι έκλαιγα γοερά. Ρωτούσα τον εαυτό μου ξανά και ξανά «Γιατί να μου το κάνει αυτό; Πού είναι ο σύζυγος που γνώριζα; Μου έδωσε όρκο αιώνιας αγάπης —ήταν κι αυτός, και η τρυφερότητα και η φροντίδα του, όλα ψεύτικα; Έχω δώσει όλο μου το είναι γι’ αυτήν την οικογένεια. Ποτέ δεν του ζήτησα χρήματα ή ωραία πράγματα. Μα τώρα…» Ένιωθα τρομερά εξευτελισμένη και βαθιά μέσα μου ένιωθα πληγωμένη και αδικημένη. Ένιωθα πως δεν υπήρχε τρόπος να συνεχίσω να ζω.
Κατά τις ημέρες που ακολούθησαν, το πρόσωπό μου ήταν διαρκώς υγρό από δάκρυα. Απεχθανόμουν εκείνη τη γυναίκα και απεχθανόμουν εκείνο το παιδί. Είπα στον σύζυγό μου πως ήθελα να πάρουμε διαζύγιο και ετοιμάστηκα να επιστρέψω με τις κόρες μου πίσω στην Κίνα και ύστερα να αποχωρήσω από αυτήν την υποτιθέμενη οικογένεια. Μα προς έκπληξή μου, ο σύζυγός μου όχι μόνο δεν συμφωνούσε με το διαζύγιο, αλλά δεν ήταν και πρόθυμος να αφήσει εκείνη τη γυναίκα. Αργότερα έμαθα πως κάποια μέλη της οικογένειάς μου ήξεραν εδώ και λίγο καιρό πως ο σύζυγός μου είχε βρει άλλη γυναίκα και είχε παιδί μαζί της, μα με κρατούσαν στο σκοτάδι όλο αυτό το διάστημα. Ένιωσα, τότε, ακόμα περισσότερο πως μου είχαν στερήσει κάθε αξιοπρέπεια στη ζωή μου. Είχα αφοσιωθεί ολόκαρδα στη διαχείριση της οικογένειάς μας, χωρίς να φανταστώ ποτέ πως θα μου το ξεπλήρωναν με προδοσία και απάτη. Η καρδιά μου έσπασε. Αυτό το δυνατό χτύπημα ήταν από μόνο του αρκετά οδυνηρό, μα αυτό που πραγματικά δεν μπορούσα να δεχθώ ήταν εκείνα τα περίεργα βλέμματα που μου έριχναν όλοι οι γνωστοί του συζύγου μου· μάλιστα μέχρι που με κουτσομπόλευαν. Ο σύζυγός μου ήταν αυτός που με είχε προδώσει κι εκείνη η γυναίκα αυτή που είχε γκρεμίσει εξ’ αρχής την οικογένειά μου, μα εκείνη τη στιγμή, στα μάτια των άλλων, εγώ ήμουν η παρείσακτη. Απλώς δεν μπορώ να εκφράσω με λόγια τον πόνο που ένιωθα εκείνη τη στιγμή. Κάθε μέρα περνούσε τόσο αργά σαν να ήταν ένας χρόνος, και είχα χάσει περισσότερα από δέκα κιλά.
