Αποκαθιστώντας την κανονική ζωή του ανθρώπου και οδηγώντας τον σε έναν θαυμαστό προορισμό

Ο άνθρωπος κατανοεί λίγα πράγματα από το έργο του σήμερα και το έργο του μέλλοντος, αλλά δεν κατανοεί τον προορισμό στον οποίο πρόκειται να εισέλθει το ανθρώπινο γένος. Ως δημιούργημα, ο άνθρωπος πρέπει να επιτελεί το καθήκον του δημιουργήματος: Ο άνθρωπος πρέπει να ακολουθεί τον Θεό σε ό,τι Εκείνος πράττει· πρέπει να προχωρείτε με όποιον τρόπο σας λέγω Εγώ. Δεν έχεις κανέναν τρόπο να διαχειρίζεσαι τον εαυτό σου μόνος σου και δεν έχεις κανέναν έλεγχο πάνω στον εαυτό σου·
τα πάντα πρέπει να αφήνονται στο έλεος του Θεού, κι Εκείνος κρατά τα πάντα στα χέρια Του.Αν το έργο του Θεού παρείχε εκ των προτέρων στον άνθρωπο ένα αποτέλεσμα, έναν θαυμαστό προορισμό, κι αν ο Θεός χρησιμοποιούσε τούτο, προκειμένου να δελεάσει τον άνθρωπο και να τον ωθήσει να Τον ακολουθήσει – αν Εκείνος είχε κάνει κάποια συμφωνία με τον άνθρωπο – τότε αυτό δεν θα αποτελούσε κατάκτηση, ούτε θα ήταν αναγκαίο να κατεργαστεί τη ζωής του ανθρώπου. Αν ο Θεός χρησιμοποιούσε το αποτέλεσμα, προκειμένου να ελέγξει τον άνθρωπο και να κερδίσει την καρδιά του, με την πράξη Του αυτή, δεν θα οδηγούσε τον άνθρωπο στην τελείωση, ούτε και θα μπορούσε να τον κερδίσει, αλλά αντ’ αυτού, θα χρησιμοποιούσε τον προορισμό, προκειμένου να τον ελέγχει. Ο άνθρωπος ενδιαφέρεται αποκλειστικά και μόνον για το μελλοντικό αποτέλεσμα, τον τελικό προορισμό, και για το αν υπάρχει κάτι καλό στο οποίο μπορεί να ελπίζει. Εάν, κατά τη διάρκεια της κατάκτησης, χαριζόταν στον άνθρωπο κάποια ωραία ελπίδα, και εάν, πριν από την κατάκτηση του ανθρώπου, του δινόταν κάποιος κατάλληλος προορισμός για να επιδιώξει, τότε, όχι μόνον η κατάκτηση του ανθρώπου δεν θα επιτύγχανε τον σκοπό της, αλλά θα επηρεαζόταν και το αποτέλεσμα του έργου της κατάκτησης. Δηλαδή, το έργο της κατάκτησης επιτυγχάνει τον σκοπό του, με το να απομακρύνει τη μοίρα και τις προοπτικές του ανθρώπου και να κρίνει και να παιδεύει την επαναστατική του διάθεση. Δεν επιτυγχάνεται μέσα από συμφωνία με τον άνθρωπο, δηλαδή με την παροχή ευλογιών και χάριτος στον άνθρωπο, αλλά με την αποκάλυψη της αφοσίωσης του ανθρώπου, μέσα από την απογύμνωσή του από την «ελευθερία» του και την εκρίζωση των προοπτικών του. Τούτη είναι η ουσία του έργου της κατάκτησης. Εάν είχε δοθεί εξαρχής στον άνθρωπο κάποια ωραία ελπίδα, και το έργο της παίδευσης και της κρίσης ερχόταν εν συνεχεία, τότε ο άνθρωπος θα αποδεχόταν αυτή την παίδευση και την κρίση με βάση το γεγονός ότι είχε προοπτικές και, τελικά, η άνευ όρων υπακοή και λατρεία προς τον Δημιουργό εκ μέρους όλων των πλασμάτων Του δεν θα επιτυγχάνετο· θα υπήρχε μόνο τυφλή, αδαής υπακοή, ή αλλιώς, ο άνθρωπος θα πραγματοποιούσε τυφλές απαιτήσεις του Θεού, οπότε και θα καθίστατο αδύνατη η ολοκληρωτική κατάκτηση της καρδιάς του ανθρώπου. Συνεπώς, ένα τέτοιο κατακτητικό έργο θα ήταν ανίκανο να κερδίσει τον άνθρωπο και, ακόμα λιγότερο, να γίνει μάρτυρας για τον Θεό. Τέτοιου είδους πλάσματα θα ήσαν ανίκανα να εκτελέσουν το καθήκον τους και το μόνο που θα έκαναν, θα ήταν να διαπραγματεύονται με τον Θεό· τούτο δεν θα αποτελούσε κατάκτηση, αλλά οίκτο και ευλογία. Το μεγαλύτερο πρόβλημα με τον άνθρωπο είναι ότι δεν σκέφτεται τίποτε άλλο παρά τη μοίρα και τις προοπτικές του, ότι τα εξιδανικεύει. Ο άνθρωπος επιδιώκει τον Θεό προς χάριν της μοίρας και των προοπτικών του· δεν λατρεύει τον Θεό λόγω της αγάπης του για Εκείνον. Κι έτσι, κατά την κατάκτηση του ανθρώπου, ο εγωισμός, η απληστία του, καθώς και όλα τα πράγματα που εμποδίζουν περισσότερο τη λατρεία του προς τον Θεό, πρέπει να εξαλειφθούν. Με τον τρόπο αυτόν, οι στόχοι της κατάκτησης του ανθρώπου θα επιτευχθούν. Ως αποτέλεσμα, στην πρώιμη κατάκτηση του ανθρώπου, είναι απαραίτητο να καθαρθούν πρώτα οι ανεξέλεγκτες φιλοδοξίες και οι πιο σοβαρές αδυναμίες του ανθρώπου και, μέσα από αυτό, να αποκαλυφθεί η αγάπη του ανθρώπου για τον Θεό, καθώς και να μεταβληθεί η γνώση του για την ανθρώπινη ζωή, η άποψή του για τον Θεό, αλλά και το νόημα της ύπαρξής του. Με αυτόν τον τρόπο, εξαγνίζεται η αγάπη του ανθρώπου για τον Θεό, δηλαδή, η καρδιά του ανθρώπου κατακτάται. Αλλά μέσα από τη στάση Του απέναντι σε όλα τα πλάσματα, ο Θεός δεν κατακτά μόνο προς χάριν της κατάκτησης· αντιθέτως, κατακτά προκειμένου να κερδίσει τον άνθρωπο προς χάριν της δικής Του δόξας, αλλά και για να ανακτήσει την παλαιότερη, πρωταρχική ομοίωση του ανθρώπου. Αν κατακτούσε μονάχα προς χάριν της κατάκτησης, τότε η σημασία του έργου της κατάκτησης θα χανόταν. Δηλαδή, αν ο Θεός, μετά την κατάκτηση του ανθρώπου, ένιπτε τας χείρας Του σχετικά με αυτόν, και δεν έδινε καμία προσοχή στη ζωή ή τον θάνατό του, τότε αυτό δεν θα αποτελούσε διαχείριση του ανθρωπίνου γένους, ούτε και η κατάκτηση του ανθρώπου θα γινόταν προς χάριν της σωτηρίας του. Η απόκτηση του ανθρώπου μετά την κατάκτησή του και η τελική άφιξή του σε θαυμαστό προορισμό, αποτελεί το επίκεντρο ολόκληρου του έργου της σωτηρίας, και μόνον τούτο δύναται να επιτύχει τον σκοπό της σωτηρίας του ανθρώπου. Με άλλα λόγια, η άφιξη του ανθρώπου στον ωραίο προορισμό και η είσοδός του στην ανάπαυση αποτελούν τις προοπτικές που πρέπει να κατέχουν όλα τα πλάσματα, καθώς και το έργο που πρέπει να πραγματοποιήσει ο Δημιουργός. Εάν ο άνθρωπος ήταν εκείνος που έπρεπε να πραγματώσει το εν λόγω έργο, τότε αυτό θα ήταν πολύ περιορισμένο: Θα μπορούσε να φθάσει τον άνθρωπο μέχρις ενός σημείου, αλλά δεν θα μπορούσε να τον φέρει στον αιώνιο προορισμό. Ο άνθρωπος δεν είναι ικανός να αποφασίζει για τη μοίρα του και, ακόμα λιγότερο, να εξασφαλίζει τις προοπτικές και τον μελλοντικό προορισμό του. Ωστόσο, το έργο που επιτελείται από τον Θεό, είναι διαφορετικό. Αφού Εκείνος ήταν που έπλασε τον άνθρωπο, Εκείνος και τον καθοδηγεί· αφού Εκείνος είναι που σώζει τον άνθρωπο, τότε θα τον σώσει τελείως και θα τον κερδίσει απόλυτα· αφού Εκείνος καθοδηγεί τον άνθρωπο, τότε θα τον φέρει και στον σωστό προορισμό· και, αφού Εκείνος έπλασε και διαχειρίζεται τον άνθρωπο, Εκείνος πρέπει να αναλάβει και την ευθύνη για τη μοίρα και τις προοπτικές του. Τούτο είναι το έργο που επιτελείται από τον Δημιουργό. Αν και το έργο της κατάκτησης επιτυγχάνεται με τον καθαρμό του ανθρώπου από τις προοπτικές του, ο άνθρωπος πρέπει τελικά να φτάσει στον σωστό προορισμό, που έχει προετοιμάσει γι’ αυτόν ο Θεός. Ο άνθρωπος έχει έναν προορισμό και η μοίρα του είναι εξασφαλισμένη, ακριβώς επειδή ο Θεός κατεργάζεται τον άνθρωπο. Ο σωστός προορισμός, για τον οποίον γίνεται λόγος εδώ, δεν είναι οι ελπίδες και οι προοπτικές του ανθρώπου που έχουν καθαρθεί σε παρελθόντες χρόνους· πρόκειται για δύο διαφορετικά μεταξύ τους πράγματα. Αυτό που ο άνθρωπος ελπίζει κι επιδιώκει, είναι μάλλον ο πόθος της επιδίωξής του για τις υπερβολικές επιθυμίες της σάρκας, παρά ο προορισμός, ο οφειλόμενος στον άνθρωπο. Εν τω μεταξύ, εκείνο που έχει προετοιμάσει ο Θεός για τον άνθρωπο, είναι οι ευλογίες και οι υποσχέσεις, οι οφειλόμενες στον άνθρωπο από τη στιγμή του καθαρμού του, τις οποίες ο Θεός προετοίμασε γι’ αυτόν εν συνεχεία της δημιουργίας του κόσμου, και οι οποίες δεν μιαίνονται από την επιλογή, τις αντιλήψεις, τη φαντασία ή τη σάρκα του ανθρώπου. Ο προορισμός αυτός δεν έχει ετοιμαστεί για ένα συγκεκριμένο άτομο, αλλά είναι ο τόπος ανάπαυσης ολόκληρου του ανθρώπινου γένους. Κι έτσι, ο προορισμός αυτός είναι ο καταλληλότερος για το ανθρώπινο γένος.

Ο Δημιουργός προτίθεται να ενορχηστρώσει όλα τα πλάσματα. Δεν πρέπει να απορρίπτεις ή να παρακούς τίποτε από όσα πράττει Εκείνος, ούτε και να επαναστατείς απέναντί Του. Το έργο, το οποίο Εκείνος επιτελεί, θα επιτύχει τελικά τους στόχους Του και, μέσα από αυτό, Εκείνος θα αποκτήσει δόξα. Για ποιον λόγο δεν λέγεται σήμερα ότι είσαι απόγονος του Μωάβ, ή τέκνο του μεγάλου κόκκινου δράκοντα; Γιατί δεν γίνεται λόγος για εκλεκτό λαό, αλλά μονάχα για δημιουργήματα; Το δημιούργημα – αυτός ήταν ο αρχικός τίτλος για τον άνθρωπο, και αυτό ακριβώς αποτελεί την εγγενή ταυτότητά του. Τα ονόματα διαφέρουν, μόνον επειδή οι εποχές και οι περίοδοι του έργου είναι διαφορετικές· στην πραγματικότητα, ο άνθρωπος είναι ένα συνηθισμένο δημιούργημα. Όλα τα πλάσματα, είτε πρόκειται για τα πλέον διεφθαρμένα είτε για τα πιο άγια, πρέπει να εκτελούν τα καθήκοντα των πλασμάτων. Όταν επιτελεί το έργο της κατάκτησης, ο Θεός δεν ασκεί έλεγχο πάνω σου, χρησιμοποιώντας τις προοπτικές, τη μοίρα ή τον προορισμό σου. Στ’ αλήθεια, δεν υπάρχει κανείς λόγος να εργαστεί με αυτόν τον τρόπο. Σκοπός του έργου της κατάκτησης είναι να ωθήσει τον άνθρωπο να εκτελεί το καθήκον των πλασμάτων, να τον ωθήσει να λατρεύει τον Δημιουργό· μόνον μετά από αυτό δύναται εκείνος να εισέλθει στον θαυμαστό προορισμό. Η μοίρα του ανθρώπου βρίσκεται στα χέρια του Θεού. Είσαι ανίκανος να ελέγξεις τον εαυτό σου: Παρά το γεγονός ότι είναι πάντα βιαστικός και ασχολείται μονίμως με τον εαυτό του, ο άνθρωπος παραμένει ανίκανος όσον αφορά τον αυτοέλεγχο. Εάν μπορούσες να γνωρίζεις τις προσωπικές προοπτικές σου, αν μπορούσες να ελέγχεις τη μοίρα σου, θα εξακολουθούσες να αποτελείς δημιούργημα; Εν ολίγοις, ανεξάρτητα από το πώς εργάζεται ο Θεός, ολόκληρο το έργο Του υλοποιείται προς χάριν του ανθρώπου. Πάρε, για παράδειγμα, τους ουρανούς και τη γη, και όλα τα πράγματα που δημιούργησε ο Θεός, για να υπηρετούν τον άνθρωπο: Το φεγγάρι, τον ήλιο και τα αστέρια που δημιούργησε για τον άνθρωπο, τα ζώα και τα φυτά, την άνοιξη, το καλοκαίρι, το φθινόπωρο και τον χειμώνα, και ούτω καθεξής – όλα έχουν φτιαχτεί προς χάριν της ύπαρξης του ανθρώπου. Και έτσι, ανεξάρτητα από το πώς παιδεύει και κρίνει τον άνθρωπο, όλα γίνονται προς χάριν της δικής του σωτηρίας. Παρόλο που απογυμνώνει τον άνθρωπο από τις σαρκικές ελπίδες του, το πράττει για χάρη του εξαγνισμού του ανθρώπου, κι ο εξαγνισμός του ανθρώπου γίνεται για χάρη της ύπαρξής του. Αφού ο προορισμός του ανθρώπου βρίσκεται στα χέρια του Δημιουργού, πώς θα μπορούσε ο άνθρωπος να ελέγχει εαυτόν;

Μόλις ολοκληρωθεί το έργο της κατάκτησης, ο άνθρωπος θα μεταφερθεί σε έναν κόσμο ωραίο. Φυσικά, τούτη η ζωή θα υπάρχει ακόμα στη γη, αλλά θα είναι εντελώς διαφορετική από τη ζωή του ανθρώπου σήμερα. Είναι η ζωή που θα διάγει η ανθρωπότητα έπειτα από την ολοκληρωτική κατάκτησή της, και θα είναι μια νέα αρχή για τον άνθρωπο πάνω στη γη· όσο για την ανθρωπότητα, το να διάγει μια τέτοια ζωή, θα αποτελεί απόδειξη ότι έχει εισέλθει σε ένα νέο και όμορφο βασίλειο. Θα είναι η αρχή της ζωής του ανθρώπου και του Θεού στη γη. Η προϋπόθεση μιας τόσο όμορφης ζωής πρέπει να είναι ότι, μετά τον εξαγνισμό και την κατάκτησή του, ο άνθρωπος θα υποταχθεί στον Δημιουργό. Έτσι λοιπόν, το έργο της κατάκτησης αποτελεί το τελευταίο στάδιο του έργου του Θεού, προτού το ανθρώπινο γένος εισέλθει στον θαυμαστό προορισμό. Μια τέτοια ζωή είναι η μελλοντική ζωή του ανθρώπου πάνω στη γη, η πλέον όμορφη ζωή στη γη, το είδος της ζωής που ο άνθρωπος λαχταρά, το είδος, που ο άνθρωπος δεν έχει επιτύχει ποτέ μέχρι τώρα στην ιστορία του κόσμου. Είναι το τελικό αποτέλεσμα του 6.000 χρόνων έργου διαχείρισης, είναι αυτό που το ανθρώπινο γένος λαχταρά περισσότερο, και είναι επίσης η υπόσχεση του Θεού στον άνθρωπο. Αλλά αυτή η υπόσχεση δεν μπορεί να υλοποιηθεί αμέσως: Ο άνθρωπος θα εισέλθει στον μελλοντικό προορισμό μόνο μετά την ολοκλήρωση του έργου των εσχάτων ημερών και την πλήρη κατάκτησή του, δηλαδή, μετά την απόλυτη συντριβή του Σατανά. Μετά τον εξευγενισμό του ανθρώπου, η φύση του δεν είναι πλέον αμαρτωλή, επειδή ο Θεός θα έχει νικήσει τον Σατανά, πράγμα που σημαίνει ότι δεν θα υπάρχουν παρεμβάσεις από εχθρικές δυνάμεις, ούτε και καμία εχθρική δύναμη, που να δύναται να επιτεθεί στη σάρκα του ανθρώπου. Κι έτσι, ο άνθρωπος θα είναι ελεύθερος και άγιος – θα έχει εισέλθει στην αιωνιότητα. Μόνον μετά την αιχμαλώτιση των δυνάμεων του σκότους, ο άνθρωπος θα είναι ελεύθερος οπουδήποτε πηγαίνει, και χωρίς επαναστατικές διαθέσεις ή εναντιώσεις. Προκειμένου ο άνθρωπος να είναι εντάξει, ο Σατανάς πρέπει οπωσδήποτε να αιχμαλωτισθεί· σήμερα δεν είναι εντάξει, επειδή[α] ο Σατανάς εξακολουθεί να προκαλεί προβλήματα παντού πάνω στη γη, κι επειδή ολόκληρο το έργο της διαχείρισης του Θεού δεν έχει φθάσει ακόμα στο τέλος του. Μόλις ο Σατανάς συντριβεί, ο άνθρωπος θα απελευθερωθεί ολοκληρωτικά· όταν ο άνθρωπος κερδίσει τον Θεό και ξεφύγει από τη σφαίρα επιρροής του Σατανά, θα δει τον Ήλιο της δικαιοσύνης. Η ζωή, η οφειλόμενη στον κανονικό άνθρωπο, θα ανακτηθεί· όλα όσα πρέπει να κατέχει ο κανονικός άνθρωπος – όπως η ικανότητα να διακρίνει το καλό από το κακό κι η κατανόηση του πώς να φάει και να ντυθεί, καθώς και η ικανότητα να ζει φυσιολογικά – όλα αυτά θα ανακτηθούν. Ακόμα κι αν η Εύα δεν είχε μπει στον πειρασμό από το φίδι, ο άνθρωπος πρέπει να διήγε μια τέτοια κανονική ζωή μετά την εν αρχή δημιουργία του. Θα πρέπει να έτρωγε, να ντυνόταν, και να διήγε τη ζωή ενός φυσιολογικού ανθρώπου πάνω στη γη. Όμως, αφότου ο άνθρωπος εξαχρειώθηκε, ο εν λόγω βίος κατέστη ουτοπία και, ακόμα και σήμερα, ο άνθρωπος δεν τολμά να φανταστεί τέτοια πράγματα. Στην πραγματικότητα, αυτή η ωραία ζωή που λαχταρά ο άνθρωπος αποτελεί αναγκαιότητα: Αν ο άνθρωπος βρισκόταν χωρίς έναν τέτοιον προορισμό, τότε η εξαχρειωμένη ζωή του πάνω στη γη θα ήταν αέναη, κι αν μια τέτοια ωραία ζωή δεν υφίστατο, τότε δεν θα υπήρχε ούτε και πέρας στη μοίρα του Σατανά ή στην εποχή, κατά την οποίαν ο Σατανάς κρατά υπό την κυριαρχία του τη γη. Ο άνθρωπος πρέπει να φθάσει σε ένα βασίλειο απρόσιτο στις δυνάμεις του σκότους, και όταν το κατορθώσει, τούτο θα αποτελεί απόδειξη της συντριβής του Σατανά. Με τον τρόπο αυτόν, από τη στιγμή που δεν θα υπάρχουν ενοχλήσεις εκ μέρους του Σατανά, ο ίδιος ο Θεός θα αναλάβει τον έλεγχο του ανθρώπινου γένους, και θα διοικεί και θα ελέγχει ολόκληρη τη ζωή του ανθρώπου· μόνο τούτο δύναται να θεωρείται συντριβή του Σατανά. Η ζωή του ανθρώπου σήμερα είναι, ως επί το πλείστον, βουτηγμένη στη ρυπαρότητα, τα βάσανα και τη θλίψη. Τούτο είναι αδύνατον να αποκαλείται συντριβή του Σατανά· ο άνθρωπος έχει ακόμα να δραπετεύσει από τη θάλασσα της θλίψης, να ξεφύγει από τις κακουχίες της ανθρώπινης ζωής ή την επιρροή του Σατανά, ενώ οι γνώσεις του για τον Θεό εξακολουθούν να είναι απειροελάχιστες. Όλες οι κακουχίες του ανθρώπου έχουν δημιουργηθεί από τον Σατανά: ο Σατανάς έφερε τα βάσανα στη ζωή του ανθρώπου, και μόνο μετά την αιχμαλώτισή του, θα κατορθώσει ο άνθρωπος να δραπετεύσει ολοκληρωτικά από τη θάλασσα της θλίψης. Ωστόσο, η υποδούλωση του Σατανά επιτυγχάνεται διά της κατάκτησης και της απόκτησης της καρδιάς του ανθρώπου, καθιστώντας τον άνθρωπο λάφυρο της μάχης με τον Σατανά.

Σήμερα, επιδίωξη του ανθρώπου, προτού αποκτήσει τη ζωή των κανονικών ανθρώπων πάνω στη γη, είναι να γίνει νικητής και να οδηγηθεί στην τελείωση· είναι οι στόχοι που προσπαθεί να επιτύχει πρώτα, πριν από την υποδούλωση του Σατανά. Στην ουσία, η επιδίωξη του ανθρώπου να καταστεί νικητής και να οδηγηθεί στην τελείωση ή να χρησιμοποιηθεί σε μεγάλο βαθμό από τον Θεό, σημαίνει την απόδρασή του από την επιρροή του Σατανά: Η επιδίωξη του ανθρώπου είναι να καταστεί νικητής, αλλά το τελικό αποτέλεσμα θα είναι η απόδρασή του από την επιρροή του Σατανά. Μόνον με την απόδραση από την επιρροή του Σατανά δύναται ο άνθρωπος να διάγει τη ζωή των κανονικών ανθρώπων πάνω στη γη, μια ζωή, γεμάτη από τη λατρεία προς τον Θεό. Σήμερα, η επιδίωξη του ανθρώπου να γίνει νικητής και να οδηγηθεί στην τελείωση, έρχεται πρώτη, πριν από την απόκτηση της ζωής ενός κανονικού ατόμου πάνω στη γη. Η επιδίωξη αυτή είναι κυρίως προς χάριν της κάθαρσης και για να γίνει πράξη η αλήθεια, αλλά και προκειμένου να επιτευχθεί η λατρεία προς τον Δημιουργό. Εάν ο άνθρωπος διάγει τη ζωή ενός κανονικού ατόμου πάνω στη γη, μια ζωή χωρίς κακουχίες ή θλίψη, τότε δεν πρόκειται να ασχοληθεί με την επιδίωξη να γίνει νικητής. Το να «γίνει νικητής» και να «οδηγηθεί στην τελείωση» είναι οι στόχοι που δίνει ο Θεός στον άνθρωπο να επιδιώξει, και, διά της επιδίωξης αυτής, τον ωθεί να κάνει την αλήθεια πράξη και να βιώσει μια ουσιαστική ζωή. Ο στόχος είναι να καταστήσει τον άνθρωπο ολοκληρωμένο και να τον κερδίσει, κι η επιδίωξη να γίνει νικητής και να οδηγηθεί στην τελείωση, αποτελεί απλώς το μέσον. Εάν, στο μέλλον, ο άνθρωπος εισέλθει στον θαυμαστό προορισμό, δεν πρόκειται να γίνει καμία αναφορά σε νικητές και τελειωθέντες· θα υπάρχουν μονάχα πλάσματα, που το καθένα θα εκτελεί το δικό του καθήκον. Σήμερα, ο άνθρωπος αναγκάζεται να επιδιώκει αυτά τα πράγματα για να καθορίσει απλώς ένα πεδίο δράσης για τον ίδιο, ούτως ώστε η επιδίωξή του να είναι πιο στοχευμένη και πρακτική. Χωρίς αυτό, η επιδίωξη του ανθρώπου να εισέλθει στην αιώνια ζωή θα ήταν αόριστη και αφηρημένη και, αν συνέβαινε τούτο, δεν θα ήταν ο άνθρωπος ακόμη πιο θλιβερός; Μια τέτοια επιδίωξη, χωρίς στόχους ή αρχές – δεν αποτελεί αυτοεξαπάτηση; Τελικά, η συγκεκριμένη επιδίωξη θα απέβαινε, φυσικά, άκαρπη· στο τέλος, ο άνθρωπος θα εξακολουθούσε να ζει κάτω από τη σφαίρα επιρροής του Σατανά και θα ήταν ανίκανος να απομακρυνθεί από αυτήν. Γιατί να θέσει εαυτόν σε μια τέτοια άσκοπη επιδίωξη; Όταν ο άνθρωπος εισέλθει στον αιώνιο προορισμό, θα λατρεύει τον Δημιουργό· και ακριβώς επειδή έχει κερδίσει τη σωτηρία και έχει εισέλθει στην αιωνιότητα, δεν πρόκειται να επιδιώκει κανέναν στόχο, αλλά ούτε και θα χρειάζεται να ανησυχεί μήπως τον πολιορκεί ο Σατανάς. Κατά την συγκεκριμένη στιγμή, ο άνθρωπος θα γνωρίζει τη θέση του και θα εκτελεί το καθήκον του και, ακόμη και χωρίς παίδευση ή κρίση, το κάθε άτομο θα εκτελεί το καθήκον του. Εκείνη την εποχή, ο άνθρωπος θα αποτελεί δημιούργημα και ως προς την ταυτότητα, αλλά και ως προς την κατάσταση. Πλέον δεν θα υφίσταται ο διαχωρισμός σπουδαίου – ταπεινού· το κάθε άτομο θα επιτελεί απλώς μια διαφορετική λειτουργία. Ωστόσο, ο άνθρωπος θα εξακολουθεί να ζει σε έναν εύτακτο, σωστό προορισμό για το ανθρώπινο γένος, και θα εκτελεί το καθήκον του προς χάριν της λατρείας προς τον Δημιουργό, και μια τέτοια ανθρωπότητα, θα είναι η ανθρωπότητα της αιωνιότητας. Κατά την συγκεκριμένη εποχή, ο άνθρωπος θα έχει αποκτήσει μια ζωή φωτισμένη από τον Θεό, υπό τη φροντίδα και την προστασία Του, μια ζωή μαζί με τον Θεό. Το ανθρώπινο γένος θα διάγει μια κανονική ζωή πάνω στη γη, και ολόκληρο το ανθρώπινο γένος θα εισέλθει στον σωστό δρόμο. Το σχέδιο διαχείρισης των 6.000 χρόνων θα έχει επιτύχει την απόλυτη συντριβή του Σατανά, πράγμα που σημαίνει ότι ο Θεός θα έχει ανακτήσει την αρχική εικόνα του ανθρώπου αμέσως μετά τη δημιουργία του και, ως εκ τούτου, θα έχει εκπληρωθεί η αρχική πρόθεση του Θεού. Στην αρχή, προτού η ανθρωπότητα διαφθαρεί από τον Σατανά, διήγε μια κανονική ζωή πάνω στη γη. Αργότερα, μετά τη διαφθορά του από τον Σατανά, ο άνθρωπος έχασε την εν λόγω κανονική ζωή, κι έτσι άρχισε το έργο της διαχείρισης του Θεού, καθώς κι η μάχη με τον Σατανά για την ανάκτηση της κανονικής ζωής του ανθρώπου. Μόνον μετά το πέρας του 6.000 ετών έργου της διαχείρισης του Θεού, θα ξεκινήσει και επισήμως η ζωή ολόκληρου του ανθρώπινου γένους πάνω στη γη, μόνον τότε θα αποκτήσει ο άνθρωπος μια θαυμαστή ζωή κι ο Θεός θα ανακτήσει τον αρχικό σκοπό της δημιουργίας του ανθρώπου, καθώς και την αρχική ομοίωση του ανθρώπου. Κι έτσι, διάγοντας την κανονική ζωή της ανθρωπότητας πάνω στη γη, ο άνθρωπος δεν θα επιδιώκει να γίνει νικητής ή να οδηγηθεί στην τελείωση, διότι θα είναι πλέον άγιος. Η νίκη και η τελειότητα, για τις οποίες έχει μιλήσει ο άνθρωπος, είναι οι στόχοι που του δόθηκαν για να τους κυνηγήσει κατά τη διάρκεια της μάχης μεταξύ Θεού και Σατανά, και υφίστανται μόνον επειδή αυτός διεφθάρη. Ο Σατανάς θα συντριβεί, ακριβώς επειδή δίνεται σε εσένα ένας στόχος και η ώθηση να τον κυνηγήσεις. Η απαίτηση να καταστείς νικητής ή να οδηγηθείς στην τελείωση ή να χρησιμοποιηθείς, επιτάσσει να γίνεις μάρτυρας, προκειμένου να εξευτελιστεί ο Σατανάς. Στο τέλος, ο άνθρωπος θα διάγει τη ζωή ενός κανονικού ανθρώπου πάνω στη γη, και θα είναι άγιος, και όταν συμβεί αυτό, θα επιζητούν ακόμα και τότε να καταστούν νικητές; Δεν είναι όλοι τους πλάσματα; Οι τίτλοι του νικητή και του τελειωθέντα απευθύνονται και οι δύο στον Σατανά, και στη ρυπαρότητα του ανθρώπου. Μήπως αυτός ο "νικητής" δεν είναι σχετικός με τη νίκη επί του Σατανά και επί των εχθρικών δυνάμεων; Όταν λες ότι έχεις οδηγηθεί στην τελείωση, ποιο είναι το σημείο μέσα σου, που έχει οδηγηθεί στην τελείωση; Μήπως αναφέρεσαι στο γεγονός ότι απέκδυσες εαυτόν από τη διεφθαρμένη σατανική διάθεση, έτσι ώστε να δύνασαι να επιτύχεις την υπέρτατη αγάπη του Θεού; Τέτοια λόγια προφέρονται μόνον σε σχέση με τη ρυπαρότητα μέσα στον άνθρωπο και τον Σατανά· ποτέ σε σχέση με τον Θεό.

Αν δεν επιδιώξεις σήμερα να καταστείς νικητής και να τελειωθείς, τότε στο μέλλον, όταν η ανθρωπότητα θα διάγει μια φυσιολογική ζωή πάνω στη γη, δεν θα υπάρχουν ευκαιρίες για μια τέτοια επιδίωξη. Την εποχή εκείνη, ο σκοπός κάθε είδους ανθρώπου θα έχει πλέον αποκαλυφθεί. Την εποχή εκείνη, θα έχει γίνει πλέον σαφές το τι μέρος του λόγου είσαι, κι αν επιθυμείς να καταστείς νικητής ή να τελειωθείς, θα είναι αδύνατον. Μετά την αποκάλυψή του, ο άνθρωπος θα τιμωρείται μόνον εξαιτίας της επαναστατικότητάς του. Την εποχή εκείνη, επιδίωξη του ανθρώπου δεν θα αποτελεί μια θέση ανώτερη από των υπολοίπων, δηλαδή, κάποιοι να καταστούν νικητές και άλλοι τελειωθέντες, ή κάποιοι να καταστούν πρωτότοκοι υιοί του Θεού και άλλοι, απλώς υιοί Του· δεν πρόκειται να κυνηγούν τέτοια πράγματα. Άπαντες θα είναι πλάσματα του Θεού, όλοι θα ζουν πάνω στη γη και όλοι θα ζουν πάνω στη γη μαζί με τον Θεό. Τώρα είναι ο καιρός της μάχης μεταξύ του Θεού και του Σατανά, είναι μια εποχή, κατά την οποίαν η εν λόγω μάχη δεν έχει ακόμη ολοκληρωθεί, μια εποχή, κατά την οποίαν ο άνθρωπος δεν έχει ακόμη αποκτηθεί ολοκληρωτικά· πρόκειται για μια περίοδο μετάβασης. Και έτσι, απαιτείται από τον άνθρωπο να επιδιώξει να γίνει νικητής ή ένας από τον λαό του Θεού. Σήμερα υπάρχουν διαφορές στην κοινωνική θέση, αλλά όταν έρθει ο καιρός, τέτοιες διακρίσεις θα χαθούν: Η θέση όλων όσων έχουν υπάρξει νικηφόροι θα είναι η ίδια, άπαντες θα χαρακτηριστούν ανθρώπινο είδος, και θα ζουν ισότιμα πάνω στη γη, πράγμα που σημαίνει ότι άπαντες θα χαρακτηριστούν πλάσματα, και θα τους δίνονται τα ίδια πράγματα. Επειδή οι εποχές του έργου του Θεού διαφέρουν, όπως και τα αντικείμενα του έργου Του, αν το εν λόγω έργο επιτελείται σε εσάς, έχετε επιλεγεί για να τελειωθείτε και να καταστείτε νικητές · αν επιτελείτο στο εξωτερικό, τότε εκείνοι θα είχαν επιλεγεί για να γίνουν η πρώτη ομάδα ανθρώπων προς κατάκτηση και τελείωση. Σήμερα, το έργο αυτό δεν επιτελείται στο εξωτερικό, επομένως δεν έχουν επιλεγεί για να τελειωθούν και να καταστούν νικητές, οπότε είναι αδύνατον για εκείνους να αποτελέσουν την πρώτη ομάδα. Επειδή το αντικείμενο του έργου του Θεού είναι διαφορετικό, η εποχή του έργου του Θεού, όπως και η έκτασή του, είναι διαφορετική· οπότε η πρώτη ομάδα, δηλαδή οι νικητές, υφίσταται ήδη και, κατ’ αυτόν τον τρόπο, θα υπάρξει και μια δεύτερη ομάδα, η οποία τελειώνεται. Αφού υπάρξει η πρώτη τελειωθείσα ομάδα, θα υφίσταται ένα δείγμα κι ένα πρότυπο, κι έτσι στο μέλλον θα υπάρχει μια δεύτερη και μια τρίτη ομάδα εκείνων που τελειώνονται, αλλά στην αιωνιότητα άπαντες θα είναι ίσοι μεταξύ τους, και δεν θα υφίστανται κατατάξεις ως προς τη θέση. Απλώς θα έχουν τελειωθεί σε διαφορετικές χρονικές περιόδους και δεν θα υπάρχουν διαφορές ως προς τη θέση. Όταν έρθει ο καιρός, κατά τον οποίον ο καθένας έχει καταστεί ολοκληρωμένος και το έργο ολόκληρου του σύμπαντος έχει περατωθεί και αυτό, δεν θα υπάρχουν διακρίσεις ως προς τη θέση, και άπαντες θα είναι μεταξύ τους ισότιμοι. Σήμερα, το έργο αυτό επιτελείται μεταξύ υμών, έτσι ώστε να καταστείτε εσείς οι νικητές. Εάν επιτελείτο στην Αγγλία, τότε η Αγγλία θα είχε την πρώτη ομάδα, με τον ίδιον τρόπο που θα είστε εσείς. Απλώς είμαι ιδιαίτερα ελεήμων επιτελώντας το έργο Μου σ’ εσάς σήμερα, το οποίο εάν Εγώ δεν έπραττα, τότε μπορεί να ήσασταν η δεύτερη, η τρίτη, η τέταρτη ή ακόμα και η πέμπτη ομάδα. Τούτο οφείλεται απλώς στη διαφορά ως προς τη σειρά του έργου· ο τίτλος «πρώτη και δεύτερη ομάδα» δεν υποδηλώνει ότι ο μεν είναι σπουδαιότερος ή ταπεινότερος του δε, απλώς δηλώνει τη σειρά με την οποία οι άνθρωποι αυτοί τελειώνονται. Σήμερα τα λόγια αυτά κοινωνούνται σ’ εσάς, γιατί, όμως, δεν είχατε ενημερωθεί νωρίτερα; Επειδή, χωρίς την ύπαρξη διαδικασίας, οι άνθρωποι τείνουν να φθάνουν σε ακρότητες. Για παράδειγμα, ο Ιησούς είπε τότε: «Όπως αναχώρησα, έτσι θα αφιχθώ». Σήμερα, πολλοί έχουν χάσει το μυαλό τους εξαιτίας αυτών των λέξεων και το μόνο που θέλουν, είναι να φορούν λευκούς χιτώνες και να περιμένουν την αρπαγή τους στα ουράνια δώματα. Έτσι, υπάρχουν πολλά λόγια που δεν είναι δυνατόν να ειπωθούν νωρίς· διότι αν συνέβαινε αυτό, ο άνθρωπος θα έφτανε σε ακρότητες. Το ανάστημα του ανθρώπου είναι πολύ μικρό και είναι ανίκανος να διακρίνει την αλήθεια αυτών των λέξεων.

Όταν ο άνθρωπος επιτύχει την αληθινή ζωή του ανθρώπου πάνω στη γη και όλες οι δυνάμεις του Σατανά βρεθούν αιχμάλωτες, ο άνθρωπος θα ζει ευκολότερα πάνω στη γη. Τα πράγματα δεν θα είναι τόσο σύνθετα, όπως σήμερα: Ανθρώπινες σχέσεις, κοινωνικές σχέσεις, σύνθετες οικογενειακές σχέσεις ... όλες ενοχλητικές, οδυνηρές! Η εδώ ζωή του ανθρώπου είναι άθλια! Μετά την κατάκτηση του ανθρώπου, η καρδιά και το μυαλό του θα αλλάξουν: Η καρδιά του θα σέβεται και θα αγαπά τον Θεό. Μετά την κατάκτηση όλων όσων από το σύμπαν επιδιώκουν να αγαπήσουν τον Θεό, δηλαδή μετά τη συντριβή και αιχμαλωσία του Σατανά – και όλων των δυνάμεων του σκότους – τότε η επίγεια ζωή του ανθρώπου θα είναι απρόσκοπτη και εκείνος θα δύναται να ζει ελεύθερα. Εάν ο άνθρωπος απορρίψει τις σαρκικές σχέσεις και τις πολυπλοκότητες της σάρκας, τότε η ζωή του θα είναι πολύ πιο εύκολη. Οι σαρκικές σχέσεις του ανθρώπου είναι υπερβολικά περίπλοκες, ενώ η εμπλοκή του σε αυτές, αποδεικνύει ότι δεν έχει ελευθερωθεί ακόμη από την επιρροή του Σατανά. Εάν είχες την ίδια σχέση με τους αδελφούς και τις αδελφές σου, εάν είχες την ίδια σχέση με την κανονική σου οικογένεια, τότε δεν θα είχες καμία έγνοια και δεν θα χρειαζόταν να ανησυχείς για κανέναν. Όλα θα ήταν τέλεια και με αυτόν τον τρόπο ο άνθρωπος θα απαλλασσόταν από το ήμισυ των δεινών του. Διάγοντας μια κανονική ανθρώπινη ζωή πάνω στη γη, ο άνθρωπος θα είναι παρόμοιος με άγγελο· αν και θα εξακολουθεί να είναι από σάρκα, θα μοιάζει κατά πολύ με άγγελο. Αυτή είναι η τελική υπόσχεση, η τελευταία που δίδεται στον άνθρωπο. Σήμερα, ο άνθρωπος υφίσταται παίδευση και κρίση· νομίζετε ότι αυτή η εμπειρία είναι χωρίς τη σημασία της; Είναι δυνατόν το έργο της παίδευσης και της κρίσης να επιτελείται άνευ λόγου; Προηγουμένως, ελέχθη ότι η πειθαρχία και η κρίση προς τον άνθρωπο ισοδυναμούν με την τοποθέτησή του στο πηγάδι της αβύσσου, το οποίο σημαίνει την αφαίρεση του πεπρωμένου και των προοπτικών του. Τούτο συμβαίνει προς χάριν ενός και μόνον πράγματος: τον καθαρμό του ανθρώπου. Ο άνθρωπος δεν τοποθετείται σκοπίμως στο πηγάδι της αβύσσου, πράξη μετά την οποία ο Θεός νίπτει τας χείρας Του. Αντιθέτως, τούτο συμβαίνει για να αντιμετωπιστεί η παρακοή του ανθρώπου, έτσι ώστε, στο τέλος, όσα έχει μέσα του να μπορούν να καθαρθούν, ώστε να κατορθώσει να αποκτήσει πραγματική γνώση του Θεού και να είναι σαν άγιο άτομο. Εάν συμβεί αυτό, τότε όλα θα έχουν εκπληρωθεί. Στην πραγματικότητα, όταν τα εντός του ανθρώπου πράγματα που προορίζονται προς αντιμετώπιση, αντιμετωπίζονται στ’ αλήθεια, και ο άνθρωπος φέρει αδιάψευστη μαρτυρία του γεγονότος, ο Σατανάς θα συντριβεί· ακόμα κι αν μερικά από αυτά τα πράγματα που βρίσκονται εξαρχής μέσα στον άνθρωπο, δεν έχουν καθαρθεί απόλυτα, με τη συντριβή του Σατανά, θα πάψουν να προκαλούν προβλήματα, και τότε πλέον ο άνθρωπος θα έχει καθαρθεί τελείως. Ο άνθρωπος δεν έχει βιώσει ποτέ μια τέτοια ζωή, αλλά με τη συντριβή του Σατανά, τα πάντα θα αποκατασταθούν και όλα εκείνα τα ασήμαντα, εντός του ανθρώπου πράγματα θα βρουν τη λύση τους· μόλις επιλυθεί το βασικό πρόβλημα, όλα τα υπόλοιπα θα χαθούν. Κατά τη διάρκεια αυτής της ενσάρκωσης του Θεού επί γης, όταν επιτελεί ο ίδιος προσωπικά το έργο Του ανάμεσα στους ανθρώπους, ολόκληρο το έργο Του είναι αφιερωμένο στη συντριβή του Σατανά, και θα τον συντρίψει διά της κατάκτησης του ανθρώπου και της ολοκλήρωσής σας. Άλλο σημάδι της συντριβής του Σατανά αποτελεί η δική σας αδιάψευστη μαρτυρία. Εν πρώτοις, ο άνθρωπος κατακτάται και, τελικά, τελειώνεται ολοκληρωτικά, προκειμένου να συντριβεί ο Σατανάς. Στην ουσία, όμως, η συντριβή του Σατανά, σημαίνει ταυτόχρονα και τη σωτηρία όλης της ανθρωπότητας από την απατηλή θάλασσα της θλίψης. Ανεξάρτητα από το αν το εν λόγω έργο διεξάγεται σε ολόκληρο τον κόσμο ή στην Κίνα, όλα γίνονται προς χάριν της συντριβής του Σατανά και της έλευσης της σωτηρίας σε ολόκληρο το ανθρώπινο γένος, ώστε ο άνθρωπος να κατορθώσει να εισέλθει στον τόπο της αναπαύσεως. Ο ενσαρκωμένος Θεός, αυτή η φυσιολογική σάρκα, υφίσταται ακριβώς προς χάριν της συντριβής του Σατανά. Το έργο του ενσαρκωθέντα Θεού χρησιμοποιείται για να φέρει τη σωτηρία σε όλους εκείνους υπό τους ουρανούς που αγαπούν τον Θεό, πραγματοποιείται προς χάριν της κατάκτησης ολόκληρης της ανθρωπότητας και, ακόμα περισσότερο, προς χάριν της συντριβής του Σατανά. Ο πυρήνας ολόκληρου του έργου διαχείρισης του Θεού είναι αναπόσπαστος από τη συντριβή του Σατανά, προκειμένου να έλθει η σωτηρία σε όλο το ανθρώπινο γένος. Γιατί, σε μεγάλο μέρος του έργου αυτού, λέγεται πάντα ότι πρέπει να γίνετε μάρτυρες; Και σε ποιον απευθύνεται; Μήπως στον Σατανά; Η εν λόγω μαρτυρία κατατίθεται στο πρόσωπο του Θεού, προκειμένου να δηλώσει ότι το έργο του Θεού έχει επιτύχει τον σκοπό του. Η μαρτυρία σχετίζεται με το έργο για τη συντριβή του Σατανά· αν δεν υπήρχε μάχη με τον Σατανά, τότε δεν θα απαιτείτο από τον άνθρωπο να γίνει μάρτυρας. Ακριβώς επειδή ο Σατανάς πρέπει να συντριβεί, ταυτόχρονα με την σωτηρία του ανθρώπου, ο Θεός απαιτεί από τον άνθρωπο να μαρτυρήσει στον ίδιον ενώπιον του Σατανά, πράγμα το οποίο χρησιμοποιεί για να σώσει τον άνθρωπο και να πολεμήσει τον Σατανά. Ως αποτέλεσμα, ο άνθρωπος αποτελεί τόσο το αντικείμενο της σωτηρίας, αλλά και το εργαλείο για τη συντριβή του Σατανά· έτσι, ο άνθρωπος βρίσκεται στον πυρήνα του έργου ολόκληρης της διαχείρισης του Θεού και ο Σατανάς είναι απλώς το αντικείμενο προς καταστροφή, ο εχθρός. Ίσως να νιώθεις ότι δεν έχεις πράξει τίποτα, αλλά, λόγω των αλλαγών στη διάθεσή σου, υπάρχει μαρτυρία, η οποία έχει στόχο τον Σατανά και δεν γίνεται στον άνθρωπο. Ο άνθρωπος δεν είναι άξιος να απολαύσει μια τέτοια μαρτυρία. Πώς είναι δυνατόν να κατανοήσει το έργο του Θεού; Το αντικείμενο της μάχης του Θεού είναι ο Σατανάς· ο άνθρωπος, εν τω μεταξύ, είναι μόνον το αντικείμενο της σωτηρίας. Ο άνθρωπος, με τη διεφθαρμένη σατανική διάθεσή του, είναι ανίκανος να κατανοήσει αυτό το έργο. Τούτο οφείλεται στη διαφθορά που έχει προξενήσει ο Σατανάς. Αυτή δεν υπάρχει εκ γενετής μέσα στον άνθρωπο, αλλά κατευθύνεται από τον Σατανά. Σήμερα, το κύριο έργο του Θεού είναι η συντριβή του Σατανά, δηλαδή η απόλυτη κατάκτηση του ανθρώπου, ώστε να φέρει τελική μαρτυρία στον Θεό ενώπιον του Σατανά. Με αυτόν τον τρόπο, τα πάντα θα επιτευχθούν. Σε πολλές περιπτώσεις, μοιάζει στα μάτια σου να μην έχει συμβεί τίποτε αλλά, στην πραγματικότητα, το έργο έχει ήδη ολοκληρωθεί. Ο άνθρωπος απαιτεί να είναι ορατό άπαν το έργο της ολοκλήρωσης, αλλά χωρίς να το καταστήσω ορατό σε εσένα, Εγώ έχω ολοκληρώσει το έργο Μου, διότι ο Σατανάς υποτάχθηκε, πράγμα που σημαίνει ότι έχει συντριβεί απόλυτα, ότι όλη η σοφία, η δύναμη και η εξουσία του Θεού τον κατανίκησαν. Αυτό ακριβώς είναι το γεγονός που πρέπει να καταμαρτυρηθεί, και παρ’ όλο που δεν έχει ξεκάθαρη έκφραση στον άνθρωπο, παρ’ όλο που δεν είναι οφθαλμοφανές, ο Σατανάς έχει ήδη συντριβεί. Το σύνολο του έργου αυτού στρέφεται εναντίον του Σατανά, και διεξάγεται εξαιτίας της μάχης με αυτόν. Και έτσι, πολλά πράγματα ο άνθρωπος δεν τα αντιλαμβάνεται ως επιτυχημένα, αλλά στα μάτια του Θεού, υπήρξαν επιτυχημένα εδώ και πολύν καιρό. Τούτη είναι μια από τις εσωτερικές αλήθειες ολόκληρου του έργου του Θεού.

Μετά τη συντριβή του Σατανά, δηλαδή μετά την απόλυτη κατάκτηση του ανθρώπου, ο άνθρωπος θα κατανοήσει ότι όλο αυτό το έργο γίνεται προς χάριν της σωτηρίας, καθώς και ότι το μέσον της εν λόγω σωτηρίας είναι η ανάκτηση από τα χέρια του Σατανά. Τα 6.000 χρόνια του έργου της διαχείρισης του Θεού χωρίζονται σε τρία στάδια: την Εποχή του Νόμου, την Εποχή της Χάριτος και την Εποχή της Βασιλείας. Τα τρία αυτά στάδια του έργου αφορούν αποκλειστικά στη σωτηρία της ανθρωπότητας, δηλαδή αφορούν στη σωτηρία μιας ανθρωπότητας, η οποία έχει διαφθαρεί σοβαρά από τον Σατανά. Ταυτόχρονα, όμως, υπάρχουν και για να διευκολύνουν τον Θεό να πολεμήσει τον Σατανά. Έτσι, ακριβώς όπως το έργο της σωτηρίας χωρίζεται σε τρία στάδια, η μάχη με τον Σατανά χωρίζεται κι εκείνη σε τρία στάδια, και αυτές οι δύο όψεις του έργου του Θεού διεξάγονται ταυτόχρονα. Η μάχη με τον Σατανά γίνεται στην πραγματικότητα προς χάριν της σωτηρίας της ανθρωπότητας· επειδή το έργο για τη σωτηρία της δεν είναι κάτι που μπορεί να ολοκληρωθεί επιτυχώς σε ένα και μόνο στάδιο, η μάχη με τον Σατανά χωρίζεται και εκείνη σε φάσεις και περιόδους, και ο πόλεμος διεξάγεται εναντίον του, ανάλογα με τις ανάγκες του ανθρώπου και την έκταση της διαφθοράς του από τον Σατανά. Με τη φαντασία του, ίσως ο άνθρωπος να πιστεύει ότι, στην εν λόγω μάχη, ο Θεός θα πάρει τα όπλα εναντίον του Σατανά, με τον ίδιο τρόπο που δύο στρατοί πολεμούν ο ένας τον άλλον. Τούτο, μόνο το μυαλό του ανθρώπου είναι ικανό να το φανταστεί και πρόκειται για μια υπερβολικά αόριστη και μη πραγματοποιήσιμη σκέψη, όμως αυτό ακριβώς πιστεύει ο άνθρωπος. Και επειδή Εγώ λέγω εδώ ότι το μέσον για τη σωτηρία του ανθρώπου περνά μέσα από τη μάχη με τον Σατανά, ο άνθρωπος φαντάζεται ότι η μάχη διεξάγεται με τον συγκεκριμένο τρόπο. Στο έργο για τη σωτηρία του ανθρώπου, έχουν έλθει εις πέρας ήδη τρία στάδια, πράγμα που σημαίνει ότι η μάχη με τον Σατανά έχει χωριστεί σε τρία στάδια, που προηγούνται της απόλυτης συντριβής του. Ωστόσο, η εσωτερική αλήθεια ολόκληρου του έργου για τη μάχη με τον Σατανά είναι ότι οι στόχοι του επιτυγχάνονται διά της χάρης προς στον άνθρωπο και της προσφοράς θυσίας για τις αμαρτίες του, διά της άφεσης των αμαρτιών του, διά της κατάκτησης και της τελείωσής του. Στην πραγματικότητα, η μάχη με τον Σατανά δεν είναι η ανάληψη των όπλων εναντίον του, αλλά η σωτηρία του ανθρώπου, η εργασία επί της ζωής του και η αλλαγή της διάθεσής του, ώστε να δύναται να γίνει μάρτυρας του Θεού. Αυτός είναι ο τρόπος συντριβής του Σατανά. Ο Σατανάς συντρίβεται διά της αλλαγής της διεφθαρμένης διάθεσης του ανθρώπου. Μόνον μετά τη συντριβή του Σατανά, δηλαδή, μετά την ολοκληρωτική διάσωση του ανθρώπου, ο ντροπιασμένος Σατανάς θα δεθεί ολοκληρωτικά και ο άνθρωπος θα σωθεί τελειωτικά. Έτσι, η ουσία της σωτηρίας του ανθρώπου είναι η μάχη με τον Σατανά και ο πόλεμος με τον Σατανά αντανακλάται πρωτίστως στη σωτηρία του ανθρώπου. Η φάση των εσχάτων ημερών, κατά την οποία επίκειται η κατάκτηση του ανθρώπου, αποτελεί το ύστατο στάδιο στη μάχη με τον Σατανά, καθώς και το έργο για την ολοκληρωτική σωτηρία του ανθρώπου από την κυριαρχία του Σατανά. Η εσωτερική έννοια της κατάκτησης του ανθρώπου είναι η επιστροφή της ενσωμάτωσης του Σατανά, του ανθρώπου που έχει διαφθαρεί από αυτόν, στον Δημιουργό μετά την κατάκτησή του, διά του οποίου θα εγκαταλείψει τον Σατανά και θα επιστρέψει εντελώς στον Θεό. Με αυτόν τον τρόπο, ο άνθρωπος θα έχει σωθεί ολοκληρωτικά. Και έτσι, το έργο της κατάκτησης είναι το ύστατο έργο στη μάχη εναντίον του Σατανά, αλλά και το τελικό στάδιο στη διαχείριση του Θεού προς χάριν της συντριβής του Σατανά. Χωρίς το έργο αυτό, η ολοκληρωτική σωτηρία του ανθρώπου θα ήταν τελικά αδύνατη, όπως και η απόλυτη συντριβή του Σατανά, και το ανθρώπινο γένος ποτέ δεν θα μπορούσε να εισέλθει στον θαυμαστό προορισμό ή να απαλλαγεί από την επιρροή του Σατανά. Κατά συνέπεια, το έργο για τη σωτηρία του ανθρώπου είναι αδύνατον να ολοκληρωθεί προτού ολοκληρωθεί η μάχη με τον Σατανά, επειδή ο πυρήνας του έργου της διαχείρισης του Θεού είναι η σωτηρία της ανθρωπότητας. Το πρώιμο ανθρώπινο είδος βρισκόταν στα χέρια του Θεού, αλλά εξαιτίας του πειρασμού και της διαφθοράς από τον Σατανά, ο άνθρωπος έγινε σκλάβος του και περιέπεσε στα δικά του χέρια. Έτσι, στο έργο της διαχείρισης του Θεού, ο Σατανάς κατέστη αντικείμενο προς συντριβή. Επειδή ο Σατανάς κατέλαβε τον άνθρωπο, ο οποίος αποτελεί την παρακαταθήκη ολόκληρης της διαχείρισης του Θεού, αν πρόκειται να σωθεί ο άνθρωπος, τότε πρέπει να αρπαχθεί εκ νέου από τα χέρια του Σατανά, πράγμα που σημαίνει ότι πρέπει να ανακτηθεί μετά την αιχμαλωσία του από αυτόν. Η συντριβή του Σατανά επέρχεται διά των αλλαγών στην παλιά διάθεση του ανθρώπου, που αποκαθιστούν την πρωταρχική λογική του και, κατ’ αυτόν τον τρόπο, ο άνθρωπος που κρατείται αιχμάλωτος, είναι δυνατόν να αρπαχθεί εκ νέου από τα χέρια του Σατανά. Με την απελευθέρωση του ανθρώπου από την επιρροή και τα δεσμά του Σατανά, θα επέλθει και η ανάκτησή του· ο Σατανάς θα εξευτελιστεί και, τέλος, θα συντριβεί. Και επειδή ο άνθρωπος ελευθερώθηκε από τη σκοτεινή επιρροή του Σατανά, θα καταστεί λάφυρο μάχης, ενώ ο Σατανάς θα γίνει το αντικείμενο προς τιμωρία μετά το πέρας της μάχης αυτής, έπειτα από την οποία, το έργο για τη σωτηρία της ανθρωπότητας θα έχει ολοκληρωθεί εν τω συνόλω του.

Ο Θεός δεν νιώθει καμία κακία προς τα πλάσματα και επιθυμεί μόνο να συντρίψει τον Σατανά. Ολόκληρο το έργο Του –είτε πρόκειται για παίδευση είτε για κρίση– στοχεύει στον Σατανά· διεξάγεται προς χάριν της σωτηρίας της ανθρωπότητας, αφορά αποκλειστικά στη συντριβή του Σατανά, και έχει έναν και μόνον στόχο: να πολεμήσει τον Σατανά μέχρι τέλους! Και ο Θεός δεν πρόκειται ποτέ να βρει ανάπαυση, προτού νικήσει τον Σατανά! Θα αναπαυθεί μονάχα μετά τη συντριβή του. Επειδή ολόκληρο το έργο του Θεού στοχεύει στον Σατανά, και επειδή όσοι έχουν διαφθαρεί από αυτόν βρίσκονται και ζουν όλοι υπό την κυριαρχία του, χωρίς μάχη εναντίον του Σατανά και χωρίς να αποσπαστούν απ’ αυτόν, ο Σατανάς θα εξακολουθούσε να κρατά σφιχτά αυτούς τους ανθρώπους κι έτσι δεν θα ήταν δυνατόν να κερδηθούν. Και αν δεν κερδίζονταν, τούτο θα αποδείκνυε ότι ο Σατανάς δεν έχει συντριβεί, ότι δεν έχει εξολοθρευθεί. Και έτσι, στο 6.000 ετών σχέδιο διαχείρισης του Θεού, κατά το πρώτο στάδιο, Εκείνος υλοποίησε το έργο του νόμου, κατά το δεύτερο στάδιο, πραγματοποίησε το έργο της Εποχής της Χάριτος, δηλαδή το έργο της σταυρώσεως και, κατά το τρίτο στάδιο, επιτέλεσε το έργο της κατάκτησης του ανθρώπινου γένους. Ολόκληρο αυτό το έργο στοχεύει στην έκταση της διαφθοράς της ανθρωπότητας από τον Σατανά, είναι αφιερωμένο αποκλειστικά στην προσπάθεια συντριβής του, ενώ όλα τα στάδιά του αφορούν σε αυτό ακριβώς. Η ουσία του 6.000 ετών έργου της διαχείρισης του Θεού είναι η μάχη εναντίον του μεγάλου κόκκινου δράκοντα· το έργο για τη διαχείριση του ανθρώπινου γένους αποτελεί επίσης έργο για τη συντριβή του Σατανά, αλλά και έργο για τη μάχη με αυτόν. Ο Θεός πολέμησε επί 6.000 χρόνια, εργάστηκε επί 6.000 χρόνια, για να φέρει τελικά τον άνθρωπο στο νέο βασίλειο. Μετά τη συντριβή του Σατανά, ο άνθρωπος θα είναι ολοκληρωτικά ελεύθερος. Εκεί δεν στοχεύει το έργο του Θεού σήμερα; Ο στόχος του σημερινού έργου είναι ακριβώς αυτός: η πλήρης απελευθέρωση του ανθρώπου, έτσι ώστε να μην υπόκειται σε κανέναν κανόνα, ούτε να τον καθορίζουν τυχόν δεσμά ή περιορισμοί. Ολόκληρο τούτο το έργο υλοποιείται σε αρμονία με το ανάστημα και ανάλογα με τις ανάγκες σας, που σημαίνει ότι δίνεται σ’ εσάς μόνον ό,τι μπορείτε να επιτύχετε. Εδώ δεν πρόκειται για «εξώθηση στα όρια», να εξαναγκασθείτε, δηλαδή, να κάνετε πράγματα πέρα από τις ικανότητές σας· αντιθέτως, ολόκληρο τούτο το έργο επιτελείται σε αρμονία με τις πραγματικές σας ανάγκες. Κάθε στάδιο του έργου βρίσκεται σε συμφωνία με τις πραγματικές ανάγκες κι απαιτήσεις του ανθρώπου, και πραγματοποιείται προς χάριν της συντριβής του Σατανά. Στην πραγματικότητα, στην αρχή δεν υπήρχαν εμπόδια μεταξύ του Δημιουργού και των πλασμάτων Του. Όλα αυτά προκαλούνται από τον Σατανά. Ο άνθρωπος έχει καταστεί ανίκανος να βλέπει ή να αγγίζει οτιδήποτε, εξαιτίας της ταραχής και της διαφθοράς που πηγάζουν από τον Σατανά. Ο άνθρωπος είναι το θύμα, ο εξαπατηθείς. Μετά τη συντριβή του Σατανά, τα πλάσματα θα βλέπουν τον Δημιουργό κι ο Δημιουργός θα κοιτά τα πλάσματα, δυνάμενος να τα καθοδηγεί ο ίδιος, προσωπικά. Τούτον και μόνον τον βίο πρέπει να διάγει ο άνθρωπος επί γης. Κι έτσι, το έργο του Θεού αφορά πρωτίστως στη συντριβή του Σατανά, και μόλις γίνει αυτό, τα πάντα θα επιλυθούν. Είδες σήμερα ότι η έλευσή Του ανάμεσα στους ανθρώπους είναι πολύ σημαντική για τον Θεό. Δεν έχει έρθει για να περνά την κάθε μέρα ψάχνοντας τα λάθη μέσα σας, να λέει αερολογίες, ή απλώς για να σας επιτρέψει να δείτε πώς μοιάζει και πώς μιλά και ζει. Ο Θεός δεν ενσαρκώθηκε, απλώς και μόνο για να σας επιτρέψει να τον κοιτάξετε ή να σας ανοίξει τα μάτια ή να σας επιτρέψει να ακούσετε για τα μυστήρια, στα οποία αναφέρθηκε και για τις επτά σφραγίδες που άνοιξε. Αντιθέτως, έλαβε σάρκα και οστά για να συντρίψει τον Σατανά. Ήρθε ο ίδιος ανάμεσα στους ανθρώπους προκειμένου να τους σώσει, να πολεμήσει με τον Σατανά, και τούτη είναι η σημασία της ενσάρκωσης Του. Αν δεν επρόκειτο για τη συντριβή του Σατανά, τότε δεν θα επιτελούσε το συγκεκριμένο έργο ο ίδιος. Ο Θεός ήρθε επί γης, για να επιτελέσει το δικό Του έργο ανάμεσα στους ανθρώπους, να αποκαλύψει ο ίδιος τον Εαυτό Του στον άνθρωπο και για να επιτρέψει Εκείνος στον άνθρωπο να Τον δει· δεν είναι σημαντικό αυτό; Στ’ αλήθεια, είναι! Δεν είναι όπως τα φαντάζεται ο άνθρωπος, ότι ο Θεός ήρθε για να μπορεί αυτός να Τον κοιτά, και για να κατανοήσει αυτός ότι ο Θεός είναι πραγματικός και όχι αόριστος ή απατηλός, και ότι ο Θεός είναι μεν υψηλόφρων, αλλά και ταπεινός. Μπορεί να είναι τόσο απλό; Ο Σατανάς έχει διαφθείρει τη σάρκα του ανθρώπου, τον οποίον ο Θεός σκοπεύει να σώσει· γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο, πρέπει ο Θεός να προσλάβει σάρκα, ώστε να πολεμήσει με τον Σατανά και να καταστεί ο ίδιος, προσωπικά, ποιμήν του ανθρώπου. Μόνον τούτο είναι ευεργετικό για το έργο Του. Τα δύο ενσαρκωθέντα σώματα του Θεού πραγματώθηκαν προκειμένου να συντρίψουν τον Σατανά, αλλά και για να σώσουν καλύτερα τον άνθρωπο. Τούτο συμβαίνει επειδή εκείνος που δίνει τη μάχη με τον Σατανά μπορεί να είναι μονάχα ο Θεός, είτε πρόκειται για το Πνεύμα του Θεού, είτε για το ενσαρκωμένο σώμα Του. Εν ολίγοις, ο μαχόμενος τον Σατανά δεν μπορεί να είναι οι άγγελοι, και, πολύ λιγότερο, ο άνθρωπος, ο οποίος έχει διαφθαρεί από αυτόν. Οι άγγελοι δεν διαθέτουν την ισχύ να το πράξουν και ο άνθρωπος είναι ακόμα πιο αδύναμος. Ως εκ τούτου, εάν ο Θεός επιθυμεί να εργαστεί επί της ζωής του ανθρώπου, αν επιθυμεί να έλθει αυτοπροσώπως επί γης, προκειμένου να εργαστεί πάνω στον άνθρωπο, τότε πρέπει να καταστεί κι ο ίδιος σάρκα, δηλαδή πρέπει να ενδυθεί ο ίδιος τη σάρκα και, με την ενυπάρχουσα ταυτότητά Του και το έργο που πρέπει να επιτελέσει, να έρθει ανάμεσα στους ανθρώπους και να τους σώσει. Αν όχι, αν το έργο το επιτελούσε το Πνεύμα του Θεού ή του ανθρώπου, τότε η μάχη αυτή ποτέ δεν θα κατάφερνε να επιτύχει τον σκοπό της και θα διεξαγόταν εις το διηνεκές. Μόνον όταν ο Θεός ενσαρκώνεται, για να πολεμήσει ο ίδιος τον Σατανά ανάμεσα στους ανθρώπους, έχει ο άνθρωπος πιθανότητα σωτηρίας. Επιπλέον, τότε μόνον εξευτελίζεται ο Σατανάς, απομένοντας χωρίς ευκαιρίες για εκμετάλλευση ή σχέδια προς εκτέλεση. Το έργο του ενσαρκωθέντα Θεού είναι ανέφικτο για το Πνεύμα του Θεού και είναι ακόμη πιο αδύνατο να υλοποιηθεί από οποιονδήποτε άνθρωπο με σάρκα και οστά για λογαριασμό Του, επειδή το έργο που επιτελεί Εκείνος, συντελείται προς χάριν της ζωής του ανθρώπου και προκειμένου να αλλαχθεί η διεφθαρμένη διάθεσή του. Εάν ο άνθρωπος συμμετείχε στη μάχη, απλώς θα το έσκαγε μέσα σε θλιβερή αταξία, εντελώς ανίκανος να αλλάξει τη διεφθαρμένη διάθεσή του. Θα ήταν ανίκανος να σώσει τον άνθρωπο από τον σταυρό ή να κατακτήσει ολόκληρο το ανυπότακτο ανθρώπινο γένος· το μόνο που θα μπορούσε να κάνει, θα ήταν κάποιο μηδαμινό έργο σύμφωνα με την αρχή, ή κάτι άλλο, άσχετο με τη συντριβή του Σατανά. Προς τι, λοιπόν, η ενόχληση; Ποιο το νόημα του έργου που αδυνατεί να κερδίσει την ανθρωπότητα, κι ακόμα λιγότερο, να συντρίψει τον Σατανά; Έτσι, τη μάχη με τον Σατανά μπορεί να την πραγματοποιήσει μόνον ο ίδιος ο Θεός και είναι εντελώς αδύνατον να τη διεξαγάγει ο άνθρωπος. Το καθήκον του ανθρώπου είναι να υπακούει και να ακολουθεί, διότι είναι ανίκανος να επιτελέσει το έργο της ενάρξεως μιας νέας εποχής, και, ακόμα λιγότερο, να φέρει εις πέρας το έργο της μάχης εναντίον του Σατανά. Ο άνθρωπος δύναται να ικανοποιεί τον Δημιουργό μόνον υπό την ηγεσία Του, διά της οποίας συντρίβεται ο Σατανάς· τούτο είναι το μόνο πράγμα που μπορεί να πράξει ο άνθρωπος. Έτσι, κάθε φορά που μια νέα μάχη ξεκινά, δηλαδή όποτε αρχίζει το έργο για τη νέα εποχή, το έργο αυτό επιτελείται από τον ίδιο τον Θεό· μέσω του εν λόγω έργου, Εκείνος καθοδηγεί ολόκληρη την εποχή, ανοίγοντας ένα νέο μονοπάτι για άπασα την ανθρωπότητα. Η αυγή της κάθε νέας εποχής αποτελεί ένα νέο ξεκίνημα στη μάχη με τον Σατανά, διά της οποίας, ο άνθρωπος εισέρχεται σε ένα πιο νέο, πιο ωραίο βασίλειο και σε μια νέα εποχή που καθοδηγείται προσωπικά από τον ίδιο τον Θεό. Ο άνθρωπος είναι ο κύριος όλων των πραγμάτων, αλλά όσοι έχουν αποκτηθεί, θα αποτελέσουν τους καρπούς όλων των μαχών με τον Σατανά. Ο Σατανάς είναι ο διαφθορέας των πάντων, ο ηττημένος στο τέλος όλων των μαχών και αυτός που θα τιμωρηθεί μετά τη λήξη τους. Μεταξύ του Θεού, του ανθρώπου και του Σατανά, μόνον ο Σατανάς θα μισηθεί και θα απορριφθεί. Όσοι έχουν κερδηθεί από τον Σατανά, αλλά δεν τους ανέκτησε ο Θεός στο μεταξύ, καθίστανται εκείνοι που θα δεχτούν την τιμωρία για λογαριασμό του Σατανά. Από αυτούς τους τρεις, μονάχα ο Θεός πρέπει να λατρεύεται από όλα τα πράγματα. Όσοι διεφθάρησαν από τον Σατανά, αλλά τους ανέκτησε ο Θεός κι ακολουθούν τον δρόμο Του στο μεταξύ, καθίστανται εκείνοι που θα λάβουν την υπόσχεση του Θεού και θα κρίνουν τους κακούς εξ ονόματός Του. Ο Θεός θα είναι σίγουρα ο νικητής κι ο Σατανάς σίγουρα ο νικημένος, αλλά μεταξύ των ανθρώπων, θα υπάρξουν οι κερδισμένοι και οι χαμένοι. Όσοι κερδίσουν θα ανήκουν στον Νικητή, και όσοι χάσουν, στον νικημένο· τούτη είναι η ταξινόμηση του καθενός ανάλογα με το είδος του, το τελικό αποτέλεσμα, αλλά και ο στόχος ολόκληρου του έργου του Θεού και ποτέ δεν θα αλλάξει. Ο πυρήνας του κύριου έργου του διαχειριστικού σχεδίου του Θεού επικεντρώνεται στη σωτηρία του ανθρώπου· ο Θεός ενσαρκώνεται πρωτίστως προς χάριν του εν λόγω πυρήνα, προς χάριν του εν λόγω έργου και προκειμένου να συντρίψει τον Σατανά. Αλλά και την πρώτη φορά που έγινε σάρκα, το έπραξε για να συντρίψει τον Σατανά: ενσαρκώθηκε ο ίδιος προσωπικά, και ο ίδιος επέτρεψε να καρφωθεί πάνω στον σταυρό, προκειμένου να ολοκληρώσει το έργο της πρώτης μάχης, δηλαδή το έργο της λύτρωσης του ανθρώπινου γένους. Ομοίως, αυτό το στάδιο του έργου επιτελείται και πάλι από τον ίδιον τον Θεό, ο οποίος ενσαρκώθηκε, προκειμένου να πραγματοποιήσει το έργο Του ανάμεσα στους ανθρώπους, να κηρύξει προσωπικά τον λόγο Του και να επιτρέψει στον άνθρωπο να Τον δει. Φυσικά, είναι αναπόφευκτο, στο διάστημα αυτό, να επιτελεί και κάποιο άλλο έργο, αλλά ο κύριος λόγος για τον οποίον πραγματοποιεί το έργο Του ο ίδιος προσωπικά, είναι για να συντρίψει τον Σατανά, να κατακτήσει ολόκληρη την ανθρωπότητα και να κερδίσει αυτούς τους ανθρώπους. Έτσι, το έργο της ενσάρκωσης του Θεού είναι πραγματικά σημαντικό. Αν ο σκοπός Του ήταν απλώς να δείξει στον άνθρωπο ότι ο Θεός είναι ταπεινός και κρυμμένος και πραγματικός, αν ήταν μόνον προς χάριν αυτού του έργου, τότε δεν θα υπήρχε καμία ανάγκη να ενσαρκωθεί. Ακόμη και χωρίς ενσάρκωση, ο Θεός θα μπορούσε να αποκαλύψει απευθείας στον άνθρωπο την ταπεινότητα και την απόκρυψή Του, το μεγαλείο και την αγιότητά Του· τέτοια πράγματα, όμως, δεν έχουν καμία σχέση με το έργο της διαχείρισης της ανθρωπότητας. Είναι ανίκανα να σώσουν τον άνθρωπο ή να τον καταστήσουν ολοκληρωμένο και, ακόμα λιγότερο, να συντρίψουν τον Σατανά. Εάν η συντριβή του Σατανά αφορούσε μονάχα στη μάχη του Πνεύματος εναντίον πνεύματος, τότε το εν λόγω έργο θα είχε ακόμη λιγότερη πρακτική αξία· θα ήταν ανίκανο να κερδίσει τον άνθρωπο και θα κατέστρεφε το πεπρωμένο και τις προοπτικές του. Ως εκ τούτου, το έργο του Θεού σήμερα έχει βαθιά σημασία. Δεν πραγματοποιείται μονάχα για να μπορέσει ο άνθρωπος να δει Εκείνον, ή να ανοίξουν τα μάτια του ή να του δοθεί κάποια μικρή ώθηση και ενθάρρυνση· ένα τέτοιο έργο δεν έχει κανένα απολύτως νόημα. Εάν δύνασαι να μιλάς αποκλειστικά για το συγκεκριμένο είδος γνώσης, τότε αποδεικνύεται ότι δεν γνωρίζεις την αληθινή σημασία της ενσάρκωσης του Θεού.

Το έργο ολόκληρου του διαχειριστικού σχεδίου του Θεού επιτελείται από τον ίδιο, προσωπικά. Το πρώτο στάδιο, το έργο της Εποχής του Νόμου μετά τη δημιουργία του κόσμου, πραγματοποιήθηκε από τον ίδιο τον Θεό. Ο Θεός χρησιμοποίησε τον Μωυσή για να διακηρύξει τον νόμο. Το δεύτερο στάδιο της λύτρωσης ολόκληρης της ανθρωπότητας επιτελέστηκε κι αυτό από τον ίδιο τον ενσαρκωμένο Θεό προσωπικά· πέρα από τον ενσαρκωμένο Θεό, κανένας άλλος δεν θα είχε τα προσόντα να το πράξει αυτό. Το τρίτο στάδιο είναι αυτονόητο: Η ανάγκη, το τέλος ολόκληρου του έργου του Θεού να επιτελεστεί από τον ίδιο προσωπικά, είναι ακόμα μεγαλύτερη. Το έργο της λύτρωσης, της κατάκτησης, της απόκτησης και της τελείωσης ολόκληρης της ανθρωπότητας επιτελείται από τον ίδιο τον Θεό προσωπικά. Εάν δεν πραγματοποιούσε αυτό το έργο ο ίδιος, τότε θα ήταν αδύνατον για τον άνθρωπο να Τον εκπροσωπήσει, ή να επιτελέσει το έργο Του. Προκειμένου να συντρίψει τον Σατανά, να κερδίσει την ανθρωπότητα, και να χαρίσει στον άνθρωπο μια φυσιολογική ζωή πάνω στη γη, Εκείνος προσωπικά καθοδηγεί τον άνθρωπο και εργάζεται ο ίδιος ανάμεσα στους ανθρώπους· προς χάριν ολόκληρου του διαχειριστικού σχεδίου Του, αλλά και για το σύνολο του έργου Του, πρέπει να επιτελέσει το έργο αυτό, αυτοπροσώπως. Αν το μόνο που πιστεύει ο άνθρωπος, είναι ότι ο Θεός ήρθε για να φανερωθεί μπροστά του και να τον καταστήσει ευτυχή, τότε τέτοιες πεποιθήσεις δεν έχουν καμία αξία, ούτε και κανένα νόημα. Η γνώση του ανθρώπου είναι υπερβολικά επιφανειακή! Μόνον φέροντάς το ο ίδιος εις πέρας, δύναται ο Θεός να επιτελέσει διεξοδικά και ολοκληρωτικά τούτο το έργο. Ο άνθρωπος είναι ανίκανος να το πράξει εξ ονόματος του Θεού. Καθώς δεν είναι ούτε ο Θεός ούτε και η ουσία Του, είναι ανίκανος να επιτελέσει το έργο Του και ακόμα κι αν τα κατάφερνε, δεν θα είχε κανένα αποτέλεσμα. Την πρώτη φορά που ο Θεός ενσαρκώθηκε, ήταν προς χάριν της λύτρωσης, για να λυτρώσει ολόκληρο το ανθρώπινο είδος από την αμαρτία, να καταστήσει τον άνθρωπο ικανό να καθαρθεί και να συγχωρεθεί για τις αμαρτίες του. Το έργο της κατάκτησης επιτελείται, και αυτό, από τον Θεό προσωπικά, ανάμεσα στους ανθρώπους. Εάν, κατά τη διάρκεια του σταδίου αυτού, ο Θεός επρόκειτο να μιλήσει μόνον με προφητείες, τότε θα μπορούσε να πάρει τη θέση Του ένας προφήτης ή κάποιος χαρισματικός· αν ακούγονταν αποκλειστικά και μόνον προφητείες, τότε ο άνθρωπος θα μπορούσε να αντικαταστήσει τον Θεό. Αν, όμως, έπρεπε να επιτελέσει εκείνος το έργο του ίδιου του Θεού και να εργαστεί επί της ζωής του ανθρώπου, τότε θα του ήταν αδύνατον να το πραγματοποιήσει. Πρέπει να επιτελεστεί από τον ίδιο τον Θεό: ο Θεός αυτοπροσώπως πρέπει να ενσαρκωθεί, προκειμένου να υλοποιήσει αυτό το έργο. Κατά την Εποχή του Λόγου, αν ακούγονταν αποκλειστικά και μόνον προφητείες, τότε ο προφήτης Ησαΐας ή ο προφήτης Ηλίας θα μπορούσαν να επιτελέσουν αυτό το έργο και δεν θα παρίστατο ανάγκη να το πραγματοποιήσει ο ίδιος ο Θεός. Επειδή το έργο που λαμβάνει χώρα σε αυτό το στάδιο δεν έχει καμία σχέση με προφητείες, και επειδή είναι υψίστης σημασίας, το έργο των λόγων να χρησιμοποιηθεί για την κατάκτηση του ανθρώπου και τη συντριβή του Σατανά, το έργο τούτο είναι αδύνατον να επιτελεστεί από τον άνθρωπο – πρέπει να πραγματοποιηθεί από τον Θεό αυτοπροσώπως. Κατά την Εποχή του Νόμου, ο Ιεχωβάς εκτέλεσε μέρος του έργου του Θεού, έπειτα από το οποίο, πραγματοποίησε μερικά κηρύγματα και επιτέλεσε κάποιο έργο διά των προφητών. Τούτο συνέβη επειδή ο άνθρωπος μπορούσε να αντικαταστήσει το έργο του Ιεχωβά, ενώ οι προφήτες μπορούσαν να προλέγουν πράγματα και να ερμηνεύουν κάποια όνειρα για λογαριασμό Του. Το έργο που επιτελείτο στην αρχή δεν ήταν η άμεση αλλαγή της ανθρώπινης διάθεσης, ήταν άσχετο με τις αμαρτίες του ανθρώπου, και ο άνθρωπος υποχρεούτο απλώς να τηρεί τον νόμο. Έτσι ο Ιεχωβάς δεν ενσαρκώθηκε, ούτε αποκαλύφθηκε στον άνθρωπο· αντ’ αυτού, μίλησε απευθείας στον Μωυσή και άλλους, τους έσπρωξε να μιλήσουν και να εργαστούν για λογαριασμό Του και τους ώθησε να εργαστούν απευθείας ανάμεσα στους ανθρώπους. Το πρώτο στάδιο του έργου του Θεού υπήρξε η καθοδήγηση του ανθρώπου. Ήταν η αρχή της μάχης με τον Σατανά, αλλά η μάχη αυτή δεν είχε ξεκινήσει ακόμα επίσημα. Ο επίσημος πόλεμος με τον Σατανά ξεκίνησε με την πρώτη ενσάρκωση του Θεού, και συνεχίζεται μέχρι και σήμερα. Το πρώτο περιστατικό του πολέμου ήταν όταν ο ενσαρκωθείς Θεός καρφώθηκε πάνω στον σταυρό. Η σταύρωση του ενσαρκωθέντα Θεού συνέτριψε τον Σατανά και ήταν το πρώτο επιτυχημένο στάδιο του πολέμου. Όταν ο ενσαρκωθείς Θεός αρχίζει να εργάζεται απευθείας πάνω στη ζωή του ανθρώπου, τούτη είναι και η επίσημη έναρξη του έργου της ανάκτησης του ανθρώπου· και επειδή αυτό είναι το έργο της αλλαγής της παλιάς διάθεσης του ανθρώπου, είναι και το έργο της διεξαγωγής της μάχης με τον Σατανά. Το στάδιο του έργου που πραγματοποίησε ο Ιεχωβάς στην αρχή, ήταν απλώς η καθοδήγηση της επίγειας ζωής του ανθρώπου. Ήταν η αρχή του έργου του Θεού, και παρόλο που δεν περιελάμβανε ακόμα καμία μάχη, ή κάποιο σημαντικό έργο, έθεσε τα θεμέλια για το έργο του επερχόμενου πολέμου. Αργότερα, το δεύτερο στάδιο του έργου, κατά τη διάρκεια της Εποχής της Χάριτος, περιελάμβανε την αλλαγή της παλιάς διάθεσης του ανθρώπου, που σημαίνει ότι ο Θεός κατεργάστηκε τη ζωή του ανθρώπου αυτοπροσώπως. Τούτο έπρεπε να γίνει προσωπικά από τον Θεό: Απαιτούσε την ενσάρκωση του ιδίου και, αν δεν είχε συμβεί αυτό, κανένας άλλος δεν θα ήταν δυνατόν να Τον αντικαταστήσει στο συγκεκριμένο στάδιο του έργου, καθώς αντιπροσώπευε το έργο της μάχης απευθείας εναντίον του Σατανά. Αν ο άνθρωπος είχε επιτελέσει τούτο το έργο για λογαριασμό του Θεού, την ώρα της αναμέτρησης με τον Σατανά, ο Σατανάς δεν επρόκειτο να υποταχθεί, οπότε και θα ήταν αδύνατον να συντριβεί. Έπρεπε οπωσδήποτε να τον συντρίψει ο ενσαρκωθείς Θεός, διότι η ουσία του ενσαρκωθέντα Θεού είναι πάντα η θεϊκή φύση, η σάρκα που φορά κατέχει ανθρώπινη ζωή και αυτή είναι η εμφάνιση του Δημιουργού· ό,τι κι αν συμβεί, η ταυτότητα και η ουσία Του δεν πρόκειται να αλλάξουν. Και έτσι, ενεδύθη τη σάρκα και επιτέλεσε το έργο, προκειμένου να προκαλέσει την πλήρη υποταγή του Σατανά. Κατά τη διάρκεια του έργου των εσχάτων ημερών, εάν ο άνθρωπος ήταν εκείνος που έπρεπε να το πραγματοποιήσει, κηρύσσοντας απευθείας τον λόγο, τότε θα ήταν ανίκανος να τον εκστομίσει, κι αν προφερόταν κάποια προφητεία, τότε αυτή θα ήταν ανίκανη να κατακτήσει τον άνθρωπο. Με την πρόσληψη της σάρκας, ο Θεός έρχεται να συντρίψει τον Σατανά και να προκαλέσει την πλήρη υποταγή του. Όταν Συντρίψει εντελώς τον Σατανά, κατακτήσει πλήρως και κερδίσει ολοκληρωτικά τον άνθρωπο, αυτό το στάδιο του έργου θα ολοκληρωθεί και θα στεφθεί με επιτυχία. Στη διαχείριση του Θεού, ο άνθρωπος είναι αδύνατον να αντικαταστήσει τον Θεό. Ειδικότερα, το έργο για την καθοδήγηση της εποχής και την έναρξη νέου έργου έχει ακόμα μεγαλύτερη ανάγκη από την προσωπική εργασία του ίδιου του Θεού. Οι αποκαλύψεις προς τους ανθρώπους και ο εφοδιασμός τους με προφητείες είναι κάτι που μπορεί να γίνει από τον ίδιον τον άνθρωπο, αλλά αν πρόκειται για έργο που πρέπει να γίνει προσωπικά από τον Θεό, έργο για τη μάχη μεταξύ του ιδίου και του Σατανά, τότε δεν είναι δυνατόν να επιτελεστεί από τον άνθρωπο. Κατά το πρώτο στάδιο του έργου, όταν δεν υπήρχε μάχη με τον Σατανά, ο Ιεχωβάς καθοδηγούσε προσωπικά τον λαό του Ισραήλ, χρησιμοποιώντας τις προφητείες των προφητών. Εν συνεχεία, το δεύτερο στάδιο του έργου ήταν η μάχη με τον Σατανά, και ο ίδιος ο Θεός ενσαρκώθηκε, ενδυόμενος τη σάρκα, προκειμένου να το επιτελέσει. Οτιδήποτε περιλαμβάνει τη μάχη με τον Σατανά, περιλαμβάνει και την ενσάρκωση του Θεού, πράγμα που σημαίνει ότι αυτή η μάχη είναι αδύνατον να διεξαχθεί από τον άνθρωπο. Αν ο άνθρωπος ήταν εκείνος που έπρεπε να πολεμήσει, θα ήταν ανίκανος να συντρίψει τον Σατανά. Πώς θα μπορούσε να έχει τη δύναμη να πολεμήσει εναντίον του, ενώ θα ήταν ακόμα υπό την κυριαρχία του; Ο άνθρωπος βρίσκεται στη μέση: Αν κλίνεις προς τον Σατανά, ανήκεις σε αυτόν, αλλά αν ικανοποιείς τον Θεό, τότε ανήκεις στον Θεό. Αν ο άνθρωπος έπρεπε να αντικαταστήσει τον Θεό στο έργο γι’ αυτή τη μάχη, θα ήταν ικανός να το πράξει; Κι αν το έπραττε, δεν θα είχε χαθεί πολύν καιρό πριν; Δεν θα είχε εισέλθει εδώ και πολύν καιρό στον κάτω κόσμο; Έτσι λοιπόν, ο άνθρωπος είναι ανίκανος να αντικαταστήσει τον Θεό στο έργο Του, το οποίο σημαίνει ότι ο άνθρωπος δεν διαθέτει την ουσία του Θεού, και αν διεξήγες μάχη με τον Σατανά, θα ήσουν ανίκανος να τον συντρίψεις. Ο άνθρωπος δύναται να εκτελέσει μόνο μερικό έργο· μπορεί να κερδίσει μερικούς ανθρώπους, αλλά είναι αδύνατον να αντικαταστήσει τον Θεό στο έργο του ίδιου του Θεού. Πώς θα ήταν δυνατόν να πολεμήσει ο άνθρωπος τον Σατανά; Ο Σατανάς θα σε έπιανε αιχμάλωτο, προτού καν ξεκινήσεις. Μόνο όταν ο ίδιος ο Θεός διεξάγει μάχη με τον Σατανά και ο άνθρωπος ακολουθεί και υπακούει στον Θεό επί αυτής της βάσεως, μπορεί ο άνθρωπος να κερδηθεί από τον Θεό και να ξεφύγει από τα δεσμά του Σατανά. Αυτό που δύναται να επιτύχει ο άνθρωπος με τη διάνοια και τις ικανότητές του είναι πολύ περιορισμένο· είναι ανίκανος να ωθήσει τους ανθρώπους στην πλήρωση, να τους καθοδηγήσει και, ακόμα λιγότερο, να συντρίψει τον Σατανά. Η νοημοσύνη και η εξυπνάδα του ανθρώπου είναι ανίκανες να αποτρέψουν τα σχέδια του Σατανά, πώς γίνεται, λοιπόν, να πολεμήσει εναντίον του;

Όλοι όσοι είναι πρόθυμοι να τελειωθούν, έχουν την ευκαιρία να τελειωθούν, οπότε μπορείτε να ηρεμήσετε: Στο μέλλον, θα εισέλθετε άπαντες στον προορισμό. Αλλά εάν δεν επιθυμείς να τελειωθείς, ούτε και να εισέλθεις στο θαυμαστό βασίλειο, τότε το πρόβλημα είναι δικό σου. Όλοι όσοι είναι πρόθυμοι να τελειωθούν και είναι πιστοί στον Θεό, όλοι όσοι υπακούν και εκτελούν πιστά το καθήκον τους – άπαντες αυτοί οι άνθρωποι δύνανται να τελειωθούν. Σήμερα, όλοι εκείνοι που δεν εκτελούν πιστά το καθήκον τους, που δεν είναι πιστοί στον Θεό, που δεν υποτάσσονται σε Εκείνον και ειδικά εκείνοι που έχουν λάβει φώτιση από το Άγιο Πνεύμα, αλλά δεν την θέτουν σε εφαρμογή – άπαντες αυτοί οι άνθρωποι είναι ανίκανοι να τελειωθούν. Όλοι εκείνοι που είναι πρόθυμοι να είναι πιστοί και υπακούν στον Θεό, δύνανται να τελειωθούν, ακόμα κι αν είναι κάπως αδαείς· όλοι εκείνοι που είναι πρόθυμοι να ακολουθήσουν, δύνανται να τελειωθούν. Δεν χρειάζεται να ανησυχείτε για αυτό. Όσο είσαι πρόθυμος να ακολουθείς προς αυτήν την κατεύθυνση, δύνασαι και να τελειωθείς. Εγώ δεν επιθυμώ να εγκαταλείψω ή να εξαλείψω κανέναν σας, αλλά αν ο άνθρωπος δεν προσπαθεί να πράττει το σωστό, τότε απλώς καταστρέφεις τον εαυτό σου· δεν σε εξαλείφω Εγώ, αλλά εσύ ο ίδιος. Εάν εσύ ο ίδιος δεν προσπαθείς να πράττεις το σωστό – αν είσαι τεμπέλης ή δεν εκπληρώνεις το καθήκον σου ή δεν είσαι πιστός ή δεν ακολουθείς την αλήθεια και πάντα κάνεις ό,τι θέλεις, αν συμπεριφέρεσαι απερίσκεπτα, αγωνίζεσαι για τη δική σου δόξα και το πλούτος, και είσαι ανήθικος στις σχέσεις σου με το αντίθετο φύλο, τότε θα επωμιστείς το φορτίο των δικών σου αμαρτιών· δεν αξίζεις τον οίκτο κανενός. Σκοπός Μου είναι να τελειωθείτε όλοι ή, τουλάχιστον, να κατακτηθείτε, ώστε το συγκεκριμένο στάδιο του έργου να ολοκληρωθεί με επιτυχία. Η επιθυμία του Θεού είναι η τελείωση του κάθε ανθρώπου, η τελική απόκτησή του από Εκείνον, ο ολοκληρωτικός καθαρμός του από Εκείνον και η μετατροπή του σε κάποιον, τον οποίον Εκείνος αγαπά. Δεν έχει καμία σημασία, αν Εγώ λέγω ότι είστε καθυστερημένοι ή πτωχοί τω πνεύματι – αυτό είναι γεγονός. Τα λόγια Μου δεν αποδεικνύουν ότι σκοπεύω να σας εγκαταλείψω, ότι έχω χάσει τις ελπίδες Μου για εσάς, και πολύ λιγότερο, ότι δεν θέλω να σας σώσω. Σήμερα έχω έρθει να επιτελέσω το έργο για τη σωτηρία σας, δηλαδή το έργο που επιτελώ, αποτελεί συνέχεια του έργου για τη σωτηρία. Κάθε άνθρωπος έχει την ευκαιρία να τελειωθεί: Υπό την προϋπόθεση ότι είσαι πρόθυμος, ότι ακολουθείς, στο τέλος θα είσαι ικανός να επιτύχεις τους στόχους, και κανείς δεν πρόκειται να εγκαταλειφθεί. Εάν είσαι πτωχός τω πνεύματι, οι απαιτήσεις Μου από εσένα θα είναι ανάλογες του πτωχού πνεύματός σου· αν είσαι υψηλού επιπέδου, οι απαιτήσεις Μου από εσένα θα είναι ανάλογες του υψηλού επιπέδου σου· αν είσαι αδαής και αναλφάβητος, οι απαιτήσεις Μου από εσένα θα είναι ανάλογες του αναλφαβητισμού σου· εάν είσαι μορφωμένος, οι απαιτήσεις Μου από εσένα θα είναι ανάλογες του μορφωτικού επιπέδου σου· εάν είσαι ηλικιωμένος, οι απαιτήσεις Μου από εσένα θα είναι ανάλογες της ηλικία σου· εάν είσαι σε θέση να παρέχεις φιλοξενία, οι απαιτήσεις Μου από εσένα θα είναι ανάλογες τούτου· αν λες ότι αδυνατείς να προσφέρεις φιλοξενία και μπορείς μόνο να εκτελείς ένα συγκεκριμένο καθήκον, είτε πρόκειται για τη διάδοση του Ευαγγελίου είτε για τη φροντίδα της εκκλησίας ή για τη συμμετοχή σου σε άλλα γενικά ζητήματα, η τελείωσή Μου για εσένα θα είναι ανάλογη του καθήκοντος που εσύ εκτελείς. Πίστη, μέχρι τέλους υπακοή και επιδίωξη της υπέρτατης αγάπης του Θεού – τούτα πρέπει να εκπληρώσεις και δεν υπάρχουν καλύτερες ασκήσεις από αυτές τις τρεις. Τελικά, ο άνθρωπος πρέπει να επιτύχει αυτά τα τρία πράγματα και, αν το κατορθώσει, θα καταστεί τελειωθείς. Αλλά, πάνω απ’ όλα, πρέπει πραγματικά να ακολουθείς, να λαμβάνεις ενεργά μέρος, και να μην είσαι παθητικός ως προς αυτό. Έχω πει ότι κάθε άνθρωπος έχει την ευκαιρία να τελειωθεί, και είναι ικανός να τελειωθεί, και αυτό ισχύει, αλλά αν δεν προσπαθήσεις να είσαι καλύτερος στην επιδίωξή σου, εάν δεν επιτύχεις τα τρία αυτά κριτήρια, τότε, στο τέλος, θα πρέπει να εξαλειφθείς. Θέλω όλοι να προλάβουν, να αποκτήσουν άπαντες το έργο και τη φώτιση του Αγίου Πνεύματος και να είναι ικανοί να υπακούν μέχρι τέλους, διότι αυτό είναι το καθήκον που πρέπει να επιτελεί ο καθένας από εσάς. Μετά την εκτέλεση του καθήκοντός σας, άπαντες θα έχετε τελειωθεί, και θα φέρετε αδιάψευστη μαρτυρία. Όλοι όσοι φέρουν μαρτυρία είναι εκείνοι που έχουν υπάρξει νικηφόροι επί του Σατανά και έχουν κερδίσει την υπόσχεση του Θεού· αυτοί θα παραμείνουν για να ζήσουν στον θαυμαστό προορισμό.