Το καθήκον κάποιου μπορεί να εκτελείται σωστά μόνο μετά την αντιμετώπιση της επιπολαιότητας

Το καθήκον κάποιου μπορεί να εκτελείται σωστά μόνο μετά την αντιμετώπιση της επιπολαιότητας

Από τον Τζινγκσιάν, Ιαπωνία

Συνήθως, κατά τη διάρκεια της συνάθροισης ή όταν έκανα τις πνευματικές μου ασκήσεις, παρ’ όλο που διάβαζα συχνά τα λόγια του Θεού σχετικά με την αποκάλυψη της επιπολαιότητας των ανθρώπων, δεν έδινα μεγάλη προσοχή στη δική μου είσοδο· μέσα μου, δεν πίστευα ότι είχα σοβαρό θέμα ως προς αυτό, έτσι σπανίως αναζητούσα την αλήθεια για να διορθώσω το πρόβλημα της επιπόλαιης εκτέλεσης του καθήκοντός μου.

Η απελευθέρωση της καρδιάς

Η απελευθέρωση της καρδιάς

Από τη Ζενγκξίν, ΗΠΑ

Τον Οκτώβριο του 2016, ο σύζυγός μου και εγώ δεχτήκαμε τη σωτηρία του Παντοδύναμου Θεού τις έσχατες ημέρες, ενώ βρισκόμασταν στο εξωτερικό. Μετά από αυτό, άρχισα να παρίσταμαι συχνά σε συναθροίσεις με αδελφούς και αδελφές για να διαβάσουμε τα λόγια του Θεού, να μοιραστούμε τις εμπειρίες μας και την κατανόηση των λόγων Του και να ψάλλουμε ύμνους προς δόξα του Θεού. Αισθανόμουν ότι το συγκεκριμένο είδος της εκκλησιαστικής ζωής ήταν γεμάτο χαρά και πραγματικά την απολάμβανα.

Νιώθω πολύ πιο ελαφρύς από τότε που ελευθερώθηκα από τα δεσμά της κοινωνικής θέσης

Από τον Λιανγκ Ζι, επαρχία Ανχού

Ονομάζομαι Λιανγκ Ζι και δέχτηκα τη σωτηρία των εσχάτων ημερών του Θεού πριν από έξι χρόνια. Μια φορά, κατά τη διάρκεια δημοκρατικών εκλογών της εκκλησίας μας, εξελέγην επικεφαλής της εκκλησίας, και η είδηση αυτή μου φάνηκε τόσο απροσδόκητη όσο και συναρπαστική. Σκέφτηκα από μέσα μου: «Η επιλογή μου μεταξύ όλων των αδελφών ως επικεφαλής της εκκλησίας και η ανάληψη της ευθύνης για όλο το εκκλησιαστικό έργο δείχνει ότι είμαι καλύτερος από όλους τους άλλους!» Με τη σκέψη αυτή, ένα αίσθημα ανωτερότητας έπιασε να βγάζει ρίζες στα μύχια της καρδιάς μου, κι εγώ άρχισα να περπατώ κορδωμένος με το κεφάλι ψηλά και ήμουν γεμάτος ενέργεια στις συναθροίσεις με τους αδελφούς και τις αδελφές μου. Ωστόσο, έπειτα από λίγο καιρό, παρατήρησα ότι η αδελφή, με την οποία εκτελούσα το καθήκον μου, διέθετε καλό επίπεδο και συναναστρεφόταν για την αλήθεια με τρόπο που φανέρωνε διαύγεια πνεύματος. Ήταν ικανή να αντιλαμβάνεται τη ρίζα οποιουδήποτε προβλήματος ήγειραν οι αδελφοί και οι αδελφές, και μπορούσε να συναναστρέφεται μαζί τους για το πώς να το λύσουν και να τους δείχνει τον τρόπο να το κάνουν πράξη. Όλοι οι αδελφοί και οι αδελφές ήθελαν να την ακούν να συναναστρέφεται και, βλέποντας αυτή την κατάσταση να εξελίσσεται, άρχισα να τη ζηλεύω και να τη φθονώ. Ήμουν απρόθυμος να παραδεχθώ ότι κάποιος με είχε ξεπεράσει κι έτσι, πριν από κάθε συνάθροιση, προετοιμαζόμουν προσεκτικά σχετικά με τις καταστάσεις και τα προβλήματα των αδελφών, και έσπαγα το κεφάλι μου για το πώς να συναναστρέφομαι με πιο κατανοητό, πιο διαφωτιστικό τρόπο από την αδελφή μου. Όταν, έχοντας συναναστραφεί, έβλεπα όλους τους αδελφούς και τις αδερφές να νεύουν συμφωνώντας, αισθανόμουν πολύ ευχαριστημένος με τον εαυτό μου και πολύ ικανοποιημένος. Αν έβλεπα τους αδελφούς και τις αδελφές μου να αντιδρούν χλιαρά, ένιωθα μελαγχολία και απογοήτευση. Αργότερα, ανακάλυψα ότι ένας αδελφός, μαζί με τον οποίον εκτελούσα το καθήκον μου, γνώριζε πολλά για το γύρισμα ταινιών και ότι ήταν καλός στους υπολογιστές. Όταν είδα ότι, παρά το ότι εγώ ήμουν ο υπεύθυνος της εκκλησίας μας, οι αδελφοί και οι αδελφές αναζητούσαν εκείνον για να συζητήσουν τα επαγγελματικά προβλήματα που αντιμετώπιζαν κατά το γύρισμα ταινιών, ένιωσα σαν να μου στερούσαν τον λόγο —σαν να με άφηναν απέξω. Αισθανόμουν πραγματικά αμήχανος και δυστυχισμένος, και αναρωτήθηκα: «Οι αδελφοί και οι αδελφές αναζητούν πάντα αυτόν όποτε έχουν κάποιο θέμα —μήπως νομίζουν ότι είναι καλύτερος από εμένα; Θα ήταν υπέροχο αν μπορούσα να κατανοήσω και τις δεξιότητες της κινηματογράφησης, καθώς οι αδελφοί και οι αδελφές θα αναζητούν εμένα αντί εκείνον, όποτε έχουν πρόβλημα». Κι έτσι, καθημερινά, από το πρωί ως το βράδυ, έψαχνα για συναφείς πληροφορίες και μελέτησα τα πάντα για το πώς γυρίζονται οι ταινίες. Καθώς έπεσα με τα μούτρα προς χάριν της κοινωνικής θέσης, τα προβλήματα εμφανίζονταν το ένα μετά το άλλο στο έργο της κάθε ομάδας στην εκκλησία, και όσο κι αν συνέχισα τις συναθροίσεις ή τις συναναστροφές, όλα ήταν χωρίς αποτέλεσμα. Ένιωθα τόσο μεγάλη πίεση που δυσκολευόμουν να αναπνεύσω και η καρδιά μου βασανιζόταν. Είπα μέσα μου: «Τι θα σκέφτονται για εμένα οι αδελφοί και οι αδελφές μου; Μήπως θα πιστέψουν ότι, παρά το γεγονός ότι είμαι επικεφαλής, δεν έχω καθόλου ταλέντο για το έργο και ότι απλά δεν έχω τα προσόντα για να εκτελέσω το συγκεκριμένο καθήκον; Απ’ ό,τι φαίνεται, δεν θα καταφέρω να διατηρήσω για πολύ ακόμα τη θέση του επικεφαλής.» Όσο περισσότερο το σκεπτόμουν, τόσο πιο αρνητικός γινόμουν και ένιωθα όλο μου το είναι σαν ξεφούσκωτη μπάλα· η ενέργεια που ένιωθα πριν, είχε χαθεί τελείως. Τελικά, επειδή ζούσα συνεχώς σε μια κατάσταση αρνητικότητας και είχα γίνει αμελής στην εργασία μου, με αντικατέστησαν καθώς ήμουν ανίκανος να εκτελέσω πραγματικό έργο. Εκείνη τη στιγμή, αισθάνθηκα σαν να είχα χάσει όλη μου την αξιοπιστία και ήθελα να ανοίξει η γη να με καταπιεί. Ταυτόχρονα, αναρωτήθηκα: «Λες οι αδελφοί και οι αδελφές μου να μιλούν για μένα πίσω από την πλάτη μου, λέγοντας ότι είμαι ψευδοεπικεφαλής, ότι πασχίζω μόνο για δόξα και κέρδος και ότι δεν επιτελώ πραγματικό έργο;» Όσο το σκεπτόμουν, τόσο μεγαλύτερο πόνο ένιωθα να τυλίγει την καρδιά μου, λες και μες στα αυτιά μου αντηχούσαν πολλές φωνές αποδοκιμασίας…

Η μεταμόρφωση ενός ξεπεσμένου ανθρώπου

Η μεταμόρφωση ενός ξεπεσμένου ανθρώπου

Από τον Τονγκ Σιν, επαρχία Φουτζιάν

Γεννήθηκα στην ύπαιθρο. Κατάγομαι από μια οικογένεια έντιμων αγροτών και, εκτός αυτού, η οικογένειά μας ήταν ολιγάριθμη, κι έτσι συχνά πέφταμε θύματα εκφοβισμού. Όταν ήμουν 13 χρονών, ένα παιδί ξυλοκοπήθηκε από κάποιον που δεν ήταν από το χωριό μας. Οι χωριανοί κατηγόρησαν ψευδώς τον πατέρα μου ότι το προκάλεσε και είπαν ότι θα ερευνούσαν το σπίτι μας και θα κατείσχαν την περιουσία μας, θα έπαιρναν τα γουρούνια μας και θα ξυλοκοπούσαν τον πατέρα μου. Μια φορά, επίσης, ένας άλλος χωριανός πήρε το δίχτυ ψαρέματός μας και το κράτησε για δικό του. Όταν ο πατέρας μου πήγε να το πάρει πίσω, ο χωριανός, στ’ αλήθεια, χτύπησε τον πατέρα μου, βασιζόμενος στην δική του εξουσία και επιρροή.

Μέσω των μεγάλων δεινών έχω αποκομίσει μεγάλα οφέλη

Μέσω των μεγάλων δεινών έχω αποκομίσει μεγάλα οφέλη

Από τη Ρονγκουάν, επαρχία Χενάν

Ο Θεός είπε: «Με βάση τις διαφορετικές λειτουργίες και μαρτυρίες τους, οι νικητές στη βασιλεία θα υπηρετούν ως ιερείς ή ακόλουθοι, και όλοι εκείνοι που πέρασαν τις δοκιμασίες, θα γίνουν το σώμα των ιερέων μέσα στη βασιλεία. […] Στο σώμα των ιερέων θα υπάρχουν αρχιερείς και ιερείς, και οι υπόλοιποι θα είναι οι υιοί και ο λαός του Θεού. Όλα αυτά καθορίζονται από τις μαρτυρίες τους προς τον Θεό κατά τη διάρκεια της δοκιμασίας· δεν είναι τίτλοι που δίνονται έτσι, χωρίς λόγο» (από «Το έργο του Θεού και οι πράξεις του ανθρώπου» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»). «Η ώρα των βασάνων δεν θα κρατήσει πάρα πολύ, ούτε καν έναν χρόνο.

Επιτέλους μπορώ να βιώσω λίγη ανθρώπινη ομοιότητα

Επιτέλους μπορώ να βιώσω λίγη ανθρώπινη ομοιότητα

Από τον Σιανγκουάνγκ, επαρχία Σιτσουάν

Ο λόγος του Θεού λέει: «Σκληρή, βάναυση ανθρωπότητα! Η πονηριά και η μηχανορραφία, το σπρωξίδι μεταξύ των ανθρώπων, το κυνήγι για φήμη και περιουσία, η κοινή σφαγή – πότε επιτέλους θα σταματήσουν όλα αυτά; Ο Θεός έχει πει εκατοντάδες χιλιάδες λόγια, ωστόσο κανείς δεν λογικεύτηκε. Δρουν για χάρη των οικογενειών τους, για τους γιους και τις κόρες τους, για την καριέρα τους, τις προοπτικές τους, το κύρος τους, τη ματαιοδοξία, τα χρήματα, για χάρη των ρούχων, του φαγητού και της σάρκας – ποιανού οι πράξεις είναι για χάρη του Θεού;

Κρίση σημαίνει φως

Κρίση σημαίνει φως

Από τη Ζάο Ξια, επαρχία Σαντόνγκ

Το όνομά μου είναι Ζάο Ξια. Γεννήθηκα σε μια συνηθισμένη οικογένεια. Λόγω της επιρροής ρητών, όπως «Ο άνθρωπος αφήνει πίσω του το όνομά του όπου κι αν μείνει, όπως η χήνα κρώζει όπου κι αν πετάει» και «Όπως το δέντρο ζει για τον φλοιό του, έτσι κι ο άνθρωπος ζει για το κύρος του» η φήμη και το όνομα έγιναν ιδιαιτέρως σημαντικά για μένα. Όλα όσα έκανα, ήταν για να κερδίσω τον έπαινο, τις φιλοφρονήσεις και τον θαυμασμό των άλλων ανθρώπων. Μετά τον γάμο μου, οι στόχοι που έβαλα για τον εαυτό μου, ήταν: Θα ζήσω μια ζωή πλουσιότερη από τους άλλους· δεν πρέπει να αφήσω κανέναν να πει αρνητικά πράγματα για το πώς μεταχειρίζομαι τους ηλικιωμένους ή για τη συμπεριφορά και τη διαγωγή μου, και θα φροντίσω το παιδί μου να φοιτήσει σε διάσημο πανεπιστήμιο και να έχει καλές προοπτικές, ώστε να προσθέσει περισσότερη λάμψη στο όνομά μου. Ως εκ τούτου, ποτέ δεν διαπληκτίστηκα με τα πεθερικά μου.

Ξεκινώντας στο μονοπάτι της πίστης στον Θεό

Ξεκινώντας στο μονοπάτι της πίστης στον Θεό

Από τον Ρονγκουάνγκ, επαρχία Χεϊλονγκτσιάνγκ

Το 1991, με τη χάρη του Θεού, άρχισα να ακολουθώ τον Παντοδύναμο Θεό λόγω μιας ασθένειας. Εκείνον τον καιρό δεν ήξερα τίποτα για την πίστη στον Θεό, όμως ήταν καταπληκτικό το γεγονός ότι, όταν διάβαζα τα λόγια που εξέφραζε ο Παντοδύναμος Θεός, το απολάμβανα. Ένιωθα ότι τα λόγια Του ήταν τόσο καλά, και όταν τραγουδούσα ή προσευχόμουν, συγκινούμουν συχνά από το Άγιο Πνεύμα, σε σημείο που έκλαιγα. Αυτή η γλυκύτητα στην καρδιά μου, αυτή η απόλαυση που ένιωθα ήταν σαν να μου είχε συμβεί κάτι χαρούμενο.