Το μονοπάτι… (1)

Στη διάρκεια της ζωής του, κανένα άτομο δεν γνωρίζει τι είδους αναποδιές πρόκειται να συναντήσει, ούτε γνωρίζει σε τι είδους εξευγενισμό θα υποβληθεί. Για μερικούς, αυτό συμβαίνει στη δουλειά τους, για άλλους στις μελλοντικές τους προοπτικές, για μερικούς στην οικογένειά τους και για άλλους στον γάμο τους. Αλλά η διαφορά που έχουμε απ’ αυτούς είναι ότι σήμερα, εμείς, αυτή η ομάδα ανθρώπων, υποφέρουμε για τον λόγο του Θεού. Με άλλα λόγια, όπως κάποιος ο οποίος υπηρετεί τον Θεό, έχουμε υποφέρει από αναποδιές, καθώς ακολουθούμε το μονοπάτι της πίστης προς Αυτόν, κι αυτό είναι το μονοπάτι που ακολουθούν όλοι οι πιστοί και είναι η οδός που βρίσκεται κάτω από τα πόδια όλων μας.
Απ’ αυτό ακριβώς το σημείο ξεκινάμε επισήμως την πορεία της πίστης μας προς τον Θεό, σηκώνουμε την αυλαία της ζωής μας ως ανθρώπινα όντα και εισερχόμαστε στο σωστό μονοπάτι της ζωής. Είναι, δηλαδή, όταν εισερχόμαστε στο σωστό μονοπάτι του Θεού ο οποίος ζει δίπλα στους ανθρώπους, το οποίο ακολουθούν οι φυσιολογικοί άνθρωποι. Όπως κάποιος ο οποίος στέκεται ενώπιον του Θεού και Τον υπηρετεί, δηλαδή κάποιος ο οποίος φοράει το ράσο ενός ιερέα στον ναό, ο οποίος έχει τη θεϊκή αξιοπρέπεια, την εξουσία και τη μεγαλοπρέπεια του Θεού, κάνω την ακόλουθη δήλωση προς όλους τους ανθρώπους. Για να το θέσω πιο ξεκάθαρα: Η ένδοξη όψη του Θεού είναι και δική Μου δόξα, το σχέδιο διαχείρισής Του είναι ο πυρήνας Μου. Δεν επιδιώκω να κερδίσω τα εκατονταπλάσια στον κόσμο που πρόκειται να έλθει, αλλά μόνο να κάνω το θέλημα του Θεού σ’ αυτόν τον κόσμο, έτσι ώστε Αυτός να μπορέσει να απολαύσει ένα μικρό κλάσμα της δόξας Του στη γη μέσω των πενιχρών προσπαθειών που Εγώ καταβάλλω στη σάρκα. Αυτή είναι η μοναδική Μου επιθυμία. Κατά τη γνώμη Μου, αυτή είναι η μοναδική Μου πνευματική τροφή. Πιστεύω ότι αυτά θα πρέπει να είναι τα «τελευταία λόγια» κάποιου που ζει στη σάρκα και είναι γεμάτος συναισθήματα. Αυτό είναι το μονοπάτι που βρίσκεται κάτω από τα πόδια Μου σήμερα. Πιστεύω ότι αυτή η άποψή Μου είναι τα τελικά Μου λόγια στη σάρκα και ελπίζω οι άνθρωποι να μην έχουν άλλες αντιλήψεις ή σκέψεις για Μένα. Μολονότι έχω δώσει ολόκληρο το είναι Μου, ακόμα δεν έχω κατορθώσει να ικανοποιήσω το θέλημα του Θεού στον ουρανό. Έχω απροσμέτρητη θλίψη. Γιατί να είναι αυτή η ουσία της σάρκας; Έτσι, εξαιτίας των πραγμάτων που έχω κάνει στο παρελθόν, καθώς και του έργου της κατάκτησης που έχει εκτελέσει ο Θεός επάνω Μου, μόνο τώρα έχω κατανοήσει βαθύτερα την ουσία της ανθρωπότητας. Μόνο από τη στιγμή εκείνη έθεσα τα πλέον βασικά πρότυπα για τον εαυτό Μου: να επιζητώ μόνο να κάνω το θέλημα του Θεού, να προσφέρω ολόκληρο το είναι Μου και να μην υπάρχει τίποτα που να βαραίνει τη συνείδησή Μου. Δεν με απασχολεί τι απαιτήσεις έχουν άλλοι που υπηρετούν τον Θεό για τον εαυτό τους. Με λίγα λόγια, έχω προσηλώσει την καρδιά Μου στο να κάνω το θέλημά Του. Αυτή είναι η εξομολόγησή Μου, ως ένα από τα δημιουργήματά Του που υπηρετεί ενώπιόν Του – κάποιος που έχει σωθεί από τον Θεό και είναι ο πολυαγαπημένος Του και ο οποίος έχει υποφέρει από τα χτυπήματά Του. Αυτή είναι η εξομολόγηση κάποιου ο οποίος έχει λάβει την προσοχή, την προστασία, την αγάπη Του και έχει χρησιμοποιηθεί σε μεγάλο βαθμό από τον Θεό. Από τώρα και στο εξής, θα συνεχίσω να βαδίζω σ’ αυτό το μονοπάτι μέχρι να ολοκληρώσω το σημαντικό έργο που Μου έχει εμπιστευτεί ο Θεός. Αλλά, κατά τη γνώμη Μου, το τέλος του δρόμου επίκειται, διότι το έργο Του έχει ολοκληρωθεί και, από σήμερα, οι άνθρωποι έχουν κάνει όλα όσα ήταν ικανοί να κάνουν.

Από τότε που η κινεζική ενδοχώρα εισήλθε σ’ αυτό το ρεύμα της ανάκαμψης, βαθμιαία αναπτύχθηκαν οι τοπικές της εκκλησίες, οι οποίες επικεντρώθηκαν γύρω από το έργο του Αγίου Πνεύματος. Ο Θεός έχει εργαστεί ακατάπαυστα σ’ αυτές τις τοπικές εκκλησίες, διότι αυτές έχουν γίνει ο πυρήνας του Θεού στην παρηκμασμένη αυτοκρατορική οικογένεια. Καθώς ο Θεός έχει εγκαθιδρύσει τις τοπικές εκκλησίες σε μια τέτοια οικογένεια, χωρίς καμία αμφιβολία, ξεχειλίζει από ευτυχία, μια απερίγραπτη χαρά. Μετά από την εγκαθίδρυση των τοπικών εκκλησιών στην κινεζική ενδοχώρα και τη διάδοση αυτών των καλών νέων στους αδελφούς και τις αδελφές σε άλλες τοπικές εκκλησίες σ’ ολόκληρο τον κόσμο, ο Θεός κατενθουσιάστηκε: αυτό ήταν το πρώτο βήμα του έργου που Εκείνος ήθελε να κάνει στην κινεζική ενδοχώρα. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι αυτή ήταν η πρώτη ενέργεια, ότι ο Θεός κατόρθωσε να ξεκινήσει με το πρώτο βήμα του έργου Του σε έναν τόπο που μοιάζει με μια πόλη δαιμόνων, η οποία είναι απρόσβλητη από οποιοδήποτε πράγμα, από οποιονδήποτε άνθρωπο. Δεν δείχνει αυτό τη μεγάλη δύναμη του Θεού; Είναι ξεκάθαρο ότι, για την επαναφορά αυτού του έργου, αμέτρητοι αδελφοί και αδελφές έχουν μαρτυρήσει και έχουν πεθάνει κάτω από το χασαπομάχαιρο του διαβόλου. Και η απλή αναφορά αυτού τώρα φέρνει μεγάλη θλίψη, αλλά, ως επί το πλείστον, οι μέρες των βασάνων έχουν παρέλθει. Τώρα, μπορώ να εργαστώ για τον Θεό και έχω καταφέρει να φτάσω εκεί που βρίσκομαι σήμερα, αποκλειστικά χάρη στη δύναμη του Θεού. Τρέφω μεγάλο θαυμασμό για εκείνους που διάλεξε ο Θεός ως μάρτυρες. Αυτοί ήταν ικανοί να κάνουν το θέλημα του Θεού και να θυσιαστούν για τον Θεό. Ειλικρινά, αν δεν υπήρχαν η χάρη και το έλεος του Θεού, θα είχα καταρρεύσει μέσα στον βούρκο εδώ και πολύ καιρό. Ευχαριστώ τον Θεό! Είμαι πρόθυμος να αποδώσω όλη τη δόξα στον Θεό, ώστε να Τον αφήσω να αναπαυτεί. Κάποιοι άνθρωποι Με ρωτούν: «Λόγω της θέσης Σου δεν πρέπει να πεθάνεις, οπότε, πώς γίνεται Εσύ να είσαι ευτυχισμένος όταν ο Θεός αναφέρει τον θάνατο;» Δεν δίνω άμεση απάντηση. Απλώς χαμογελώ ελαφρά και αποκρίνομαι: «Αυτό είναι το μονοπάτι που πρέπει να επιδιώξω, που πρέπει πάση θυσία να ακολουθήσω». Οι άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν την απόκρισή Μου, Μου ρίχνουν απλώς μια έκπληκτη ματιά. Προβληματίζονται λιγάκι από Μένα. Ωστόσο, πιστεύω ότι, μιας κι αυτό είναι το μονοπάτι που έχω επιλέξει και είναι επίσης η απόφαση έχω θέσει μπροστά στον Θεό, τότε, ανεξάρτητα από το πόσο μεγάλες είναι οι δυσκολίες, Εγώ απλώς δουλεύω σκληρά για να συνεχίσω να το διαβαίνω. Πιστεύω ότι αυτή είναι μια υπόσχεση που πρέπει να τηρεί κάποιος που υπηρετεί τον Θεό. Δεν μπορεί να αθετήσει τον λόγο του ούτε στο παραμικρό. Αυτός είναι επίσης ένας