5. Ποιες είναι οι βασικές διαφορές μεταξύ του ενσαρκωμένου Θεού και εκείνων των ανθρώπων που χρησιμοποιεί ο Θεός;
Στίχοι της Βίβλου για παραπομπή:
«Εγώ μεν σας βαπτίζω εν ύδατι εις μετάνοιαν· ο δε οπίσω μου ερχόμενος είναι ισχυρότερός μου, του οποίου δεν είμαι άξιος να βαστάσω τα υποδήματα· αυτός θέλει σας βαπτίσει εν Πνεύματι Αγίω και πυρί» (Ματθ. 3:11).
Σχετικά λόγια του Θεού:
Ο ενσαρκωμένος Θεός ονομάζεται Χριστός και ο Χριστός είναι η σάρκα ντυμένη με το Πνεύμα του Θεού. Η σάρκα αυτή διαφέρει από κάθε άνθρωπο που είναι από σάρκα. Η διαφορά αυτή οφείλεται στο ότι ο Χριστός δεν είναι από σάρκα και αίμα, αντιθέτως είναι η ενσάρκωση του Πνεύματος. Διαθέτει και κανονική ανθρώπινη φύση, αλλά και ολοκληρωμένη θεϊκή φύση. Κανένας άνθρωπος δεν έχει τη θεϊκή Του φύση. Η κανονική ανθρώπινη φύση Του υποστηρίζει όλες τις κανονικές δραστηριότητές Του στη σάρκα, ενώ η θεϊκή Του φύση εκτελεί το έργο του Θεού του ίδιου. Και η ανθρώπινη αλλά και η θεϊκή Του φύση υποτάσσονται στο θέλημα του επουράνιου Πατέρα. Η υπόσταση του Χριστού είναι το Πνεύμα, δηλαδή η θεϊκή φύση. Επομένως, η υπόστασή Του είναι αυτή του Θεού του ίδιου. Η υπόσταση αυτή δε διακόπτει το ίδιο Του το έργο, ενώ ο ίδιος δε θα μπορούσε ποτέ να κάνει κάτι που θα κατέστρεφε το ίδιο Του το έργο, ούτε και θα ξεστόμιζε ποτέ λόγια που αντιτίθενται στο ίδιο Του το θέλημα. […]
[…] Ο Θεός ο ίδιος δεν κατέχει κανένα στοιχείο παρακοής, καθώς η υπόστασή Του είναι καλή. Αποτελεί την έκφραση πάσης ομορφιάς και καλοσύνης, όπως και αγάπης. Ακόμη και στη σάρκα, ο Θεός δεν κάνει τίποτε που να παρακούει τον Θεό Πατέρα. Ακόμη κι αν σήμαινε πως θα θυσίαζε την ίδια Του τη ζωή, θα ήταν ολόψυχα πρόθυμος και δε θα έκανε άλλη επιλογή. Ο Θεός δεν κατέχει κανένα στοιχείο αυταρέσκειας και υπεροψίας, ούτε έπαρσης και αλαζονείας. Δεν έχει στοιχεία ατιμίας. Καθετί που δείχνει παρακοή στον Θεό προέρχεται από τον Σατανά, καθώς ο Σατανάς είναι η πηγή πάσης ασχήμιας και μοχθηρίας. Ο λόγος που ο άνθρωπος κατέχει ιδιότητες όμοιες με αυτές του Σατανά είναι γιατί ο άνθρωπος έχει διαφθαρεί και επεξεργαστεί από τον Σατανά. Ο Χριστός δεν έχει διαφθαρεί από τον Σατανά, συνεπώς κατέχει μόνο τα χαρακτηριστικά του Θεού και κανένα από αυτά του Σατανά.
από «Η υπόσταση του Χριστού είναι η υποταγή στο θέλημα του Επουράνιου Πατέρα» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»
Επειδή Εκείνος είναι ένας άνθρωπος με την ουσία του Θεού, είναι πάνω από οποιονδήποτε δημιουργημένο άνθρωπο, πάνω από οποιονδήποτε άνθρωπο που μπορεί να εκτελέσει το έργο Του. Κι έτσι, μεταξύ όλων εκείνων που διαθέτουν ανθρώπινο κέλυφος σαν το δικό Του, μεταξύ όλων όσοι κατέχουν ανθρώπινη φύση, μόνο Εκείνος είναι ο ίδιος ο ενσαρκωμένος Θεός — όλοι οι υπόλοιποι είναι δημιουργημένοι άνθρωποι. Παρόλο που όλοι έχουν ανθρώπινη φύση, οι δημιουργημένοι άνθρωποι δεν έχουν τίποτε άλλο παρά ανθρώπινη φύση, ενώ ο ενσαρκωμένος Θεός είναι διαφορετικός: Μέσα στη σάρκα Του δεν περικλείει μόνο την ανθρώπινη, αλλά, ακόμη πιο σημαντικό, τη θεϊκή φύση.
από «Η ουσία της σάρκας που κατοικείται από τον Θεό» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»
Καθότι ο Θεός είναι άγιος και αγνός, αληθινός και πραγματικός, η σάρκα Του έχει την προέλευσή της στο Πνεύμα. Αυτό είναι οριστικό και πέραν πάσας αμφιβολίας. Όχι μόνο είναι ικανός να καταθέσει μαρτυρία για τον ίδιο τον Θεό, αλλά είναι επίσης ικανός να εκτελέσει πλήρως το θέλημα του Θεού: αυτή είναι μία πλευρά της ουσίας του Θεού. Το γεγονός ότι η σάρκα προέρχεται από το Πνεύμα με μια εικόνα, σημαίνει ότι η σάρκα με την οποία ντύνεται το Πνεύμα είναι ουσιωδώς διαφορετική από τη σάρκα των ανθρώπων, και αυτή η διαφορά έγκειται κατά κύριο λόγο στο πνεύμα τους.
«Κεφάλαιο 9» από «Ερμηνείες των μυστηρίων των λόγων του Θεού προς ολόκληρο το σύμπαν» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»
Η σάρκα που ενδύθηκε το Πνεύμα του Θεού είναι η ίδια η σάρκα του Θεού. Το Πνεύμα του Θεού είναι υπέρτατο· Αυτός είναι παντοδύναμος, άγιος και δίκαιος. Με τον ίδιο τρόπο, η σάρκα Του είναι επίσης ανώτατη, παντοδύναμη, άγια και δίκαιη. Μια τέτοια σάρκα είναι μόνο σε θέση να πράξει αυτό που είναι δίκαιο και ωφέλιμο για την ανθρωπότητα, που είναι άγιο, ένδοξο και ισχυρό, και είναι ανίκανη να πράξει κάτι που να παραβιάζει την αλήθεια ή την ηθική και τη δικαιοσύνη, πόσο μάλλον οτιδήποτε που να προδίδει το Πνεύμα του Θεού. Το Πνεύμα του Θεού είναι άγιο κι έτσι η σάρκα Του δεν διαφθείρεται από τον Σατανά. Η σάρκα Του είναι από μια διαφορετική ουσία από τη σάρκα του ανθρώπου. Διότι είναι ο άνθρωπος, όχι ο Θεός, που διαφθείρεται από τον Σατανά· ο Σατανάς δε θα μπορούσε να διαφθείρει τη σάρκα του Θεού. Έτσι, παρά το γεγονός ότι ο άνθρωπος και ο Χριστός κατοίκησαν στον ίδιο χώρο, μόνο τον άνθρωπο κυρίευσε, χρησιμοποίησε και παγίδευσε ο Σατανάς. Αντιθέτως, ο Χριστός παραμένει αιώνια αδιαπέραστος από τη διαφθορά του Σατανά, γιατί ο Σατανάς δε θα είναι ποτέ ικανός να ανυψωθεί στον υψηλότερο τόπο και ποτέ δε θα είναι ικανός να πλησιάσει τον Θεό. Σήμερα, θα έπρεπε να καταλαβαίνετε όλοι ότι μόνο η διεφθαρμένη από τον Σατανά ανθρωπότητα Με προδίδει, και ότι αυτό το πρόβλημα θα είναι πάντα άσχετο με τον Χριστό.
από «Ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα: η προδοσία (2)» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»
Ο ενσαρκωμένος Θεός είναι ουσιαστικά διαφορετικός από τους ανθρώπους που χρησιμοποιεί ο Θεός. Ο ενσαρκωμένος Θεός είναι σε θέση να κάνει το έργο της θεϊκής φύσης, ενώ οι άνθρωποι που χρησιμοποιούνται από τον Θεό δεν είναι. Στην αρχή κάθε εποχής, το Πνεύμα του Θεού μιλά προσωπικά για να ξεκινήσει τη νέα εποχή και να φέρει τον άνθρωπο σε μια νέα αρχή. Όταν τελειώσει την ομιλία, αυτό σημαίνει ότι το έργο του Θεού μέσα στη θεϊκή φύση Του ολοκληρώνεται. Στη συνέχεια, όλοι ακολουθούν την καθοδήγηση εκείνων που χρησιμοποιεί ο Θεός για να εισέλθουν στην εμπειρία της ζωής τους.
από «Η βασική διαφορά μεταξύ του ενσαρκωμένου Θεού και των ανθρώπων που χρησιμοποιεί ο Θεός» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»
Παρόλο που ο ενσαρκωμένος Θεός διαθέτει έναν κανονικό ανθρώπινο νου, το έργο Του δεν έχει νοθευτεί από την ανθρώπινη σκέψη. Εκείνος αναλαμβάνει το έργο στην ανθρώπινη φύση με κανονικό νου, με την προϋπόθεση πως κατέχει μια νοήμονα ανθρώπινη φύση, όχι με την άσκηση μιας κανονικής ανθρώπινης σκέψης. Ανεξάρτητα απ’ το πόσο μεγαλόπνοες είναι οι σκέψεις της σάρκας Του, το έργο Του δεν φέρει τη σφραγίδα της λογικής ή της σκέψης. Με άλλα λόγια, το έργο Του δεν έχει συλληφθεί από τον νου της σάρκας Του, αλλά είναι μια άμεση έκφραση του θείου έργου στην ανθρώπινη φύση Του. Όλο Του το έργο είναι η διακονία που πρέπει να εκπληρώσει, και τίποτα από αυτό δεν έχει σχεδιαστεί από τον εγκέφαλο Του. Για παράδειγμα, η θεραπεία των αρρώστων, η εκβολή των δαιμόνων και η σταύρωση δεν ήταν προϊόντα του ανθρώπινου νου Του, δεν θα μπορούσαν να επιτευχθούν από οποιονδήποτε άνθρωπο με ανθρώπινο νου. Ομοίως, το σημερινό έργο της κατάκτησης είναι μια διακονία που πρέπει να εκτελεστεί από τον ενσαρκωμένο Θεό, αλλά δεν είναι έργο ανθρώπινης θέλησης, είναι έργο που θα πρέπει να επιτελέσει η θεϊκή φύση Του, έργο για το οποίο κανένας σαρκικός άνθρωπος δεν είναι ικανός.
από «Η ουσία της σάρκας που κατοικείται από τον Θεό» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»
Κατά τη διάρκεια των αιώνων, οι άνθρωποι που ο Θεός έχει χρησιμοποιήσει είναι όλοι ικανοί για κανονική σκέψη και λογική. Όλοι γνωρίζουν τις αρχές της ανθρώπινης συμπεριφοράς. Έχουν κανονικές ανθρώπινες ιδέες και είναι εξοπλισμένοι με όλα όσα θα πρέπει να έχουν οι απλοί άνθρωποι. Οι περισσότεροι από αυτούς έχουν εξαιρετικό ταλέντο και έμφυτη νοημοσύνη. Δουλεύοντας επάνω σε αυτούς τους ανθρώπους, το Πνεύμα του Θεού αξιοποιεί τα ταλέντα τους, με τα οποία τους προίκισε ο Θεός. Το Πνεύμα του Θεού χρησιμοποιεί τα ταλέντα τους, θέτοντας τα δυνατά τους σημεία στην υπηρεσία του Θεού. Ωστόσο, η ουσία του Θεού είναι απαλλαγμένη από ιδέες και σκέψεις, ανόθευτη από τις ανθρώπινες προθέσεις και, επιπλέον, της λείπουν τα εφόδια που διαθέτουν οι κανονικοί άνθρωποι. Δηλαδή, Εκείνος δεν είναι καν εξοικειωμένος με τις αρχές της ανθρώπινης συμπεριφοράς. Αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο ο σημερινός Θεός έρχεται στη γη. Το έργο Του και τα λόγια Του είναι ανόθευτα από ανθρώπινες προθέσεις ή ανθρώπινη σκέψη, αλλά είναι μια άμεση εκδήλωση των προθέσεων του Πνεύματος, και εργάζεται άμεσα για λογαριασμό του Θεού. Αυτό σημαίνει ότι το Πνεύμα μιλάει άμεσα, δηλαδή, η θεϊκή φύση επιτελεί άμεσα το έργο, έτσι δεν αναμειγνύεται ούτε κατ’ ελάχιστον με τις προθέσεις του ανθρώπου. Με άλλα λόγια, ο ενσαρκωμένος Θεός ενσωματώνει άμεσα τη θεϊκή φύση, δεν διαθέτει ανθρώπινη σκέψη ή ιδέες και δεν έχει κατανοήσει τις αρχές της ανθρώπινης συμπεριφοράς. Εάν εργαζόταν μόνο η θεϊκή φύση (δηλαδή αν εργαζόταν μόνο ο ίδιος ο Θεός), δεν θα υπήρχε τρόπος να εκτελεστεί το έργο του Θεού στη γη. Έτσι, όταν ο Θεός έρχεται στη γη, πρέπει να έχει έναν μικρό αριθμό ανθρώπων που χρησιμοποιεί για να εργάζεται υπό την ανθρώπινη φύση σε συνδυασμό με το έργο που επιτελεί ο Θεός υπό τη θεϊκή φύση. Με άλλα λόγια, χρησιμοποιεί ανθρώπινο έργο για να υποστηρίξει το θεϊκό έργο Του. Διαφορετικά, δεν θα υπήρχε τρόπος για τον άνθρωπο να έρθει σε άμεση επαφή με το θεϊκό έργο.
από «Η βασική διαφορά μεταξύ του ενσαρκωμένου Θεού και των ανθρώπων που χρησιμοποιεί ο Θεός» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»
Το έργο του ίδιου του Θεού είναι και το έργο του Αγίου Πνεύματος. Το έργο του ενσαρκωμένου Θεού δεν είναι τίποτε λιγότερο από το Άγιο Πνεύμα επί το έργον. Το έργο των ανθρώπων που χρησιμοποιούνται είναι επίσης έργο του Αγίου Πνεύματος. Μόνο το έργο του Θεού είναι η πλήρης έκφραση του Αγίου Πνεύματος και δεν υπάρχει διαφορά, ενώ το έργο των ανθρώπων που χρησιμοποιούνται είναι αναμεμειγμένο με πολλά ανθρώπινα πράγματα και δεν είναι η άμεση έκφραση του Αγίου Πνεύματος, ούτε καν η πλήρης έκφρασή Του. [...] Όταν το Άγιο Πνεύμα εργάζεται πάνω σε ανθρώπους που χρησιμοποιούνται, τόσο τα χαρίσματά τους όσο και το αληθινό τους επίπεδο χρησιμοποιούνται και δεν φυλάσσονται. Το πραγματικό τους επίπεδο χρησιμοποιείται για να υπηρετήσει το έργο. Αυτό που μπορεί να ειπωθεί είναι ότι το Άγιο Πνεύμα εργάζεται χρησιμοποιώντας τα διαθέσιμα στοιχεία των ανθρώπων για να πετύχει τα αποτελέσματα του έργου Του. Σε αντίθεση με αυτό, το έργο που επιτελείται στην ενσάρκωση έχει ως σκοπό να εκφράσει απευθείας το έργο του Πνεύματος και δεν αναμειγνύεται με το ανθρώπινο μυαλό και τις σκέψεις του, δεν είναι προσιτό από τα χαρίσματα του ανθρώπου, την εμπειρία ή την έμφυτή του κατάσταση.
από «Το έργο του Θεού και το έργο του ανθρώπου» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»
Αυτό που εκφράζει ο Θεός είναι αυτό που ο ίδιος ο Θεός είναι, και αυτό είναι πέρα από το τι μπορεί να σκεφτεί ο άνθρωπος, δηλαδή πέρα από την ίδια την ανθρώπινη σκέψη. Εκφράζει το έργο Του της καθοδήγησης όλης της ανθρωπότητας, και αυτό δεν σχετίζεται με τις λεπτομέρειες της ανθρώπινης εμπειρίας, αλλά αφορά τη δική Του διαχείριση. Ο άνθρωπος εκφράζει την εμπειρία του, ενώ ο Θεός εκφράζει το Είναι Του — αυτό το Είναι είναι η έμφυτή Του διάθεση και είναι πέρα από όσα ο άνθρωπος μπορεί να κατανοήσει. Η εμπειρία του ανθρώπου είναι η θεώρηση και η γνώση του που αποκτήθηκαν με βάση την έκφραση του Θεού ως προς το Είναι Του. Αυτή η θεώρηση και η γνώση ονομάζονται ανθρώπινη υπόσταση. Εκφράζονται με βάση την έμφυτη διάθεση του ανθρώπου και το πραγματικό του επίπεδο. Ως εκ τούτου, ονομάζονται επίσης ανθρώπινη υπόσταση. [...] Αυτό που εκφράζει ο άνθρωπος είναι αυτό που έχει βιώσει. Είναι αυτό που έχει δει, μέχρι εκεί που μπορεί να φτάσει το μυαλό του και μέχρι όσο φτάνουν οι αισθήσεις του. Αυτό είναι που μπορούν να συναναστραφούν οι άνθρωποι. Τα λόγια που ομιλούνται από τoν ενσαρκωμένο Θεό είναι η άμεση έκφραση του Πνεύματος και εκφράζουν το έργο που έχει γίνει από το Πνεύμα. Η σάρκα δεν τo έχει βιώσει ούτε τo έχει δει, αλλά εξακολουθεί να εκφράζει το Είναι Του, επειδή η ουσία της σάρκας είναι το Πνεύμα και Εκείνος εκφράζει το έργο του Πνεύματος. Παρόλο που η σάρκα δεν είναι σε θέση να τo φτάσει, είναι το έργο που έχει ήδη γίνει από το Πνεύμα. Μετά την ενσάρκωση, μέσω της έκφρασης της σάρκας, δίνει τη δυνατότητα στους ανθρώπους να γνωρίσουν το Είναι του Θεού και επιτρέπει στους ανθρώπους να δουν τη διάθεση του Θεού και το έργο που έχει κάνει. Το έργο του ανθρώπου δίνει τη δυνατότητα στους ανθρώπους να είναι πιο σαφείς σχετικά με το πού θα πρέπει να εισέλθουν και τι θα πρέπει να καταλάβουν. Αυτό συνεπάγεται ότι θα πρέπει να οδηγούνται οι άνθρωποι στην κατανόηση και να βιώνουν την αλήθεια. Το έργο του ανθρώπου είναι να συντηρεί τους ανθρώπους. Το έργο του Θεού είναι να ανοίξει νέα μονοπάτια και να ανοίξει νέες εποχές για την ανθρωπότητα και να αποκαλύψει στους ανθρώπους αυτά που δεν είναι γνωστά από τους θνητούς, επιτρέποντάς τους να γνωρίσουν τη διάθεσή Του. Το έργο του Θεού είναι να καθοδηγήσει όλη την ανθρωπότητα.
από «Το έργο του Θεού και το έργο του ανθρώπου» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»
[…]
Όλες οι πράξεις και οι ενέργειες του Σατανά εκδηλώνονται στον άνθρωπο. Τώρα όλες οι πράξεις και οι ενέργειες του ανθρώπου αποτελούν μία έκφραση του Σατανά κι έτσι, δεν μπορούν να αντιπροσωπεύουν τον Θεό. Ο άνθρωπος είναι η ενσάρκωση του Σατανά και η διάθεση του ανθρώπου είναι ανίκανη να αντιπροσωπεύσει την διάθεση του Θεού. Κάποιοι άνθρωποι έχουν καλό χαρακτήρα. Ο Θεός ίσως εργαστεί μέσα από το χαρακτήρα τέτοιων ανθρώπων και το έργο που επιτελούν καθοδηγείται από το Άγιο Πνεύμα. Ωστόσο, η διάθεσή τους είναι ανίκανη να αντιπροσωπεύσει τον Θεό. Το έργο που κάνει ο Θεός σε αυτούς είναι απλώς να εργάζεται και να επεκτείνει όσα ήδη υπάρχουν εγγενώς. Είτε είναι προφήτες είτε άνθρωποι που χρησιμοποιήθηκαν από τον Θεό τις εποχές που πέρασαν, κανείς δεν μπορεί άμεσα να Τον αντιπροσωπεύσει. […] οποιοσδήποτε άνθρωπος με αμαρτωλή φύση δεν μπορεί να αντιπροσωπεύσει τον Θεό και η αμαρτία του ανθρώπου αντιπροσωπεύει τον Σατανά. Δηλαδή, η αμαρτία δεν αντιπροσωπεύει τον Θεό και ο Θεός είναι αναμάρτητος. Ακόμη και το έργο που γίνεται στον άνθρωπο από το Άγιο Πνεύμα μπορεί να θεωρηθεί ότι έχει καθοδηγηθεί μόνο απ’ το Άγιο Πνεύμα και δεν μπορούμε να πούμε ότι έχει γίνει από τον άνθρωπο εκ μέρους του Θεού.
από «Ο διεφθαρμένος άνθρωπος είναι ανίκανος να αντιπροσωπεύει τον Θεό» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»
από τον Πρόλογο του βιβλίου «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου