2. Ποιες είναι οι διαφορές ανάμεσα στα συμμορφούμενα με την αλήθεια λόγια των ανθρώπων που χρησιμοποιεί ο Θεός καθ’ όλη τη διάρκεια των αιώνων και στα λόγια του ίδιου του Θεού;
Σχετικά λόγια του Θεού:
Η αλήθεια είναι ο πιο πραγματικός αφορισμός της ζωής, και ο υψηλότερος των αφορισμών όλης της ανθρωπότητας. Επειδή είναι η απαίτηση του Θεού από τον άνθρωπο, και είναι το έργο που έκανε προσωπικά ο Θεός, γι’ αυτό και ονομάζεται αφορισμός της ζωής. Δεν είναι ένας αφορισμός που προέκυψε από κάτι, ούτε είναι μια διάσημη ρήση από κάποια μεγάλη προσωπικότητα. Αντίθετα, είναι η ομιλία που απηύθυνε στον άνθρωπο ο Κύριος των ουρανών και της γης και όλων των πραγμάτων, και όχι κάποιες λέξεις που συνόψισε ο άνθρωπος, αλλά η έμφυτη ζωή του Θεού. Κι έτσι ονομάζεται ο υψηλότερος από όλους τους αφορισμούς της ζωής.
από «Μόνο όσοι γνωρίζουν τον Θεό και το έργο Του μπορούν να Τον ευχαριστήσουν» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»
Πρέπει να κατανοήσεις την αληθινή έκταση της αλήθειας και να κατανοήσεις τι βρίσκεται έξω από το πεδίο της αλήθειας.
Αν οι άνθρωποι κερδίσουν κάποια γνώση και αποκτήσουν κάποια κατανόηση, βασιζόμενη στις εμπειρίες τους από τα λόγια της αλήθειας, θεωρείται αυτό ως η αλήθεια; Στην καλύτερη περίπτωση, μπορεί να ειπωθεί ότι κατανοούν εν μέρει την αλήθεια. Όλα τα λόγια διαφώτισης του Αγίου Πνεύματος δεν αντιπροσωπεύουν τον λόγο του Θεού, δεν αντιπροσωπεύουν την αλήθεια, ούτε ανήκουν στην αλήθεια. Το μόνο που μπορούμε να πούμε είναι ότι αυτοί οι άνθρωποι κατανοούν εν μέρει την αλήθεια και έχουν κάποια διαφώτιση του Αγίου Πνεύματος. […] Ο καθένας μπορεί να βιώσει την αλήθεια, αλλά οι συνθήκες των εμπειριών τους θα είναι διαφορετικές, κι αυτό που ο κάθε άνθρωπος αποκτά από την ίδια αλήθεια είναι διαφορετικό. Αλλά, ακόμα και όταν συνδυάσεις την κατανόηση όλων, και πάλι δεν θα μπορείς να εξηγήσεις πλήρως αυτή την αλήθεια∙ η αλήθεια είναι τόσο βαθιά! Γιατί λέω ότι όλα τα πράγματα που έχεις επιτύχει, κι όλη σου η κατανόηση δεν μπορούν να υποκαταστήσουν την αλήθεια; Εάν κοινωνήσεις τη δική σου κατανόηση μ’ αυτή των άλλων, τότε αυτοί μπορεί να αρχίσουν να συλλογίζονται πάνω σ’ αυτήν για δύο ή τρεις μέρες και, μετά, θα πάψουν να τη βιώνουν. Αλλά ένας άνθρωπος δεν μπορεί να βιώσει πλήρως την αλήθεια, ακόμα και στη διάρκεια μας ζωής. Ακόμα και όλοι οι άνθρωποι μαζί δεν μπορούν να τη βιώσουν ολοκληρωτικά. Επομένως, μπορούμε να δούμε ότι η αλήθεια είναι πολύ βαθυστόχαστη! Δεν υπάρχει κανένας τρόπος να διατυπώσουμε την αλήθεια πλήρως με λόγια και ότι η αλήθεια, όταν εκφράζεται με την ανθρώπινη γλώσσα, αποτελεί τον αφορισμό του ανθρώπου. Η ανθρωπότητα δεν πρόκειται ποτέ να τη βιώσει πλήρως και η ανθρωπότητα θα πρέπει να ζει βασιζόμενη σ’ αυτήν. Ένα μικρό ίχνος αλήθειας μπορεί να επιτρέψει στην ανθρωπότητα να ζήσει για χιλιάδες χρόνια.
Η αλήθεια είναι η ζωή του ίδιου του Θεού, αντιπροσωπεύοντας τη δική Του διάθεση, αντιπροσωπεύοντας τη δική Του ουσία, αντιπροσωπεύοντας καθετί εντός Του. Εάν πεις πως το ότι έχεις ορισμένες εμπειρίες σημαίνει ότι κατέχεις την αλήθεια, μπορείς τότε να αντιπροσωπεύσεις τη διάθεση του Θεού; Δεν μπορείς. Ένας άνθρωπος μπορεί να έχει κάποια εμπειρία ή φώτιση αναφορικά με μια συγκεκριμένη άποψη ή πλευρά μιας αλήθειας, αλλά δεν μπορεί να την προσφέρει παντοτινά στους άλλους. Επομένως, η φώτισή του δεν είναι αλήθεια· είναι απλώς ένα συγκεκριμένο σημείο το οποίο μπορεί να επιτύχει ένας άνθρωπος. Είναι απλώς η σωστή εμπειρία και η κατανόηση που πρέπει να κατέχει κανείς, που είναι η πρακτική βίωση της αλήθειας από εκείνον. Αυτή η φώτιση, η διαφώτιση και η κατανόηση που βασίζονται στην εμπειρία δεν μπορούν ποτέ να υποκαταστήσουν την αλήθεια. Ακόμα και αν όλοι οι άνθρωποι έχουν βιώσει μια αλήθεια, και συνδυάζουν όλα τα λόγια τους μαζί, και πάλι, αυτό δεν αποτελεί υποκατάστατο αυτής της μίας αλήθειας. Όπως έχει ειπωθεί και στο παρελθόν: «συνοψίζω με ένα γνωμικό για τον κόσμο των ανθρώπων: Ανάμεσα στους ανθρώπους δεν υπάρχει κανένας που να Με αγαπά». Αυτή είναι μια δήλωση αλήθειας, είναι η πραγματική ουσία της ζωής, είναι το πιο βαθύ πράγμα, είναι η ίδια η έκφραση του Θεού. Εσύ μπορείς να το βιώσεις. Αν το βιώσεις για τρία χρόνια, θα έχεις μια επιφανειακή κατανόηση· αν το βιώσεις για οκτώ χρόνια, θα αποκτήσεις μεγαλύτερη κατανόηση, αλλά η κατανόησή σου δεν θα αποτελέσει ποτέ υποκατάσταση αυτής της δήλωσης αλήθειας. Αν κάποιος άλλος το βιώσει για δύο χρόνια, θα έχει λίγη κατανόηση· αν το βιώσει για δέκα χρόνια, θα έχει μεγαλύτερη κατανόηση, και αν το βιώσει για μια ολόκληρη ζωή, τότε θα αποκτήσει λίγη περισσότερη κατανόηση. Ωστόσο, αν βάλετε μαζί και τα δύο επίπεδα κατανόησής σας, ασχέτως του πόση κατανόηση, πόση εμπειρία, πόση διορατικότητα, πόσο φως ή πόσα παραδείγματα έχετε και οι δύο, δεν θα μπορέσουν όλα αυτά να υποκαταστήσουν αυτήν τη δήλωση. Τι εννοώ με αυτό; Εννοώ ότι η ζωή του ανθρώπου θα είναι πάντοτε η ζωή του ανθρώπου και, ανεξάρτητα από το μέγεθος της κατανόησής σου σύμφωνα με την αλήθεια, σύμφωνα