Αποτίναξη των δεσμών

Αποτίναξη των δεσμών

Από τη Μόμο, επαρχία Ανχουέι

Παλιά πίστευα ακράδαντα το ρητό, «Μόνο βιώνοντας τις χειρότερες δυσχέρειες μπορεί κανείς να εξυψωθεί πάνω από το συνηθισμένο», πιστεύοντας ότι αποτελεί έναν τρόπο να επιδείξει κανείς κίνητρο. Επομένως, ό,τι κι αν έκανα, ποτέ δεν ήθελα να υστερώ. Ήμουν πρόθυμη να δεχτώ κάθε δυσκολία, εφόσον αυτό σήμαινε ότι θα μπορούσα να εξυψωθώ πάνω από όλους τους άλλους. Αφότου αποδέχθηκα τον Θεό, η στάση μου παρέμεινε η ίδια. Μα όταν ο Θεός αποκάλυψε σε μένα την αλήθεια, τελικά συνειδητοποίησα ότι αυτή η οπτική ήταν εσφαλμένη και ότι ήταν τα δεσμά του Σατανά που με είχαν δεμένη και μου προξενούσαν βλάβη.

Όχι πολύ καιρό πριν, η εκκλησία έστειλε την αδελφή Σίε, με την οποία είχα συνεργαστεί σε μια άλλη περιοχή, για να εκπληρώσει το καθήκον της ως επικεφαλής. Μόλις άκουσα τα νέα, η καρδιά μου σπάραξε. Σκέφτηκα, «Αρχικά, και οι δυο υποβιβαστήκαμε από τις ηγετικές θέσεις. Τώρα, η αδελφή μου επιστρέφει για να υπηρετήσει τον Θεό σε μια θέση ηγετική, μα εγώ παραμένω εδώ εκτελώντας το καθήκον μου στην αφάνεια. Τι μέλλον θα έχω έτσι;» Μα τότε σκέφτηκα, «Όπως λένε, “Υπάρχουν ένα εκατομμύριο διαφορετικά μονοπάτια προς την επιτυχία”. Εφόσον εκπληρώνω το καθήκον μου σωστά, δεν θα είμαι κι εγώ επιτυχημένη; Αν διπλασιάσω ξανά τις προσπάθειές μου κατά την αναζήτηση της αλήθειας, ίσως κάποια μέρα οι επικεφαλής να δουν ότι κατανοώ την αλήθεια. Τότε θα με προβιβάσουν και το μέλλον μου θα είναι εξίσου λαμπρό». Μετά τη συνειδητοποίηση αυτή, τα αισθήματα μελαγχολίας και ήττας μέσα μου εξαφανίστηκαν μονομιάς, και ξύπνησε μέσα μου η δύναμη για να κάνω το καλύτερο δυνατό. Έσπευσα στο καθήκον μου, ενώ διάβαζα τον λόγο του Θεού όταν δεν ήμουν απασχολημένη, μην τολμώντας να χαλαρώσω ούτε στιγμή.

Μια μέρα, είδα το ακόλουθο απόσπασμα σε ένα κήρυγμα: «Όλα όσα σε περιορίζουν από την αναζήτηση του Θεού και της αλήθειας είναι από τα δεσμά του Σατανά. Από όποιο από τα δεσμά και αν είσαι δεσμευμένος, ζεις υπό τη σφαίρα επιρροής του» (από «Καθήκοντα που πρέπει να ολοκληρώνουν οι υπηρέτες του Θεού» στο βιβλίο «Κηρύγματα και Συναναστροφή για την Είσοδο στη Ζωή, Τόμος Γ’»). Αφού το διάβασα αυτό, δεν μπορούσα παρά να αναρωτηθώ, «Από ποιο από τα δεσμά του Σατανά είμαι δέσμια; Ποιο από τα δηλητήριά του μου εμποδίζουν την αναζήτηση της αλήθειας;» Καθώς αναλογιζόμουν σιωπηλά αυτά τα ερωτήματα, σκέφτηκα την πρόσφατη κατάστασή μου. Δεν ήμουν παθητική από τότε που η αδελφή Σίε είχε σταλεί για να εκπληρώσει το καθήκον της ως επικεφαλής. Στην πραγματικότητα, είχα γίνει ακόμα πιο αφοσιωμένη στην ανάγνωση του λόγου του Θεού, στην προσευχή προς Αυτόν και στην ενεργή εκπλήρωση του καθήκοντός μου. Επιφανειακά, έμοιαζα ακόμα πιο επιμελής στην αναζήτηση της αλήθειας, απ’ ό,τι ήμουν πριν, μα αν εξέταζα προσεκτικά τα κίνητρα και τους στόχους μου πίσω από την αναζήτηση της αλήθειας, θα ανακάλυπτα ότι η ικανότητά μου να αποδεχτώ ότι υστερώ, οφειλόταν μόνο και μόνο στη φιλοδοξία που έτρεφα να γίνω διάσημη και να ξεπεράσω τους πάντες μια μέρα. Ο διακαής πόθος μου να είμαι η καλύτερη των καλύτερων ήταν ο λόγος που δεν κράτησα παθητική στάση και, αντ’ αυτού, αναζητούσα την αλήθεια ακόμα πιο ενεργά. Όμως, η υποτιθέμενη αναζήτηση της αλήθειας εκ μέρους μου δεν ήταν παρά μια αυταπάτη, μια ακάθαρτη αναζήτηση. Μέσα στην πλάνη μου, επιθυμούσα να εμπλακώ σε μια βραχυχρόνια αναζήτηση της αλήθειας για να εκπληρώσω τον ποταπό στόχο μου να ξεχωρίσω από το πλήθος. Αναλογιζόμενη τα χρόνια που πέρασα ακολουθώντας τον Θεό, συνειδητοποίησα πως ό,τι κι αν ξόδεψα έγινε υπό την κυριαρχία του δηλητηρίου του Σατανά: «Μόνο βιώνοντας τις χειρότερες δυσχέρειες μπορεί κανείς να εξυψωθεί πάνω από το συνηθισμένο». Με τον τρόπο αυτόν με δέσμευε σαν να μου φόρεσε αόρατες χειροπέδες, και με οδηγούσε να πασχίζω να ξεχωρίσω από το πλήθος και να γίνω το μεγάλο αφεντικό. Όταν είχα ήδη μια θέση, κυνηγούσα μια ακόμα υψηλότερη. Όταν έχανα τη θέση μου ή αποτύγχανα να κερδίσω μια, παρόλο που δεν τηρούσα παθητική στάση και εξωτερικά υπέμενα τις δυσχέρειες και πλήρωνα όσο μπορούσα το τίμημα της αναζήτησης της αλήθειας, δεν υπέμενα τις δυσχέρειες αυτές για να κερδίσω την αλήθεια. Ήθελα απλώς να κερδίσω ακόμα μια ευκαιρία για να ξεχωρίσω. Τότε ήταν που τελικά κατάλαβα ότι η στάση μου, που ήταν σύμφωνη με το ρητό, «Μόνο βιώνοντας τις χειρότερες δυσχέρειες μπορεί κανείς να εξυψωθεί πάνω από το συνηθισμένο», ήταν στην πραγματικότητα ένα από τα δηλητήρια του Σατανά, βαθιά ριζωμένο μέσα μου. Είχα εξαπατηθεί. Το δηλητήριο είχε απομυζήσει όλη την ανθρώπινη φύση μου. Ήμουν αλαζονική και φιλόδοξη σε βαθμό που υπερεκτιμούσα τις δυνατότητές μου, και δεν είχα καμία επίγνωση αυτού. Μάλιστα, νόμιζα ότι η φιλοδοξία μου ήταν μια μαρτυρία των βλέψεών μου, και ότι η αλαζονική διάθεση της απροθυμίας μου να υστερώ ήταν σημάδι του κινήτρου μου. Λάτρευα τις πλάνες του Σατανά ως αλήθεια και τις έβλεπα ως μετάλλιο τιμής, αντί για στίγμα. Πόσο ανόητη ήμουν που είχα εξαπατηθεί από τον Σατανά με τέτοιον τρόπο, ώστε να μην μπορώ να ξεχωρίσω το καλό από το κακό; Τελικά είδα πόσο αξιολύπητη ήμουν. Έμαθα, επίσης, πόσο ύπουλος και άθλιος είναι ο Σατανάς. Ο Σατανάς χρησιμοποιεί αληθοφανείς πλάνες για να μας εξαπατήσει και να μας διαφθείρει. Μας οδηγεί στο να παραστρατήσουμε, κι εμείς ορκιζόμαστε υποτέλεια στις δόλιες μηχανορραφίες του. Ωστόσο, ζούμε μέσα στην αυταπάτη και δεν έχουμε επίγνωση, σκεπτόμενοι ακόμα ότι αναζητούμε την αλήθεια και υποφέρουμε γι’ αυτήν. Τα δηλητήρια του Σατανά είναι πράγματι βλαβερά! Αν δεν ήταν η διαφώτιση του Θεού, ποτέ δεν θα είχα δει την αλήθεια, ότι δηλαδή είχα διαφθαρεί από τον Σατανά, και με τίποτε δεν θα είχα αναγνωρίσει τις δόλιες μηχανορραφίες του. Αν δεν ήταν η διαφώτιση του Θεού, θα συνέχιζα να ζω υπό τα δεσμά του Σατανά, μέχρι τελικά εκείνος να με καταβροχθίσει ολόκληρη.

Τότε, σκέφτηκα τα λόγια του Θεού: «Αν είσαι πολύ χαρούμενος που παρέχεις υπηρεσία στον οίκο του Θεού, δουλεύοντας μεθοδικά και ευσυνείδητα στην αφάνεια, πάντοτε δίνοντας και ποτέ παίρνοντας, τότε Εγώ λέω ότι είσαι ένας πιστός άγιος, γιατί δεν αναζητάς καμία ανταμοιβή και είσαι απλώς ένας ειλικρινής άνθρωπος» (από «Οι τρεις νουθεσίες» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»). Τα λόγια του Θεού μού έδειξαν την ορθή οδό της πράξης: ως ένα από τα δημιουργήματα του Θεού, θα πρέπει να Τον αγαπώ και να Τον ικανοποιώ, να εκπληρώνω το καθήκον μου με αφοσίωση, και να μη ζω μέσα σε μια σατανική διεφθαρμένη διάθεση, πασχίζοντας για τη δόξα και το κέρδος. Αυτήν τη συνείδηση και λογική πρέπει να κατέχει ένα δημιούργημα του Θεού. Πρόκειται για μια αναζήτηση που συμφωνεί με το θέλημά Του. Από σήμερα και στο εξής, θα δώσω τον καλύτερό μου εαυτό για την αναζήτηση της αλήθειας. Θα βασίζομαι στην αλήθεια για να διεισδύω στις δόλιες μηχανορραφίες του Σατανά και να αποτινάξω τα δεσμά του. Δεν θα επιζητώ πια το να ξεπεράσω τους άλλους. Αντ’ αυτού, θα μοχθώ στην αφάνεια, εκπληρώνοντας το καθήκον μου να ικανοποιώ τον Θεό. Ακόμα κι αν δεν μου μείνει τίποτα στο τέλος, θα συνεχίσω πρόθυμα χωρίς να μετανιώσω για τίποτα, επειδή είμαι απλώς ένα από τα ασήμαντα δημιουργήματα του Θεού. Ο αληθινός σκοπός της ζωής μου είναι να ικανοποιώ τον Δημιουργό.

Από Εκκλησία του Παντοδύναμου Θεού