κανόνας, ένας κανονισμός που έχει τεθεί εδώ και πάρα πολύ καιρό, στην Εποχή του Νόμου, τον οποίο πρέπει να καταλαβαίνει κάποιος που πιστεύει στον Θεό. Από την πείρα Μου, η γνώση Μου για τον Θεό δεν είναι μεγάλη και η πρακτική Μου πείρα είναι αμελητέα, δεν αξίζει καν να αναφερθεί, γι’ αυτό και δεν μπορώ να εκφράσω καθόλου μεγαλόπνοες γνώμες. Εν τούτοις, ο λόγος του Θεού πρέπει να στηρίζεται και δεν μπορεί κανείς να επαναστατεί εναντίον του. Για να πω την αλήθεια, η δική Μου πρακτική πείρα δεν είναι μεγάλη, αλλά, μιας και ο Θεός γίνεται μάρτυράς Μου και οι άνθρωποι έχουν πάντα τυφλή πίστη σε Μένα, τι μπορώ να κάνω; Το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να θεωρήσω τον εαυτό Μου άτυχο. Ωστόσο, ακόμα ελπίζω ότι οι άνθρωποι θα διορθώσουν τις απόψεις τους όσον αφορά την αγάπη προς τον Θεό. Προσωπικά, δεν είμαι τίποτα, διότι επιδιώκω επίσης τον δρόμο της πίστης προς τον Θεό, και το μονοπάτι όπου βαδίζω δεν είναι τίποτα περισσότερο από το μονοπάτι της πίστης προς τον Θεό. Κάποιος ο οποίος είναι καλός δεν θα πρέπει να είναι αντικείμενο λατρείας. Μπορεί μόνο να ενεργεί ως υπόδειγμα που πρέπει να ακολουθείται. Δεν με ενδιαφέρει τι κάνουν οι άλλοι, αλλά δηλώνω στους ανθρώπους ότι αποδίδω τη δόξα στον Θεό και δεν αποδίδω στη σάρκα τη δόξα του Πνεύματος. Ελπίζω ο καθένας να μπορεί να κατανοήσει πώς αισθάνομαι Εγώ γι’ αυτό. Δεν αποφεύγω τις ευθύνες Μου, αλλά έτσι έχει το θέμα. Αυτό είναι κάτι που θα πρέπει να είναι απολύτως ξεκάθαρο και, από εδώ και πέρα, δεν θα χρειαστεί να αναφερθεί ξανά.

Σήμερα, δέχτηκα διαφώτιση από τον Θεό. Το έργο του Θεού στη γη είναι το έργο της σωτηρίας. Δεν σχετίζεται με τίποτε άλλο. Μερικοί άνθρωποι μπορεί να πιστεύουν διαφορετικά, αλλά Εγώ πάντοτε αισθάνομαι ότι το Άγιο Πνεύμα εκτελεί απλώς ένα στάδιο του έργου της σωτηρίας και κανένα άλλο έργο. Αυτό θα πρέπει να είναι ξεκάθαρο. Μόνο τώρα έγινε ξεκάθαρο το έργο που εκτελεί το Άγιο Πνεύμα στην κινεζική ενδοχώρα. Γιατί θα ήθελε ο Θεός να ανοίξει όλα τα μονοπάτια και να δουλέψει σ’ αυτόν τον τόπο όπου οι δαίμονες τριγυρίζουν παντού ανεξέλεγκτοι; Απ’ αυτό, μπορεί κανείς να καταλάβει ότι το έργο που εκτελεί ο Θεός είναι κυρίως το έργο της σωτηρίας. Ακριβέστερα, είναι κυρίως το έργο της κατάκτησης. Από την αρχή, φώναξαν το όνομα του Ιησού. (Μπορεί κάποιοι να μην το έχουν βιώσει, αλλά Εγώ λέω ότι αυτό ήταν ένα βήμα του έργου του Αγίου Πνεύματος.) Κι αυτό έγινε με σκοπό την απομάκρυνση από την Εποχή της Χάριτος του Ιησού, γι’ αυτό και επιλέχθηκε ένα μέρος των ανθρώπων εκ των προτέρων και, αργότερα, εκείνη η επιλογή περιορίστηκε. Στη συνέχεια, φώναξαν το όνομα του Μάρτυρα Λι στην κινεζική ενδοχώρα. Αυτό ήταν το δεύτερο μέρος του έργου ανάκαμψης του Αγίου Πνεύματος στην κινεζική ενδοχώρα. Αυτό ήταν το πρώτο βήμα του έργου με το οποίο το Άγιο Πνεύμα άρχισε να επιλέγει ανθρώπους, το οποίο ήταν πρώτα να τους μαζέψει, να περιμένει τον ποιμένα που θα τους φρόντιζε και επιλέχθηκε το όνομα «Μάρτυρας Λι» για να επιτελέσει αυτήν την υπηρεσία. Ο Θεός έπραξε προσωπικά το έργο Του κατά τη μαρτυρία της προσωνυμίας «Ισχυρός» και, πριν από αυτό, ήταν σε προπαρασκευαστικό στάδιο. Επομένως, δεν έχει σημασία αν αυτό ήταν σωστό ή λάθος, ούτε είναι το κύριο ζήτημα μέσα στο σχέδιο του Θεού. Μετά τη μαρτυρία της προσωνυμίας «Ισχυρός», ο Θεός άρχισε επισήμως να κάνει προσωπικά το δικό Του έργο και, στη συνέχεια, οι πράξεις Του ως ενσαρκωμένος Θεός ξεκίνησαν επίσημα. Μέσω της προσωνυμίας «ο Ισχυρός Κύριος», Εκείνος ανέλαβε τον έλεγχο όλων όσοι υπήρξαν ανυπότακτοι και ανυπάκουοι, κι εκείνοι άρχισαν να μοιάζουν με ανθρώπινα όντα, όπως ακριβώς όταν κάποιος εισέρχεται στο εικοστό τρίτο ή στο εικοστό τέταρτο έτος της ηλικίας και αρχίζει να μοιάζει με πραγματικό ενήλικο. Με άλλα λόγια, οι άνθρωποι είχαν μόλις αρχίσει να έχουν τη ζωή κανονικών ανθρώπινων όντων και, μέσω της δοκιμασίας των παρόχων υπηρεσιών, το έργο του Θεού έκανε φυσιολογικά τη μετάβασή του στη φάση της επιτέλεσης του θείου έργου. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι αυτό και μόνο το στάδιο του έργου είναι ο πυρήνας τόσο μεγάλου μέρους του έργου Του και ότι αυτό είναι το πρωταρχικό βήμα στο έργο Του. Οι άνθρωποι γνωρίζουν τον εαυτό τους και μισούν τον εαυτό τους. Έχουν φτάσει σε σημείο όπου έχουν τη δυνατότητα να καταραστούν τον εαυτό τους, χαίρονται να εγκαταλείπουν την ίδια τους τη ζωή και έχουν μια αμυδρή αίσθηση του κάλλους του Θεού. Πάνω σ’ αυτό το θεμέλιο είναι που κατανοούν την πραγματική έννοια της ζωής. Και η οποία είναι η επίτευξη του θελήματος του Θεού. Το έργο του Θεού στην κινεζική ενδοχώρα πλησιάζει στο τέλος του. Ο Θεός εκτελεί τις προετοιμασίες Του σ’ αυτήν τη γη του αίσχους εδώ και πολλά χρόνια, αλλά οι άνθρωποι ποτέ δεν πέτυχαν να φτάσουν στο σημείο που έχουν φτάσει τώρα. Αυτό σημαίνει ότι μόνον τώρα έχει αρχίσει επισήμως ο Θεός το δικό Του έργο. Δεν υπάρχει η ανάγκη να μπούμε σε περισσότερες λεπτομέρειες σ’ αυτό. Δεν είναι κάτι που χρειάζεται ερμηνεία από τους ανθρώπους. Αυτό το στάδιο του έργου εκτελείται, χωρίς καμία αμφιβολία, άμεσα μέσω της θεϊκής φύσης του Θεού, αλλά υλοποιείται μέσω των ανθρώπων. Κανείς δεν μπορεί να το αρνηθεί αυτό. Σαφώς, μόνο μέσω της μεγάλης δύναμης του Θεού στη γη θα μπορούσε το έργο Του να φτάσει στο σημείο που έχει φτάσει τώρα στον λαό αυτής της χώρας της ακολασίας. Ο καρπός αυτού του έργου θα μπορούσε να μεταφερθεί οπουδήποτε, έτσι ώστε να πειστούν οι άνθρωποι. Κανείς δεν θα τολμούσε να κρίνει αυτό το πράγμα ελαφρά τη καρδία και να το αρνηθεί.