1. Ποιες είναι οι ουσιαστικές διαφορές μεταξύ του έργου του Θεού και του έργου του ανθρώπου;
Σχετικά λόγια του Θεού:
Το έργο του ίδιου του Θεού περιλαμβάνει το έργο ολόκληρης της ανθρωπότητας και αντιπροσωπεύει επίσης το έργο ολόκληρης της εποχής. Δηλαδή, το έργο του Θεού αντιπροσωπεύει την κίνηση και την τάση όλου του έργου του Αγίου Πνεύματος, ενώ το έργο των αποστόλων ακολουθεί το έργο του ίδιου του Θεού και δεν καθοδηγεί την εποχή ούτε αντιπροσωπεύει την τάση του έργου του Αγίου Πνεύματος σε ολόκληρη την εποχή. Κάνουν μόνο το έργο που οφείλει να κάνει ο άνθρωπος, το οποίο δεν περιλαμβάνει καθόλου το έργο διαχείρισης. Το έργο του ίδιου του Θεού είναι το έργο που εκτελείται στο πλαίσιο του έργου διαχείρισης.
Το έργο του ανθρώπου είναι μόνο το καθήκον των ανθρώπων που χρησιμοποιούνται και δεν έχει καμία σχέση με το έργο διαχείρισης. Λόγω διαφορετικών ταυτοτήτων και εκπροσωπήσεων του έργου, παρά το γεγονός ότι αποτελούν και τα δύο έργο του Αγίου Πνεύματος, υπάρχουν σαφείς και ουσιαστικές διαφορές μεταξύ του έργου του Θεού και του έργου του ανθρώπου. Επιπλέον, η έκταση του έργου του Αγίου Πνεύματος πάνω σε αντικείμενα εργασίας με διαφορετικές ταυτότητες ποικίλλει. Αυτές είναι οι βασικές αρχές και το πεδίο του έργου του Αγίου Πνεύματος.
από «Το έργο του Θεού και το έργο του ανθρώπου» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»
από τον Πρόλογο του βιβλίου «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»
από «Η διεφθαρμένη ανθρωπότητα έχει περισσότερο ανάγκη τη σωτηρία του ενσαρκωμένου Θεού» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»
Ο ενσαρκωμένος Θεός είναι ουσιαστικά διαφορετικός από τους ανθρώπους που χρησιμοποιεί ο Θεός. Ο ενσαρκωμένος Θεός είναι σε θέση να κάνει το έργο της θεϊκής φύσης, ενώ οι άνθρωποι που χρησιμοποιούνται από τον Θεό δεν είναι. Στην αρχή κάθε εποχής, το Πνεύμα του Θεού μιλά προσωπικά για να ξεκινήσει τη νέα εποχή και να φέρει τον άνθρωπο σε μια νέα αρχή. Όταν τελειώσει την ομιλία, αυτό σημαίνει ότι το έργο του Θεού μέσα στη θεϊκή φύση Του ολοκληρώνεται. Στη συνέχεια, όλοι ακολουθούν την καθοδήγηση εκείνων που χρησιμοποιεί ο Θεός για να εισέλθουν στην εμπειρία της ζωής τους.
από «Η βασική διαφορά μεταξύ του ενσαρκωμένου Θεού και των ανθρώπων που χρησιμοποιεί ο Θεός» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»
Όλο το έργο που επιτελεί ο ίδιος ο Θεός είναι το έργο που σκοπεύει να επιτελέσει στο δικό Του σχέδιο διαχείρισης και σχετίζεται με τη μεγάλη διαχείριση. Το έργο που επιτελεί ο άνθρωπος (αυτός που χρησιμοποιείται από το Άγιο Πνεύμα) παρέχει την ατομική του εμπειρία. Βρίσκει ένα νέο μονοπάτι εμπειρίας από εκείνο στο οποίο πορεύτηκαν όσοι προηγήθηκαν και οδηγεί τους αδελφούς και τις αδελφές του υπό την καθοδήγηση του Αγίου Πνεύματος. Αυτό που παρέχουν αυτοί οι άνθρωποι είναι η ατομική τους εμπειρία ή τα πνευματικά γραπτά πνευματικών ανθρώπων. Αν και χρησιμοποιούνται από το Άγιο Πνεύμα, το έργο αυτών των ανθρώπων δεν σχετίζεται με το μεγάλο έργο διαχείρισης στο σχέδιο διάρκειας έξι χιλιάδων ετών. Απλώς ανυψώνονται από το Άγιο Πνεύμα σε διαφορετικές περιόδους για να οδηγήσουν τους ανθρώπους στο ρεύμα του Αγίου Πνεύματος μέχρι να εκπληρώσουν τον ρόλο τους ή να ολοκληρωθεί η ζωή τους. Το έργο που επιτελούν είναι μόνο να προετοιμάσουν μια κατάλληλη οδό για τον ίδιο τον Θεό ή να συνεχίσουν ένα θέμα στη διαχείριση του ίδιου του Θεού επί γης. Αυτοί οι άνθρωποι αδυνατούν να επιτελέσουν το σπουδαιότερο έργο στη διαχείρισή Του και δεν μπορούν να ανοίξουν νέες διεξόδους, πολύ λιγότερο δε, να ολοκληρώσουν όλο το έργο του Θεού από την προηγούμενη εποχή. Συνεπώς, το έργο που επιτελούν εκπροσωπεί μόνο ένα δημιουργημένο ον που εκπληρώνει τον ρόλο του και δεν μπορεί να εκπροσωπεί τον ίδιο τον Θεό που επιτελεί τη διακονία Του. Αυτό συμβαίνει επειδή το έργο που επιτελούν διαφέρει από αυτό που επιτελεί ο ίδιος ο Θεός. Το έργο της αναγγελίας μιας νέας εποχής δεν μπορεί να επιτελεστεί από τον άνθρωπο αντί του Θεού. Δεν μπορεί να επιτελεστεί από οποιονδήποτε άλλον εκτός από τον ίδιο τον Θεό. Όλο το έργο που επιτελεί ο άνθρωπος είναι να εκπληρώνει το καθήκον του ως μέρος της δημιουργίας και επιτελείται όταν τον αγγίζει ή τον διαφωτίζει το Άγιο Πνεύμα. Η καθοδήγηση που παρέχουν αυτοί οι άνθρωποι είναι πώς να κάνει πράξη στην καθημερινή του ζωή ο άνθρωπος και πώς θα πρέπει να ενεργεί σε αρμονία με το θέλημα του Θεού. Το έργο του ανθρώπου δεν αφορά ούτε τη διαχείριση του Θεού ούτε εκπροσωπεί το έργο του Πνεύματος. Για παράδειγμα, το έργο του Γουίτνες Λι και του Γουότσμαν Νι ήταν να καθοδηγήσουν. Ανεξάρτητα από το αν η οδός ήταν νέα ή παλαιά, το έργο βασίστηκε στην αρχή της παραμονής εντός της Βίβλου. Είτε οι τοπικές εκκλησίες αναστηλώθηκαν είτε κατασκευάστηκαν, το έργο τους ήταν η ίδρυση εκκλησιών. Το έργο που επιτέλεσαν ήταν η συνέχεια του έργου που ο Ιησούς και οι Απόστολοί Του δεν είχαν τελειώσει ή αναπτύξει περαιτέρω την Εποχή της Χάριτος. Αυτό που έπραξαν στο έργο τους ήταν να αποκαταστήσουν ό,τι είχε ζητήσει ο Ιησούς στο έργο Του από τις γενεές που Τον ακολούθησαν, όπως το να καλύπτουν τη κεφαλή τους, τη βάπτιση, την αρτοκλασία ή την πόση του οίνου. Θα μπορούσε να ειπωθεί ότι το έργο τους ήταν να τηρούν απλώς τη Βίβλο και να αναζητούν μονοπάτια μόνο μέσα από τη Βίβλο. Δεν έκαναν καμία νέα πρόοδο. Επομένως, στο έργο τους μπορεί να δει κανείς μόνο την ανακάλυψη νέων οδών εντός της Βίβλου, καθώς και καλύτερες και πιο ρεαλιστικές πρακτικές. Ωστόσο, δεν μπορεί να βρει κανείς στο έργο τους το σημερινό θέλημα του Θεού, πολύ λιγότερο δε, να βρει το νέο έργο που θα επιτελέσει ο Θεός τις έσχατες ημέρες. Αυτό συμβαίνει επειδή το μονοπάτι στο οποίο πορεύτηκαν ήταν ακόμα παλαιό. Δεν υπήρξε καμία πρόοδος και τίποτα νέο. Συνέχισαν να τηρούν το γεγονός της «σταύρωσης του Ιησού», της πρακτικής «να ζητούν από τους ανθρώπους να μετανοήσουν και να εξομολογηθούν τις αμαρτίες τους», το ρητό ότι «αυτός που υπομένει μέχρι τέλους θα σωθεί» και το ρητό ότι «ο άντρας είναι η κεφαλή της γυναίκας και η γυναίκα πρέπει να υποτάσσεται στον άντρα της». Επιπλέον, τήρησαν την παραδοσιακή αντίληψη ότι «οι αδελφές δεν μπορούν να κηρύττουν και μπορούν μόνο να υπακούν». Αν συνέχιζε αυτός ο τρόπος ηγεσίας, τότε το Άγιο Πνεύμα δεν θα μπορούσε ποτέ να επιτελέσει νέο έργο, να απελευθερώσει τους ανθρώπους από το δόγμα ή να οδηγήσει τους ανθρώπους σε έναν κόσμο ελευθερίας και ομορφιάς. Συνεπώς, αυτό το στάδιο του έργου για την αλλαγή των εποχών πρέπει να επιτελεστεί και να εκφραστεί από τον ίδιο τον Θεό, αλλιώς κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να το κάνει αντί Αυτού. Μέχρι στιγμής, όλο το έργο του Αγίου Πνεύματος έξω από αυτό το ρεύμα έχει σταματήσει και εκείνοι που χρησιμοποιήθηκαν από το Άγιο Πνεύμα έχουν χάσει τον προσανατολισμό τους. Ως εκ τούτου, εφόσον το έργο των ανθρώπων που χρησιμοποιήθηκαν από το Άγιο Πνεύμα διαφέρει από το έργο που επιτελεί ο ίδιος ο Θεός, η ταυτότητά τους και αυτοί για λογαριασμό των οποίων ενεργούν είναι επίσης διαφορετικοί. Αυτό συμβαίνει επειδή το έργο που σκοπεύει να επιτελέσει το Άγιο Πνεύμα είναι διαφορετικό, και κατά συνέπεια, αποδίδει διαφορετική ταυτότητα και κύρος σε όλους όσους εργάζονται. Οι άνθρωποι που χρησιμοποιούνται από το Άγιο Πνεύμα μπορεί επίσης να επιτελέσουν κάποιο νέο έργο και μπορεί επίσης να εξαλείψουν κάποιο έργο που επιτελέστηκε στην προηγούμενη εποχή, αλλά το έργο τους δεν μπορεί να εκφράσει τη διάθεση και το θέλημα του Θεού στη νέα εποχή. Εργάζονται μόνο για να απομακρύνουν το έργο της προηγούμενης εποχής, όχι για να επιτελέσουν το νέο έργο που εκπροσωπεί άμεσα τη διάθεση του ίδιου του Θεού. Έτσι, ανεξάρτητα από το πόσες απαρχαιωμένες πρακτικές καταργούν ή πόσες νέες πρακτικές εισάγουν, εξακολουθούν να εκπροσωπούν τον άνθρωπο και τα δημιουργημένα όντα. Όταν όμως ο ίδιος ο Θεός επιτελεί έργο, δεν δηλώνει ανοιχτά την κατάργηση των πρακτικών της παλαιάς εποχής ούτε δηλώνει άμεσα την έναρξη μιας νέας εποχής. Επιτελεί άμεσα και ξεκάθαρα το έργο Του. Είναι ευθύς στην επιτέλεση του έργου που σκοπεύει να πραγματοποιήσει. Τουτέστιν, εκφράζει άμεσα το έργο που έφερε, επιτελεί άμεσα το έργο Του όπως σκόπευε εξαρχής, εκφράζοντας την ύπαρξη και τη διάθεσή Του. Από τη σκοπιά του ανθρώπου, η διάθεσή Του και το έργο Του διαφέρουν από εκείνα των παλαιών εποχών. Ωστόσο, από τη σκοπιά του ίδιου του Θεού, αυτό είναι απλώς η συνέχεια και η περαιτέρω εξέλιξη του έργου Του. Όταν ο ίδιος ο Θεός εργάζεται, εκφράζει τον λόγο Του και φέρει άμεσα το νέο έργο. Αντίθετα, όταν εργάζεται ο άνθρωπος, αυτό συμβαίνει κατόπιν σκέψης και μελέτης, ή είναι η εξέλιξη της γνώσης και η συστηματικοποίηση της πράξης επί τη βάσει του έργου που έχουν επιτελέσει άλλοι. Με άλλα λόγια, η ουσία του έργου που επιτελεί ο άνθρωπος είναι να τηρεί τις συμβάσεις και να «βαδίζει σε παλιά μονοπάτια με νέα παπούτσια». Αυτό σημαίνει ότι ακόμη και το μονοπάτι, στο οποίο πορεύονται οι άνθρωποι τους οποίους χρησιμοποίησε το Άγιο Πνεύμα, βασίζεται πάνω σε αυτό που άνοιξε ο ίδιος ο Θεός. Έτσι ο άνθρωπος είναι εν τέλει άνθρωπος και ο Θεός είναι Θεός.
από «Το μυστήριο της ενσάρκωσης (1)» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»
Ο λόγος και το έργο των προφητών κι εκείνων που χρησιμοποιήθηκαν από το Άγιο Πνεύμα, ήταν όλα για να κάνει ο άνθρωπος το καθήκον του, να εκτελέσει τη λειτουργία του ως δημιουργημένο ον, και για να κάνει ό,τι οφείλει να κάνει ως άνθρωπος. Ωστόσο, ο λόγος και το έργο του ενσαρκωμένου Θεού ήταν για να φέρουν εις πέρας τη διακονία Του. Αν και η εξωτερική μορφή Του ήταν εκείνη ενός δημιουργημένου όντος, έργο Του δεν ήταν να φέρει εις πέρας την λειτουργία Του, αλλά τη διακονία Του. Ο όρος «καθήκον» χρησιμοποιείται σε σχέση με τα δημιουργημένα όντα, ενώ το «διακονία» χρησιμοποιείται σε σχέση με τον ενσαρκωμένο Θεό. Υπάρχει μια ουσιαστική διαφορά μεταξύ των δύο, κι αυτά τα δύο δεν είναι εναλλάξιμα. Έργο του ανθρώπου είναι μόνο να κάνει το καθήκον του, ενώ έργο του Θεού είναι να διαχειρίζεται και να φέρνει εις πέρας τη διακονία Του. Επομένως, αν και πολλοί απόστολοι χρησιμοποιήθηκαν από το Άγιο Πνεύμα και πολλοί προφήτες ήταν πλημμυρισμένοι μ’ Αυτό, το έργο και ο λόγος τους ήταν απλώς για να κάνουν το καθήκον τους ως δημιουργημένα όντα. Αν και οι προφητείες τους μπορεί να ήταν μεγαλύτερες από την οδό της ζωής για την οποία μίλησε ο ενσαρκωμένος Θεός, κι αν ακόμα η ανθρώπινη φύση τους ήταν πιο υπερβατική από εκείνη του ενσαρκωμένου Θεού, και πάλι έκαναν το καθήκον τους και δεν εκπλήρωναν τη διακονία τους. Το καθήκον του ανθρώπου αναφέρεται στη λειτουργία του και είναι κάτι εφικτό για τον άνθρωπο. Όμως, η διακονία πραγματοποιείται από τον ενσαρκωμένο Θεό και σχετίζεται με τη διαχείρισή Του, κι αυτή δεν είναι εφικτή από τον άνθρωπο. Ο ενσαρκωμένος Θεός, είτε μιλά είτε εργάζεται είτε πραγματοποιεί θαύματα, εκτελεί μεγάλο έργο μέσα στη διαχείρισή Του και τέτοιο έργο δεν μπορεί να εκτελεστεί από τον άνθρωπο στη θέση Του. Έργο του ανθρώπου είναι μόνο να κάνει το καθήκον του ως δημιουργημένο ον, σ’ ένα ορισμένο στάδιο του έργου διαχείρισης του Θεού. Χωρίς τη διαχείριση του Θεού, δηλαδή αν η διακονία του ενσαρκωμένου Θεού χανόταν, το ίδιο θα συνέβαινε και με το καθήκον ενός δημιουργημένου όντος. Έργο του Θεού, φέροντας σε πέρας την διακονία του, είναι να διαχειριστεί τον άνθρωπο. Ενώ ο άνθρωπος, κάνοντας το καθήκον του, εκτελεί την δική του υποχρέωση ν’ ανταποκριθεί στις απαιτήσεις του Δημιουργού, και σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι φέρει σε πέρας τη διακονία κάποιου. Στην έμφυτη ουσία του Θεού, δηλαδή στο Πνεύμα Του, έργο του Θεού είναι η διαχείρισή Του. Αλλά στον ενσαρκωμένο Θεό που φορά την εξωτερική μορφή του δημιουργημένου όντος, έργο Του είναι να φέρει σε πέρας τη διακονία Του. Ό,τι έργο κι αν εκτελεί, είναι για να φέρει σε πέρας τη διακονία Του, κι αυτό που ο άνθρωπος μπορεί να κάνει είναι να βάλει τα δυνατά του μέσα στο πλαίσιο της διαχείρισής Του και υπό την ηγεσία Του.
από «Η διαφορά μεταξύ της διακονίας του ενσαρκωμένου Θεού και του καθήκοντος του ανθρώπου» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»
Γιατί ο Ιωάννης, ο Πέτρος και ο Παύλος παρότι είπαν πολλά λόγια –όπως και ο Ιησούς– δεν είχαν την ίδια ταυτότητα με τον Ιησού; Αυτό οφείλεται κυρίως στο γεγονός ότι το έργο που επιτέλεσαν ήταν διαφορετικό. Ο Ιησούς αντιπροσώπευε το Πνεύμα του Θεού, και ήταν το Πνεύμα του Θεού που εργαζόταν άμεσα. Επιτελούσε το έργο της νέας εποχής, το έργο που κανείς δεν είχε επιτελέσει ποτέ πριν. Άνοιξε μια νέα οδό, αντιπροσώπευε τον Ιεχωβά και τον ίδιο τον Θεό. Αντιθέτως, ο Πέτρος, ο Παύλος και ο Δαβίδ, ανεξάρτητα από το πώς αποκαλούνταν, αντιπροσώπευαν μόνο την ταυτότητα ενός πλάσματος του Θεού και είχαν σταλεί από τον Ιησού ή τον Ιεχωβά. Έτσι, ανεξάρτητα από το μέγεθος του έργου τους, ανεξάρτητα από το πόσο μεγάλα ήταν τα θαύματα που πραγματοποίησαν, ήταν απλώς πλάσματα του Θεού και δεν μπορούσαν να αντιπροσωπεύουν το Πνεύμα του Θεού. Εργάστηκαν εν ονόματι του Θεού ή αφότου τους απέστειλε ο Θεός. Επιπλέον, εργάστηκαν κατά τις εποχές που εγκαινίασαν είτε ο Ιησούς είτε ο Ιεχωβάς και το έργο που επιτέλεσαν εντασσόταν σε αυτό το πλαίσιο. Ήταν, εξάλλου, απλώς πλάσματα του Θεού.
από «Περί ονομασιών και ταυτότητας» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»
Ακριβώς ποια ήταν η διαφορά μεταξύ του έργου που επιτέλεσε ο Ιησούς και αυτού που επιτέλεσε ο Ιωάννης; Ο μοναδικός λόγος ήταν το ότι ο Ιωάννης ήταν αυτός που άνοιξε την οδό για τον Ιησού; Ή επειδή είχε προκαθοριστεί από τον Θεό; Παρόλο που και ο Ιωάννης είπε: «Μετανοείτε διότι επλησίασεν η βασιλεία των ουρανών» και κήρυξε επίσης το ευαγγέλιο της βασιλείας των ουρανών, το έργο του δεν είχε βάθος και αποτελούσε απλώς μια αρχή. Αντίθετα, ο Ιησούς ανήγγειλε μια νέα εποχή και τερμάτισε την παλαιά, αλλά εκπλήρωσε και τον νόμο της Παλαιάς Διαθήκης. Το έργο που επιτέλεσε ήταν σπουδαιότερο από αυτό του Ιωάννη και ήλθε να λυτρώσει όλη την ανθρωπότητα — επιτέλεσε αυτό το στάδιο του έργου. Ο Ιωάννης απλώς προετοίμασε την οδό. Παρόλο που το έργο του ήταν σπουδαίο, τα λόγια του πολλά και οι μαθητές που τον ακολουθούσαν πολυάριθμοι, το έργο που επιτέλεσε έφερε απλώς μια νέα αρχή στον άνθρωπο. Ποτέ δεν έλαβε ο άνθρωπος από αυτόν ζωή, την οδό ή βαθύτερες αλήθειες και ούτε απόκτησε κάποια κατανόηση μέσω αυτού το θέλημα του Θεού.Ο Ιωάννης υπήρξε μεγάλος προφήτης (Ηλίας), ο οποίος πρωτοστάτησε σε νέο έδαφος για το έργο του Ιησού και προετοίμασε τους εκλεκτούς. Ήταν ο πρόδρομος της Εποχής της Χάριτος. Τέτοιου είδους ζητήματα δεν διακρίνονται απλώς παρατηρώντας τις κανονικές ανθρώπινες εμφανίσεις τους. Ειδικότερα, ο Ιωάννης έκανε επίσης σπουδαίο έργο. Επιπλέον, γεννήθηκε από την υπόσχεση του Αγίου Πνεύματος και το Άγιο Πνεύμα υποστήριξε το έργο του. Ως εκ τούτου, η διάκριση μεταξύ των αντίστοιχων ταυτοτήτων τους μπορεί να γίνει μόνο μέσω του έργου τους, διότι η εξωτερική εμφάνιση του ανθρώπου δεν μαρτυρά την ουσία του και ο άνθρωπος δεν είναι σε θέση να επαληθεύσει την αληθινή μαρτυρία του Αγίου Πνεύματος. Το έργο που επιτέλεσε ο Ιωάννης και το έργο που επιτέλεσε ο Ιησούς ήταν ανόμοιο και διαφορετικής φύσης. Αυτό καθορίζει εάν είναι ή όχι ο Θεός. Το έργο του Ιησού ήταν να ξεκινήσει, να συνεχίσει, να ολοκληρώσει και να επιτύχει. Ο Ιησούς πραγματοποίησε κάθε ένα από αυτά τα στάδια, ενώ το έργο του Ιωάννη δεν ήταν τίποτα περισσότερο από μια αρχή. Στην αρχή, ο Ιησούς διέδωσε το ευαγγέλιο και κήρυξε την οδό της μετάνοιας, κατόπιν ξεκίνησε να βαπτίζει τους ανθρώπους, να θεραπεύει ασθένειες και να εξοβελίζει δαίμονες. Εν τέλει, λύτρωσε την ανθρωπότητα από την αμαρτία και ολοκλήρωσε το έργο Του για όλη την εποχή. Κήρυξε στους ανθρώπους και διέδωσε το ευαγγέλιο της βασιλείας των ουρανών σε όλα τα μέρη. Έπραξε το ίδιο με τον Ιωάννη, με τη διαφορά ότι ο Ιησούς ανήγγειλε μια νέα εποχή και έφερε την Εποχή της Χάριτος στον άνθρωπο. Από το στόμα Του προήλθε ο λόγος για το τι θα πρέπει να κάνει πράξη ο άνθρωπος και η οδός που πρέπει να ακολουθήσει ο άνθρωπος στην Εποχή της Χάριτος και τελικά ολοκλήρωσε το έργο της λύτρωσης. Αυτό το έργο δεν θα μπορούσε ποτέ να πραγματοποιηθεί από τον Ιωάννη. Οπότε ο Ιησούς επιτέλεσε το έργο του ίδιου του Θεού και αυτός είναι ο ίδιος ο Θεός και εκπροσωπεί άμεσα τον Θεό.
από «Το μυστήριο της ενσάρκωσης (1)» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»
Το έργο στο ρεύμα του Αγίου Πνεύματος, ανεξάρτητα από το αν είναι το έργο του Θεού ή το έργο των ανθρώπων που χρησιμοποιούνται, είναι το έργο του Αγίου Πνεύματος. Η ουσία του ίδιου του Θεού είναι το Πνεύμα, το οποίο μπορεί να ονομαστεί Άγιο Πνεύμα ή επταπλά ενισχυμένο Πνεύμα. Εν γένει, Αυτά αποτελούν το Πνεύμα του Θεού. Μόνο που το Πνεύμα του Θεού ονομάζεται διαφορετικά κατά τη διάρκεια διαφορετικών εποχών. Αλλά η ουσία Τους εξακολουθεί να είναι μία. Επομένως, το έργο του ίδιου του Θεού είναι και το έργο του Αγίου Πνεύματος. Το έργο του ενσαρκωμένου Θεού δεν είναι τίποτε λιγότερο από το Άγιο Πνεύμα επί το έργον. Το έργο των ανθρώπων που χρησιμοποιούνται είναι επίσης έργο του Αγίου Πνεύματος. Μόνο το έργο του Θεού είναι η πλήρης έκφραση του Αγίου Πνεύματος και δεν υπάρχει διαφορά, ενώ το έργο των ανθρώπων που χρησιμοποιούνται είναι αναμεμειγμένο με πολλά ανθρώπινα πράγματα και δεν είναι η άμεση έκφραση του Αγίου Πνεύματος, ούτε καν η πλήρης έκφρασή Του.
από «Το έργο του Θεού και το έργο του ανθρώπου» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»
Αυτό που εκφράζει ο Θεός είναι αυτό που ο ίδιος ο Θεός είναι, και αυτό είναι πέρα από το τι μπορεί να σκεφτεί ο άνθρωπος, δηλαδή πέρα από την ίδια την ανθρώπινη σκέψη. Εκφράζει το έργο Του της καθοδήγησης όλης της ανθρωπότητας, και αυτό δεν σχετίζεται με τις λεπτομέρειες της ανθρώπινης εμπειρίας, αλλά αφορά τη δική Του διαχείριση. Ο άνθρωπος εκφράζει την εμπειρία του, ενώ ο Θεός εκφράζει το Είναι Του — αυτό το Είναι είναι η έμφυτή Του διάθεση και είναι πέρα από όσα ο άνθρωπος μπορεί να κατανοήσει. Η εμπειρία του ανθρώπου είναι η θεώρηση και η γνώση του που αποκτήθηκαν με βάση την έκφραση του Θεού ως προς το Είναι Του. Αυτή η θεώρηση και η γνώση ονομάζονται ανθρώπινη υπόσταση. Εκφράζονται με βάση την έμφυτη διάθεση του ανθρώπου και το πραγματικό του επίπεδο. Ως εκ τούτου, ονομάζονται επίσης ανθρώπινη υπόσταση. […] Αυτό που εκφράζει ο άνθρωπος είναι αυτό που έχει βιώσει. Είναι αυτό που έχει δει, μέχρι εκεί που μπορεί να φτάσει το μυαλό του και μέχρι όσο φτάνουν οι αισθήσεις του. Αυτό είναι που μπορούν να συναναστραφούν οι άνθρωποι. Τα λόγια που ομιλούνται από τoν ενσαρκωμένο Θεό είναι η άμεση έκφραση του Πνεύματος και εκφράζουν το έργο που έχει γίνει από το Πνεύμα. Η σάρκα δεν τo έχει βιώσει ούτε τo έχει δει, αλλά εξακολουθεί να εκφράζει το Είναι Του, επειδή η ουσία της σάρκας είναι το Πνεύμα και Εκείνος εκφράζει το έργο του Πνεύματος. Παρόλο που η σάρκα δεν είναι σε θέση να τo φτάσει, είναι το έργο που έχει ήδη γίνει από το Πνεύμα. Μετά την ενσάρκωση, μέσω της έκφρασης της σάρκας, δίνει τη δυνατότητα στους ανθρώπους να γνωρίσουν το Είναι του Θεού και επιτρέπει στους ανθρώπους να δουν τη διάθεση του Θεού και το έργο που έχει κάνει. Το έργο του ανθρώπου δίνει τη δυνατότητα στους ανθρώπους να είναι πιο σαφείς σχετικά με το πού θα πρέπει να εισέλθουν και τι θα πρέπει να καταλάβουν. Αυτό συνεπάγεται ότι θα πρέπει να οδηγούνται οι άνθρωποι στην κατανόηση και να βιώνουν την αλήθεια. Το έργο του ανθρώπου είναι να συντηρεί τους ανθρώπους. Το έργο του Θεού είναι να ανοίξει νέα μονοπάτια και να ανοίξει νέες εποχές για την ανθρωπότητα και να αποκαλύψει στους ανθρώπους αυτά που δεν είναι γνωστά από τους θνητούς, επιτρέποντάς τους να γνωρίσουν τη διάθεσή Του. Το έργο του Θεού είναι να καθοδηγήσει όλη την ανθρωπότητα.
από «Το έργο του Θεού και το έργο του ανθρώπου» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»
Θα πρέπει να ξέρετε πώς να ξεχωρίζετε το έργο του Θεού από το έργο του ανθρώπου. Τι μπορείς να δεις από το έργο του ανθρώπου; Υπάρχουν πολλά στοιχεία της εμπειρίας του ανθρώπου στο έργο του ανθρώπου· αυτό που εκφράζει ο άνθρωπος είναι αυτό που είναι. Το έργο του Θεού εκφράζει επίσης αυτό που είναι ο Θεός, αλλά αυτό που είναι, είναι διαφορετικό από αυτό που είναι ο άνθρωπος. Αυτό που είναι ο άνθρωπος, είναι αντιπροσωπευτικό της εμπειρίας και της ζωής του ανθρώπου (αυτό που ο άνθρωπος βιώνει ή συναντά στη ζωή του ή τις φιλοσοφίες ζωής που έχει) και οι άνθρωποι που ζουν σε διαφορετικά περιβάλλοντα εκφράζουν διαφορετικές υπάρξεις. Είτε έχεις κοινωνικές εμπειρίες, είτε όχι, ακόμα και το πώς ζεις και βιώνεις καταστάσεις στην οικογένειά σου, μπορεί να φανεί σε αυτό που εκφράζεις, ενώ στο έργο του ενσαρκωμένου Θεού δεν μπορείς να δεις εάν έχει Εκείνος κοινωνικές εμπειρίες ή όχι. Γνωρίζει πολύ καλά την ουσία του ανθρώπου, επομένως μπορεί να αποκαλύψει κάθε είδους πράξεις που αφορούν όλους τους ανθρώπους. Είναι ακόμη καλύτερος στο να αποκαλύψει την ανθρώπινη διεφθαρμένη διάθεση και την επαναστατική συμπεριφορά. Δεν ζει ανάμεσα στους κοσμικούς ανθρώπους, αλλά έχει επίγνωση της φύσης των θνητών και όλων των διαφθορών των κοσμικών. Αυτό είναι αυτό που είναι ο Θεός. Αν και δεν ασχολείται με τον κόσμο, ξέρει τους κανόνες της αντιμετώπισης του κόσμου, διότι κατανοεί πλήρως την ανθρώπινη φύση. Ξέρει για το έργο του Πνεύματος που δεν μπορούν τα μάτια του ανθρώπου να δουν ούτε τα αυτιά του ανθρώπου να ακούσουν, τόσο σήμερα όσο και στο παρελθόν. Αυτό περιλαμβάνει τη σοφία εκείνη που δεν είναι μια φιλοσοφία ζωής και το θαύμα που οι άνθρωποι δυσκολεύονται να καταλάβουν. Είναι αυτό που Εκείνος είναι: ανοιχτός στους ανθρώπους και επίσης κρυφός από τους ανθρώπους. Αυτό που εκφράζει δεν είναι ένα ιδιαίτερα ξεχωριστό άτομο, αλλά τα εγγενή χαρακτηριστικά και η ύπαρξη του Πνεύματος. Δεν ταξιδεύει σε όλο τον κόσμο, αλλά ξέρει τα πάντα. Έρχεται σε επαφή με τους «ανθρωποειδείς» που δεν έχουν γνώση ή διορατικότητα, αλλά Εκείνος εκφράζει λόγια που είναι υψηλότερα από τη γνώση και πάνω από τους σπουδαίους ανθρώπους. Ζει σε μια ομάδα ανόητων και μουδιασμένων ανθρώπων που δεν έχουν ανθρώπινη φύση και δεν καταλαβαίνουν τις ανθρώπινες συμβάσεις και ζωές, αλλά μπορεί να ζητήσει από αυτή την ανθρωπότητα να βιώσει την κανονική ανθρώπινη φύση, αποκαλύπτοντας ταυτόχρονα την ευτελή και ύπουλη ανθρώπινη φύση της ανθρωπότητας. Όλα αυτά είναι αυτό που είναι Αυτός, υψηλότερος από κάθε άνθρωπο με σάρκα και οστά. Για Εκείνον, είναι περιττό να βιώσουμε μια περίπλοκη, δυσκίνητη και οδυνηρή κοινωνική ζωή για να επιτελέσει το έργο που Εκείνος πρέπει να κάνει και να αποκαλύψει πλήρως την ουσία της διεφθαρμένης ανθρωπότητας. Η πρόστυχη κοινωνική ζωή δεν θίγει τη σάρκα Του. Το έργο και τα λόγια Του αποκαλύπτουν μόνο την ανυπακοή του ανθρώπου και δεν παρέχουν στον άνθρωπο την εμπειρία και τα μαθήματα για την αντιμετώπιση του κόσμου. Δεν χρειάζεται να διερευνά την κοινωνία ή την οικογένεια του ανθρώπου όταν παρέχει στον άνθρωπο τη ζωή. Το να εκθέτει και να κρίνει τον άνθρωπο δεν αποτελεί έκφραση των εμπειριών στη σάρκα Του· είναι για να αποκαλύψει την αδικία του ανθρώπου, αφού για μεγάλο χρονικό διάστημα γνωρίζει την ανυπακοή του ανθρώπου και απεχθάνεται τη διαφθορά της ανθρωπότητας. Το έργο που επιτελεί είναι μόνο να αποκαλύψει τη διάθεσή Του στον άνθρωπο και να εκφράσει το Είναι Του. Μόνο Αυτός μπορεί να κάνει αυτό το έργο, δεν είναι κάτι που θα μπορούσε να επιτύχει ένας άνθρωπος με σάρκα και οστά. Με βάση το έργο Του, ο άνθρωπος δεν μπορεί να πει τι είδους Άνθρωπος είναι. Ο άνθρωπος δεν μπορεί επίσης να Τον κατατάξει ως δημιουργημένο πρόσωπο με βάση το έργο Του. Αυτό που είναι, Τον κάνει επίσης αδύνατον να χαρακτηριστεί ως δημιουργημένο άτομο. Ο άνθρωπος μπορεί μόνο να Τον θεωρεί μη ανθρώπινο, αλλά δεν γνωρίζει σε ποια κατηγορία να Τον τοποθετήσει κι έτσι αναγκάζεται να Τον κατατάξει στην κατηγορία του Θεού. Δεν είναι παράλογο ο άνθρωπος να το κάνει αυτό, επειδή Εκείνος έχει κάνει πολύ έργο ανάμεσα στους ανθρώπους που ο ίδιος ο άνθρωπος αδυνατεί να κάνει.
από «Το έργο του Θεού και το έργο του ανθρώπου» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»
Το έργο του ανθρώπου έχει εύρος και περιορισμούς. Ένα άτομο είναι ικανό να κάνει μόνο το έργο μιας συγκεκριμένης φάσης και όχι το έργο μιας ολόκληρης εποχής- αλλιώς θα οδηγούσε τους ανθρώπους σε κανόνες. Το έργο του ανθρώπου μπορεί να εφαρμοστεί μόνο σε συγκεκριμένο χρόνο ή φάση. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι η εμπειρία του ανθρώπου έχει πεδίο εφαρμογής. Δεν μπορεί κανείς να συγκρίνει το έργο του ανθρώπου με το έργο του Θεού. Οι οδοί πράξης του ανθρώπου και οι γνώσεις του για την αλήθεια εφαρμόζονται σε ένα συγκεκριμένο πεδίο. Δεν μπορείς να πεις ότι το μονοπάτι που περνά ο άνθρωπος είναι απόλυτα το θέλημα του Αγίου Πνεύματος, γιατί ο άνθρωπος μόνο να διαφωτιστεί μπορεί από το Άγιο Πνεύμα, αλλά όχι να γεμίσει εντελώς με το Άγιο Πνεύμα. Τα πράγματα που μπορεί να βιώσει ο άνθρωπος είναι όλα μέσα στο πεδίο της κανονικής ανθρώπινης φύσης και δεν μπορούν να ξεπεράσουν το εύρος των σκέψεων στο κανονικό ανθρώπινο μυαλό. Όλοι όσοι έχουν πρακτική έκφραση, βιώνουν εμπειρίες μέσα σε αυτό το εύρος. Όταν βιώνουν την αλήθεια, είναι πάντα μια εμπειρία της κανονικής ανθρώπινης ζωής με τη διαφώτιση του Αγίου Πνεύματος, όχι όμως με τρόπο που αποκλίνει από την κανονική ανθρώπινη ζωή. Βιώνουν την αλήθεια καθώς διαφωτίζονται από το Άγιο Πνεύμα με την προϋπόθεση ότι ζουν την ανθρώπινη ζωή τους. Επιπλέον, αυτή η αλήθεια ποικίλλει από άτομο σε άτομο και το βάθος της σχετίζεται με την κατάσταση του ατόμου. Μπορούμε μόνο να πούμε ότι το μονοπάτι που περπατά κανείς είναι η κανονική ανθρώπινη ζωή ενός ανθρώπου που επιδιώκει την αλήθεια και ότι είναι το μονοπάτι που περπατάει ένας κανονικός άνθρωπος που έχει την διαφώτιση του Αγίου Πνεύματος. Δεν μπορούμε να ισχυριστούμε ότι το μονοπάτι που ακολουθεί είναι το μονοπάτι που έχει υποδείξει το Άγιο Πνεύμα. Στην κανονική ανθρώπινη εμπειρία, επειδή οι άνθρωποι που ακολουθούν δεν είναι ίδιοι, έτσι το έργο του Αγίου Πνεύματος δεν είναι το ίδιο. Επιπλέον, επειδή τα περιβάλλοντα που βιώνουν και η έκταση της εμπειρίας τους δεν είναι τα ίδια, λόγω του συνδυασμού του μυαλού και των σκέψεών τους, η εμπειρία τους αναμειγνύεται σε διαφορετικούς βαθμούς. Κάθε άτομο αντιλαμβάνεται μια αλήθεια σύμφωνα με τις μεμονωμένες διαφορετικές συνθήκες του. Η κατανόησή τους για το πραγματικό νόημα της αλήθειας δεν είναι πλήρης και είναι μόνο μία ή λίγες πτυχές αυτής. Το πεδίο με το οποίο η αλήθεια βιώνεται από τον άνθρωπο βασίζεται πάντα στις διαφορετικές συνθήκες των ατόμων και επομένως δεν είναι το ίδιο. Με αυτόν τον τρόπο, η γνώση που εκφράζεται για την ίδια αλήθεια από διαφορετικούς ανθρώπους δεν είναι η ίδια. Δηλαδή, η εμπειρία του ανθρώπου έχει πάντα περιορισμούς και δεν μπορεί να αντιπροσωπεύει πλήρως το θέλημα του Αγίου Πνεύματος και το έργο του ανθρώπου δεν μπορεί να θεωρηθεί έργο του Θεού, ακόμα κι αν αυτό που εκφράζεται από τον άνθρωπο αντιστοιχεί σε πολύ μεγάλο βαθμό στο θέλημα του Θεού, ακόμα και αν η εμπειρία του ανθρώπου είναι πολύ κοντά στο έργο τελείωσης που το Άγιο Πνεύμα έχει κλιθεί να εκτελέσει. Ο άνθρωπος μπορεί να είναι μόνο ο υπηρέτης του Θεού, επιτελώντας το έργο που του εμπιστεύεται ο Θεός. Ο άνθρωπος μπορεί μόνο να εκφράσει τη γνώση υπό την διαφώτιση του Αγίου Πνεύματος και τις αλήθειες που αποκτήθηκαν από τις προσωπικές του εμπειρίες. Ο άνθρωπος δεν έχει τα απαραίτητα προσόντα, ούτε τις προϋποθέσεις, για να γίνει η διέξοδος του Αγίου Πνεύματος. Δεν έχει το δικαίωμα να πει ότι το έργο του ανθρώπου είναι το έργο του Θεού. Ο άνθρωπος έχει τις ανθρώπινες αρχές εργασίας και όλοι οι άνθρωποι έχουν διαφορετικές εμπειρίες και κατέχουν διαφορετικές συνθήκες. Το έργο του ανθρώπου περιλαμβάνει όλες τις εμπειρίες του υπό την διαφώτιση του Αγίου Πνεύματος. Αυτές οι εμπειρίες μπορούν να αντιπροσωπεύσουν μόνο την ανθρώπινη υπόσταση και δεν αντιπροσωπεύουν το Είναι του Θεού ή τη βούληση του Αγίου Πνεύματος. Επομένως, το μονοπάτι που έχει περπατήσει ο άνθρωπος δεν μπορεί να ειπωθεί ότι είναι το μονοπάτι που περπάτησε το Άγιο Πνεύμα, γιατί το έργο του ανθρώπου δεν μπορεί να αντιπροσωπεύσει το έργο του Θεού και το έργο και η εμπειρία του ανθρώπου δεν είναι η πλήρης βούληση του Αγίου Πνεύματος.
από «Το έργο του Θεού και το έργο του ανθρώπου» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»
Το έργο του ανθρώπου είναι επιρρεπές στο να ακολουθεί έναν κανόνα και η μέθοδος του έργου του περιορίζεται εύκολα σε ένα συγκεκριμένο πεδίο και αυτό δεν μπορεί να οδηγήσει τους ανθρώπους σε έναν ελεύθερο δρόμο. Οι περισσότεροι οπαδοί ζουν μέσα σε ένα περιορισμένο πεδίο και ο τρόπος τους να βιώνουν κάτι είναι επίσης περιορισμένος στο πεδίο εφαρμογής του. Η εμπειρία του ανθρώπου είναι πάντα περιορισμένη· η μέθοδος του έργου του επίσης περιορίζεται σε λίγους τύπους και δεν μπορεί να συγκριθεί με το έργο του Αγίου Πνεύματος ή το έργο του ίδιου του Θεού. Αυτό συμβαίνει επειδή η εμπειρία του ανθρώπου είναι τελικά περιορισμένη. Όπως κι αν ο Θεός εφαρμόζει το έργο Του, δεν υπάρχουν κανόνες γι ‘αυτό· όπως και αν γίνεται, δεν περιορίζεται σε έναν μόνο τρόπο. Δεν υπάρχει κανένας κανόνας για το έργο του Θεού, όλο το έργο Του εφαρμόζεται ελεύθερα. Ανεξάρτητα από το πόσο χρόνο ο άνθρωπος ξοδεύει στο να Τον ακολουθεί, δεν μπορούν να συνοψιστούν σε νόμους για τους τρόπους εργασίας Του. Παρόλο που το έργο Του βασίζεται σε αρχές, γίνεται πάντοτε με νέους τρόπους και έχει πάντα νέες εξελίξεις, οι οποίες υπερβαίνουν το ανθρώπινο όριο. Σε μια συγκεκριμένη χρονική περίοδο, ο Θεός μπορεί να έχει πολλούς διαφορετικούς τύπους εργασίας και διαφορετικούς τρόπους καθοδήγησης, επιτρέποντας στους ανθρώπους να έχουν νέες εισόδους και νέες αλλαγές. Δεν μπορείς να μάθεις τους νόμους του έργου Του, επειδή εργάζεται πάντα με νέους τρόπους. Μόνο με αυτόν τον τρόπο οι οπαδοί του Θεού δεν εμπίπτουν στους κανόνες. Το έργο του ίδιου του Θεού πάντα αποφεύγει τις αντιλήψεις των ανθρώπων, αλλά και αντιτίθεται στις αντιλήψεις τους. Μόνο αυτοί που Τον ακολουθούν και Τον αναζητούν με αληθινή καρδιά μπορούν να μεταμορφώσουν τη διάθεσή τους και να ζουν ελεύθερα χωρίς να υπόκεινται σε κανόνες ή να περιορίζονται από οποιεσδήποτε θρησκευτικές αντιλήψεις. Οι απαιτήσεις που έχει το έργο του ανθρώπου από τους ανθρώπους, βασίζονται στη δική του εμπειρία και αυτό που ο ίδιος μπορεί να επιτύχει. Το πρότυπο αυτών των απαιτήσεων περιορίζεται μέσα σε ένα συγκεκριμένο πεδίο εφαρμογής και οι μέθοδοι πράξης είναι επίσης πολύ περιορισμένες. Συνεπώς, οι οπαδοί ασυνείδητα ζουν μέσα σε αυτό το περιορισμένο πεδίο εφαρμογής που με το πέρασμα του χρόνου, μετατρέπεται σε κανόνες και τελετουργίες.
από «Το έργο του Θεού και το έργο του ανθρώπου» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»
Το έργο που κάνει ο Θεός δεν αντιπροσωπεύει την εμπειρία της σάρκας Του· το έργο που κάνει ο άνθρωπος αντιπροσωπεύει την εμπειρία του ανθρώπου. Ο καθένας μιλάει για την προσωπική του εμπειρία. Ο Θεός μπορεί να εκφράσει άμεσα την αλήθεια, ενώ ο άνθρωπος μπορεί να εκφράσει μόνο την αντίστοιχη εμπειρία αφού έχει βιώσει την αλήθεια. Το έργο του Θεού δεν έχει κανόνες και δεν υπόκειται σε χρονικούς ή γεωγραφικούς περιορισμούς. Μπορεί να εκφράσει αυτό που είναι οποτεδήποτε, οπουδήποτε. Εργάζεται όπως θέλει. Το έργο του ανθρώπου έχει όρους και συνθήκες· διαφορετικά, δεν μπορεί να εργαστεί και δεν μπορεί να εκφράσει τη γνώση του για τον Θεό ή την εμπειρία του για την αλήθεια. Απλώς πρέπει να συγκρίνεις τις διαφορές μεταξύ τους για να πεις αν είναι το έργο του Θεού ή το έργο του ανθρώπου. Εάν δεν υπάρχει έργο του ίδιου του Θεού και υπάρχει μόνο το έργο του ανθρώπου, θα γνωρίζεις απλώς ότι οι διδασκαλίες των ανθρώπων είναι υψηλές, πέρα από την ικανότητα κάποιου άλλου· ο τόνος της ομιλίας τους, οι αρχές τους στο χειρισμό των πραγμάτων και ο έμπειρος και σταθερός τρόπος εργασίας τους απέχουν μακράν των άλλων όντων. Όλοι θαυμάζετε αυτούς τους ανθρώπους με την υψηλή ανθρώπινη φύση, αλλά δεν μπορείς να δεις από το έργο και τα λόγια του Θεού πόσο υψηλή είναι η ανθρώπινη φύση Του. Αντίθετα, είναι συνηθισμένος και όταν εργάζεται, είναι φυσιολογικός και πραγματικός, ταυτόχρονα όμως και απροσμέτρητος στους θνητούς, γεγονός που κάνει τους ανθρώπους να αισθάνονται ένα είδος ευλάβειας προς Εκείνον. Ίσως η εμπειρία ενός ατόμου στο έργο του είναι ιδιαίτερα υψηλή ή η φαντασία και η συλλογιστική του είναι ιδιαίτερα υψηλές και η ανθρώπινη φύση του είναι ιδιαίτερα καλή· αυτά μπορούν μόνο να κερδίσουν τον θαυμασμό των ανθρώπων, αλλά σε καμία περίπτωση να προκαλέσουν το δέος και τον σεβασμό τους. Όλοι οι άνθρωποι θαυμάζουν εκείνους που έχουν την ικανότητα να εργάζονται και που έχουν ιδιαίτερη βαθιά εμπειρία και μπορούν να πράττουν την αλήθεια, αλλά ποτέ δεν μπορούν να νιώσουν απέναντί τους δέος· απλώς θαυμασμό και φθόνο. Οι άνθρωποι όμως που έχουν βιώσει το έργο του Θεού δεν θαυμάζουν τον Θεό, αντ’ αυτού αισθάνονται ότι το έργο Του είναι πέρα από το ανθρώπινο εύρος, ακατάληπτο και ότι είναι πραγματικά φρέσκο και υπέροχο. Όταν οι άνθρωποι βιώνουν το έργο του Θεού, η πρώτη γνώση τους για Εκείνον είναι ότι είναι ακατάληπτος, σοφός και θαυμάσιος, και ασυνείδητα Τον σέβονται και νιώθουν το μυστήριο του έργου που κάνει, το οποίο απλώνεται πέρα από το μυαλό του ανθρώπου. Οι άνθρωποι θέλουν απλώς να ικανοποιήσουν τις απαιτήσεις Του, να ικανοποιήσουν τις επιθυμίες Του· δεν θέλουν να Τον υπερβούν, διότι το έργο που κάνει υπερβαίνει τη σκέψη και τη φαντασία του ανθρώπου και δεν μπορεί να επιτελεστεί από τον άνθρωπο. Ακόμα και ο ίδιος ο άνθρωπος δεν γνωρίζει τις δικές του ανεπάρκειες, ενώ Εκείνος έχει ανοίξει ένα νέο μονοπάτι και έρχεται να φέρει τον άνθρωπο σε έναν νεώτερο και πιο όμορφο κόσμο, έτσι ώστε η ανθρωπότητα να κάνει μια νέα πρόοδο και ένα νέο ξεκίνημα. Αυτό που οι άνθρωποι αισθάνονται γι’ Αυτόν δεν είναι ο θαυμασμός, ή μάλλον, δεν είναι μόνο ο θαυμασμός. Η βαθύτερη εμπειρία τους είναι δέος και αγάπη, το συναίσθημά τους είναι ότι ο Θεός είναι πράγματι θαυμάσιος. Κάνει έργο που ο άνθρωπος δεν μπορεί να κάνει, λέει πράγματα που ο άνθρωπος δεν μπορεί να πει. Οι άνθρωποι που έχουν βιώσει το έργο Του νιώθουν πάντα ένα απερίγραπτο συναίσθημα. Οι άνθρωποι με βαθύτερες εμπειρίες αγαπάνε ιδιαίτερα τον Θεό. Πάντα νιώθουν την ομορφιά Του, αισθάνονται ότι το έργο Του είναι τόσο σοφό, τόσο υπέροχο, και αυτό δημιουργεί άπειρη δύναμη μεταξύ τους. Δεν είναι ο φόβος ή η περιστασιακή αγάπη και σεβασμός, αλλά το βαθύ συναίσθημα της συμπόνιας και της ανεκτικότητας του Θεού στον άνθρωπο. Ωστόσο, οι άνθρωποι που έχουν βιώσει την παίδευση και την κρίση Του, αισθάνονται ότι Εκείνος είναι μεγαλοπρεπής και απρόσβλητος.
από «Το έργο του Θεού και το έργο του ανθρώπου» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»
από «Αποκαθιστώντας την κανονική ζωή του ανθρώπου και οδηγώντας τον σε έναν θαυμαστό προορισμό» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου