3. Ποια είναι η διαφορά μεταξύ του έργου του ενσαρκωμένου Θεού και του έργου του Πνεύματος;
Στίχοι της Βίβλου για παραπομπή:
«Και είπε, Δείξον μοι, δέομαι, την δόξαν σου. Ο δε είπεν, [...] δεν δύνασαι να ίδης το πρόσωπόν μου· διότι άνθρωπος δεν θέλει με ιδεί και ζήσει» (Έξ. 33:18-20).
«Και κατέβη ο Ιεχωβά επί το όρος Σινά, επί την κορυφήν του όρους· και εκάλεσε Ιεχωβά τον Μωϋσήν επί την κορυφήν του όρους, και ανέβη ο Μωϋσής. Και είπε Ιεχωβά προς τον Μωϋσήν, Καταβάς, διαμαρτυρήθητι προς τον λαόν, μήποτε υπερβώσι τα όρια και αναβώσι προς τον Ιεχωβά διά να περιεργασθώσι και πέσωσι πολλοί εξ αυτών» (Έξ. 19:20-21).
«Και πας ο λαός έβλεπε τας βροντάς και τας αστραπάς και την φωνήν της σάλπιγγος και το όρος καπνίζον· και ότε ο λαός είδε ταύτα, απεσύρθησαν και εστάθησαν μακρόθεν. Και είπον προς τον Μωϋσήν, συ λάλησον προς ημάς και θέλομεν ακούσει και ας μη λαλήση προς ημάς ο Θεός, διά να μη αποθάνωμεν» (Έξ. 20:18-19).
«Ήλθε λοιπόν φωνή εκ του ουρανού· Και εδόξασα και πάλιν θέλω δοξάσει. Ο όχλος λοιπόν ο παρεστώς και ακούσας έλεγεν ότι έγεινε βροντή· άλλοι έλεγον· Άγγελος ελάλησε προς αυτόν» (Ιωάν. 12:28-29).
Σχετικά λόγια του Θεού:
Η σωτηρία του ανθρώπου από τον Θεό δεν επιτελείται απευθείας μέσω του Πνεύματος ή ως Πνεύμα, διότι το Πνεύμα Του δεν μπορεί ούτε να το αγγίξει ούτε να το δει ο άνθρωπος και δεν μπορεί να το προσεγγίσει ο άνθρωπος. Αν προσπαθούσε να σώσει τον άνθρωπο άμεσα μέσω του Πνεύματος, ο άνθρωπος δεν θα ήταν σε θέση να λάβει τη σωτηρία Του. Και αν δεν ήταν ο Θεός που ενδύθηκε την εξωτερική μορφή ενός δημιουργημένου ανθρώπου, δεν θα ήταν σε θέση να λάβει αυτή τη σωτηρία. Γιατί ο άνθρωπος δεν μπορεί με κανέναν τρόπο να τον πλησιάσει, όπως όταν δεν μπορούσε κανείς να πλησιάσει το σύννεφο του Ιεχωβά. Μόνο μέσω της ενσάρκωσής Tου σε δημιουργημένο άνθρωπο, δηλαδή, μόνο θέτοντας την οδό Του στη σάρκα που θα γίνει,θα μπορεί προσωπικά να εμφυσήσει την οδό σε όλους όσους Τον ακολουθούν. Μόνο τότε ο άνθρωπος θα μπορέσει να ακούσει ο ίδιος την οδό Του, να δει την οδό Του και να λάβει την οδό Του, τότε μέσω αυτού θα σωθεί πλήρως. Εάν ο Θεός δεν ενσαρκωνόταν, κανένας θνητός δεν θα λάμβανε τόσο μεγάλη σωτηρία, και δεν θα σωζόταν ούτε ένας άνθρωπος. Εάν το Πνεύμα του Θεού εργαζόταν απευθείας μεταξύ των ανθρώπων, ο άνθρωπος θα πλήττονταν ή θα παρασυρόταν πλήρως και θα φυλακιζόταν από τον Σατανά, γιατί ο άνθρωπος δεν είναι σε θέση να συγχρωτιστεί με τον Θεό.
από «Το μυστήριο της ενσάρκωσης (4)» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»
Έτσι, εάν το έργο αυτό επιτελούνταν από το Πνεύμα — αν ο Θεός δεν ενσαρκωνόταν και αντ’ αυτού το Πνεύμα μιλούσε απευθείας μέσω βροντής, ώστε ο άνθρωπος να μην είχε τρόπο να έρθει σε επαφή μαζί Του, θα μπορούσε ο άνθρωπος να γνωρίσει τη διάθεσή Του; Εάν ήταν μόνο το Πνεύμα που επιτελούσε το έργο, τότε ο άνθρωπος δεν θα είχε τρόπο να γνωρίσει τη διάθεση του Θεού. Οι άνθρωποι μπορούν να δουν τη διάθεση του Θεού μόνο ιδίοις όμμασι όταν ενσαρκωθεί, όταν ο Λόγος εμφανιστεί στη σάρκα και εκφράσει ολόκληρη τη διάθεσή Του μέσω της σάρκας. Ο Θεός ζει πραγματικά και αληθινά μεταξύ των ανθρώπων. Είναι χειροπιαστός. Ο άνθρωπος μπορεί πραγματικά να έρθει σε επαφή με τη διάθεσή Του, να έρθει σε επαφή με αυτό που Αυτός έχει και είναι. Μόνο κατ’ αυτόν τον τρόπο μπορεί ο άνθρωπος πραγματικά να Τον γνωρίσει.
από «Το όραμα του έργου του Θεού (3)» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»
Για όσους θα σωθούν, η χρηστική αξία του Πνεύματος είναι πολύ κατώτερη από αυτή της σάρκας: Το έργο του Πνεύματος είναι ικανό να καλύψει ολόκληρο το σύμπαν, να διαπεράσει όλα τα βουνά, τα ποτάμια, τις λίμνες και τους ωκεανούς, αλλά το έργο της σάρκας σχετίζεται πιο αποτελεσματικά με κάθε άτομο, με το οποίο έχει επαφή. Επιπλέον, η σάρκα του Θεού με απτή μορφή μπορεί να γίνει καλύτερα κατανοητή και να την εμπιστευτεί ο άνθρωπος και μπορεί να εμβαθύνει περαιτέρω τη γνώση του ανθρώπου για τον Θεό και να αφήσει στον άνθρωπο μια πιο βαθιά εντύπωση για τις πραγματικές πράξεις του Θεού. Το έργο του Πνεύματος περιβάλλεται από μυστήριο κι έτσι, είναι δύσκολο για τα θνητά όντα να το κατανοήσουν κι ακόμα πιο δύσκολο να το δουν κι έτσι, μπορούν να στηριχθούν μόνο σε κενές φαντασιώσεις. Το έργο της σάρκας, ωστόσο, είναι κανονικό, βασίζεται στην πραγματικότητα, διαθέτει πλούσια σοφία και είναι γεγονός που μπορεί να παρατηρηθεί και από τα μάτια του ανθρώπου. Ο άνθρωπος μπορεί προσωπικά να βιώσει τη σοφία του έργου του Θεού και δεν χρειάζεται να χρησιμοποιεί την πλούσια φαντασία του. Αυτή είναι η ακρίβεια και η πραγματική αξία του έργου του ενσαρκωμένου Θεού. Το Πνεύμα μπορεί να κάνει μόνο πράγματα που είναι αόρατα για τον άνθρωπο και που είναι δύσκολο να τα φανταστεί κανείς, όπως, για παράδειγμα, η διαφώτιση του Πνεύματος, η κίνηση του Πνεύματος και η καθοδήγηση του Πνεύματος, αλλά για τον νοήμονα άνθρωπο, αυτά δεν παρέχουν κάποιο σαφές νόημα. Παρέχουν μόνο ένα συγκινητικό ή ένα ευρύ νόημα και δεν μπορούν να δώσουν οδηγίες με λέξεις. Το έργο του ενσαρκωμένου Θεού, ωστόσο, είναι πολύ διαφορετικό: Έχει ακριβή καθοδήγηση μέσω λέξεων, έχει σαφές θέλημα και έχει σαφείς στόχους που απαιτεί. Κι έτσι, ο άνθρωπος δεν χρειάζεται να ψάχνεται ή να χρησιμοποιεί τη φαντασία του, πόσο μάλλον να κάνει εικασίες. Αυτή είναι η σαφήνεια του έργου στη σάρκα και η μεγάλη του διαφορά από το έργο του Πνεύματος. Το έργο του Πνεύματος είναι κατάλληλο μόνο για ένα περιορισμένο πεδίο και δεν μπορεί να αντικαταστήσει το έργο της σάρκας. Το έργο της σάρκας δίνει στον άνθρωπο πολύ ακριβέστερους και αναγκαίους στόχους και πολύ πιο πραγματική, πολύτιμη γνώση απ’ ότι το έργο του Πνεύματος. Το έργο που έχει τη μεγαλύτερη αξία για τον διεφθαρμένο άνθρωπο είναι αυτό που παρέχει ακριβείς λέξεις, σαφείς στόχους που πρέπει να επιδιώξει, και που μπορεί να δει και να αγγίξει. Μόνο το πραγματικό έργο και η έγκαιρη καθοδήγηση ταιριάζουν στις προτιμήσεις του ανθρώπου και μόνο το αληθινό έργο μπορεί να σώσει τον άνθρωπο από τη διεφθαρμένη και εξαθλιωμένη διάθεσή του. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί μόνο από τον ενσαρκωμένο Θεό. Μόνο ο ενσαρκωμένος Θεός μπορεί να σώσει τον άνθρωπο από την πρώην διεφθαρμένη και εξαθλιωμένη διάθεσή του. Παρόλο που το Πνεύμα είναι η έμφυτη ουσία του Θεού, τέτοιο έργο μπορεί να γίνει μόνο με τη σάρκα Του. Εάν το Πνεύμα εργαζόταν μόνο Του, τότε δεν θα ήταν δυνατόν να είναι αποτελεσματικό το έργο Του — αυτή είναι μια απλή αλήθεια.
από «Η διεφθαρμένη ανθρωπότητα έχει περισσότερο ανάγκη τη σωτηρία του ενσαρκωμένου Θεού» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»
Για όσους αναζητούν την αλήθεια και λαχταρούν την εμφάνιση του Θεού, το έργο του Πνεύματος μπορεί να προσφέρει μόνο συγκίνηση ή αποκάλυψη, μια αίσθηση θαυμασμού που είναι ανεξήγητη και αδιανόητη, και μια αίσθηση ότι είναι μεγάλο, υπερβατικό και αξιοθαύμαστο, αλλά, παράλληλα, άπιαστο και ανέφικτο για όλους. Ο άνθρωπος και το Πνεύμα του Θεού μπορούν μόνο να κοιτάξουν ο ένας τον άλλον από μακριά, σαν να υπάρχει μεγάλη απόσταση μεταξύ τους και δεν μπορούν ποτέ να είναι όμοιοι, σαν να χωρίζονται από μια αόρατη διαχωριστική γραμμή. Στην πραγματικότητα, αυτή είναι μια ψευδαίσθηση που δόθηκε στον άνθρωπο από το Πνεύμα κι αυτό συμβαίνει επειδή το Πνεύμα και ο άνθρωπος δεν είναι του ίδιου είδους, το Πνεύμα και ο άνθρωπος δεν θα συνυπάρξουν ποτέ στον ίδιο κόσμο κι επειδή το Πνεύμα δεν κατέχει τίποτα το ανθρώπινο. Έτσι, ο άνθρωπος δεν χρειάζεται το Πνεύμα, γιατί το Πνεύμα δεν μπορεί να κάνει άμεσα το έργο που χρειάζεται ο άνθρωπος. Το έργο της σάρκας προσφέρει στον άνθρωπο πραγματικούς στόχους για να τους επιδιώξει, όπως και σαφή λόγια και μια αίσθηση ότι Εκείνος είναι πραγματικός και κανονικός, ότι είναι ταπεινός και συνηθισμένος. Αν και ο άνθρωπος μπορεί να έχει φόβο Θεού, για τους περισσότερους ανθρώπους είναι εύκολο να συσχετιστούν μ’ Αυτόν: Ο άνθρωπος μπορεί να βλέπει το πρόσωπό Του και να ακούει τη φωνή Του και δεν χρειάζεται να Τον κοιτάει από μακριά. Αυτή η σάρκα δίνει την αίσθηση ότι είναι προσιτή στον άνθρωπο κι όχι απόμακρη ούτε ασύλληπτη, αλλά ορατή και απτή, γιατί αυτή η σάρκα συνυπάρχει στον ίδιο κόσμο με τον άνθρωπο.
από «Η διεφθαρμένη ανθρωπότητα έχει περισσότερο ανάγκη τη σωτηρία του ενσαρκωμένου Θεού» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»
Όταν ο Θεός δεν είχε ενσαρκωθεί, οι άνθρωποι δεν κατανοούσαν πολλά από αυτά που έλεγε, γιατί προέρχονταν από την ολοκληρωμένη θεϊκή φύση. Η οπτική και το συγκείμενο αυτών που Αυτός έλεγε ήταν αόρατα και ανέφικτα για την ανθρωπότητα· είχαν εκφραστεί από ένα πνευματικό βασίλειο που οι άνθρωποι δεν μπορούσαν να δουν. Γιατί οι άνθρωποι που ζούσαν στη σάρκα, δεν μπορούσαν να διέλθουν στο πνευματικό βασίλειο. Ωστόσο, αφότου ο Θεός ενσαρκώθηκε, μίλησε στην ανθρωπότητα από την οπτική της ανθρώπινης φύσης, και εξήλθε και υπερέβη τη σφαίρα του πνευματικού βασιλείου. Μπορούσε να εκφράσει τη θεϊκή Του διάθεση, το θέλημα και τη στάση Του, μέσα από πράγματα που οι άνθρωποι μπορούσαν να φανταστούν και μέσα από πράγματα που έβλεπαν και συναντούσαν στις ζωές τους, χρησιμοποιώντας μεθόδους που οι άνθρωποι μπορούσαν να δεχθούν, σε μια γλώσσα που μπορούσαν να καταλάβουν και μια γνώση που μπορούσαν να συλλάβουν, έτσι ώστε να επιτρέψει στην ανθρωπότητα να κατανοήσει και να γνωρίσει τον Θεό, να κατανοήσει την πρόθεσή Του και τα απαιτούμενά Του πρότυπα εντός του πλαισίου των δυνατοτήτων τους και μέχρι τον βαθμό που ήταν ικανοί. Αυτή ήταν η μέθοδος και η αρχή του έργου του Θεού στην ανθρώπινη φύση. Αν και οι τρόποι και οι αρχές εργασίας του Θεού στη σάρκα επιτυγχάνονταν κυρίως από ή μέσω της ανθρώπινης φύσης, επέτυχε πράγματι αποτελέσματα που δε θα μπορούσαν να είχαν επιτευχθεί με εργασία απευθείας στη θεϊκή φύση.
από «Το έργο του Θεού, η διάθεση του Θεού και ο ίδιος ο Θεός Γ'» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»
Το έργο που γίνεται από το Πνεύμα είναι σιωπηρό και ακατάληπτο και είναι τρομακτικό και απρόσιτο στον άνθρωπο. Το Πνεύμα δεν είναι κατάλληλο για να επιτελέσει άμεσα το έργο της σωτηρίας και δεν είναι κατάλληλο για να προσφέρει άμεσα στον άνθρωπο ζωή. Το πιο κατάλληλο για τον άνθρωπο είναι το να μεταμορφώσει το έργο του Πνεύματος σε μια προσέγγιση που είναι κοντά στον άνθρωπο, δηλαδή το πιο κατάλληλο για τον άνθρωπο είναι ο Θεός να γίνει ένας συνηθισμένος, κανονικός άνθρωπος, για να κάνει το έργο Του. Αυτό απαιτεί να ενσαρκωθεί ο Θεός, για να αντικαταστήσει το έργο του Πνεύματος, και για τον άνθρωπο δεν υπάρχει καταλληλότερος τρόπος να εργαστεί ο Θεός.
από «Η διεφθαρμένη ανθρωπότητα έχει περισσότερο ανάγκη τη σωτηρία του ενσαρκωμένου Θεού» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»
Εάν το Πνεύμα του Θεού μιλούσε απευθείας στον άνθρωπο, θα υποτάσσονταν όλοι στη φωνή, πέφτοντας κάτω χωρίς λόγο αποκαλύψεως, όπως ο Παύλος έπεσε στο έδαφος εν μέσω του φωτός καθώς ταξίδευε προς τη Δαμασκό. Αν ο Θεός συνέχιζε να εργάζεται κατ’ αυτόν τον τρόπο, ο άνθρωπος δεν θα ήταν ποτέ σε θέση να γνωρίζει τη δική του διαφθορά μέσω της κρίσης του λόγου και να επιτύχει τη σωτηρία. Μόνο μέσω της ενσάρκωσης μπορεί να παραδώσει προσωπικά τον λόγο Του στα αυτιά όλων, έτσι ώστε όλοι όσοι έχουν αυτιά να ακούσουν τον λόγο Του και να λάβουν το έργο της κρίσης του λόγου. Αυτό είναι το αποτέλεσμα που πέτυχε ο λόγος Του, και όχι η εμφάνιση του Πνεύματος που κάνει τον άνθρωπο να υποτάσσεται λόγω του φόβου. Μόνο με αυτό το πρακτικό και ιδιαίτερο έργο μπορεί να αποκαλυφθεί πλήρως η παλιά διάθεση του ανθρώπου, κρυμμένη βαθιά μέσα του για πολλά χρόνια, ώστε ο άνθρωπος να την αναγνωρίσει και να την αλλάξει. Αυτό είναι το πρακτικό έργο του ενσαρκωμένου Θεού. Μιλάει και κρίνει με πρακτικό τρόπο για να επιτύχει τα αποτελέσματα της κρίσης πάνω στον άνθρωπο μέσω του λόγου. Αυτή είναι η εξουσία του ενσαρκωμένου Θεού και η σημασία της ενσάρκωσης του Θεού. […] Ενσαρκώνεται επειδή η σάρκα μπορεί επίσης να διαθέτει εξουσία και είναι ικανός να διεκπεραιώνει έργο μεταξύ των ανθρώπων με πρακτικό τρόπο, που είναι ορατός και απτός στον άνθρωπο. Αυτό το έργο είναι πολύ πιο ρεαλιστικό από οποιοδήποτε έργο που επιτελείται άμεσα από το Πνεύμα του Θεού που κατέχει όλη την εξουσία, και τα αποτελέσματά του είναι επίσης εμφανή. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι η ενσαρκωμένη σάρκα του Θεού μπορεί να μιλήσει και να εργαστεί με πρακτικό τρόπο. Η εξωτερική μορφή της σάρκας Του δεν έχει καμία εξουσία και μπορεί να προσεγγιστεί από τον άνθρωπο. Η ουσία Του φέρει εξουσία, αλλά η εξουσία Του δεν είναι ορατή από κανέναν. Όταν Αυτός μιλά και εργάζεται, ο άνθρωπος δεν είναι σε θέση να εντοπίσει την ύπαρξη της εξουσίας Του. Αυτό είναι ακόμα πιο ευνοϊκό για το πραγματικό έργο Του. Και όλο αυτό το έργο μπορεί να φέρει αποτελέσματα. Παρόλο που κανείς δεν αντιλαμβάνεται ότι κατέχει εξουσία ή βλέπει ότι δεν μπορεί να προσβληθεί ή δεν βλέπει την οργή Του, μέσω της καλυμμένης εξουσίας, της οργής και του δημόσιου λόγου Του, επιτυγχάνει τα επιδιωκόμενα αποτελέσματα του λόγου Του. Με άλλα λόγια, με τον τόνο της φωνής, την αυστηρή έκφραση και όλη τη σοφία του λόγου Του, ο άνθρωπος πείθεται απόλυτα. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, ο άνθρωπος υποτάσσεται στον λόγο του ενσαρκωμένου Θεού, ο οποίος φαινομενικά δεν έχει καμία εξουσία, επιτυγχάνοντας έτσι τον στόχο του Θεού να σώσει τον άνθρωπο. Αυτή είναι μια άλλη σημασία της ενσάρκωσής Του: να μιλήσει πιο ρεαλιστικά και να επιτρέψει στην πραγματικότητα του λόγου Του να επηρεάσει τον άνθρωπο, προκειμένου να γίνει μάρτυρας της δύναμης του λόγου του Θεού. Συνεπώς, αυτό το έργο, αν δεν γινόταν μέσω της ενσάρκωσης, δεν θα πετύχαινε το παραμικρό αποτέλεσμα και δεν θα ήταν σε θέση να σώσει πλήρως τους αμαρτωλούς.
από «Το μυστήριο της ενσάρκωσης (4)» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»
Επειδή αυτός που κρίνεται είναι ο άνθρωπος, ο άνθρωπος που είναι από σάρκα και έχει διαφθαρεί και δεν είναι το πνεύμα του Σατανά που κρίνεται άμεσα, το έργο της κρίσης δεν διεξάγεται στον πνευματικό κόσμο, αλλά ανάμεσα στους ανθρώπους. Κανείς δεν είναι πιο κατάλληλος και πιο αρμόδιος από τον ενσαρκωμένο Θεό να κρίνει τη διαφθορά της σάρκας του ανθρώπου. Εάν η κρίση διεξαγόταν απευθείας από το Πνεύμα του Θεού, τότε δεν θα ήταν καθολική. Επιπλέον, ένα τέτοιο έργο θα ήταν δύσκολο να το δεχτεί ο άνθρωπος, διότι το Πνεύμα δεν είναι σε θέση να έρθει αντιμέτωπο κατά πρόσωπο με τον άνθρωπο και γι’ αυτό, τα αποτελέσματα δεν θα ήταν άμεσα, πόσο μάλλον θα μπορούσε ο άνθρωπος να δει την απρόσβλητη διάθεση του Θεού πιο καθαρά. Ο Σατανάς μπορεί να νικηθεί πλήρως μόνο αν ο ενσαρκωμένος Θεός κρίνει τη διαφθορά της ανθρωπότητας. Όντας ίδιος με τον άνθρωπο που κατέχει την κανονική ανθρώπινη φύση, ο ενσαρκωμένος Θεός μπορεί να κρίνει άμεσα την αδικία του ανθρώπου. Αυτό είναι το σημάδι της έμφυτης αγιότητας και της εξαιρετικότητάς Του. Μόνο ο Θεός είναι ικανός και σε θέση να κρίνει τον άνθρωπο, επειδή κατέχει την αλήθεια και τη δικαιοσύνη κι έτσι, είναι ικανός να κρίνει τον άνθρωπο. Όσοι δεν κατέχουν την αλήθεια και τη δικαιοσύνη, δεν είναι κατάλληλοι να κρίνουν τους άλλους. Αν αυτό το έργο γινόταν από το Πνεύμα του Θεού, τότε δεν θα ήταν νίκη επί του Σατανά. Το Πνεύμα είναι εγγενώς πιο υψηλό από τα θνητά όντα και το Πνεύμα του Θεού είναι εγγενώς άγιο και θριαμβεύει πάνω στη σάρκα. Αν το Πνεύμα έκανε αυτό το έργο απευθείας, δεν θα ήταν σε θέση να κρίνει όλη την ανυπακοή του ανθρώπου και δεν θα μπορούσε να αποκαλύψει όλη την αδικία του ανθρώπου. Διότι το έργο της κρίσης διεξάγεται και μέσω των ανθρώπινων αντιλήψεων για τον Θεό κι ο άνθρωπος δεν είχε ποτέ αντιλήψεις για το Πνεύμα κι έτσι, το Πνεύμα δεν είναι σε θέση ν’ αποκαλύψει καλύτερα την αδικία του ανθρώπου, πόσο μάλλον ν’ αποκαλύψει πλήρως αυτή την αδικία. Ο ενσαρκωμένος Θεός είναι ο εχθρός όλων εκείνων που δεν Τον γνωρίζουν. Μέσω της κρίσης των αντιλήψεων του ανθρώπου και της εναντίωσης προς Αυτόν, αποκαλύπτει όλη την ανυπακοή της ανθρωπότητας. Οι συνέπειες του έργου Του στη σάρκα είναι πιο εμφανείς από εκείνες του έργου του Πνεύματος. Κι έτσι, η κρίση όλης της ανθρωπότητας δεν εκτελείται απευθείας από το Πνεύμα, αλλά είναι το έργο του ενσαρκωμένου Θεού. Ο ενσαρκωμένος Θεός είναι ορατός και απτός από τον άνθρωπο κι ο ενσαρκωμένος Θεός μπορεί να κατακτήσει ολοκληρωτικά τον άνθρωπο. Στη σχέση του με τον ενσαρκωμένο Θεό, ο άνθρωπος προχωρά από την εναντίωση στην υπακοή, από τη δίωξη στην αποδοχή, από την σύλληψη στη γνώση κι από την απόρριψη στην αγάπη. Αυτά είναι τα αποτελέσματα του έργου του ενσαρκωμένου Θεού. Ο άνθρωπος σώζεται μόνο με την αποδοχή της κρίσης Του, μόνο σταδιακά Τον γνωρίζει μέσα από τα λόγια του στόματός Του, κατακτάται απ’ Αυτόν κατά τη διάρκεια της εναντίωσής του σ’ Αυτόν και δέχεται την προσφορά της ζωής από Αυτόν κατά την αποδοχή της παίδευσής Του. Όλο αυτό το έργο είναι το έργο του ενσαρκωμένου Θεού κι όχι το έργο του Θεού στην ταυτότητα του Πνεύματος.
από «Η διεφθαρμένη ανθρωπότητα έχει περισσότερο ανάγκη τη σωτηρία του ενσαρκωμένου Θεού» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»
Η διεφθαρμένη διάθεση κι η παρακοή κι η αντίσταση του ανθρώπου εκτίθενται όταν βλέπει τον Χριστό, κι η παρακοή κι η αντίσταση που εκτίθενται εκείνη τη στιγμή, εκτίθενται πιο απόλυτα και πληρέστερα απ’ ό, τι σε κάθε άλλη. Ο Χριστός είναι ο Υιός του ανθρώπου – ο Υιός του ανθρώπου που κατέχει κανονική ανθρώπινη φύση - γι’ αυτό ο άνθρωπος ούτε Τον τιμά ούτε Τον σέβεται. O Θεός ζει στη σάρκα, γι’ αυτό η παρακοή του ανθρώπου έρχεται στο φως λεπτομερώς και έντονα. Λέω, λοιπόν, ότι η έλευση του Χριστού έχει φέρει στο φως όλη την παρακοή της ανθρωπότητας και έχει φανερώσει εντελώς τη φύση του ανθρώπινου γένους. Αυτό ονομάζεται «δελεάζοντας μια τίγρη να κατεβεί απ’ το βουνό» και «δελεάζοντας έναν λύκο να βγει έξω από τη σπηλιά».
από «Όσοι είναι ασύμβατοι με τον Χριστό, είναι σίγουρα πολέμιοι του Θεού» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»
Το καλύτερο πράγμα σχετικά με το έργο της ενσάρκωσής Του, είναι ότι μπορεί να αφήνει ακριβή λόγια και προτροπές και το ακριβές θέλημά Του για την ανθρωπότητα σε όσους Tον ακολουθούν, έτσι ώστε οι ακόλουθοί Του να μπορούν να μεταφέρουν με μεγαλύτερη ακρίβεια και πιο συγκεκριμένα όλο το έργο της ενσάρκωσής Του και το θέλημά Του για όλη την ανθρωπότητα σε εκείνους που αποδέχονται αυτή την οδό. Μόνο το έργο του ενσαρκωμένου Θεού μεταξύ των ανθρώπων επιτυγχάνει πραγματικά το γεγονός ότι ο Θεός υπάρχει και ζει μαζί με τον άνθρωπο. Μόνο αυτό το έργο εκπληρώνει την επιθυμία του ανθρώπου να δει το πρόσωπο του Θεού, να γίνει μάρτυρας του έργου του Θεού και να ακούσει τον προσωπικό λόγο του Θεού. Ο ενσαρκωμένος Θεός ολοκληρώνει την εποχή στην οποία μόνο η πλάτη του Ιεχωβά εμφανίστηκε στην ανθρωπότητα, και ολοκληρώνει επίσης την εποχή της πίστης της ανθρωπότητας στον ασαφή Θεό. Ειδικότερα, το έργο του τελευταίου ενσαρκωμένου Θεού οδηγεί όλη την ανθρωπότητα σε μια εποχή πιο ρεαλιστική, πιο πρακτική και πιο ευχάριστη. Δεν ολοκληρώνει μόνο την εποχή του νόμου και του δόγματος. Το πιο σημαντικό είναι ότι αποκαλύπτει στον άνθρωπο έναν πραγματικό και κανονικό Θεό, ο οποίος είναι δίκαιος και άγιος, ο οποίος ξεκλειδώνει το έργο του σχεδίου διαχείρισης και επιδεικνύει τα μυστήρια και τον προορισμό της ανθρωπότητας. Εκείνον, ο οποίος δημιούργησε την ανθρωπότητα και τερματίζει το έργο της διαχείρισης, και ο οποίος παρέμεινε κρυμμένος για χιλιάδες χρόνια. Οδηγεί την εποχή της ασάφειας σε ένα πλήρες τέλος και ολοκληρώνει την εποχή κατά την οποία ολόκληρη η ανθρωπότητα θέλησε να αναζητήσει το πρόσωπο του Θεού, αλλά δεν το μπόρεσε. Ολοκληρώνει δηλαδή την εποχή, κατά την οποία ολόκληρη η ανθρωπότητα υπηρετούσε τον Σατανά και οδηγεί ολόκληρη την ανθρωπότητα σε μια εντελώς νέα εποχή. Όλα αυτά είναι το αποτέλεσμα του έργου του ενσαρκωμένου Θεού, αντί του Πνεύματος του Θεού. Όταν ο Θεός εργάζεται στη σάρκα Του, αυτοί που Τον ακολουθούν δεν αναζητούν πλέον και δεν ψάχνουν στα τυφλά γι’αυτά τα ασαφή και διφορούμενα πράγματα και παύουν να μαντεύουν το θέλημα του ασαφούς Θεού. Όταν ο Θεός επεκτείνει το έργο Του στη σάρκα, αυτοί που Τον ακολουθούν θα μεταβιβάσουν το έργο που έχει κάνει στη σάρκα σε όλα τα δόγματα και τα θρησκεύματα και θα μεταδώσουν όλα τα λόγια Του στα αυτιά ολόκληρης της ανθρωπότητας. Όλα όσα ακούγονται από εκείνους που λαμβάνουν το ευαγγέλιό Του, θα είναι τα γεγονότα του έργου Του, θα είναι πράγματα που προσωπικά θα έχει δει και ακούσει ο άνθρωπος, και θα είναι γεγονότα κι όχι διαδόσεις. Αυτά τα γεγονότα είναι τα τεκμήρια με τα οποία διαδίδει το έργο Του και είναι επίσης τα εργαλεία που χρησιμοποιεί για την εξάπλωση του έργου Του. Χωρίς την ύπαρξη γεγονότων, το ευαγγέλιό Του δεν θα εξαπλωνόταν σε όλες τις χώρες και σε όλα τα μέρη. Χωρίς γεγονότα, αλλά μόνο με τις φαντασιώσεις του ανθρώπου, ποτέ δεν θα μπορούσε να ολοκληρώσει το έργο της κατάκτησης όλου του σύμπαντος. Το Πνεύμα είναι αψηλάφητο και αόρατο στον άνθρωπο και το έργο του Πνεύματος δεν είναι ικανό να αφήσει περαιτέρω τεκμήρια ή γεγονότα του έργου του Θεού για τον άνθρωπο. Ο άνθρωπος δεν θα δει ποτέ την πραγματική όψη του Θεού και θα πιστεύει πάντα σε έναν ασαφή Θεό που δεν υπάρχει. Ο άνθρωπος δεν θα δει ποτέ το πρόσωπο του Θεού, ούτε θα ακούσει ποτέ λόγια προσωπικά από τον Θεό. Οι φαντασιώσεις του ανθρώπου, τελικά, είναι κενές και δεν μπορούν να αντικαταστήσουν το αληθινό πρόσωπο του Θεού. Η έμφυτη διάθεση του Θεού και το έργο του ίδιου του Θεού δεν μπορούν να αντιγραφούν από τον άνθρωπο. Ο αόρατος Θεός στον ουρανό και το έργο Του μπορούν μόνο να μεταφερθούν στη γη από τον ενσαρκωμένο Θεό που προσωπικά επιτελεί το έργο Του ανάμεσα στους ανθρώπους. Αυτός είναι ο πιο ιδανικός τρόπος με τον οποίο ο Θεός εμφανίζεται στον άνθρωπο, με τον οποίο ο άνθρωπος βλέπει τον Θεό και γνωρίζει το αληθινό πρόσωπο του Θεού και δεν μπορεί να επιτευχθεί από έναν μη ενσαρκωμένο Θεό.
από «Η διεφθαρμένη ανθρωπότητα έχει περισσότερο ανάγκη τη σωτηρία του ενσαρκωμένου Θεού» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου