Είμαι πρόθυμη να αποδεχθώ την επιτήρηση των πάντων

Είμαι πρόθυμη να αποδεχθώ την επιτήρηση των πάντων

Από τη Σιάνσαν, πόλη Τζίνζονγκ, επαρχεία Σάνζι

Λίγο καιρό πριν, κάθε φορά που άκουγα πως οι ανώτεροι επικεφαλής έρχονταν στην εκκλησία μας, ένιωθα λιγάκι αμήχανα. Δεν εξωτερίκευα τα αισθήματά μου, μα η καρδιά μου εναντιωνόταν κρυφά σ’ αυτό. Σκεφτόμουν: «Θα ήταν καλύτερο αν όλοι εσείς δεν ερχόσασταν. Αν όμως έρχεστε, τουλάχιστον μην ποτίζετε την εκκλησία μαζί μου. Διαφορετικά, θα είμαι περιορισμένη και ανίκανη να κοινωνήσω». Αργότερα, η κατάσταση χειροτέρευσε τόσο, που στην πραγματικότητα μισούσα τον ερχομό τους. Ακόμη και τότε, δεν πίστευα πως κάνω κάποιο λάθος και σίγουρα δεν προσπάθησα να γνωρίσω τον εαυτό μου στο πλαίσιο αυτής της κατάστασης.

Μια μέρα, διάβασα το εξής εδάφιο στις διευθετήσεις του έργου: «Κανονισμοί για τα καθήκοντα κάθε επιπέδου ηγετών και εργατών της εκκλησίας»: «Πρέπει να επισκέπτονται κάθε τοπική ομάδα λήψης αποφάσεων και να κατανοούν απόλυτα το έργο τους, να επιλύουν εγκαίρως τα λάθη και τις αποκλίσεις του έργου που προκύπτουν σε κάθε τοπική ομάδα λήψης αποφάσεων, και ιδίως να παρέχουν καθοδήγηση και βοήθεια στις πιο αδύναμες ομάδες λήψης αποφάσεων, ώστε να μπορούν να τελούν καλύτερα το έργο για τις περιοχές τους» (Ανθολογία των Χρονικών των Σχεδίων του Έργου της Εκκλησίας του Παντοδύναμου Θεού). Αναλογίστηκα τη σημασία αυτού του εδαφίου ενώ σκεφτόμουν την πρόσφατη κατάστασή μου: Γιατί απεχθανόμουν τόσο τον ερχομό των ανώτερων επικεφαλής στην εκκλησία μας; Γιατί δεν ήμουν πρόθυμη να τους αφήσω να ποτίζουν στην εκκλησία μαζί μου; Δεν ήταν επειδή ανησυχούσα πως αν έρχονταν στην εκκλησία, θα αντιλαμβάνονταν πως δεν εργαζόμουν σύμφωνα με τις αρχές ή με το θέλημα του Θεού και θα με αντιμετώπιζαν αναφορικά με αυτό το θέμα; Επιπλέον, δεν φοβόμουν πως ο ερχομός τους θα χάλαγε τα σχέδια του έργου μου; Δεν φοβόμουν πως θα κοινωνούσαν καλύτερα από μένα και θα με έκαναν να χάσω την προνομιούχα θέση μου στις καρδιές των αδελφών μου, ανδρών και γυναικών; Αν δεν έρχονταν, θα μπορούσα να συνεχίσω με τα σχέδια του έργου μου ακριβώς όπως ήθελα. Ακόμη κι αν οι μέθοδοί μου δεν ήταν σε συμφωνία με την αλήθεια ή το θέλημα του Θεού, κανείς δεν θα το γνώριζε και σίγουρα κανείς δεν θα με αντιμετώπιζε, ούτε θα μου ασκούσε κριτική. Με αυτόν τον τρόπο, η θέση μου στις καρδιές των αδελφών μου θα γινόταν όλο και πιο σπουδαία και πιο σταθερή. Όλοι οι αδελφοί και οι αδελφές της εκκλησίας θα με είχαν σε υπόληψη, θα με θαύμαζαν και θα υπάκουαν στις εντολές μου. Ολόκληρη η εκκλησία θα περιστρεφόταν γύρω μου. Δεν ήταν αυτός ο πραγματικός σκοπός μου; Δεν μηχανορραφούσα ώστε να εκδιώξω τον Θεό από τις καρδιές των αδελφών μου προκειμένου να κερδίσω υπόληψη στις καρδιές τους; Δεν ήμουν ολοζώντανο παράδειγμα αυτών των δηλητηρίων του μεγάλου κόκκινου δράκοντα: «Ο αυτοκράτορας είναι τόσο μακριά όσο ο ουρανός», «δεν υπάρχει κανείς άλλος βασιλιάς παρά μόνο εγώ»; Αργότερα, διάβασα τα λόγια του Θεού: «Οι διδαχές του φεουδαρχικού κώδικα δεοντολογίας και η μεταλαμπάδευση της γνώσης για τον αρχαίο πολιτισμό έχουν εδώ και πολύ καιρό μολύνει τους ανθρώπους και τους έχουν μετατρέψει σε μικρούς και μεγάλους διαβόλους. […] Το πρόσωπο του ανθρώπου είναι γεμάτο από φόνο και παντού ο αέρας κουβαλάει θάνατο. Θέλουν να διώξουν τον Θεό από αυτή τη γη· […] Θέλει να εξαφανίσει τα πάντα που έχουν να κάνουν με τον Θεό με ένα χτύπημα, ώστε και πάλι να Τον προσβάλει και να Τον δολοφονήσει, ενώ προσπαθεί να διαλύσει και να διαταράξει το έργο Του. Πώς θα μπορούσε να επιτρέψει στον Θεό να είναι ισάξιός του; Πώς μπορεί να ανέχεται τον Θεό να “παρεμβαίνει” στο έργο ανάμεσα στους ανθρώπους; Πώς μπορεί να επιτρέψει στον Θεό να ξεσκεπάσει το απεχθές πρόσωπό του; Πώς μπορεί να επιτρέψει στον Θεό να διαταράξει το έργο του; Πώς θα μπορούσε αυτός ο διάβολος, ο οποίος βγάζει καπνούς από την οργή του, να επιτρέψει στον Θεό να διέπει την αυλή της εξουσίας του επάνω στη γη; Πώς θα μπορούσε να αποδεχθεί την ήττα του οικειοθελώς; Η απεχθής όψη του έχει αποκαλυφθεί, γι’ αυτό κανείς βρίσκεται να αναρωτιέται αν θα πρέπει να κλάψει ή να γελάσει, ενώ είναι πραγματικά πολύ δύσκολο να μιλήσει γι’ αυτό. Δεν είναι αυτή η ουσία του; […] Οι δαίμονες και τα κακά πνεύματα βρίσκονται σε κατάσταση αμόκ επάνω στη γη και έχουν αποκλείσει το θέλημα και την επίπονη προσπάθεια του Θεού, καθιστώντας τα αδιαπέραστα. Τι θανάσιμο αμάρτημα! Πώς θα μπορούσε να μην ανησυχεί ο Θεός; Πώς θα μπορούσε να μη νιώθει εξοργισμένος ο Θεός; Προβάλουν τεράστια εμπόδια και αντίσταση στο έργο του Θεού. Πόσο αντιδραστικοί!» (από «Έργο και είσοδος (7)» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»). Προκειμένου να ελέγξει και να διεκδικήσει κράτος στην ανθρωπότητα, ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας πολέμησε τον ερχομό του Θεού με όλη του τη δύναμη, με το να μην επιτρέπει στον Θεό να συμμετέχει στις υποθέσεις των ανθρώπων, να αποκαλύψει το μακάβριο πρόσωπό του, να αναμειγνύεται στα σχέδιά του ή να κυβερνά στο κράτος του. Συνεπώς, αντιτάχθηκε ευρέως, διατάραξε, κατέστρεψε και διέλυσε το έργο του Θεού. Φαντασιωνόταν πως μια μέρα θα μπορούσε να απομακρύνει με τη βία τον Θεό από τις καρδιές των ανθρώπων και να εκπληρώσει τον ποταπό του στόχο να γίνει ο αιώνιος κριτής του ανθρώπου και να εξαναγκάσει την ανθρωπότητα να τον λατρέψει. Τι διαφορά υπήρχε ανάμεσα στις δικές μου σκέψεις και τις πράξεις του μεγάλου κόκκινου δράκοντα; Επειδή ήθελα να διατηρήσω τη δική μου υπόληψη και να εξασφαλίσω πως θα κάνω τα πράγματα με τον δικό μου τρόπο και δεν θα περιοριστώ στο έργο μου, δεν ήθελα να αφήσω τους άλλους επικεφαλής ή τους εργαζομένους να επιτηρούν ή να επιθεωρούν το έργο μου. Δεν ήθελα κανείς άλλος να ανακατεύεται στο έργο της εκκλησίας μου ή στο πότισμα των αδελφών μου. Γιατί δεν το ήθελα αυτό; Δεν ήταν απλώς επειδή ήθελα να ελέγχω και να διεκδικώ κράτος πάνω από τους άλλους; Δεν ήταν ο σκοπός μου να ανακηρύξω τον εαυτό μου βασιλιά και επίγειο κυβερνήτη υπέρ των αδελφών μου; Αντιλήφθηκα πως το δηλητήριο του μεγάλου κόκκινου δράκοντα – αυτή η ανεξέλεγκτη αλαζονεία και μεγαλομανία – είχε ήδη διεισδύσει στον πυρήνα της ύπαρξής μου. Επιφανειακά, εργαζόμουν ώστε να εκπληρώνω το καθήκον μου, μα η καρδιά μου είχε απώτερα κίνητρα. Στην πραγματικότητα, ήθελα να αναγείρω τη δική μου αυτοκρατορία ενάντια στον Θεό και παρεμποδίζοντας την εκτέλεση του θελήματος του Θεού. Η φύση μου ήταν τόσο τρομακτική! Αν δεν ήταν η σκληρή αποκάλυψη και η κρίση του λόγου του Θεού, ποτέ δεν θα γνώριζα σε τι βαθμό είχα διαφθαρεί από τον Σατανά και εναντιωθεί στον Θεό. Ποτέ δεν θα κατάφερνα να αντιληφθώ πως, βαθιά μέσα στην ψυχή μου, είχε σχεδιαστεί μια σατανική σκευωρία και πως η φύση μου είχε γίνει τόσο διεφθαρμένη.

Σ’ ευχαριστώ Θεέ για τις αποκαλύψεις και τη διαφώτισή Σου που μου επέτρεψαν να συνειδητοποιήσω τη σατανική μου φύση. Ορκίζομαι να αναζητήσω την αλήθεια με επιμέλεια και να έρθω σε βαθύτερη κατανόηση του πώς το δηλητήριο του μεγάλου κόκκινου δράκοντα πλήττει τη φύση μου. Ορκίζομαι επίσης να αποδέχομαι την επιθεώρηση και την επιτήρηση άλλων εργαζομένων και επικεφαλής. Θα αποδεχθώ την αντιμετώπιση και το κλάδεμα όλων. Θα υποβάλω τον εαυτό μου στην επιθεώρηση ολόκληρου του εκκλησιάσματος, ώστε να εκπληρώσω τα καθήκοντά μου επιμελώς, προκειμένου να παρηγορήσω την καρδιά Σου.

Από Εκκλησία του Παντοδύναμου Θεού