με τις προθέσεις του Θεού, σύμφωνα με τις απαιτήσεις του Θεού, δεν θα μπορέσει ποτέ να υποκαταστήσει την αλήθεια. Όταν λέγεται ότι οι άνθρωποι έχουν την αλήθεια, σημαίνει ότι έχουν κάποια πραγματικότητα, έχουν κάποια κατανόηση της αλήθειας του Θεού, έχουν κάποια πραγματική είσοδο στα λόγια του Θεού, έχουν κάποια πραγματική εμπειρία από τα λόγια του Θεού και ότι βρίσκονται στον σωστό δρόμο της πίστης στον Θεό. Μόνο μια δήλωση του Θεού αρκεί για κάποιον ως εμπειρία για μια ζωή. Ακόμα κι αν κάποιος είχε εμπειρία από πολλές ζωές, ή ακόμα και από πολλές χιλιετίες, και πάλι δεν θα μπορούσε να βιώσει πλήρως και ολοκληρωτικά μια αλήθεια. […]
[…] Αν έχεις κάποια εμπειρία από μια πτυχή της αλήθειας, μπορεί αυτή να αντιπροσωπεύει την αλήθεια; Σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να αντιπροσωπεύει την αλήθεια. Μπορείς να εξηγήσεις διεξοδικά την αλήθεια; Πραγματικά δεν μπορείς. Μπορείς να ανακαλύψεις τη διάθεση και την ουσία του Θεού από την αλήθεια; Δεν μπορείς. Η εμπειρία του καθενός από την αλήθεια αποτελεί μόνο μία πτυχή της, ένα μέρος, ένα εύρος αυτής. Η βίωση της εμπειρίας μέσα από το δικό σου περιορισμένο πεδίο δεν μπορεί να αγγίξει όλη την αλήθεια. Το νόημα της αλήθειας αποκαλύπτει την κοινή φύση της ανθρωπότητας. Σε τι αναλογία αντιστοιχεί η ελάχιστη εμπειρία σου; Είναι ένας κόκκος άμμου σε μια παραλία, μια σταγόνα στον ωκεανό. Συνεπώς, όσο πολύτιμα κι αν είναι η κατανόηση και τα συναισθήματά σου από τις εμπειρίες σου, ακόμα κι αν είναι εντελώς ανεκτίμητα, δεν μπορούν να υπολογιστούν ως αλήθεια. Η πηγή της αλήθειας και το νόημα της αλήθειας καλύπτουν ένα πολύ μεγάλο εύρος. Τίποτα δεν μπορεί να την αντικρούσει. […] Ωστόσο, τα πράγματα που έχουν οι άνθρωποι, το φως που έχουν αποκτήσει, είναι κατάλληλα μόνο για τους ίδιους ή για κάποιους άλλους εντός ενός ορισμένου πεδίου, αλλά δεν θα είναι κατάλληλα για κάποιο άλλο πεδίο. Η εμπειρία ενός ανθρώπου είναι εξαιρετικά περιορισμένη, ασχέτως του πόσο βαθιά είναι, και η εμπειρία του δεν θα φτάσει ποτέ το πεδίο της αλήθειας. Το φως ενός ανθρώπου, η κατανόηση ενός ανθρώπου, δεν μπορούν σε καμία περίπτωση να συγκριθούν με την αλήθεια.
από «Γνωρίζεις τι είναι πραγματικά η αλήθεια;» στο βιβλίο «Αρχεία των Συνομιλιών του Χριστού»
Οι οδοί πράξης του ανθρώπου και οι γνώσεις του για την αλήθεια εφαρμόζονται σε ένα συγκεκριμένο πεδίο. Δεν μπορείς να πεις ότι το μονοπάτι που περνά ο άνθρωπος είναι απόλυτα το θέλημα του Αγίου Πνεύματος, γιατί ο άνθρωπος μόνο να διαφωτιστεί μπορεί από το Άγιο Πνεύμα, αλλά όχι να γεμίσει εντελώς με το Άγιο Πνεύμα. Τα πράγματα που μπορεί να βιώσει ο άνθρωπος είναι όλα μέσα στο πεδίο της κανονικής ανθρώπινης φύσης και δεν μπορούν να ξεπεράσουν το εύρος των σκέψεων στο κανονικό ανθρώπινο μυαλό. Όλοι όσοι έχουν πρακτική έκφραση, βιώνουν εμπειρίες μέσα σε αυτό το εύρος. Όταν βιώνουν την αλήθεια, είναι πάντα μια εμπειρία της κανονικής ανθρώπινης ζωής με τη διαφώτιση του Αγίου Πνεύματος, όχι όμως με τρόπο που αποκλίνει από την κανονική ανθρώπινη ζωή. Βιώνουν την αλήθεια καθώς διαφωτίζονται από το Άγιο Πνεύμα με την προϋπόθεση ότι ζουν την ανθρώπινη ζωή τους. Επιπλέον, αυτή η αλήθεια ποικίλλει από άτομο σε άτομο και το βάθος της σχετίζεται με την κατάσταση του ατόμου. Μπορούμε μόνο να πούμε ότι το μονοπάτι που περπατά κανείς είναι η κανονική ανθρώπινη ζωή ενός ανθρώπου που επιδιώκει την αλήθεια και ότι είναι το μονοπάτι που περπατάει ένας κανονικός άνθρωπος που έχει την διαφώτιση του Αγίου Πνεύματος. Δεν μπορούμε να ισχυριστούμε ότι το μονοπάτι που ακολουθεί είναι το μονοπάτι που έχει υποδείξει το Άγιο Πνεύμα. Στην κανονική ανθρώπινη εμπειρία, επειδή οι άνθρωποι που ακολουθούν δεν είναι ίδιοι, έτσι το έργο του Αγίου Πνεύματος δεν είναι το ίδιο. Επιπλέον, επειδή τα περιβάλλοντα που βιώνουν και η έκταση της εμπειρίας τους δεν είναι τα ίδια, λόγω του συνδυασμού του μυαλού και των σκέψεών τους, η εμπειρία τους αναμειγνύεται σε διαφορετικούς βαθμούς. Κάθε άτομο αντιλαμβάνεται μια αλήθεια σύμφωνα με τις μεμονωμένες διαφορετικές συνθήκες του. Η κατανόησή τους για το πραγματικό νόημα της αλήθειας δεν είναι πλήρης και είναι μόνο μία ή λίγες πτυχές αυτής. Το πεδίο με το οποίο η αλήθεια βιώνεται από τον άνθρωπο βασίζεται πάντα στις διαφορετικές συνθήκες των ατόμων και επομένως δεν είναι το ίδιο. Με αυτόν τον τρόπο, η γνώση που εκφράζεται για την ίδια αλήθεια από διαφορετικούς ανθρώπους δεν είναι η ίδια. Δηλαδή, η εμπειρία του ανθρώπου έχει πάντα περιορισμούς και δεν μπορεί να αντιπροσωπεύει πλήρως το θέλημα του Αγίου Πνεύματος και το έργο του ανθρώπου δεν μπορεί να θεωρηθεί έργο του Θεού, ακόμα κι αν αυτό που εκφράζεται από τον άνθρωπο αντιστοιχεί σε πολύ μεγάλο βαθμό στο θέλημα του Θεού, ακόμα και αν η εμπειρία του ανθρώπου είναι πολύ κοντά στο έργο τελείωσης που το Άγιο Πνεύμα έχει κλιθεί να εκτελέσει. Ο άνθρωπος μπορεί να είναι μόνο ο υπηρέτης του Θεού, επιτελώντας το έργο που του εμπιστεύεται ο Θεός. Ο άνθρωπος μπορεί μόνο να εκφράσει τη γνώση υπό την διαφώτιση του Αγίου Πνεύματος και τις αλήθειες που αποκτήθηκαν από τις προσωπικές του εμπειρίες. Ο άνθρωπος δεν έχει τα απαραίτητα προσόντα, ούτε τις προϋποθέσεις, για να γίνει η διέξοδος του Αγίου Πνεύματος. Δεν έχει το δικαίωμα να πει ότι το έργο του ανθρώπου είναι το έργο του Θεού.
από «Το έργο του Θεού και το έργο του ανθρώπου» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»
Αυτό σημαίνει ότι η συναναστροφή του ανθρώπου διαφέρει από τον λόγο του Θεού. Οι συναναστροφές των ανθρώπων εκφράζουν την ατομική τους θεώρηση και εμπειρία, εκφράζοντας αυτό που βλέπουν και βιώνουν στο θεμέλιο του έργου του Θεού. Η ευθύνη τους είναι να μάθουν, μετά το έργο ή τον λόγο του Θεού, τι πρέπει να πράξουν ή πού να εισέλθουν, και στη συνέχεια να το παραδώσουν στους ακολούθους. Ως εκ τούτου, το έργο του ανθρώπου αντιπροσωπεύει την είσοδό του και την πράξη του. Φυσικά, ένα τέτοιο έργο αναμιγνύεται με ανθρώπινα διδάγματα και εμπειρίες ή με κάποιες ανθρώπινες σκέψεις. Ανεξάρτητα από το πώς εργάζεται το Άγιο Πνεύμα, αν εργάζεται στον άνθρωπο ή στον ενσαρκωμένο Θεό, πάντοτε όσοι εκτελούν το έργο είναι εκείνοι που εκφράζουν αυτό που πραγματικά είναι αυτοί. Παρόλο που το Άγιο Πνεύμα είναι Αυτό που εργάζεται, το έργο βασίζεται σε αυτό που είναι έμφυτα ο άνθρωπος, διότι το Άγιο Πνεύμα δεν εργάζεται χωρίς θεμέλια. Με άλλα λόγια, το έργο δεν εκτελείται από το μηδέν, αλλά είναι πάντοτε σύμφωνο με τις πραγματικές περιστάσεις και τις αληθινές συνθήκες. Με αυτόν τον τρόπο, μόνο η διάθεση του ανθρώπου μπορεί να μετασχηματιστεί, δηλαδή οι παλιές του αντιλήψεις και οι παλιές σκέψεις του μπορούν να αλλάξουν. Αυτό που εκφράζει ο άνθρωπος είναι αυτό που βλέπει, βιώνει και μπορεί να φανταστεί. Ακόμη και αν πρόκειται για δόγματα ή έννοιες, όλα αυτά είναι προσπελάσιμα δια μέσου της σκέψης του ανθρώπου. Ανεξάρτητα από το μέγεθός του, το έργο του ανθρώπου δεν μπορεί να υπερβεί το πεδίο της εμπειρίας του ανθρώπου, το τι βλέπει ο άνθρωπος ή τι μπορεί να φανταστεί ή να συλλάβει. Αυτό που εκφράζει ο Θεός είναι αυτό που ο ίδιος ο Θεός είναι, και αυτό είναι πέρα από το τι μπορεί να σκεφτεί ο άνθρωπος, δηλαδή πέρα από την ίδια την ανθρώπινη σκέψη. Εκφράζει το έργο Του της καθοδήγησης όλης της ανθρωπότητας, και αυτό δεν σχετίζεται με τις λεπτομέρειες της ανθρώπινης εμπειρίας, αλλά αφορά τη δική Του διαχείριση. Ο άνθρωπος εκφράζει την εμπειρία του, ενώ ο Θεός εκφράζει το Είναι Του — αυτό το Είναι είναι η έμφυτή Του διάθεση και είναι πέρα από όσα ο άνθρωπος μπορεί να κατανοήσει. Η εμπειρία του ανθρώπου είναι η θεώρηση και η γνώση του που αποκτήθηκαν με βάση την έκφραση του Θεού ως προς το Είναι Του. Αυτή η θεώρηση και η γνώση ονομάζονται ανθρώπινη υπόσταση. Εκφράζονται με βάση την έμφυτη διάθεση του ανθρώπου και το πραγματικό του επίπεδο. Ως εκ τούτου, ονομάζονται επίσης ανθρώπινη υπόσταση. Ο άνθρωπος είναι σε θέση να συναναστρέφεται ό,τι βιώνει και βλέπει. Αυτό που δεν έχει βιώσει ή δει ή που το μυαλό του δεν μπορεί να συλλάβει, δηλαδή τα πράγματα που δεν έχει μέσα του, δεν είναι σε θέση να τα συναναστραφεί. Εάν αυτό που εκφράζει ο άνθρωπος δεν είναι η εμπειρία του, τότε είναι η φαντασία του ή το δόγμα του. Με λίγα λόγια, δεν υπάρχει καμία πραγματικότητα στον λόγο του. Εάν δεν έχεις έρθει ποτέ σε επαφή με τα πράγματα της κοινωνίας, δεν θα είσαι σε θέση να συναναστραφείς με σαφήνεια τις περίπλοκες σχέσεις μέσα στην κοινωνία. Εάν δεν έχεις οικογένεια, αλλά άλλοι άνθρωποι μιλούν για οικογενειακά ζητήματα, δεν μπορείς να καταλάβεις τα περισσότερα από αυτά που λένε. Έτσι, οι συναναστροφές του ανθρώπου και το έργο που κάνει αντιπροσωπεύουν την εσωτερική του ύπαρξη.
από «Το έργο του Θεού και το έργο του ανθρώπου» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»
Οι επιστολές του Παύλου στην Καινή Διαθήκη είναι επιστολές, τις οποίες έγραψε ο Παύλος για τις εκκλησίες και όχι έμπνευση από το Άγιο Πνεύμα, ούτε είναι οι άμεσες ομιλίες του Αγίου Πνεύματος. Είναι απλώς λόγια προτροπής, παρηγοριάς και ενθάρρυνσης που έγραψε για τις εκκλησίες κατά τη διάρκεια του έργου του. Συνεπώς, και αυτές αποτελούν μια καταγραφή του μεγαλύτερου μέρους του έργου του Παύλου εκείνον τον καιρό. Γράφτηκαν για όλους τους αδελφούς και τις αδελφές του Κυρίου και είχαν σκοπό να κάνουν τους αδελφούς και τις αδελφές όλων των εκκλησιών εκείνη την εποχή να ακολουθήσουν τις συμβουλές του και να συμμορφωθούν με τις οδούς του Κυρίου Ιησού. Ο Παύλος επ’ ουδενί δεν είπε, είτε πρόκειται για εκκλησίες εκείνης της εποχής είτε για αυτές του μέλλοντος, ότι όλοι πρέπει να τρώνε και να πίνουν όσα εκείνος έγραψε, ούτε είπε ότι όλα τα λόγια του προέρχονταν από τον Θεό. Σύμφωνα με τις συνθήκες της εκκλησίας εκείνης της εποχής, απλώς επικοινώνησε με τους αδελφούς και τις αδελφές, τους ενθάρρυνε και τους ενέπνευσε πίστη. Και απλώς κήρυξε ή υπενθύμισε στους ανθρώπους και τους παρότρυνε. Τα λόγια του βασίζονταν στο δικό του φορτίο και υποστήριζε τους ανθρώπους μέσω αυτών. Επιτέλεσε το έργο ενός αποστόλου των εκκλησιών εκείνης της εποχής, ήταν ένας εργάτης που χρησιμοποιήθηκε από τον Κύριο Ιησού και έτσι του δόθηκε η ευθύνη των εκκλησιών, ήταν επιφορτισμένος με την επιτέλεση του έργου των εκκλησιών, έπρεπε να μάθει την κατάσταση των αδελφών και γι’ αυτό έγραψε επιστολές για όλους τους αδελφούς και τις αδελφές του Κυρίου. Όλα όσα εποικοδομητικά και θετικά είπε για τους ανθρώπους ήταν σωστά, αλλά δεν εκπροσωπούσαν τις ομιλίες του Αγίου Πνεύματος και δεν μπορούσε να εκπροσωπεί τον Θεό. Αποτελεί εξωφρενική ερμηνεία και τεράστια βλασφημία όταν οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν τα αρχεία των εμπειριών ενός ανθρώπου και τις επιστολές ενός ανθρώπου ως τον λόγο που εκφράζει το Άγιο Πνεύμα στις εκκλησίες! Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για τις επιστολές που έγραψε ο Παύλος για τις εκκλησίες, διότι οι επιστολές του γράφτηκαν για τους αδελφούς και τις αδελφές βάσει των συνθηκών και της κατάστασης κάθε εκκλησίας εκείνον τον καιρό και είχαν σκοπό να προτρέψουν τους αδελφούς και τις αδελφές του Κυρίου, ώστε να μπορέσουν να λάβουν τη χάρη του Κυρίου Ιησού. Οι επιστολές του είχαν σκοπό να αφυπνίσουν τους αδελφούς και τις αδελφές εκείνης της εποχής. Μπορεί να ειπωθεί ότι αυτό ήταν το δικό του φορτίο και ήταν επίσης το φορτίο που του έδωσε το Άγιο Πνεύμα. Εν τέλει, ήταν ένας απόστολος που καθοδήγησε τις εκκλησίες του καιρού εκείνου, που έγραψε επιστολές για τις εκκλησίες και τις παρότρυνε — αυτό ήταν το καθήκον του. Η ταυτότητά του ήταν απλώς εκείνη ενός εργαζόμενου αποστόλου και ήταν απλώς ένας απόστολος που απεστάλη από τον Θεό. Δεν ήταν ούτε προφήτης ούτε μάντης. Έτσι, ο ίδιος θεωρούσε το δικό του έργο και τη ζωή των αδελφών ως υψίστης σημασίας. Συνεπώς, δεν μπορούσε να μιλήσει εξ ονόματος του Αγίου Πνεύματος. Τα λόγια του δεν ήταν τα λόγια του Αγίου Πνεύματος, πολύ λιγότερο δε, θα μπορούσε να ειπωθεί ότι ήταν τα λόγια του Θεού, διότι ο Παύλος δεν ήταν τίποτα παραπάνω από ένα πλάσμα του Θεού και σίγουρα δεν ήταν η ενσάρκωση του Θεού. Η ταυτότητά του δεν ήταν ίδια με αυτή του Ιησού. Ο λόγος του Ιησού ήταν ο λόγος του Αγίου Πνεύματος, ήταν ο λόγος του Θεού, διότι η ταυτότητά Του ήταν εκείνη του Χριστού — του Υιού του Θεού. Πώς θα μπορούσε να εξισωθεί μαζί Του ο Παύλος; Εάν οι άνθρωποι βλέπουν τις επιστολές ή τα λόγια του Παύλου ως τις ομιλίες του Αγίου Πνεύματος και τα λατρεύουν ως Θεό, τότε μπορεί να ειπωθεί ότι δεν ξέρουν να κάνουν καμιά διάκριση. Για να μιλήσουμε πιο σκληρά, δεν είναι αυτό σαφώς βλασφημία; Πώς θα μπορούσε ένας άνθρωπος να μιλήσει εξ ονόματος του Θεού; Και πώς θα μπορούσαν οι άνθρωποι να προσκυνήσουν ενώπιον των καταγραφών των επιστολών του και όσων εξέφρασε σαν να ήταν ένα ιερό βιβλίο ή ένα θεϊκό βιβλίο; Θα μπορούσε ο λόγος του Θεού τυχόν να εκφραστεί από έναν άνθρωπο; Πώς θα μπορούσε ένας άνθρωπος να μιλήσει εξ ονόματος του Θεού; Οπότε, τι λες εσύ — οι επιστολές που έγραψε για τις εκκλησίες δεν θα μπορούσαν να έχουν αλλοιωθεί με τις δικές του ιδέες; Πώς θα μπορούσαν να μην έχουν αλλοιωθεί με ανθρώπινες ιδέες; Έγραψε επιστολές για τις εκκλησίες με βάση τις προσωπικές του εμπειρίες και τη δική του ζωή. Παραδείγματος χάριν, ο Παύλος έγραψε μια επιστολή στις εκκλησίες της Γαλατίας που περιείχε μια συγκεκριμένη άποψη, και ο Πέτρος έγραψε μια άλλη, η οποία περιείχε μια άλλη άποψη. Ποια από τις δύο προήλθε από το Άγιο Πνεύμα; Κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά. Ως εκ τούτου, μπορεί να ειπωθεί ότι και οι δύο φέρουν ένα φορτίο για τις εκκλησίες, όμως οι επιστολές τους εκπροσωπούν το ανάστημα τους, εκπροσωπούν την προσφορά και την υποστήριξη τους προς τους αδελφούς και τις αδελφές, και το φορτίο τους προς τις εκκλησίες, και εκπροσωπούν μόνο το ανθρώπινο έργο. Δεν προήλθαν εξ ολοκλήρου από το Άγιο Πνεύμα. Αν λες ότι οι επιστολές του είναι ο λόγος του Αγίου Πνεύματος, τότε παραλογίζεσαι και διαπράττεις βλασφημία! Οι επιστολές του Παύλου και οι λοιπές επιστολές της Καινής Διαθήκης ισοδυναμούν με τα απομνημονεύματα των πιο πρόσφατων πνευματικών μορφών. Είναι εφάμιλλες με τα βιβλία του Γουότσμαν Νι ή τις εμπειρίες του Λόρενς και ούτω καθεξής. Απλώς τα βιβλία των πρόσφατων πνευματικών μορφών δεν συμπεριλαμβάνονται στην Καινή Διαθήκη, αλλά η ουσία αυτών των ανθρώπων είναι ίδια: Ήταν άνθρωποι που χρησιμοποιήθηκαν από το Άγιο Πνεύμα κατά τη διάρκεια μιας συγκεκριμένης περιόδου και δεν μπορούσαν να εκπροσωπήσουν άμεσα τον Θεό.
από «Σχετικά με τη Βίβλο (3)» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»
Ο λόγος του Θεού δεν μπορεί να εκφέρεται όπως ο λόγος του ανθρώπου, πόσο μάλλον ο λόγος του ανθρώπου να εκφέρεται όπως ο λόγος του Θεού. Ένας άνθρωπος που χρησιμοποιείται από τον Θεό δεν είναι ενσάρκωση του Θεού, κι η ενσάρκωση του Θεού δεν είναι ένας άνθρωπος που χρησιμοποιείται από τον Θεό. Υπάρχει μια ουσιώδης διαφορά. Ίσως, αφότου διαβάσεις αυτά τα λόγια, να μη δεχθείς ότι είναι λόγια του Θεού, παρά μόνο να τα δεχθείς ως λόγια ενός ανθρώπου που διαφωτίστηκε. Σε αυτήν την περίπτωση, έχεις τυφλωθεί από την άγνοιά σου. Πώς είναι δυνατόν τα λόγια του Θεού να είναι το ίδιο πράγμα με τα λόγια ενός ανθρώπου που διαφωτίστηκε; Τα λόγια του ενσαρκωμένου Θεού αποτελούν την απαρχή μιας νέας εποχής, καθοδηγούν ολόκληρη την ανθρωπότητα, αποκαλύπτουν μυστήρια και δείχνουν στον άνθρωπο την κατεύθυνση προς μια νέα εποχή. Η διαφώτιση που αποκτά ο άνθρωπος δεν είναι παρά μια απλή άσκηση ή γνώση. Δεν μπορεί να καθοδηγήσει ολόκληρη την ανθρωπότητα προς μια νέα εποχή ή να αποκαλύψει το μυστήριο του ίδιου του Θεού. Ο Θεός, εν τέλει, είναι Θεός, ενώ ο άνθρωπος είναι άνθρωπος. Ο Θεός έχει την ουσία του Θεού, ενώ ο άνθρωπος έχει την ουσία του ανθρώπου. Αν ο άνθρωπος θεωρεί τα λόγια του Θεού ως μια απλή διαφώτιση του Αγίου Πνεύματος και εκλαμβάνει τα λόγια των αποστόλων και των προφητών ως λόγια που είπε ο ίδιος ο Θεός, τότε ο άνθρωπος κάνει λάθος. Όπως και να ‘χει, δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να μετατρέπεις το σωστό σε λάθος ή να μιλάς για το υψηλό σαν να ήταν χαμηλό, ή να μιλάς για το βαθύ σαν να ήταν ρηχό. Όπως και να ‘χει, δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να διαψεύδεις σκόπιμα κάτι που ξέρεις ότι αληθεύει. Όλοι όσοι πιστεύουν ότι υπάρχει Θεός πρέπει να λαμβάνουν υπόψη τους αυτό το πρόβλημα από τη σωστή οπτική γωνία και πρέπει να αποδέχονται το νέο Του έργο και τα νέα Του λόγια ως δημιούργημα του Θεού, διαφορετικά θα εξοντωθούν από τον Θεό.
από τον Πρόλογο του βιβλίου «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου