Ε’ Πρέπει να γίνουμε μάρτυρες της πτυχής της αλήθειας που αφορά στη διαφορά μεταξύ του έργου της κρίσης του Θεού κατά τις έσχατες ημέρες και του έργου Του για τη λύτρωση κατά την Εποχή της Χάριτος

2. Ποια είναι η διαφορά μεταξύ του τρόπου που εργάστηκε ο Κύριος Ιησούς κατά την Εποχή της Χάριτος και του τρόπου που εργάζεται ο Παντοδύναμος Θεός κατά την Εποχή της Βασιλείας;

Σχετικά λόγια του Θεού:

Κατά την πρώτη ενσάρκωσή Tου, ήταν απαραίτητο για τον Θεό να θεραπεύει τους αρρώστους και να εκβάλει τους δαίμονες, επειδή το έργο Του ήταν να λυτρώσει. Προκειμένου να λυτρώσει το σύνολο της ανθρώπινης φυλής, έπρεπε να είναι φιλεύσπλαχνος και ελεήμων. Το έργο που Εκείνος έκανε πριν σταυρωθεί ήταν να θεραπεύει τους αρρώστους και να εκβάλει τους δαίμονες, πράγμα που προμήνυε τη σωτηρία Του για τον άνθρωπο από την αμαρτία και την ακαθαρσία.
Επειδή ήταν η Εποχή της Χάριτος, ήταν απαραίτητο για Αυτόν να θεραπεύει τους αρρώστους, επιδεικνύοντας έτσι σημεία και τέρατα, τα οποία αντιπροσώπευαν τη χάρη σε εκείνη την εποχή. Διότι η Εποχή της Χάριτος επικεντρώνεται γύρω από την απονομή χάριτος, η οποία συμβολίζεται από την ειρήνη, τη χαρά και τις υλικές ευλογίες, όλα σύμβολα της πίστης των ανθρώπων στον Ιησού.

από «Η ουσία της σάρκας που κατοικείται από τον Θεό» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Το έργο που έκανε ο Ιησούς ήταν σύμφωνα με τις ανάγκες του ανθρώπου κατά την εποχή εκείνη. Το έργο Του ήταν να λυτρώσει την ανθρωπότητα, να συγχωρήσει τις αμαρτίες τους και έτσι η φύση Του ήταν ολοκληρωτικά μία φύση ταπεινοφροσύνης, υπομονής, αγάπης, ευσέβειας, μακροθυμίας, ελέους και τρυφερής ευγένειας. Ευλόγησε πλουσιοπάροχα την ανθρωπότητα και τους έφερε άφθονη την χάρη και όλα τα πράγματα που θα μπορούσαν να απολαύσουν τα έδωσε για την απόλαυσή τους: ειρήνη και ευτυχία, την ανεκτικότητά Του και αγάπη, το έλεός Του και την τρυφερή ευγένεια. Τις ημέρες εκείνες, όλα όσα ο άνθρωπος συνάντησε ήταν η αφθονία πραγμάτων για να απολαμβάνει: Οι καρδιές τους είχαν ειρήνη και ήταν καθησυχασμένες, τα πνεύματά τους ήταν παρηγορημένα και τους στήριζε ο Σωτήρας Ιησούς. Το γεγονός ότι μπορούσαν να λάβουν αυτά τα πράγματα ήταν συνέπεια της εποχής στην οποία ζούσαν. Στην Εποχή της Χάριτος, ο άνθρωπος είχε ήδη περάσει την διαφθορά του Σατανά οπότε το έργο της λύτρωσης όλης της ανθρωπότητας απαιτούσε αφθονία χάρης, απέραντη ανεκτικότητα και υπομονή και ακόμη περισσότερο, μία προσφορά αρκετή για να εξιλεώσει τις αμαρτίες της ανθρωπότητας για να φτάσει στο αποτέλεσμά της. Όσα είδε η ανθρωπότητα την Εποχή της Χάριτος ήταν απλώς η προσφορά εξιλέωσής Μου για τις αμαρτίες της ανθρωπότητας, δηλαδή, ο Ιησούς. Το μόνο που ήξεραν ήταν ότι ο Θεός ήταν ελεήμων και ανεκτικός και το μόνο που είδαν ήταν το έλεος του Ιησού και η τρυφερή ευγένεια. Αυτό οφειλόταν ολοκληρωτικά στο ότι ζούσαν στην Εποχή της Χάριτος. Επομένως, πριν μπορέσουν να σωθούν, έπρεπε να απολαύσουν τα πολλά είδη χάρης που ο Ιησούς τους έδινε. Μόνο αυτό ήταν επωφελές γι’ αυτούς. Μ’ αυτόν τον τρόπο, θα μπορούσαν να συγχωρηθούν οι αμαρτίες τους μέσω της απόλαυσης της χάρης κι επίσης θα είχαν την ευκαιρία να λυτρωθούν μέσα από την απόλαυση της ανεκτικότητας και της υπομονής του Ιησού. Μόνο μέσω της ανεκτικότητας και της υπομονής του Ιησού κέρδισαν το δικαίωμα να λάβουν συγχώρηση και να απολαύσουν την αφθονία χάρης που έδωσε ο Ιησούς – όπως είπε ο Ιησούς: Δεν ήλθα για να λυτρώσω τους δίκαιους, αλλά τους αμαρτωλούς, για να επιτρέψω στους αμαρτωλούς να συγχωρεθούν οι αμαρτίες τους. Αν ο Ιησούς ενσαρκωνόταν με τη διάθεση της κρίσης, της κατάρας και της έλλειψης ανεκτικότητας στα παραπτώματα του ανθρώπου, τότε ο άνθρωπος δεν θα είχε ποτέ την ευκαιρία να λυτρωθεί και θα παρέμενε για πάντα αμαρτωλός. Αν αυτό γινόταν, το σχέδιο διαχείρισης των έξι χιλιάδων ετών θα σταματούσε στην Εποχή του Νόμου και η Εποχή του Νόμου θα παρατεινόταν για έξι χιλιάδες χρόνια. Οι αμαρτίες του ανθρώπου θα γίνονταν όλο και περισσότερες και πιο σοβαρές και η δημιουργία της ανθρωπότητας θα ήταν για το τίποτα. Οι άνθρωποι θα μπορούσαν να υπηρετούν τον Ιεχωβά μόνο υπό τον νόμο αλλά οι αμαρτίες τους θα ξεπερνούσαν τις αμαρτίες των πρωτόπλαστων. Όσο περισσότερο ο Ιησούς αγαπούσε την ανθρωπότητα, συγχωρούσε τις αμαρτίες της κι επέφερε αρκετό έλεος και τρυφερή ευγένεια, τόσο περισσότερο η ανθρωπότητα κέρδιζε την ικανότητα να σωθεί, να την αποκαλέσουν το απολωλός πρόβατο που ο Ιησούς επανέφερε έναντι σημαντικού τιμήματος. Ο Σατανάς δεν μπορούσε να ανακατευτεί στο έργο αυτό γιατί ο Ιησούς συμπεριφερόταν στους ακόλουθούς Του όπως μία τρυφερή μητέρα συμπεριφέρεται στο νεογέννητο στον κόρφο της. Δεν θύμωνε μαζί τους ή τους σιχαινόταν, αλλά ήταν γεμάτος παρηγοριά. Ποτέ δεν θύμωνε μπροστά τους, αλλά ανεχόταν τις αμαρτίες τους και παρέβλεπε την ανοησία και άγνοιά τους, στο σημείο που είπε, «Συγχωρήστε τους άλλους όχι επτά αλλά εβδομήντα φορές επτά». Οπότε η καρδιά Του μεταμόρφωνε τις καρδιές των άλλων. Μ’ αυτό τον τρόπο ήταν που οι άνθρωποι λάμβαναν συγχώρηση των αμαρτιών τους μέσω της ανεκτικότητας.

από «Η αληθινή ιστορία πίσω από το έργο στην Εποχή της Λύτρωσης » στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Το Άγιο Πνεύμα εργάζεται σύμφωνα με την εποχή, όχι κατά βούληση ή σύμφωνα με καθορισμένους κανόνες. Η εποχή έχει αλλάξει και μια καινούργια εποχή πρέπει να φέρει νέο έργο. Αυτό ισχύει για κάθε στάδιο του έργου, και έτσι το έργο Του δεν επαναλαμβάνεται ποτέ. Στην Εποχή της Χάριτος, ο Ιησούς επιτέλεσε μεγάλο μέρος αυτού του έργου, θεραπεύοντας ασθένειες, εκδιώκοντας δαίμονες, βάζοντας τα χέρια Του πάνω στον άνθρωπο για να προσευχηθεί για αυτόν και ευλογώντας τον άνθρωπο. Ωστόσο, η συνέχιση όλων αυτών δεν εξυπηρετεί κανέναν σκοπό την σήμερον ημέρα. Το Άγιο Πνεύμα εργάστηκε κατ’ αυτόν τον τρόπο εκείνον τον καιρό, διότι ήταν η Εποχή της Χάριτος και ο άνθρωπος έλαβε αρκετή χάρη για να την απολαύσει. Ο άνθρωπος δεν έπρεπε να πληρώσει κανένα τίμημα και μπορούσε να λαμβάνει χάρη με την προϋπόθεση ότι διέθετε πίστη. Όλοι τους αντιμετωπίστηκαν με μεγάλη χάρη. Τώρα, η εποχή έχει αλλάξει, και το έργο του Θεού έχει προχωρήσει περαιτέρω. Μέσω του παιδέματος και της κρίσης Του, η επαναστατικότητα του ανθρώπου και οι ακαθαρσίες εντός του ανθρώπου θα αποβληθούν. Καθώς ήταν το στάδιο της λύτρωσης, ο Θεός έπρεπε να επιτελέσει αυτό το έργο δείχνοντας στον άνθρωπο αρκετή χάρη ώστε αυτός να την απολαύσει, για να μπορέσει να λυτρωθεί από την αμαρτία και να συγχωρεθεί μέσω της χάριτος για τις αμαρτίες του. Αυτό το στάδιο πραγματοποιείται για να αποκαλύψει την αδικία εντός του ανθρώπου μέσω του παιδέματος, της κρίσης, του πλήγματος μέσω του λόγου, καθώς και της πειθαρχίας και της αποκάλυψης του λόγου, έτσι ώστε να μπορεί να σωθεί στη συνέχεια. Αυτό το έργο είναι πιο βαθύ από το έργο της λύτρωσης. Στην Εποχή της Χάριτος, ο άνθρωπος απολάμβανε αρκετή χάρη και έχει ήδη βιώσει αυτή τη χάρη και έτσι δεν πρέπει πλέον να την απολαμβάνει ο άνθρωπος. Αυτό το έργο είναι πλέον παρωχημένο και δεν πρέπει πλέον να επιτελείται. Τώρα, ο άνθρωπος σώζεται μέσω της κρίσης του λόγου. Μόλις ο άνθρωπος κριθεί, παιδευτεί και ραφιναριστεί, η διάθεσή του αλλάζει κατ’ αυτόν τον τρόπο. Δεν οφείλεται αυτό σε όσα Εγώ εξέφρασα;

από «Το μυστήριο της ενσάρκωσης (4)» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Όταν ενσαρκώνεται ο Θεός αυτήν τη φορά, το έργο Του είναι να εκφράσει τη διάθεσή Του, κυρίως μέσα από παίδεμα και κρίση. Έχοντας αυτό ως θεμελιώδη λίθο, φέρνει περισσότερη αλήθεια στον άνθρωπο, δείχνει περισσότερους τρόπους άσκησης και συνεπώς πετυχαίνει τον στόχο Του να κατακτήσει τον άνθρωπο, και να τον λυτρώσει από τη διεφθαρμένη διάθεσή του. Αυτό βρίσκεται πίσω από το έργο του Θεού στην Εποχή της Βασιλείας.

από τον Πρόλογο του βιβλίου «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Αυτό που λέω είναι ότι σήμερα Εγώ κρίνω τις αμαρτίες των ανθρώπων και την αδικία τους. Ότι αναθεματίζω την επαναστατικότητα των ανθρώπων. Το ψέμα και η δολιότητά τους, τα λόγια και οι πράξεις τους, καθετί που δεν συνάδει με το θέλημά Του θα υποβληθούν σε κρίση και η επαναστατικότητα των ανθρώπων θα καταδικαστεί ως αμαρτωλή. Μιλάει σύμφωνα με τις αρχές της κρίσης και αποκαλύπτει τη δίκαιη διάθεσή Του κρίνοντας την αδικία τους, αναθεματίζοντας την επαναστατικότητά τους και αποκαλύπτοντας όλα τα άσχημα πρόσωπά τους.

από «Πώς το δεύτερο στάδιο του έργου της κατάκτησης αποδίδει καρπούς» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Ο Θεός έχει πολλά μέσα για να οδηγήσει τον άνθρωπο στην τελείωση. Χρησιμοποιεί όλα τα περιβάλλοντα, προκειμένου να αντιμετωπίσει τη διεφθαρμένη διάθεση του ανθρώπου, και χρησιμοποιεί διάφορους τρόπους για να ξεγυμνώσει τον άνθρωπο˙ από τη μια πλευρά, αντιμετωπίζει τον άνθρωπο, από μια άλλη, τον ξεγυμνώνει και, από μια τρίτη, τον αποκαλύπτει, σκάβοντας και αποκαλύπτοντας τα «μυστήρια» στα βάθη της καρδιάς του ανθρώπου και δείχνοντας στον άνθρωπο τη φύση του, με την αποκάλυψη πολλών από τις καταστάσεις του. Ο Θεός οδηγεί τον άνθρωπο στην τελείωση μέσω πολλών μεθόδων – αποκάλυψη, αντιμετώπιση, εξευγενισμό και παίδευση – έτσι ώστε ο άνθρωπος να μάθει ότι ο Θεός είναι πρακτικός.

από «Μόνο όσοι επικεντρώνονται στην πράξη μπορούν να οδηγηθούν στην τελείωση» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Πώς επιτυγχάνεται η τελείωση του ανθρώπου από τον Θεό; Μέσα από τη δίκαιη διάθεσή Του. Η διάθεση του Θεού αποτελείται κυρίως από τη δικαιοσύνη, την οργή, τη μεγαλοπρέπεια, την κρίση και την κατάρα, και η τελείωση του ανθρώπου από Εκείνον γίνεται πρωτίστως μέσω της κρίσης. Μερικοί άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν και ερωτούν γιατί ο Θεός μπορεί να οδηγήσει τον άνθρωπο στην τελείωση μόνο μέσω της κρίσης και της κατάρας. Λένε: «αν ο Θεός καταριόταν τον άνθρωπο, δεν θα πέθαινε ο άνθρωπος; Αν ο Θεός έκρινε τον άνθρωπο, αυτός δεν θα καταδικαζόταν; Τότε, πώς μπορεί ακόμα να οδηγηθεί στην τελείωση;» Αυτά είναι λόγια ανθρώπων που δεν γνωρίζουν το έργο του Θεού. Αυτό που καταριέται ο Θεός είναι η ανυπακοή του ανθρώπου, κι αυτό που κρίνει είναι οι αμαρτίες του ανθρώπου. Παρόλο που μιλά σκληρά και χωρίς την παραμικρή ευαισθησία, αποκαλύπτει όλα όσα έχει μέσα του ο άνθρωπος, και μέσα από τις αυστηρές αυτές λέξεις, αποκαλύπτει αυτό που είναι στοιχειώδες μέσα στον άνθρωπο, ενώ μέσα από μια τέτοια κρίση, δίνει στον άνθρωπο μια βαθιά γνώση της ουσίας της σάρκας και, έτσι, ο άνθρωπος παραδίνεται στην υπακοή ενώπιον του Θεού. Η σάρκα του ανθρώπου είναι αμαρτωλή, είναι του Σατανά, είναι ανυπάκουη και το αντικείμενο του παιδέματος του Θεού – και έτσι, για να μπορέσει ο άνθρωπος να γνωρίσει τον εαυτό του, τα λόγια της κρίσης του Θεού πρέπει να τον πλήξουν και πρέπει να χρησιμοποιηθεί κάθε είδους ραφινάρισμα. Μόνο τότε μπορεί το έργο του Θεού να έχει αποτέλεσμα.

από «Την ομορφιά του Θεού μπορείς να τη γνωρίσεις μόνο βιώνοντας επίπονες δοκιμασίες» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Στο παρελθόν, τα μέσα σωτηρίας του ήταν η απόλυτη αγάπη και συμπόνια, έτσι ώστε έδωσε όλο Του το Είναι στον Σατανά σε αντάλλαγμα για ολόκληρη την ανθρωπότητα. Σήμερα, τίποτα δεν είναι όπως στο παρελθόν: σήμερα, η σωτηρία σας συμβαίνει κατά τη διάρκεια των εσχάτων ημερών, κατά την κατάταξη καθενός ανάλογα με το είδος. Τα μέσα της σωτηρίας σας δεν είναι η αγάπη ή η συμπόνια, αλλά το παίδεμα και η κρίση, ώστε ο άνθρωπος να μπορεί να σωθεί πιο αποτελεσματικά. Έτσι, όλα όσα λάβετε θα είναι παίδεμα, κρίση και ανελέητα πλήγματα, αλλά να γνωρίζετε ότι σε αυτά τα σκληρά πλήγματα δεν υπάρχει η παραμικρή τιμωρία, να γνωρίζετε ότι ανεξάρτητα από το πόσο σκληρός είναι ο λόγος Μου, αυτό που θα σας πλήξει είναι μερικές λέξεις που σας φαίνονται εντελώς άκαρδες, και να γνωρίζετε ότι, ανεξάρτητα από το πόσο μεγάλη είναι η οργή μου, αυτό που θα σας πλήξει, δεν είναι παρά λόγια διδασκαλίας και δεν θέλω να σας βλάψω ή να σας θανατώσω. Δεν ισχύουν όλα αυτά; Να γνωρίζετε ότι σήμερα, είτε πρόκειται για δίκαιη κρίση είτε για σκληρό ραφινάρισμα και παίδεμα, όλα γίνονται για χάρη της σωτηρίας. Ανεξάρτητα από το αν υπάρχει σήμερα η κατάταξη του καθενός ανάλογα με το είδος, ή η αποκάλυψη όλων των κατηγοριών των ανθρώπων, όλες οι ομιλίες και το έργο του Θεού είναι για να σωθούν όσοι αγαπούν αληθινά τον Θεό. Η δίκαιη κρίση γίνεται για τον εξαγνισμό του ανθρώπου, το σκληρό ραφινάρισμα γίνεται για την κάθαρση του ανθρώπου, ο σκληρός λόγος ή η συμμόρφωση για τον εξαγνισμό του ανθρώπου και για χάρη της σωτηρίας. Κι έτσι, η σημερινή μέθοδος σωτηρίας διαφέρει από αυτή κατά το παρελθόν. Σήμερα, η δίκαιη κρίση σάς σώζει και είναι ένα καλό εργαλείο για να καταταχθεί καθένας ανάλογα με το είδος, και το αδυσώπητο παίδεμα σάς φέρνει την υπέρτατη σωτηρία — και τι έχετε να πείτε ενόψει αυτού του παιδέματος και της κρίσης; Δεν έχετε απολαύσει τη σωτηρία από την αρχή μέχρι το τέλος; Έχετε δει τον Θεό να ενσαρκώνεται και έχετε συνειδητοποιήσει την παντοδυναμία και τη σοφία Του. Επιπλέον, έχετε βιώσει αλλεπάλληλα πλήγματα και πειθαρχία. Δεν έχετε λάβει όμως και την υπέρτατη χάρη; Δεν είναι οι ευλογίες σας μεγαλύτερες από τις ευλογίες οποιωνδήποτε άλλων; Οι χάρες σας είναι πιο πλουσιοπάροχες από τη δόξα και τα πλούτη που απολάμβανε ο Σολομών! Σκεφτείτε το: Εάν η πρόθεσή Μου ήταν να έλθω για σας καταδικάσω και να σας τιμωρήσω, και όχι για να σας σώσω, θα μπορούσαν οι ημέρες σας να διαρκέσουν τόσο πολύ; Θα μπορούσατε, εσείς, τα αμαρτωλά όντα από σάρκα και οστά, να έχετε επιβιώσει μέχρι σήμερα; Εάν ήταν μόνο για χάρη της τιμωρίας σας, γιατί να είχα ενσαρκωθεί και να είχα ξεκινήσει ένα τόσο μεγάλο εγχείρημα; Δεν θα αρκούσε μόνο ο χρόνος που χρειάζεται για να ειπωθεί μία μόνο λέξη για να σας τιμωρήσει εσάς, τους απλούς θνητούς; Θα είχα ακόμα πρόθεση να σας καταστρέψω αφού σας καταδικάσω; Ακόμα δεν πιστεύετε αυτά τα λόγια Μου; Θα μπορούσα να σώσω τον άνθρωπο μόνο μέσω της αγάπης και της συμπόνιας; Ή θα μπορούσα να χρησιμοποιήσω μόνο τον σταυρό για να σώσω τον άνθρωπο; Η δίκαιη διάθεσή Μου δεν είναι πιο πρόσφορη για να κάνει τον άνθρωπο εντελώς υπάκουο; Δεν είναι σε θέση να σώσει αποτελεσματικά τον άνθρωπο;

Αν και ο λόγος Μου είναι αυστηρός, εκφράζεται για τη σωτηρία του ανθρώπου, καθώς εκφράζω μόνο λόγο και δεν τιμωρώ τη σάρκα του ανθρώπου. Αυτός ο λόγος είναι η αιτία που ο άνθρωπος ζει στο φως, γνωρίζει ότι υπάρχει το φως, γνωρίζει ότι το φως είναι πολύτιμο, και πολύ περισσότερο, γνωρίζει πόσο ευεργετικός είναι αυτός ο λόγος για τον άνθρωπο και γνωρίζει ότι ο Θεός είναι σωτηρία. Αν και έχω μιλήσει πολύ για παίδεμα και κρίση, δεν έχουν εφαρμοστεί πάνω σας στην πράξη. Έχω έλθει να επιτελέσω το έργο Μου, να εκφράσω τον λόγο Μου και, παρόλο που ο λόγος Μου είναι αυστηρός, εκφράζεται για να κρίνει τη διαφθορά σας και την επαναστατικότητά σας. Ο σκοπός που το κάνω αυτό παραμένει να σώσω τον άνθρωπο από τη σφαίρα επιρροής του Σατανά, να χρησιμοποιήσω τον λόγο Μου για να σώσω τον άνθρωπο. Ο σκοπός Μου δεν είναι να βλάψω τον άνθρωπο με τον λόγο Μου. Ο λόγος Μου είναι αυστηρός, ώστε το έργο Μου να αποφέρει αποτελέσματα. Μόνο μέσω αυτού του είδους την εργασία θα μπορέσει ο άνθρωπος να γνωρίσει τον εαυτό του και να ξεφύγει από την επαναστατική διάθεσή του.

από «Οφείλετε να αφήσετε κατά μέρος τις ευλογίες της κατάστασης και να κατανοήσετε το θέλημα του Θεού για τη σωτηρία του ανθρώπου» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»