Ακριβώς τη στιγμή που είχα παραδοθεί εντελώς στην απελπισία, ήρθε σ’ εμένα η σωτηρία του Παντοδύναμου Θεού τις έσχατες ημέρες. Η γειτόνισσά μου από το διπλανό σπίτι, η Λιν Τινγκ, άκουσε τι είχε συμβεί κι έτσι ήρθε από το σπίτι και μοιράστηκε μαζί μου το ευαγγέλιο. Είπε «Έχε πίστη —ο Θεός μπορεί να σε βοηθήσει». Ωστόσο, για έναν άνθρωπο σαν εμένα που είχα μεγαλώσει με αθεϊστική παιδεία, δεν μπορούσα απλώς να χτυπήσω τα δάχτυλά μου και ξαφνικά να έχω πίστη! Δεν απάντησα καν. Η Λιν Τινγκ ήρθε αργότερα για να μιλήσει μαζί μου ξανά και είπε «Διάβασε τα λόγια του Θεού. Μόνο ο Θεός μπορεί να σε σώσει από τα βάσανά σου…». Όλα όσα έλεγε ήταν τόσο ειλικρινή, που συγκινήθηκα λιγάκι και ντρεπόμουν να την απορρίψω για δεύτερη φορά, έτσι δέχθηκα το βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται». Όταν το άνοιξα, είδα το εξής απόσπασμα: «Η ανθρωπότητα, που παράτησε την παροχή ζωής από τον Παντοδύναμο, δεν γνωρίζει γιατί υπάρχει κι όμως φοβάται τον θάνατο. Δεν έχουν βοήθεια ή υποστήριξη, κι όμως διστάζουν ακόμα να κλείσουν τα μάτια τους και προετοιμάζονται να παρατείνουν μια ποταπή ύπαρξη σ’ αυτόν τον κόσμο, σακιά από σάρκα χωρίς καμία αίσθηση της ίδιας τους της ψυχής. Ζεις κατ’ αυτόν τον τρόπο, χωρίς ελπίδα, όπως και οι άλλοι, χωρίς σκοπό. Υπάρχει μόνο ο Ένας κι Άγιος στον μύθο, ο οποίος θα έρθει να σώσει όσους στενάζουν από τα βάσανα κι επιθυμούν απελπισμένα την άφιξή Του. […] Όταν θα είσαι κουρασμένος κι όταν θα αρχίσεις να νιώθεις την απόγνωση του κόσμου αυτού, μη μπερδευτείς, μην κλάψεις. Ο Παντοδύναμος Θεός, ο Παρατηρητής, θ’ αγκαλιάσει την άφιξή σου ανά πάσα στιγμή» («Ο αναστεναγμός του Παντοδύναμου» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»). Όταν διάβασα τα εγκάρδια λόγια του Θεού, έκλαψα δυνατά και ένιωσα πως ο Θεός κατανοεί στ’ αλήθεια την ανθρωπότητα. Ήθελα να πεθάνω εξαιτίας της προδοσίας του συζύγου μου, μα στερούμουν θάρρους και δεν ήθελα να πεθάνω έτσι. Είχα χάσει τον σκοπό και την κατεύθυνσή μου στη ζωή και είχα φτάσει σε σημείο να μη με νοιάζει καθόλου το να μείνω συγκροτημένη. Όταν διάβασα τα λόγια του Θεού, ήταν σαν να είδα πως υπήρχε ελπίδα στη ζωή και η καρδιά μου βρήκε κάποια γαλήνη. Παρόλο που ο σύζυγός μου με είχε προδώσει, μπορούσα να στηριχθώ στον Θεό. Δεν ήμουν μόνη. Ο Παντοδύναμος Θεός είπε: «Όταν θα αρχίσεις να νιώθεις την απόγνωση του κόσμου αυτού, μη μπερδευτείς, μην κλάψεις. Ο Παντοδύναμος Θεός, ο Παρατηρητής, θ’ αγκαλιάσει την άφιξή σου ανά πάσα στιγμή». Στηρίχθηκα με προθυμία στον Θεό διότι είχα πληγωθεί και δεν είχα κανέναν να νοιάζεται για εμένα. Χρειαζόμουν την αγκαλιά του Θεού. Αισθανόμουν την κάθε ημέρα τόσο δύσκολη, τόσο εξουθενωτική και δεν ήθελα να συνεχίσω έτσι. Αντιλήφθηκα πως εφόσον ο Θεός κατανοεί τόσο καλά την ανθρωπότητα, σίγουρα θα μπορούσε να με οδηγήσει μακριά από αυτόν τον πόνο. Κι έτσι, άρχισα να διαβάζω τον λόγο του Θεού και να μαθαίνω να ψέλνω ύμνους δοξολογίας για τον Θεό μαζί με τη Λιν Τινγκ. Μου είπε «Όταν περνάς δύσκολες στιγμές, να προσεύχεσαι στον Θεό και να διαβάζεις τα λόγια Του. Ο Θεός μπορεί να παρηγορήσει τις τραυματισμένες μας ψυχές». Αυτό ακριβώς έκανα. Όταν παρακολουθούσα τα μουσικά βίντεο και τα βίντεο με τους ύμνους που είχαν γυρίσει οι αδελφοί και οι αδελφές της Εκκλησίας του Παντοδύναμου Θεού, ανέβλυζε ευτυχία μέσα από την καρδιά μου. Ειδικά όταν είδα το βίντεο «Η Ευτυχία στην ευλογημένη Γη της Χαναάν», ένιωθα πως και η δική μου καρδιά χόρευε μαζί με τους αδελφούς και τις αδελφές που χόρευαν και τραγουδούσαν. Η κατάθλιψη και ο πόνος σταδιακά εξαφανίστηκαν από την καρδιά μου και ένα χαμόγελο άρχισε τελικά να εμφανίζεται στο πρόσωπό μου. Ξαφνικά ένιωσα πως αυτή ήταν η οικογένεια που επιθυμούσα πραγματικά και ότι μπορώ να βρω την αληθινή ευτυχία μόνο με τους αδελφούς και τις αδελφές. Έτσι, προσχώρησα στην Εκκλησία του Παντοδύναμου Θεού κι άρχισα να ζω μια εκκλησιαστική ζωή με τους αδελφούς και τις αδελφές μου.
Αργότερα διάβασα αυτά τα λόγια από τον Θεό: «Ο Σατανάς εκμεταλλεύεται τις κοινωνικές τάσεις για να διαφθείρει τον άνθρωπο. Αυτές οι κοινωνικές τάσεις περιλαμβάνουν πολλά στοιχεία. Κάποιοι λένε: “Έχουν να κάνουν με τα ρούχα που φοράμε; Έχουν να κάνουν με την τελευταία λέξη της μόδας, με τα καλλυντικά, τις κομμώσεις και τις εκλεκτές γεύσεις;” Έχουν να κάνουν με αυτά τα πράγματα; Όλα αυτά αποτελούν μέρος των τάσεων, αλλά δεν θέλουμε να αναφερθούμε εδώ σ’ αυτά. Θέλουμε μόνο να μιλήσουμε για τις ιδέες που μεταφέρουν οι κοινωνικές τάσεις στους ανθρώπους, για τον τρόπο με τον οποίον καθορίζουν τη συμπεριφορά των ανθρώπων στον κόσμο, τους στόχους που θέτουν στη ζωή και τη γενικότερη στάση των ανθρώπων. Αυτά είναι πολύ σημαντικά στοιχεία, καθώς μπορούν να ελέγχουν και να επηρεάζουν την πνευματική κατάσταση του ανθρώπου. Η μία μετά την άλλη, όλες αυτές οι τάσεις επιφέρουν μια σατανική επίδραση, η οποία συνεχώς εκφυλίζει τον άνθρωπο, τον κάνει να χάνει συνεχώς τη συνείδηση, την ανθρώπινη φύση και τη λογική του, και υποβαθμίζει ολοένα περισσότερο την ηθική του και την ποιότητα του χαρακτήρα του, σε βαθμό που να μπορούμε να πούμε ότι οι άνθρωποι σήμερα, στην πλειονότητά τους, δεν έχουν καμία ακεραιότητα, καθόλου ανθρώπινη φύση, αλλά ούτε και συνείδηση, πόσο μάλλον λογική. […] Όταν φυσάει ο άνεμος των τάσεων, ίσως μόνο ένας μικρός αριθμός ανθρώπων να είναι αυτός που ορίζει τις τάσεις. Αυτοί οι άνθρωποι ξεκινούν να κάνουν κάτι, αποδέχονται ένα είδος ιδέας ή ένα είδος προοπτικής. Ωστόσο, οι άνθρωποι, στην πλειονότητά τους, και λόγω της άγνοιάς τους, θα εξακολουθούν να μολύνονται συνεχώς, να αφομοιώνονται και να έλκονται από αυτού του είδους την τάση, μέχρι όλοι τους, χωρίς να το γνωρίζουν, να την αποδέχονται ακούσια, να βυθίζονται σ’ αυτήν και να ελέγχονται από αυτήν. Αυτού του είδους οι τάσεις, η μία μετά την άλλη, τους ανθρώπους που δεν έχουν νου υγιή εν σώματι υγιεί, που δεν έχουν γνωρίσει ποτέ την αλήθεια, που δεν μπορούν να καταλάβουν τη διαφορά ανάμεσα στο θετικό και το αρνητικό, τους κάνουν να αποδέχονται πρόθυμα τις όποιες τάσεις, τις απόψεις για τη ζωή και τις αξίες που προέρχονται από τον Σατανά. Αποδέχονται ό,τι τους λέει ο Σατανάς σχετικά με την προσέγγιση που πρέπει να έχουν απέναντι στη ζωή και τον τρόπο ζωής που τους “χαρίζει” ο Σατανάς. Δεν έχουν τη δύναμη ούτε την ικανότητα, πόσο μάλλον την επίγνωση, για να αντισταθούν» («Ο ίδιος ο Θεός, ο μοναδικός ΣΤ’» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»). Αυτά τα λόγια από τον Θεό έφεραν στο μυαλό μου αυτό που μου είχε πει ο σύζυγός μου: «Αυτό είναι απολύτως φυσιολογικό. Πολλοί άνθρωποι εδώ το κάνουν!» Δεν είναι οι σκέψεις και οι απόψεις του συζύγου μου αληθινό παράδειγμα αυτού που αποκαλύπτεται στα λόγια του Θεού σχετικά με το πώς οι πονηρές τάσεις της κοινωνίας ρουφούν τους ανθρώπους και τους φθείρουν; Πριν να φύγει από τη χώρα, ο σύζυγός μου μπορούσε να φροντίσει την οικογένεια και νοιαζόταν για εμένα και τα παιδιά μας. Ωστόσο, στα τρία σύντομα χρόνια αφότου εγκατέλειψε το σπίτι για να εργαστεί, έπεσε με τα μούτρα στο να ακολουθεί τις πονηρές τάσεις της κοινωνίας —είχε προδώσει τους κοντινότερους σ’ αυτόν ανθρώπους. Όταν οι σκέψεις μου στράφηκαν στη σημερινή κοινωνία, συνειδητοποίησα πως πολλές γυναίκες δεν πιστεύουν πως το να είσαι ερωμένη είναι κάτι επαίσχυντο —αντίθετα νομίζουν πως σημαίνει ότι είναι περπατημένες. Πολλοί άνδρες έχουν δηλητηριαστεί από κάποιον πονηρό τρόπο σκέψης, όπως: «Η κόκκινη σημαία στο σπίτι παραμένει ψηλά, ενώ οι πολύχρωμες σημαίες αλλού ανεμίζουν στο αεράκι». Ιδέες σαν κι αυτήν, τους οδηγούν σε αδιάντροπες εξωσυζυγικές σχέσεις. Δεν το θεωρούν επαίσχυντο, αντίθετα το θεωρούν ως κάτι για το οποίο πρέπει να είναι υπερήφανοι. Ο σύζυγός μου δεν ήθελε να πάρει διαζύγιο από εμένα, μα δεν ήθελε επίσης και να αφήσει εκείνη τη γυναίκα. Δεν τον ήλεγχε αυτός ο πονηρός τρόπος σκέψης και οπτική; Μέσα από την ανάγνωση των λόγων του Παντοδύναμου Θεού, κατάφερα τελικά να κατανοήσω πως στην πραγματικότητα όλοι είναι θύματα. Όλοι έχουν εξαπατηθεί από τον πονηρό τρόπο σκέψης που μας εμφύτεψε ο Σατανάς. Αυτός είναι ο μοναδικός λόγος για τον οποίο έχουμε διαφθαρεί σε σημείο που δεν έχουμε καμία ηθική, καμία ντροπή. Αναρωτήθηκα «Τι κερδίζουν οι άνθρωποι εκπληρώνοντας τις δικές τους εγωιστικές επιθυμίες; Μπορούν πραγματικά να αποκτήσουν ευτυχία;» Όπως το έβλεπα εγώ, δεν νομίζω πως ο σύζυγός μου κι εκείνη η γυναίκα ήταν πιο ευτυχισμένοι απ’ ό,τι είμαι εγώ, και επιπλέον, αυτό το παιδί είναι ένα αθώο θύμα. Δεν είναι η δυστυχία την οποία έχει βιώσει ολόκληρη η οικογένειά μας, απλώς αποτέλεσμα της διαφθοράς και του πλήγματος του Σατανά; Όταν σκέφτομαι τον εαυτό μου, αν δεν ερχόταν σ’ εμένα η σωτηρία του Θεού, θα είχα επίσης σαπίσει μέσα μου από τις πονηρές τάσεις της κοινωνίας. Σκεφτόμουν πως εφόσον ο σύζυγός μου είχε βρει άλλη γυναίκα, θα μπορούσα να κάνω το ίδιο και να ψάξω για κάποιον άλλον, καθώς θα υπήρχαν πολλοί άλλοι άνδρες που θα με ήθελαν. Είμαι ευγνώμων που ο Θεός με έσωσε ακριβώς τη στιγμή που ο Σατανάς ήταν έτοιμος να με καταβροχθίσει. Ο Θεός μού επέτρεψε να έρθω ενώπιόν Του και να λάβω την προστασία Του. Διαφορετικά, θα είχα καταστραφεί από τις πονηρές τάσεις αυτής της κοινωνίας.
Αργότερα διάβασα αυτά τα λόγια του Θεού: «Επειδή η ουσία του Θεού είναι άγια, αυτό σημαίνει ότι μόνο μέσα από τον Θεό μπορείς να διαβείς τον φωτεινό, τον σωστό δρόμο στη ζωή. Μόνο μέσα από τον Θεό μπορείς να γνωρίσεις το νόημα της ζωής, μόνο μέσα από τον Θεό μπορείς να βιώσεις την πραγματική ανθρώπινη φύση, να κατέχεις την αλήθεια, να γνωρίσεις την αλήθεια, και μόνο μέσα από τον Θεό μπορείς να αποκτήσεις ζωή από την αλήθεια. Μόνο ο ίδιος ο Θεός μπορεί να σε βοηθήσει να αποφύγεις το κακό και να σε σώσει από τη βλάβη που προκαλεί ο Σατανάς και τον έλεγχο που έχει επάνω σου. Εκτός από τον Θεό, κανένας και τίποτα δεν μπορεί να σε σώσει από τον ωκεανό των συμφορών, ώστε να μην υποφέρεις άλλο: αυτό καθορίζεται από την ουσία του Θεού. Μόνο ο ίδιος ο Θεός σε σώζει με τόση ανιδιοτέλεια, μόνο ο Θεός είναι ο τελικός υπεύθυνος για το μέλλον σου, για τη μοίρα σου και για τη ζωή σου και Εκείνος διευθετεί όλα τα πράγματα για εσένα. Αυτό είναι κάτι που τίποτα δημιουργημένο ή μη δημιουργημένο δεν μπορεί να καταφέρει. Επειδή τίποτα δημιουργημένο ή μη δημιουργημένο δεν έχει ουσία παρόμοια με του Θεού, κανένας άνθρωπος ή πράγμα δεν έχει την ικανότητα να σε σώσει ή να σε καθοδηγήσει. Αυτή είναι η σημασία της ουσίας του Θεού για τον άνθρωπο» («Ο ίδιος ο Θεός, ο μοναδικός ΣΤ’» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»). Από τα λόγια του Θεού, μπορούσα να νιώσω την αγάπη και την ανησυχία Του για την ανθρωπότητα, κι επίσης κατάφερα να κατανοήσω πως, παρόλο που ο Σατανάς μπορεί να χρησιμοποιήσει κάθε είδους κοινωνικές τάσεις ώστε να μας διαφθείρει και να μας βλάψει, ο Θεός δεν έχει ποτέ παραιτηθεί από τη σωτηρία μας. Ο Θεός πάντα μας προστατεύει σιωπηλά, σχεδιάζοντας κάθε είδους διαφορετικές καταστάσεις ώστε να μπορέσουμε να επιστρέψουμε ενώπιόν Του και να δεχθούμε τη σωτηρία Του. Αναλογιζόμενη το γεγονός ότι ζούσα μες στην αγανάκτηση και τα βάσανα μετά την προδοσία του συζύγου μου, γνώριζα πως αν δεν ήταν η φροντίδα και το έλεος του Θεού, αν δεν με είχαν παρηγορήσει κι ενθαρρύνει τα λόγια Του ώστε να μπορέσω να δω τα τεχνάσματα και τις δόλιες μηχανορραφίες που χρησιμοποιεί ο Σατανάς για να διαφθείρει τους ανθρώπους, και να δω καθαρά πώς οι πονηρές τάσεις του Σατανά μας δηλητηριάζουν, τότε θα είχα μείνει να ζω για πάντα σε αυτήν την κατάσταση αγανάκτησης και πόνου. Δεν θα είχα καταφέρει ποτέ να ελευθερωθώ από αυτήν. Θα είχα μάλιστα καταστρέψει εντελώς τον εαυτό μου, μόνο και μόνο για να διώξω αυτήν την απέχθεια από την καρδιά μου. Μέσω αυτής της εμπειρίας, όχι μόνο βίωσα την αγάπη του Θεού, μα έφτασα πραγματικά σε σημείο να νιώσω πως μόνο ο Θεός μπορεί να σώσει την ανθρωπότητα από τη διαφθορά και το πλήγμα του Σατανά, και μόνο ο Θεός μπορεί να μας οδηγήσει στο μονοπάτι του φωτός στη ζωή. Ευχαριστώ τον Παντοδύναμο Θεό που με έσωσε από την άβυσσο του πόνου!
Αυτές τις ημέρες, τώρα που έχω διαβάσει περισσότερα από τα λόγια του Θεού, έχω φτάσει σε σημείο να κατανοήσω λίγη από την αλήθεια και μπορώ να δω πιο καθαρά πολλά ζητήματα. Δεν μισώ πια τον σύζυγό μου, ούτε εκείνη τη γυναίκα. Είναι ελεύθεροι να επιλέξουν όποιου είδους ζωή θέλουν να ζήσουν. Είμαι επίσης σε θέση να είμαι ήρεμη και ψύχραιμη με συγγενείς και φίλους. Δεν κατηγορώ πια καθόλου την οικογένειά μου, καθώς όλοι έχουμε διαφθαρεί από τον Σατανά και είμαστε όλοι θύματά του. Τώρα, παρευρίσκομαι συχνά σε συγκεντρώσεις με τους αδελφούς και τις αδελφές μου, όπου διαβάζουμε τα λόγια του Θεού, συναναστρεφόμαστε και μοιραζόμαστε τις προσωπικές μας εμπειρίες. Αποκομίζω καθημερινά συγκομιδή από τα λόγια του Θεού. Έχω γαλήνη και χαρά μέσα στην καρδιά μου και η ζωή μου είναι γεμάτη ελπίδα. Ευχαριστώ τον Παντοδύναμο Θεό που με καθοδήγησε στο σωστό μονοπάτι στη ζωή και που μου έδωσε ένα αληθινό σπιτικό. Εκεί βρήκα την αληθινή ευτυχία και το μόνο που επιθυμώ είναι να ακολουθώ τον Θεό για πάντα!

Επιστροφή στην αρχική