Η μεταμόρφωση ενός ξεπεσμένου ανθρώπου
Από τον Τονγκ Σιν, επαρχία Φουτζιάν
Στην αρχή, όταν κατατάχθηκα στον στρατό, όρμησα να αναλάβω όλη τη δύσκολη και βρώμικη δουλειά, για να δείξω την προδραστικότητά μου και να εντυπωσιάσω τους επικεφαλής μου, ώστε να μπορώ να προαχθώ στο μέλλον. Όμως, μετά από μερικά χρόνια, δεν μπορούσα να πάρω ούτε καν τη θέση του αρχηγού ομάδας, ανεξάρτητα από το πόσο σκληρά προσπαθούσα. Επιπλέον, συνεχώς γελοιοποιούμουν και γινόμουν θύμα εκφοβισμού από τους συντρόφους μου, εξαιτίας των κουρελιασμένων ρούχων μου και της λιτότητάς μου, που απλώς ενέτεινε την επιθυμία μου για διάκριση. Αργότερα, βασιζόμενος στη συμβουλή ενός συγχωριανού μου, έμαθα ότι η αξιολόγηση και η προαγωγή στον στρατό δεν εξαρτώνται από την σκληρή δουλειά, αλλά μάλλον από τα δώρα. Παρόλο που έβρισκα κάτι τέτοιο αηδιαστικό, έπρεπε να πάρω το μοναδικό μονοπάτι προς την προαγωγή. Επομένως, αποφάσισα να πάρω όλες μου τις οικονομίες για να κάνω δώρα στους επικεφαλής μου και να κάνω διασυνδέσεις. Μετά απ’ αυτό, κατάφερα επιτέλους να γραφτώ στη στρατιωτική ακαδημία. Όμως, όταν επέστρεψα στον στρατό μετά την αποφοίτηση, μου ανέθεσαν να μαγειρεύω στην καντίνα, επειδή δεν είχα αρκετά χρήματα για να κάνω δώρα, κι αργότερα έγινα φροντιστής, αλλά μόνον κατ’ όνομα. Μετά από πολλά χρόνια στρατιωτικής ζωής, κατάλαβα ρητά όπως: «Οι αξιωματούχοι δεν δυσκολεύουν τα πράγματα γι’ αυτούς που φέρουν δώρα» και «Δεν μπορείς να πετύχεις τίποτα χωρίς να γλείψεις τις μπότες τους». Αν θέλεις να είσαι κατοχυρωμένος, πρέπει να προσπαθείς με κάθε μέσο να βγάζεις χρήματα και να κάνεις δώρα, διαφορετικά δεν θα πετύχεις τίποτα, ανεξάρτητα από το πόσο μεγάλες είναι οι ικανότητές σου. Προκειμένου να πετύχω τον στόχο μου, άρχισα να βγάζω χρήματα με ύπουλα μέσα: Όταν αγόραζα τρόφιμα, έλεγα ότι κόστιζαν παραπάνω και υπερέβαλα στις ποσότητες επίτηδες, βγάζοντας κάποια επιπλέον βρώμικα χρήματα· βλέποντας άλλους φροντιστές να πουλούν ρύζι, πούλησα στα κρυφά ένα φορτηγό ρύζι από τον στρατό και έβγαλα μερικές χιλιάδες γουάν, και ούτω καθεξής. Παρόλο που πίστευα στον Ιησού από την παιδική μου ηλικία και γνώριζα ξεκάθαρα ότι αυτά τα πράγματα που έκανα συνιστούσαν εγκλήματα, και επίσης ήμουν συνεχώς ανήσυχος μη με ανακαλύψουν και με καταδικάσουν κάποια μέρα, η επιθυμία να προαχθώ εξακολουθούσε να με ωθεί να κάνω αυτά τα πράγματα ενάντια στη συνείδησή μου. Μόλις μάζεψα κάποια χρήματα, άρχισα να κολακεύω τους επικεφαλής μου και να τους κάνω δώρα, ικανοποιώντας τα γούστα τους. Κάθε φορά που οι επικεφαλής έρχονταν να διενεργήσουν ελέγχους, απασχολούμουν με το να πηγαίνω μαζί τους να πιούμε, να τραγουδήσουμε, να έρθουμε σε επαφή με πόρνες… Έκανα ό,τι ήταν δυνατό για να κερδίσω την εύνοιά τους. Όποτε οι επικεφαλής χρειάζονταν βοήθεια, ήμουν χαρούμενος να προσφέρω τις υπηρεσίες μου. Όποιος είχε καλή σχέση με τους επικεφαλής, προσπαθούσα να τον πλησιάσω, προκειμένου να λάβω μια θετική σύσταση. Στη διάρκεια αυτών των ετών, ανήλθα γρήγορα στη θέση του ταγματάρχη, καταφεύγοντας σε αυτού του είδους την εγκόσμια φιλοσοφία. Επιτέλους, διακρίθηκα και μπορούσα να επιστρέψω στο σπίτι ένδοξα! Μετά απ’ αυτό, κάθε φορά που επέστρεφα σπίτι, οι χωριανοί συνωστίζονταν γύρω μου κολακεύοντάς με και κάνοντάς μου φιλοφρονήσεις, κάτι που ικανοποιούσε ιδιαίτερα τη ματαιοδοξία μου. Οι φιλοδοξίες μου και οι επιθυμίες μου τότε αυξήθηκαν. Όπως λένε οι άνθρωποι: «Οι αξιωματούχοι σκέφτονται μόνο τον εαυτό τους, όχι το κοινό», «Χρησιμοποίησε την εξουσία όταν την έχεις, διότι όταν φύγει δεν μπορείς να την χρησιμοποιήσεις» και «Δεν υπάρχει αξιωματούχος που να μην είναι διεφθαρμένος». Έτσι, άρχισα να απολαμβάνω τα προνόμια ενός αξιωματούχου. Έπαιρνα πράγματα τζάμπα όπου πήγαινα, κι αν κάποιος ζητούσε τη βοήθειά μου, του ζητούσα δώρα, κι αν τα δώρα ήταν ανεπαρκή, δεν τον βοηθούσα. Άρχισα να στρέφομαι σε εξεζητημένα φαγητά και ρουχισμό και ξεκίνησα να κακομαθαίνω στη χλιδή. Βασιζόμενος στο γεγονός ότι ήμουν σαν ένα «χρυσό παιδί» με σημαντικούς επικεφαλής, όπως ο διοικητής και ο πολιτικός κομισάριος, έγινα ακόμα τόσο αλαζονικός που εκφόβιζα ανθρώπους επιδεικνύοντας τις ισχυρές διασυνδέσεις μου, ζητώντας δώρα από τους κατωτέρους μου στο όνομα αυτών των επικεφαλής. Με αυτόν τον τρόπο, εκφυλίστηκα από ένα απλό χριστιανό αγόρι της υπαίθρου σε έναν άπληστο, επιτήδειο, δόλιο και αλαζονικό άνδρα.
Έχοντας διαφθαρεί και ξεπέσει, προέβαλλα ακόμα τη δική μου φρικτή φύση σε άλλους. Συχνά υποπτευόμουν, χωρίς κανέναν λόγο, ότι η όμορφη σύζυγός μου, που εργαζόταν για μια ξένη εταιρία, είχε παράνομη σχέση. Αυτό οδήγησε σε περισσότερους διαπληκτισμούς μεταξύ μας και σε αυξανόμενη αποξένωση. Το 2006, η σύζυγός μου έφτασε στα όριά της και ζήτησε διαζύγιο. Αυτό έμοιαζε σαν μια μεγάλη ατίμωση για μένα, έτσι δεν θα το δεχόμουν. Αργά το βράδυ, συχνά σκεφτόμουν τη ζωή μου. Αναλογιζόμουν: Είχα αποφασίσει να διακριθώ από την παιδική μου ηλικία, και η σύζυγός μου κι εγώ είμαστε και οι δύο πετυχημένοι στην καριέρα μας. Οι συνθήκες στο σπίτι μας είναι καλές από κάθε άποψη και οι άλλοι άνθρωποι μας ζηλεύουν. Γιατί, λοιπόν, ζω σε τέτοιον πόνο και γιατί φτάσαμε στο σημείο η σύζυγός μου να θέλει να με χωρίσει; Ακόμα κι ο γιος μας υποφέρει μαζί μας. Είναι η ζωή μου όπως την θέλω να είναι; Για ποιον λόγο ακριβώς ζω; Τη στιγμή που ένιωθα χαμένος και μπερδεμένος, η σύζυγός μου δέχτηκε τη σωτηρία του Παντοδύναμου Θεού τις έσχατες ημέρες. Μέσα από συχνές συναντήσεις και συναναστροφή με τις αδελφές και τους αδελφούς, γινόταν όλο και πιο αισιόδοξη, σταμάτησε να τσακώνεται μαζί μου και δεν αναφέρθηκε ποτέ ξανά σε διαζύγιο. Αντιθέτως, ήταν απασχολημένη με το να κηρύττει το ευαγγέλιο και να εκπληρώνει το καθήκον της. Αργότερα, ωθούμενος από τη σύζυγό μου και την μητέρα μου, άρχισα να πιστεύω κι εγώ στον Παντοδύναμο Θεό.
Εξαιτίας της ζωής στην εκκλησία, κατάλαβα ότι ο Θεός είναι άγιος και δίκαιος και ότι μισεί πάρα πολύ τη βρωμιά και τη διαφθορά των ανθρώπων. Σκέφτηκα τους βρώμικους τρόπους με τους οποίους εξελίχτηκα στον στρατό κι ότι πιθανόν να μην μπορούσα να σωθώ από τον Θεό, αν δεν άλλαζα την παλιά μου διάθεση, έτσι άρχισα να διαβάζω αχόρταγα τον λόγο του Θεού, ελπίζοντας ότι θα μπορούσα να βρω μια λύση σε αυτόν. Μια μέρα, διάβασα αυτά τα λόγια από τον Θεό: «Έχοντας γεννηθεί σε τόσο βρόμικη γη, ο άνθρωπος έχει σημαδευτεί σοβαρά από την κοινωνία, έχει επηρεαστεί από φεουδαρχική δεοντολογία και έχει διδαχτεί σε “ιδρύματα υψηλής μόρφωσης”. Η οπισθοδρομική σκέψη, η διεφθαρμένη ηθική, η κακή άποψη για τη ζωή, η αχαρακτήριστη φιλοσοφία, η απολύτως ανάξια ύπαρξη κι ο διεφθαρμένος τρόπος ζωής και τα έθιμα, όλα έχουν εισβάλει βαθιά στην καρδιά του ανθρώπου και επιτίθενται σοβαρά και υπονομεύουν τη συνείδηση του. Ως αποτέλεσμα, ο άνθρωπος έχει απομακρυνθεί περισσότερο από τον Θεό και Του εναντιώνεται ακόμη περισσότερο» (από «Το να έχετε μία αμετάβλητη διάθεση σημαίνει πως είστε εχθρικοί προς τον Θεό» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»). Τα λόγια του Θεού εξέθεσαν τα μυστικά στα βάθη της καρδιάς μου· ταρακουνήθηκα πάρα πολύ. Σε αυτά τα χρόνια της υπηρεσίας στον στρατό, ακολούθησα τους σιωπηρούς κανόνες του κόσμου για χάρη της διάκρισης. Είχα κάνει πολλά πράγματα που βάραιναν τη συνείδησή μου. Είχα γίνει πλούσιος από παράνομα αποκτήματα και ζούσα μια σκοτεινή και διεφθαρμένη ζωή. Συνεχώς ενέδιδα στην αμαρτία, αλλά δεν αισθανόμουν καμιά ντροπή. Τότε, τα λόγια του Θεού, όχι μόνο μου επέτρεψαν να διακρίνω το καλό από το κακό, αλλά επίσης με έκαναν να δω καθαρά την προέλευση του ξεπεσμού μου και της διαφθοράς μου. Αποδείχτηκε ότι αυτές οι μάστιγες προήλθαν από τον Σατανά. Ο Σατανάς ήταν που είχε μετατρέψει αυτή τη χώρα σε έναν βάλτο κακίας και μοχθηρότητας, όπου ανίσχυροι, έντιμοι άνθρωποι καταπιέζονταν και πάλευαν να τα βγάλουν πέρα, ενώ οι ισχυροί, οι σημαίνοντες και οι τυραννικοί ευημερούσαν. Η κοινωνία αυτή ήταν γεμάτη με αιρέσεις και πλάνες, όπως: «Ο καθένας για τον εαυτό του κι ο διάβολος παίρνει τον τελευταίο», «Οι αξιωματούχοι δεν δυσκολεύουν τα πράγματα γι’ αυτούς που φέρουν δώρα», «Δεν μπορείς να πετύχεις τίποτα χωρίς να γλείψεις τις μπότες τους», «Οι αξιωματούχοι σκέφτονται μόνο τον εαυτό τους, όχι το κοινό», «Χρησιμοποίησε την εξουσία όταν την έχεις, διότι όταν φύγει δεν μπορείς να την χρησιμοποιήσεις» και ούτω καθεξής. Είχα εξαπατηθεί από αυτά τα φρικτά ρητά και, εξαιτίας της καταπίεσης γύρω μου, έχασα τον δρόμο μου, εγκατέλειψα τις ανθρώπινες αρχές, επιδίωξα υψηλές θέσεις με ανήθικους τρόπους και εγκλωβίστηκα σε έναν βάλτο αμαρτίας. Τελικά, έγινα ένα κακό άτομο που δεν αναζητούσε τίποτε άλλο από τον πλούτο, καταχράστηκε την εξουσία του για προσωπικό όφελος και υπεξαίρεσε δημόσιους πόρους. Από την κρίση των λόγων του Θεού είδα την έντονη οργή και την αγιοσύνη του Θεού και κατάλαβα ότι η προσβολή της δίκαιης διάθεσής Του δεν ήταν επιτρεπτή. Μετάνιωσα για τις κακές ενέργειές μου και η καρδιά μου γέμισε με φόβο. Ένιωθα ότι αν ο Θεός δεν με έσωζε εγκαίρως και δεν με έβγαζε από τον βάλτο της κακίας, θα με είχε καταραστεί και θα με είχε τιμωρήσει για ό,τι είχα κάνει. Δόξα τω Θεώ που με άφησε να δω το φως ξανά και να καταλάβω τις ανθρώπινες αρχές. Από τότε και στο εξής, δεν έκανα ποτέ ξανά αυτά τα πράγματα που ντρόπιαζαν το όνομα του Θεού.
Όσο περισσότερα καταλάβαινα από την αλήθεια, τόσο περισσότερο και βαθύτερα βίωνα τη σωτηρία από τον Θεό. Το 2009, είχα κλείσει 20 χρόνια υπηρεσίας στον στρατό. Σύμφωνα με τους εθνικούς κανονισμούς, μου επιτρεπόταν να αποστρατευτώ και να ψάξω για δουλειά μόνος μου. Αποφάσισα να αποφύγω το κακό και να κάνω το καλό, έτσι έφυγα από τον στρατό κι επέλεξα να μεταφερθώ σε μη στρατιωτική εργασία και να θέσω την καρδιά και την ψυχή μου στην εργασία για τον Θεό. Όμως, ο επικεφαλής μου προσπάθησε να με πείσει να μείνω και μου ζήτησε να το ξανασκεφτώ διεξοδικά, και ένας παλιότερος επικεφαλής σε υψηλή θέση μού έδωσε την εξής υπόσχεση: «Θα προαχθείς σε αντισυνταγματάρχη, αν συνεχίσεις να εργάζεσαι σκληρά». Δίστασα για λίγο —αυτή ήταν η ευκαιρία την οποία λαχταρούσα μέρα και νύχτα! Δεν μπορούσα να αφήσω την ιδέα αυτής της θέσης, έτσι ζήτησα βοήθεια από τον Θεό και προσευχήθηκα: «Ω Θεέ μου, το να έχω μια υψηλή θέση ήταν πάντοτε το όνειρό μου. Τώρα, έχω αυτή την ευκαιρία και δεν ξέρω πώς να επιλέξω. Ας με διαφωτίσεις και ας με καθοδηγήσεις Εσύ!» Αργότερα, σκέφτηκα τα λόγια του Θεού: «Αν είσαι υψηλής κοινωνικής θέσης, ευυπόληπτος, πολυμαθής, κάτοχος πληθώρας περιουσιακών στοιχείων, και υποστηρίζεσαι από πολλούς ανθρώπους, κι όμως όλα τα παραπάνω δεν σε εμποδίζουν να έρθεις μπροστά στον Θεό για να αποδεχτείς το κάλεσμά Του και την αποστολή Του, προκειμένου να εκτελέσεις ό,τι σου ζητά, τότε όλα όσα κάνεις θα είναι τα πιο σημαντικά στην γη και τα πιο δίκαια για την ανθρωπότητα. Αν απορρίπτεις το κάλεσμα του Θεού για χάρη του κύρους και για τους δικούς σου σκοπούς, τότε όλα όσα κάνεις θα είναι καταραμένα, ακόμα και απεχθή από τον Θεό» (από «Ο Θεός προΐσταται της μοίρας όλης της ανθρωπότητας» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»). «Οι άνθρωποι έρχονται στη γη και είναι σπάνιο να Με συναντήσουν, και είναι επίσης σπάνιο να έχουν την ευκαιρία να αναζητήσουν και να κερδίσουν την αλήθεια. Γιατί δεν θα βραβεύατε αυτόν τον όμορφο χρόνο ως το σωστό μονοπάτι της επιδίωξης σε αυτή τη ζωή;» (από «Λόγια προς τους νέους αλλά και τους μεγαλύτερους» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»). Κάθε λόγος του Θεού έπληξε τη συνείδησή μου και αφυπνίστηκα από τον δισταγμό μου. Είχα το προνόμιο να συναντήσω το έργο του ενσαρκωμένου Θεού επί γης και την ανεκτίμητη ευκαιρία να επιδιώξω την αλήθεια και να εργαστώ για τον Θεό. Τι εξύψωση και χάρη από τον Θεό! Ποια καριέρα στον κόσμο θα μπορούσε να είναι πιο ουσιαστική από το να εργάζεται κανείς για τον Δημιουργό; Ακόμα κι αν ήσουν στην υψηλότερη θέση και ήσουν ο ανώτατος αξιωματούχος, αν δεν γνώριζες τον Θεό και δεν είχες κάνει καμιά αλλαγή στην διάθεσή σου, τελικά θα σε τιμωρούσε ο Θεός. Τόσοι πολλοί άνθρωποι σε υψηλού κύρους θέσεις έπεσαν στην καταστροφή και είχαν έναν πρόωρο θάνατο, και τόσοι πολλοί υψηλόβαθμοι αξιωματούχοι είχαν μια ατιμωτική πτώση και ένα φρικτό τέλος. Όσον αφορά εμένα, πάλεψα και προσπάθησα απεγνωσμένα να διακριθώ ως ένας αξιωματούχος, το οποίο είχε ως αποτέλεσμα να καταστρέψω τον εαυτό μου σε τέτοιο βαθμό, που αμαυρώθηκα και έγινα βρωμερός και έζησα τη ζωή κάποιου που μετά βίας ήταν άνθρωπος. Ο Θεός, τότε, με οδήγησε πίσω από το λάθος μονοπάτι και μου έδειξε ξεκάθαρα το μονοπάτι για μια ανθρώπινη ζωή. Πώς θα μπορούσα να εξακολουθώ να επιλέγω να πάρω αυτά τα ρίσκα και να επιστρέψω στις παλιές μου οδούς; Το πρώτο μισό της ζωής μου ήταν υποκείμενο της οδύνης και της εξαπάτησης του Σατανά και μου έφερε μεγάλο πόνο. Δεν μπορούσα να είμαι υποδουλωμένος, αντικείμενο εκμετάλλευσης και διεφθαρμένος από τον Σατανά για το δεύτερο μισό. Έπρεπε να αλλάξω τον τρόπο ζωής μου, να ακολουθήσω τον Θεό ολόψυχα, να βαδίσω το μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας και να ζήσω μια ουσιαστική ζωή. Έτσι, αποφάσισα οριστικά να βρω μια δουλειά μόνος μου και να αφήσω εντελώς τον στρατό. Όμως, επειδή η διαφθορά μου από τον Σατανά ήταν πολύ βαθιά, η δηλητηριώδης ιδέα του να διακριθώ και να είμαι ένα σημαντικό άτομο είχε ριζώσει βαθιά στην καρδιά μου και συχνά με εμπόδιζε στο να πάρω το σωστό μονοπάτι της ζωής.
Αφότου εκπλήρωσα το καθήκον μου στην εκκλησία για κάποιο διάστημα, είδα ότι μερικοί από τους επικεφαλής της εκκλησίας ήταν αρκετά νέοι και ένας από αυτούς ήταν φίλος μου, κάτι που με έκανε να νιώσω άβολα. Σκέφτηκα: Καμιά από τις θέσεις σας στον επίγειο κόσμο δεν ήταν ανώτερη από την δική μου, αλλά η τρέχουσα θέση σας στην εκκλησία είναι ανώτερη από τη δική μου. Αν είστε ικανοί να είστε επικεφαλής, τότε εγώ είμαι ακόμα περισσότερο! Έτσι, εργάστηκα σκληρά γι’ αυτή την επιδίωξη. Σηκωνόμουν στις πέντε κάθε πρωί για να διαβάσω τον λόγο του Θεού και έθετα στόχους στον εαυτό μου —να ακούω τουλάχιστον για δύο ώρες ομιλίες σχετικά με την είσοδο στη ζωή, να μαθαίνω τρία τραγούδια κάθε εβδομάδα και να σχεδιάζω να μάθω όλα τα τραγούδια του λόγου του Θεού. Ήμουν ακόμη περισσότερο προδραστικός και σκληρά εργαζόμενος στο να εκτελώ το καθήκον μου. Εφόσον ήταν κάτι με το οποίο ήμουν ικανός να ασχοληθώ στην εκκλησία, θα έσπευδα να το κάνω, ανεξάρτητα από το πόσο δύσκολο ή κουραστικό ήταν. Εν τω μεταξύ, περηφανευόμουν για την εμπειρία μου και τις ικανότητές μου στον στρατό μπροστά στις αδελφές και τους αδελφούς μου, σνόμπαρα τη συναναστροφή των επικεφαλής της εκκλησίας ή διακριτικά υποτιμούσα τον τρόπο που προσέγγιζαν τα ζητήματα και αντιμετώπιζαν τα προβλήματα. Έτσι, όρμησα ίσια μπρος, παλεύοντας να γυρεύω φήμη και κύρος, ελπίζοντας να πάρω μια θέση στην εκκλησία το συντομότερο δυνατό. Το 2011, επιλέχτηκα τελικά να γίνω επικεφαλής στην εκκλησία όπως προσδοκούσα. Ήμουν πολύ ενθουσιασμένος και ήθελα να διακριθώ και να πετύχω πάρα πολλά πράγματα, προκειμένου να εντυπωσιάσω τους άλλους. Εκείνον τον καιρό, για διάφορους λόγους, δεν είχα άλλη επιλογή από το να παραιτηθώ και πρότεινα μια αδελφή ως επικεφαλής. Όμως, δεν το είχα αποδεχτεί αυτό στην καρδιά μου. Μετά από κάποιο διάστημα, διαπίστωσα ότι η επικεφαλής είχε κάποια αδυναμία στο πώς να αντιμετωπίζει προβλήματα και, για άλλη μια φορά, η φιλοδοξία μου έκανε την εμφάνισή της. Εμμέσως, της πρότεινα να αναλάβει την ευθύνη και να παραιτηθεί, κάτι που θα μου έδινε την ευκαιρία να επιλεγώ στην επόμενη εκλογή. Όμως, οι αδελφές και οι αδελφοί που το άκουσαν, εμβάθυναν σ’ εμένα λέγοντας ότι ήμουν πολύ δόλιος και φιλόδοξος, και ότι πάντα ήθελα να πάρω τον έλεγχο της εκκλησίας· έτσι, με καθαίρεσαν από τη θέση μου ως επικεφαλής ομάδας. Απλώς δεν μπορούσα να το δεχτώ. Ήμουν ένα τόσο ικανό άτομο. Πώς ήταν δυνατόν να μην είμαι ικανός ούτε καν για επικεφαλής ομάδας! Για μήνες, ήμουν πολύ απογοητευμένος μέσα μου και δεν ήμουν χαρούμενος με τις αδελφές και τους αδελφούς μου, έτσι δεν μιλούσα πολύ στις συναντήσεις. Το πνεύμα μου ήταν γεμάτο σκοτάδι και δεν μπορούσα να βρω τον Θεό. Μέσα σ’ αυτόν τον πόνο, ζήτησα από τον Θεό να με οδηγήσει να βγω απ’ τον σκοτάδι. Και μια μέρα, διάβασα τα λόγια του Θεού: «Την σήμερον ημέρα, κατά την εμπειρία του ανθρώπου, κάθε στάδιο του έργου του Θεού αντικρούει τις αντιλήψεις του ανθρώπου, και κάθε στάδιο είναι ασύλληπτο από τη διάνοια του ανθρώπου και υπερβαίνει τις προσδοκίες του. Ο Θεός παρέχει όλα όσα χρειάζεται ο άνθρωπος, και έρχεται σε αντίθεση με τις αντιλήψεις του ανθρώπου από κάθε άποψη […] Αν αντικρούσεις τις αντιλήψεις σου, θα καταφέρεις να αποδεχτείς την αντιμετώπιση του Θεού, και μόνο κατ’ αυτόν τον τρόπο θα μπορέσεις να απαλλαγείς από τη διαφθορά σου» (από «Μόνο όσοι γνωρίζουν τον Θεό μπορούν να φέρουν τη μαρτυρία του Θεού» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»). «Αν δεν υπακούσεις τώρα, στο τέλος θα είσαι καταραμένη — θα είσαι ευτυχισμένη τότε; Δεν προσέχεις την οδό της ζωής αλλά επικεντρώνεσαι μόνο στο κύρος και στον τίτλο σου. Πώς είναι η ζωή σου; […] Δεν επικεντρώνεσαι στην επιδίωξη της προσωπικής μεταμόρφωσης και στο να εισέλθεις. Επικεντρώνεσαι πάντα σε αυτές τις εξωφρενικές επιθυμίες και στα πράγματα που περιορίζουν την αγάπη σου για τον Θεό και σε συγκρατούν από το να Τον πλησιάσεις. Μπορούν τα πράγματα αυτά να σε μεταμορφώσουν; Μπορούν να σε φέρουν στη βασιλεία;» (από «Γιατί δεν θέλεις να είσαι αντιθετικό στοιχείο;» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»). Τα λόγια του Θεού ήταν σαν δίκοπο μαχαίρι που μου έσχιζε την καρδιά, κάνοντας εμένα, τον αποστάτη, να νιώσω ντροπιασμένος και αμήχανος. Μέχρι τότε, δεν είχα συνειδητοποιήσει ότι όλα όσα μου είχαν συμβεί πρόσφατα, παρόλο που δεν ήταν αυτό που ήθελα, δεν σήμαιναν ότι οι άνθρωποι απλώς μου δυσκόλευαν τη ζωή. Αντιθέτως, ήταν η δίκαιη κρίση μου από τον Θεό και η έγκαιρη σωτηρία μου από Εκείνον. Το έργο του Θεού, αυτή τη φορά, είχε σκοπό να αλλάξει τις παλιές σκέψεις και προοπτικές των ανθρώπων, να τους σώσει από την επιρροή του Σατανά κι εκείνοι να κερδίσουν την αλήθεια και τη ζωή από τον Θεό, για να ζήσουν μια φωτεινή ζωή. Δεν πήρα το σωστό μονοπάτι και δεν αναζήτησα να αποκτήσω την αλήθεια σαν ζωή μου, αλλά επιδίωξα θέση και φήμη και, ακόμη, χρησιμοποίησα τεχνάσματα και κατέστρωσα σχέδια, όχι διαφορετικά απ’ όταν επιδίωκα να γίνω αξιωματούχος και κάποιος σημαντικός. Δεν ήταν αυτό ενάντια στο έργο του Θεού και το θέλημά Του να σώσει την ανθρωπότητα; Πώς θα μπορούσα να αποκτήσω την αλήθεια και να ζήσω μια ουσιαστική ζωή, αν συνέχιζα να επιδιώκω αυτά τα πράγματα; Αν δεν είχα γυρίσει πίσω, αυτό δεν θα με είχε καταστρέψει και δεν θα με είχε κάνει στόχο της τιμωρίας του Θεού, όταν Αυτός ολοκληρώσει το έργο Του; Προκειμένου να με αποτρέψει από το να πάρω το λάθος μονοπάτι και να διορθώσει τις λανθασμένες ιδέες μου σχετικά με τις επιδιώξεις, ο Θεός με κλάδεψε και με αντιμετώπισε «ανελέητα», μέσα από εκείνους τους ανθρώπους και τα γεγονότα γύρω μου. Μου πήρε το κύρος κι έκανε θρύψαλα τις φιλοδοξίες και τις επιθυμίες μου, ώστε να μπορώ να αναλογιστώ την κατάστασή μου και να επιστρέψω. Τότε, κατάλαβα τη δίκαιη και άγια διάθεση του Θεού και ότι οι προθέσεις μου, τα κίνητρά μου, αλλά και κάθε σκέψη και ενέργεια μου ήταν υπό την επιτήρησή Του. Ο Θεός πραγματοποίησε την πιο αληθινή σωτηρία μου, την ίδια στιγμή που επιδείκνυε την μεγαλοπρέπειά Του. Αφότου αναγνώρισα τη χάρη της σωτηρίας του Θεού, δεν επέτρεπα πια στον εαυτό μου να ασχολείται με την απώλεια κάποιας θέσης και είχα την θέληση να επιδιώκω την αλήθεια. Ο Θεός με αγάπησε τόσο, που προσπάθησε να με σώσει, έτσι δεν θα μπορούσα να Τον απογοητεύσω. Έπρεπε να υπακούω στις διευθετήσεις του Θεού, κι ανεξάρτητα από το αν ήμουν ένας επικεφαλής ή απλώς ένας συνηθισμένος πιστός, έπρεπε να επιδιώκω την αλήθεια και να κάνω το καθήκον μου όσο το δυνατό καλύτερα.
Μισό χρόνο αργότερα, η επικεφαλής στην εκκλησία μου κανόνισε για μένα να συνεχίσω την εκκλησιαστική ζωή μου σε μια άλλη εκκλησία. Εκείνη την περίοδο επιλέγονταν οι επικεφαλής της εκκλησίας. Όταν έμαθα ότι πίστευα στον Θεό για περισσότερο διάστημα απ’ ότι όλες οι αδελφές και οι αδελφοί εκεί, ένιωσα πολύ χαρούμενος και σκέφτηκα: «Τώρα έρχεται η ευκαιρία μου. Μπορώ, τελικά, να δείξω τις ικανότητές μου ως επικεφαλής. Σε τελική ανάλυση, έχω περισσότερη εμπειρία ζωής και πίστεψα στον Θεό νωρίτερα από εκείνους. Είμαι ο καλύτερος γι’ αυτή τη θέση». Καθώς ετοιμαζόμουν να συστηθώ καταλλήλως σ’ εκείνους, μια από τις αδελφές από την προηγούμενη εκκλησία μεταφέρθηκε για να συμμετέχει στην εκλογή. Φοβόμουν ότι θα αποκάλυπτε το προηγούμενό μου σκάνδαλο σχετικά με τον διαγκωνισμό για τη θέση, κάτι το οποίο θα ήταν ντροπιαστικό για μένα, έτσι έπρεπε να παραιτηθώ από το αρχικό μου σχέδιο. Αποφάσισα να προσπαθήσω να εκλεγώ ως επικεφαλής ομάδας και στη συνέχεια να προσπαθήσω να ανέλθω βήμα-βήμα μετά απ’ αυτό. Δεν φανταζόμουν ότι δεν θα επιλεγόμουν ως επικεφαλής ομάδας, αλλά, αντιθέτως, θα μου ανέθεταν να μοιράζω βιβλία του λόγου του Θεού στις αδελφές και τους αδελφούς. Πραγματικά, δεν περίμενα εγώ, ένας αξιοπρεπής ταγματάρχης, να τρέχω πέρα δώθε κάνοντας μικροθελήματα. Το έβρισκα δύσκολο να το δεχτώ. Όμως, αφότου υποβλήθηκα στην κρίση και την παίδευση του Θεού, κατάλαβα ότι προερχόταν από απόφαση του Θεού κι από τις διευθετήσεις Του. Ο Θεός αντιμετώπιζε την επιθυμία μου για επιδίωξη θέσης, έτσι απαρνήθηκα τον εαυτό μου και υπάκουσα. Όμως, σύντομα το μέρος όπου συμμετείχα σε συναντήσεις εντοπίστηκε από την αστυνομία, έτσι η εκκλησία κανόνισε για μένα να συναντιέμαι μαζί με δύο ηλικιωμένες αδελφές κάπου αλλού. Όσο για την επικεφαλής της εκκλησίας, δεν μπορούσε να έρχεται πολύ συχνά να εκτελεί το καθήκον της του ποτίσματός για μας, καθώς καταδιωκόταν από το Κομμουνιστικό Κόμμα της Κίνας. Εκείνη την περίοδο, δεν μπορούσα να το αντέξω άλλο πια: «Εκτός του ότι με έχουν να κάνω ασήμαντη δουλειά, πρέπει να συναντιέμαι μαζί με αυτές τις ηλικιωμένες με φτωχό επίπεδο. Πώς έφτασα σε αυτήν την κατάσταση;» Όσο περισσότερο το σκεφτόμουν, τόσο χειρότερα ένιωθα. Ένιωθα ακόμα ότι δεν άξιζε να ζω αυτή τη ζωή. Με πόνο, προσευχήθηκα ειλικρινά στον Θεό και ζήτησα την διαφώτισή Του. Μια μέρα, διάβασα τα εξής λόγια του Θεού: «Ποια είναι η πιο κατάλληλη μέθοδος επιδίωξης στο μονοπάτι του σήμερα; Ως τι είδους μορφή πρέπει να βλέπεις τον εαυτό σου στην επιδίωξή σου; Πρέπει να γνωρίζεις πώς να διαχειρίζεσαι όλα όσα σου συμβαίνουν τώρα, είτε πρόκειται για δοκιμασίες ή μαρτύριο, ανηλεή παίδευση ή κατάρες· πρέπει να δίνεις ιδιαίτερη προσοχή σε όλα αυτά» (από «Εκείνοι που δεν μαθαίνουν και δεν γνωρίζουν, δεν είναι παρά μόνο θηρία;» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»). Από τα λόγια του Θεού, κατάλαβα ότι είχα οδηγηθεί από την αλαζονική σατανική φύση μου, αποκλίνοντας από το θέλημα του Θεού, και βάδισα στο λάθος μονοπάτι της επιδίωξης φήμης και θέσεων. Ως αποτέλεσμα, θεωρούσα ως σημαντικά μόνο εκείνα τα καθήκοντα με «επίσημους τίτλους» και περιφρονούσα άλλα καθήκοντα, κι επιπλέον, περιφρονούσα αυτές τις αδελφές και τους αδελφούς με χαμηλό επίπεδο, με την έννοια ότι ένιωθα ότι το κύρος μου μειωνόταν με το να είμαι μαζί τους. Το κύρος και η φήμη με είχαν ξεμυαλίσει. Όμως, δεν γνώριζα ότι στον οίκο του Θεού όλα τα καθήκοντα είναι ίσα, και οι αδελφές και οι αδελφοί μου, καθώς επίσης κι εγώ, είμαστε όλοι πλάσματα με ίδιο κύρος. Καθώς το σκεφτόμουν αυτό, ένιωσα μεγάλη ανακούφιση. Όμως, γνώριζα ότι η φήμη και το κύρος ήταν οι θανάσιμες αδυναμίες μου και δεν θα μπορούσα έτσι απλά να παραιτηθώ απ’ αυτά. Έτσι, προσευχήθηκα στον Θεό και αναζήτησα περισσότερη αλήθεια για να επιλύσω αυτό το ζήτημα. Αργότερα, άκουσα ένα κήρυγμα που έλεγε: «Κατά τη γνώμη σου, είναι σημαντικό για τον άνθρωπο να κατέχει θέσεις και να τις διαφυλάττει ως κόρη οφθαλμού; Πρέπει να δεις καθαρά τι σημαίνει κύρος και φήμη και να είσαι αδιάφορος απέναντί τους. Είναι πράγματα κενά και χωρίς νόημα. Μια υψηλή θέση δεν σου εγγυάται ευλογίες. Αν δεν έχεις καλή διάθεση, μια υψηλή θέση μπορεί να σου φέρει κακοτυχία. Αν δεν επιδιώκεις την αλήθεια, αυτή η θέση θα είναι πηγή μεγάλου κακού για σένα. Χωρίς την αλήθεια, δεν μπορείς να δεις τα πράγματα καθαρά και εύκολα μπορείς να καταστραφείς από θέσεις […] Δεν μπορείς να είσαι επικεφαλής χωρίς να επιδιώκεις την αήθεια. Αυτό μπορεί μόνο να σε καταστρέψει. Αν επιδιώκεις την αλήθεια, η θέση του επικεφαλής μπορεί να σε οδηγήσει στην τελείωση» (από «Οι διαφοροποιήσεις και οι λύσεις για τους ψευτοεπικεφαλής, τους αντίχριστους και τους πονηρούς» στο βιβλίο «Κηρύγματα και Συναναστροφή για την Είσοδο στη Ζωή, Τόμος Ζ’»). «Οι άνθρωποι εμφανίζονται να είναι καλοί όταν δεν έχουν εξουσία, αλλά μόλις την αποκτήσουν, θα δείξουν το πραγματικό τους πρόσωπο. Πώς μπορεί η εξουσία να εκθέσει τους ανθρώπους; Όταν κάποιος είναι ένας συνηθισμένος άνθρωπος, φαίνεται ευπρεπής και εμφανίζεται να είναι αξιοπρεπής και σοβαρός. Μόλις αποκτήσει λίγη εξουσία, γίνεται διεστραμμένος. Τι είδους πρόβλημα είναι αυτό; Οι άνθρωποι που έχουν διαφθαρεί από τον Σατανά έχουν όλοι την ίδια φύση» (από «Πώς θα πρέπει οι άνθρωποι να συνεργάζονται με το έργο του Θεού για την τελείωση του ανθρώπου» στο βιβλίο «Κηρύγματα και Συναναστροφή για την Είσοδο στη Ζωή, Τόμος Γ’»). Αυτά τα λόγια, ξαφνικά μου άνοιξαν τα μάτια και είδα την κενότητα και την ανουσιότητα της επιδίωξης του κύρους. Το να εκτιμά κανείς το κύρος και να αποτυγχάνει να επιδιώξει την αλήθεια, μπορεί μόνο να οδηγήσει στην καταστροφή του ανθρώπου. Πάρτε για παράδειγμα την εμπειρία μου στον στρατό —μισούσα αυτούς τους διεφθαρμένους αξιωματούχους όταν ήμουν στρατιώτης. Όμως, καθώς το κύρος μου συνέχιζε να μεγαλώνει, άρχισα να γίνομαι διεστραμμένος και, στο τέλος, έγινα ένας πραγματικά διεφθαρμένος αξιωματούχος. Αυτοί που βρίσκονταν σε υψηλές θέσεις φαίνονταν να είναι καλοί και έντιμοι, όταν δεν κατείχαν μεγάλο κύρος. Όμως, μόλις απέκτησαν εξουσία, άρχισαν να συμπεριφέρονται τυραννικά και να διαπράττουν αμέτρητα εγκλήματα. Αυτά τα γεγονότα ήταν αρκετά για να απεικονίσουν ότι, αφότου οι άνθρωποι διεφθάρησαν από τον Σατανά, θα γίνονταν, χωρίς εξαίρεση, υποκείμενα της οδύνης και της απάτης του. Αν δεν επιδίωκαν την αλήθεια και να έχουν μια αλλαγή στη διάθεση, θα μπορούσαν μόνο να γίνουν διεστραμμένοι και να πράξουν το κακό, μόλις αποκτήσουν εξουσία και κύρος, είτε στον επίγειο κόσμο είτε στον οίκο του Θεού, με τελικό αποτέλεσμα να τιμωρηθούν δίκαια από τον Θεό. Σκεφτόμενος αυτό, ένιωσα φόβο και ευγνωμοσύνη μαζί. Αποδείχτηκε ότι οι επαναλαμβανόμενες απογοητεύσεις μου ήταν η σωτηρία μου, που πραγματοποιήθηκε από αγάπη για μένα! Επειδή πάλεψα να ανέβω στον κόσμο των αξιωματούχων για πολλά χρόνια, είχα σπιλωθεί με τα δηλητήρια του Σατανά. Θα μπορούσε να ειπωθεί ότι ήμουν ένας συνδυασμός αλαζονείας, απάτης, εγωισμού και απληστίας. Αφότου πίστεψα στον Θεό, εκτίμησα το κύρος πάρα πολύ και δεν επιδίωκα πραγματικά την αλήθεια. Ως αποτέλεσμα, ακόμα και μέχρι εκείνη τη στιγμή, είχα αποκτήσει λίγη από την αλήθεια και είχα λίγο φόβο Θεού. Στην πραγματικότητα, αν κατείχα μια υψηλή θέση, θα είχα γίνει μόνο φιλόδοξος και θα συμπεριφερόμουν τυραννικά, όπως έκανα στον στρατό, και θα κατέληγα να τιμωρούμαι που πρόσβαλα τη διάθεση του Θεού. Χάρη στη διαφώτιση του Θεού, μπόρεσα να δω καθαρά την ουσία και το αποτέλεσμα της επιδίωξης φήμης και κύρους και, περισσότερο απ’ αυτό, μπόρεσα να δω τη σημασία της επιδίωξης της αλήθειας.
Στη συνέχεια, άρχισα να επικεντρώνω τις προσπάθειές μου στον λόγο του Θεού. Λαχταρούσα βαθιά ο λόγος του Θεού να γίνει ζωή μου, δεν έδινα καμιά σημασία στα καθήκοντα με «επίσημους τίτλους» και δεν υποτιμούσα ποτέ άλλα καθήκοντα. Ένιωθα ότι κάθε καθήκον είχε τη σημασία του, ότι όλα αποφασίζονται και προκαθορίζονται από τον Θεό, και ότι το καθήκον μου ήταν η ευθύνη που έπρεπε να φέρω. Όταν λαχταρούσα τον λόγο του Θεού με όλη μου την καρδιά και προσπαθούσα να ολοκληρώσω τα καθήκοντά μου, όχι μόνο κατάλαβα πολλές αλήθειες που δεν είχα καταλάβει πριν, αλλά επίσης απολάμβανα την παρουσία του Θεού αρκετά συχνά. Έλαβα τη διαφώτιση και την καθοδήγηση του Αγίου Πνεύματος, που με έκανε να νιώθω προσγειωμένος και απερίγραπτα χαρούμενος. Ύστερα από μια χρονική περίοδο, έπιασα τον εαυτό μου να κρατά χαμηλό προφίλ όταν αλληλεπιδρούσα με άλλους, και δεν περηφανευόμουν πια για τις παλιές μου θέσεις στον στρατό ούτε τις χρησιμοποιούσα για να επιδειχτώ. Ανεξάρτητα από το ποιος επισήμαινε τα ελαττώματά μου, πρώτα θα υπάκουα και στη συνέχεια θα αναλογιζόμουν την κατάστασή μου. Μπορούσα να αντιμετωπίζω στην εκκλησία τις αδελφές και τους αδελφούς με φτωχή μόρφωση ή χαμηλό επίπεδο ισότιμα, και δεν θεωρούσα πια τον εαυτό μου ανώτερό τους. Πριν το καταλάβω, οι απόψεις μου σχετικά με την επιδίωξη άλλαξαν πολύ κι έγινα αδιάφορος απέναντι στο κύρος και τη φήμη και δεν περιοριζόμουν ή ελεγχόμουν τόσο από αυτά. Όταν έβλεπα αδελφές και αδελφούς που πίστευαν στον Θεό λιγότερο καιρό από μένα να εκλέγονται επικεφαλής της εκκλησίας, ένιωθα λίγη ζήλια. Όμως, μπορούσα να το ξεχνώ μέσω της προσευχής. Ένιωθα ντροπή όταν σκεφτόμουν το γεγονός ότι συνήθιζα να αγωνίζομαι για φήμη και κέρδος. Αισθανόμουν ότι ήταν άσχημο και απάνθρωπο. Τώρα, η σύζυγός μου κι εγώ εκπληρώνουμε τα καθήκοντά μας στο σπίτι μαζί. Παρόλο που δεν είναι σημαντικά, νιώθω πολύ ικανοποιημένος και βιώνω ευχαρίστηση. Τώρα, ο γιος μου πιστεύει επίσης στον Παντοδύναμο Θεό, κάτι που κάνει την οικογένειά μας μια πραγματική χριστιανική οικογένεια, όπου ο λόγος του Θεού κυριαρχεί στην καθημερινή μας ζωή. Ανεξάρτητα από το ποιος μιλά σε συμφωνία με την αλήθεια, θα ακούσουμε αυτό το άτομο. Ακόμα κι αν υπάρχει αποκάλυψη διεφθαρμένων διαθέσεων, μπορούμε να υπομένουμε και να συγχωρούμε ο ένας τον άλλο και να γνωρίζουμε τον εαυτό μας σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, κάτι το οποίο και κάνει την οικογένειά μας όλο και πιο ευτυχισμένη. Νιώθω έντονα ότι ο Παντοδύναμος Θεός ήταν Αυτός που άλλαξε εμένα και τη σύζυγό μου, έσωσε τον γάμο και την οικογένειά μας και, ακόμα περισσότερο, έσωσε εμένα από την έσχατη διαφθορά και με μεταμόρφωσε από έναν αλαζονικό, κακό και βρωμερό αναζητητή της φήμης, σε ένα άτομο που επιδιώκει το φως και την δικαιοσύνη, το οποίο έχει πραγματικούς στόχους ζωής. Όταν διαβάζω αυτά τα λόγια του Θεού, κάθε είδους συναισθήματα ξεπηδούν από μέσα μου: «Από τη δημιουργία του κόσμου μέχρι σήμερα, όλα όσα έχει κάνει ο Θεός στο έργο Του είναι αγάπη, χωρίς κανένα μίσος για τον άνθρωπο. Ακόμα και η παίδευση και η κρίση που έχετε δει, είναι επίσης αγάπη, μια πιο αληθινή και πιο πραγματική αγάπη: αυτή η αγάπη οδηγεί τον άνθρωπο στη σωστή οδό της ανθρώπινης ζωής. […] Όλο το έργο που έχει κάνει αποσκοπεί να οδηγήσει τους ανθρώπους στη σωστή οδό της ανθρώπινης ζωής, ώστε να μπορούν να έχουν την κανονική ζωή του ανθρώπινου είδους, επειδή ο άνθρωπος δεν γνωρίζει πώς να ζήσει τη ζωή του. Χωρίς μια τέτοια καθοδήγηση, το μόνο που θα μπορέσεις να κάνεις θα είναι να ζεις μια κενή ζωή, μια άχρηστη και χωρίς νόημα ζωή, και δεν θα γνωρίζεις καθόλου πώς να είσαι ένα φυσιολογικό άτομο» (από «Η εσωτερική αλήθεια του έργου της κατάκτησης (4)» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»). Ναι, χωρίς τη σωτηρία του Θεού, δεν θα είχα πάρει το σωστό μονοπάτι στη ζωή. Θα γινόμουν μόνο όλο και περισσότερο αχρείος και θα είχα γίνει ένα βρωμερό απόβρασμα, το οποίο θα είχε καταραστεί ο Θεός στο τέλος. Η δίκαιη κρίση του Θεού είναι αυτή που με έσωσε, και το ανελέητο ραφινάρισμα ήταν αυτό που με άλλαξε. Αυτό μου επιτρέπει να καταλάβω τι είναι άσχημο και τι είναι άγιο, καθώς και το μεγαλείο, την ομορφιά και την καλοσύνη του Θεού, αλλά και την ευτέλεια και την κακία του Σατανά. Δεν θα ακολουθήσω ποτέ ξανά τον Σατανά και θα επιδιώκω μόνο την αλήθεια ολόψυχα, να απαλλαγώ από τη διαφθορά του Σατανά και να βιώνω την ομοιότητα ενός πραγματικού ανθρώπου. Παρόλο που έχω βιώσει την οδύνη πολλών παιδεύσεων και ραφιναρισμάτων, απόκτησα την πιο πολύτιμη οδό της ζωής, επιτρέποντάς μου να ξαναγεννηθώ και να εισέλθω σε ένα πραγματικό μονοπάτι στη ζωή.
Φέτος, επέστρεψα στον προηγούμενο χώρο εργασίας μου για να φροντίσω κάποιες διαδικαστικές υποθέσεις. Είδα ότι οι πρώην συνάδελφοί μου και οι πρώην επικεφαλής μου είχαν όλοι προαχθεί. Όταν οι πρώην συνάδελφοί μου με είδαν, είπαν: «Αν δεν είχες φύγει από τον στρατό, θα είχες προαχθεί ως τώρα». Έμεινα ασυγκίνητος και σκέφτηκα: «Ποια η χρησιμότητα μιας υψηλής θέσης; Αν ζεις χωρίς κάποιο στόχο, κατεύθυνση ή νόημα ως άτομο, αλλά απλώς στριφογυρίζεις στον βούρκο του κακού, δεν είναι αυτό ο πιο ταπεινωτικός τρόπος ζωής; Δεν είσαι απλώς σκλάβος του Σατανά, το παιχνίδι του; Θα υποφέρεις τη δίκαιη τιμωρία και τα αντίποινα του Θεού στο τέλος! Αν και δεν έχω μια υψηλή θέση, δεν μετανιώνω ποτέ για την επιλογή μου, επειδή πραγματικά έχω βιώσει γαλήνη και ηρεμία στην καρδιά μου, το οποίο είναι πραγματική ευτυχία. Πραγματική ανθρώπινη ζωή είναι να είσαι το πλάσμα που πρέπει να είσαι, να υπακούς και να λατρεύεις τον Θεό, και μόνο μέσα απ’ αυτήν μπορείς να έχεις ένα φωτεινό μέλλον!»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου