4. Πώς τα τρία στάδια του έργου του Θεού βαθαίνουν βαθμιαία, για τη σωτηρία και την τελείωση των ανθρώπων;
Σχετικά λόγια του Θεού:
Η όλη διαχείριση του Θεού χωρίζεται σε τρία στάδια, και σε κάθε στάδιο υπάρχουν αντίστοιχες δέουσες απαιτήσεις προς τον άνθρωπο. Επιπλέον, καθώς οι εποχές περνούν και προχωρούν, οι απαιτήσεις του Θεού για όλη την ανθρωπότητα γίνονται ολοένα και υψηλότερες. Έτσι, βήμα-βήμα, αυτό το έργο της διαχείρισης του Θεού φτάνει στο αποκορύφωμά του, μέχρι ο άνθρωπος να αντικρίσει το γεγονός της «εμφάνισης του ενσαρκωμένου Λόγου», και έτσι, οι απαιτήσεις του ανθρώπου γίνονται ακόμη υψηλότερες και οι απαιτήσεις προς τον άνθρωπο για να γίνει μάρτυρας γίνονται ακόμα πιο υψηλές.
Όσο περισσότερο ο άνθρωπος είναι ικανός να συνεργαστεί πραγματικά με τον Θεό, τόσο περισσότερο δοξάζει τον Θεό. Η συνεργασία του ανθρώπου είναι η μαρτυρία που πρέπει να φέρει και η μαρτυρία που φέρει είναι η πράξη του ανθρώπου. Και έτσι, ανεξάρτητα από το αν το έργο του Θεού μπορεί να έχει το κατάλληλο αποτέλεσμα και από το αν μπορεί να υπάρξει αληθινή μαρτυρία, είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με τη συνεργασία και τη μαρτυρία του ανθρώπου. Όταν τελειώσει το έργο, δηλαδή όταν η όλη διαχείριση του Θεού έχει φτάσει στο τέλος της, ο άνθρωπος θα πρέπει να γίνει περισσότερο μάρτυρας και όταν το έργο του Θεού φτάσει στο τέλος του, η πράξη και η είσοδος του ανθρώπου θα φτάσουν στο ζενίθ. Στο παρελθόν, ο άνθρωπος ήταν υποχρεωμένος να συμμορφώνεται με τον νόμο και τις εντολές και έπρεπε να είναι υπομονετικός και ταπεινός. Σήμερα, ο άνθρωπος υποχρεούται να υπακούει σε ό,τι κανονίζει ο Θεός και να έχει υπέρτατη αγάπη για τον Θεό, και τελικά, υποχρεούται να αγαπά τον Θεό εν μέσω δοκιμασίας. Αυτά τα τρία στάδια είναι οι απαιτήσεις που έχει ο Θεός από τον άνθρωπο, βήμα-βήμα, σε όλη τη διαχείρισή Του. Κάθε στάδιο του έργου του Θεού πηγαίνει βαθύτερα από το τελευταίο, και σε κάθε στάδιο οι απαιτήσεις του ανθρώπου είναι πιο βαθιές από το τελευταίο, και με αυτό τον τρόπο, όλη η διαχείριση του Θεού παίρνει σταδιακά μορφή. Ακριβώς επειδή οι απαιτήσεις του ανθρώπου είναι πάντα υψηλότερες, η διάθεση του ανθρώπου πλησιάζει περισσότερο στα πρότυπα που απαιτεί ο Θεός, και μόνο τότε ολόκληρη η ανθρωπότητα αποχωρεί σταδιακά από την επιρροή του Σατανά, έως ότου ολοκληρωθεί το έργο του Θεού οριστικά, και τότε όλη η ανθρωπότητα θα έχει σωθεί από την επιρροή του Σατανά.
από «Το έργο του Θεού και οι πράξεις του ανθρώπου» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»
Το έργο της διαχείρισης του Θεού ξεκίνησε με τη δημιουργία του κόσμου, κι ο άνθρωπος βρίσκεται στο επίκεντρο αυτού του έργου. Μπορεί να ειπωθεί πως η δημιουργία των πάντων από τον Θεό είναι προς χάριν του ανθρώπου. Επειδή το έργο της διαχείρισής Του διαρκεί χιλιάδες χρόνια και δεν πραγματοποιείται σε διάστημα λίγων λεπτών ή δευτερολέπτων, ή εν ριπή οφθαλμού, ή σε ένα-δυο χρόνια, Εκείνος έπρεπε να δημιουργήσει επιπλέον αναγκαία πράγματα για την επιβίωση του ανθρώπου, όπως τον ήλιο, τη σελήνη, κάθε είδους ζωντανά πλάσματα, καθώς και τροφή κι ένα περιβάλλον διαβίωσης για την ανθρωπότητα. Αυτή ήταν η αρχή της διαχείρισης του Θεού.
Ύστερα απ’ αυτό, ο Θεός παρέδωσε την ανθρωπότητα στον Σατανά, ο άνθρωπος έζησε υπό τη σφαίρα επιρροής του Σατανά, κι αυτό σταδιακά οδήγησε στο έργο της πρώτης εποχής του Θεού: την ιστορία της Εποχής του Νόμου… Κατά τη διάρκεια των αρκετών χιλιάδων χρόνων της Εποχής του Νόμου, η ανθρωπότητα συνήθισε στην καθοδήγηση της Εποχής του Νόμου και άρχισε να την παίρνει αψήφιστα, και σταδιακά έφυγε από τη φροντίδα του Θεού. Κι έτσι, παράλληλα με την τήρηση του νόμου, λάτρευαν επίσης είδωλα και διέπρατταν κακές πράξεις. Δεν είχαν την προστασία του Ιεχωβά, κι απλώς ζούσαν τη ζωή τους μπροστά στον βωμό του ναού. Στην πραγματικότητα, το έργο του Θεού τούς είχε εγκαταλείψει από καιρό και, παρόλο που οι Ισραηλίτες ακολουθούσαν ακόμα τον νόμο και επικαλούνταν το όνομα του Ιεχωβά και πίστευαν, μάλιστα, με υπερηφάνεια πως μόνο εκείνοι ήταν ο λαός του Ιεχωβά και οι εκλεκτοί του Ιεχωβά, η δόξα του Θεού τούς εγκατέλειψε ήσυχα...
[…]
Όπως συνέβαινε πάντοτε, μετά το έργο του Ιεχωβά στην εποχή του Νόμου, ο Θεός ξεκίνησε το νέο Του έργο του δεύτερου σταδίου: το να λάβει σάρκα –να ενσαρκωθεί ως άνθρωπος για δέκα, είκοσι χρόνια– και το να μιλά και να εκτελεί το έργο Του ανάμεσα σε πιστούς. Όμως, χωρίς καμία εξαίρεση, κανείς δεν ήξερε και μόνο ένας μικρός αριθμός ανθρώπων αναγνώρισε πως Εκείνος ήταν ο Θεός ενσαρκωμένος αφού ο Κύριος Ιησούς καρφώθηκε στον σταυρό και αναστήθηκε. […] Με το που ολοκληρώθηκε το δεύτερο στάδιο του έργου του Θεού – μετά τη Σταύρωση – επετεύχθη το έργο του Θεού περί της ανάκτησης του ανθρώπου από την αμαρτία (δηλαδή, την ανάκτηση του ανθρώπου από τα χέρια του Σατανά). Κι έτσι, από εκείνη τη στιγμή κι ύστερα, η ανθρωπότητα έπρεπε μόνο να δεχτεί τον Κύριο Ιησού ως Σωτήρα, ώστε να συγχωρεθούν οι αμαρτίες της. Θεωρητικά, οι αμαρτίες του ανθρώπου δεν ήταν πια εμπόδιο για να επιτύχει σωτηρία και να έλθει ενώπιον του Θεού, και δεν αποτελούσαν πια το μέσο πίεσης με το οποίο κατηγορούσε ο Σατανάς τον άνθρωπο. Αυτό συνέβη γιατί ο ίδιος ο Θεός είχε κάνει αληθινό έργο, είχε γίνει κατά την ομοιότητα και την πρόγευση της αμαρτωλής σάρκας, και ο ίδιος ο Θεός ήταν η προσφορά περί αμαρτίας. Μ’ αυτόν τον τρόπο, ο άνθρωπος κατέβηκε από τον σταυρό, έχοντας λυτρωθεί και σωθεί χάρη στη σάρκα του Θεού, την ομοιότητα αυτής της αμαρτωλής σάρκας. Κι έτσι, αφού αιχμαλωτίστηκε από τον Σατανά, ο άνθρωπος ήρθε ένα βήμα πιο κοντά στο να αποδεχτεί τη σωτηρία ενώπιον του Θεού. Φυσικά, αυτό το στάδιο του έργου ήταν η διαχείριση του Θεού, η οποία βρισκόταν ένα βήμα μπροστά από την Εποχή του Νόμου και σε βαθύτερο επίπεδο από την εποχή του Νόμου.
[…]
Και στη συνέχεια ήρθε η Εποχή της Βασιλείας, η οποία είναι ένα πιο πρακτικό στάδιο του έργου, κι όμως το πιο δύσκολο να αποδεχτεί ο άνθρωπος. Αυτό συμβαίνει γιατί όσο πιο κοντά έρχεται ο άνθρωπος στον Θεό, τόσο περισσότερο τον πλησιάζει η ράβδος του Θεού και τόσο πιο καθαρά διαφαίνεται το πρόσωπο του Θεού μπροστά στον άνθρωπο. Μετά τη λύτρωση της ανθρωπότητας, ο άνθρωπος επιστρέφει επίσημα στην οικογένεια του Θεού. Ο άνθρωπος πίστευε πως τώρα είχε έρθει η ώρα της απόλαυσης, όμως υπόκειται σε ολομέτωπη επίθεση από τον Θεό, που όμοιά της δεν έχει προβλέψει ποτέ κανείς. Όπως αποδεικνύεται, αυτό είναι ένα βάπτισμα το οποίο πρέπει να «απολαύσει» ο λαός του Θεού. Υπό μια τέτοια μεταχείριση, οι άνθρωποι δεν έχουν άλλη επιλογή παρά να σταματήσουν και να αναλογιστούν, είμαι το αρνί, χαμένος για πολλά χρόνια, για τον οποίο ο Θεός ξόδεψε τόσα για να αγοράσει ξανά, άρα γιατί ο Θεός μού φέρεται έτσι; Είναι ο τρόπος του Θεού να γελά μαζί μου και να με αποκαλύπτει; … Αφού έχουν περάσει χρόνια, ο άνθρωπος έχει φθαρεί, έχοντας βιώσει τις κακουχίες του ραφιναρίσματος και του παιδέματος. Παρόλο που ο άνθρωπος έχει χάσει τη «δόξα» και τον «ρομαντισμό» των περασμένων καιρών, ασυνείδητα έχει καταλάβει την αλήθεια του να είναι άνθρωπος κι έχει εκτιμήσει τα χρόνια που αφιέρωσε ο Θεός στη σωτηρία της ανθρωπότητας. Ο άνθρωπος αρχίζει σιγά-σιγά να απεχθάνεται την ίδια του τη βαρβαρότητα. Αρχίζει να μισεί το πόσο άγριος είναι, και όλες τις παρανοήσεις προς τον Θεό και τις παράλογες απαιτήσεις που έχει διατυπώσει σ’ Εκείνον. Ο χρόνος δεν μπορεί να γυρίσει πίσω· τα περασμένα γεγονότα γίνονται οι θλιβερές αναμνήσεις του ανθρώπου, και τα λόγια κι η αγάπη του Θεού γίνονται η κινητήρια δύναμη στη νέα ζωή του ανθρώπου. Οι πληγές του ανθρώπου επουλώνονται μέρα με τη μέρα, η δύναμή του επιστρέφει κι εκείνος στέκεται όρθιος και κοιτά το πρόσωπο του Παντοδύναμου … μόνο για να ανακαλύψει πως Εκείνος ήταν πάντοτε στο πλευρό μου, και πως το χαμόγελό Του και η όμορφη όψη Του παραμένουν τόσο εμψυχωτικά. Η καρδιά Του εξακολουθεί να νοιάζεται για την ανθρωπότητα που Εκείνος δημιούργησε, και τα χέρια Του παραμένουν το ίδιο ζεστά και ισχυρά όπως ήταν στην αρχή. Είναι σαν να επέστρεψε ο άνθρωπος στον Κήπο της Εδέμ, μονάχα που, αυτήν τη φορά, δεν ακούει πια τα ξελογιάσματα του φιδιού, δεν απομακρύνεται πια από το πρόσωπο του Ιεχωβά. Ο άνθρωπος γονατίζει ενώπιον του Θεού, κοιτάζει ψηλά το χαμογελαστό πρόσωπο του Θεού και προσφέρει την πολυτιμότερη θυσία του – Ω! Κύριέ μου, Θεέ μου!
από «Ο άνθρωπος μπορεί να σωθεί μόνο εν μέσω της διαχείρισης του Θεού» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»
Το έργο που επιτέλεσε ο Ιησούς ήταν απλώς ένα στάδιο ανώτερο από την Παλαιά Διαθήκη. Χρησιμοποιήθηκε για να εγκαινιάσει μια εποχή, και να καθοδηγήσει αυτή την εποχή. Γιατί είπε: «Δεν ήλθα να καταστρέψω τον νόμο, αλλά να τον εκπληρώσω»; Ωστόσο, στο έργο Του υπήρχαν πολλά που διέφεραν από τους νόμους που εφαρμόζονταν και τις εντολές που ακολουθούσαν οι Ισραηλίτες της Παλαιάς Διαθήκης, διότι δεν ήλθε για να υπακούσει στον νόμο, αλλά να τον εκπληρώσει. Η διαδικασία της εκπλήρωσης περιλάμβανε πολλά πραγματικά στοιχεία: Το έργο Του ήταν πιο πρακτικό και αληθινό, και, επιπλέον, ήταν ζωντανό, και δεν αποτελούσε τυφλή προσήλωση στο δόγμα. Δεν τηρούσαν οι Ισραηλίτες το Σάββατο; Όταν ήλθε ο Ιησούς, δεν τήρησε το Σάββατο, γιατί είπε ότι ο Υιός του ανθρώπου ήταν ο Κύριος του Σαββάτου, και όταν έφτασε ο Κύριος του Σαββάτου, θα έπραττε κατά τη βούλησή Του. Είχε έλθει να εκπληρώσει τους νόμους της Παλαιάς Διαθήκης και να αλλάξει τους νόμους. Ό,τι επιτελείται σήμερα βασίζεται στο παρόν, αλλά εξακολουθεί να στηρίζεται επί τη βάση του έργου του Ιεχωβά στην Εποχή του Νόμου και δεν παραβιάζει αυτό το πεδίο. Να προσέχετε τι λέτε και να μην διαπράττετε μοιχεία, παραδείγματος χάριν — δεν συνιστούν νόμους της Παλαιάς Διαθήκης; Σήμερα, αυτό που απαιτείται από εσάς δεν περιορίζεται μόνο στις Δέκα Εντολές, αλλά συνίσταται από εντολές και νόμους μιας ανώτερης τάξης από εκείνους που προηγήθηκαν, όμως αυτό δεν σημαίνει ότι ό,τι έχει προηγηθεί έχει καταργηθεί, επειδή κάθε στάδιο του έργου του Θεού διενεργείται επί τη βάση του σταδίου που προηγήθηκε. Όσο γι’ αυτό που εισήγαγε ο Ιεχωβά στο Ισραήλ, όπως το να απαιτεί από τους ανθρώπους να προσφέρουν θυσίες, να τιμούν τον πατέρα και τη μητέρα τους, να μη λατρεύουν είδωλα, να μην επιτίθενται και να μην καταριούνται τους άλλους, να μη μοιχεύουν, να μην καπνίζουν και να μην πίνουν, να μην τρέφονται με πράγματα νεκρά και να μην πίνουν αίμα: αυτά δεν αποτελούν τη βάση των πράξεών σας ακόμη και σήμερα; Επί τη βάση του παρελθόντος έχει διεξαχθεί το έργο μέχρι σήμερα. Παρόλο που οι νόμοι του παρελθόντος δεν αναφέρονται πλέον και έχουν δημιουργηθεί νέες απαιτήσεις από εσένα, αυτοί οι νόμοι απέχουν πολύ από το να καταργηθούν και, αντ’ αυτού, έχουν ανυψωθεί σε υψηλότερη θέση. Εάν ειπωθεί ότι έχουν καταργηθεί, σημαίνει ότι η προηγούμενη εποχή είναι ξεπερασμένη, ενώ υπάρχουν κάποιες εντολές που πρέπει να τιμάς για όλη την αιωνιότητα. Οι εντολές του παρελθόντος έχουν ήδη γίνει πράξη, έχουν ήδη εντυπωθεί στο είναι του ανθρώπου και δεν χρειάζεται να επαναληφθούν οι εντολές για την απαγόρευση του καπνίσματος, της κατανάλωσης αλκοόλ, και ούτω καθεξής. Επ’ αυτή τη βάση, οι νέες εντολές θεσπίζονται σύμφωνα με τις ανάγκες σας σήμερα, σύμφωνα με το ανάστημά σας και σύμφωνα με το σημερινό έργο. Η θέσπιση εντολών για τη νέα εποχή δεν σημαίνει την κατάργηση των εντολών της παλαιάς εποχής, αλλά την ανύψωσή τους επ’ αυτής της βάσης, για να καταστούν οι πράξεις του ανθρώπου πιο ολοκληρωμένες και να συνάδουν περισσότερο με την πραγματικότητα. Αν σήμερα έπρεπε μόνο να ακολουθήσετε τις εντολές και να συμμορφώνεστε με τους νόμους της Παλαιάς Διαθήκης, όπως έκαναν και οι Ισραηλίτες, και αν έπρεπε ακόμη να απομνημονεύσετε τους νόμους που θέσπισε ο Ιεχωβά, δεν θα υπήρχε καμία πιθανότητα να αλλάξετε. Αν έπρεπε μόνο να συμμορφώνεστε με αυτές τις λίγες περιορισμένες εντολές είτε να απομνημονεύετε αναρίθμητους νόμους, η παλιά φύση σας θα παρέμενε βαθιά ριζωμένη και δεν θα υπήρχε τρόπος να ξεριζωθεί. Έτσι, θα εκφυλιζόσαστε όλο και περισσότερο και κανείς σας δεν θα γινόταν υπάκουος. Τουτέστιν, μερικές απλές εντολές ή αμέτρητοι νόμοι αδυνατούν να σας βοηθήσουν να γνωρίσετε τις πράξεις του Ιεχωβά. Δεν είστε ίδιοι με τους Ισραηλίτες: Ακολουθώντας τους νόμους και απομνημονεύοντας τις εντολές, αυτοί μπόρεσαν να γίνουν μάρτυρες των πράξεων του Ιεχωβά και να προσφέρουν την αφοσίωσή τους σε Αυτόν και μόνο, εντούτοις, εσείς δεν μπορείτε να το πετύχετε αυτό και μερικές εντολές της εποχής της Παλαιάς Διαθήκης όχι μόνο δεν μπορούν να σας κάνουν να χαρίσετε την καρδιά σας ή να σας προστατέψουν, αλλά, αντιθέτως, θα σας κάνουν να επαναπαυτείτε και θα σας οδηγήσουν στον Άδη. Διότι το έργο Μου είναι το έργο της κατάκτησης και έχει στόχο την ανυπακοή και την παλιά φύση σας. Ο φιλεύσπλαχνος λόγος του Ιεχωβά και του Ιησού απέχουν πολύ από τον δριμύ λόγο της κρίσης σήμερα. Χωρίς αυτόν τον δριμύ λόγο, θα ήταν αδύνατο να κατακτηθείτε εσείς οι «επαΐοντες», οι οποίοι υπήρξατε ανυπάκουοι επί χιλιάδες έτη. Οι νόμοι της Παλαιάς Διαθήκης έχασαν τη δύναμή τους πάνω σας εδώ και πολύ καιρό και η σημερινή κρίση είναι πολύ πιο τρομερή από τους παλαιούς νόμους. Το πιο κατάλληλο για εσάς είναι η κρίση και όχι οι ασήμαντοι περιορισμοί των νόμων, γιατί δεν είστε η ανθρωπότητα στις απαρχές της, αλλά άνθρωποι που έχουν διαφθαρεί επί χιλιάδες έτη. Αυτό που πρέπει να επιτύχει ο άνθρωπος τώρα πρέπει να συμφωνεί με την αληθινή κατάσταση του ανθρώπου σήμερα, να συμφωνεί με το επίπεδο και το πραγματικό ανάστημα του ανθρώπου της σημερινής εποχής και δεν απαιτεί να ακολουθείς το δόγμα. Αυτό συμβαίνει, έτσι ώστε να επιτευχθούν αλλαγές στην παλιά σου φύση, και να μπορείς να παραμερίσεις τις αντιλήψεις σου.
από «Το όραμα του έργου του Θεού (1)» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»
Αν και το μονοπάτι στο οποίο πορεύεται ο άνθρωπος σήμερα είναι επίσης το μονοπάτι του σταυρού και του πόνου, αυτό που σήμερα ο άνθρωπος κάνει πράξη, τρώει, πίνει και απολαμβάνει διαφέρει κατά πολύ από αυτό του ανθρώπου υπό τον νόμο και κατά την Εποχή της Χάριτος. Αυτό που ζητείται από τον άνθρωπο σήμερα διαφέρει από αυτό που του ζητήθηκε στο παρελθόν και διαφέρει ακόμη περισσότερο από αυτό που ζητήθηκε από τον άνθρωπο την Εποχή του Νόμου. Και τι ζητήθηκε από τον άνθρωπο την Εποχή του Νόμου όταν το έργο επιτελούταν στο Ισραήλ; Του ζητήθηκε απλώς να τηρεί το Σάββατο και τους νόμους του Ιεχωβά. Κανείς δεν επιτρεπόταν να εργάζεται το Σάββατο ή να παραβιάζει τους νόμους του Ιεχωβά. Αλλά αυτό δεν ισχύει τώρα. Το Σάββατο, ο άνθρωπος εργάζεται, συναθροίζεται και προσεύχεται ως συνήθως, και δεν επιβάλλονται περιορισμοί. Οι άνθρωποι την Εποχή της Χάριτος έπρεπε να βαφτιστούν. Επιπλέον, τους ζητήθηκε να νηστεύουν, να κάνουν αρτοκλασία, να πίνουν κρασί, να καλύπτουν την κεφαλή τους και να πλένουν τα πόδια των άλλων. Τώρα, αυτοί οι κανόνες έχουν καταργηθεί και υπάρχουν μεγαλύτερες απαιτήσεις από τον άνθρωπο, διότι το έργο του Θεού βαθαίνει συνεχώς και η είσοδος του ανθρώπου επιτελείται σε ακόμα υψηλότερο επίπεδο. Στο παρελθόν, ο Ιησούς έβαζε τα χέρια Του πάνω στον άνθρωπο και προσευχόταν, αλλά τώρα που έχουν λεχθεί όλα, σε τι χρησιμεύει το άγγιγμα των χεριών; Ο λόγος και μόνο μπορεί να επιφέρει αποτελέσματα. Όταν έβαζε τα χέρια Του πάνω στον άνθρωπο στο παρελθόν, το έκανε για να ευλογεί και να θεραπεύει τον άνθρωπο. Έτσι εργαζόταν το Άγιο Πνεύμα εκείνη την εποχή, αλλά αυτό δεν ισχύει πλέον. Τώρα, το Άγιο Πνεύμα χρησιμοποιεί τον λόγο στο έργο Του για να επιτύχει αποτελέσματα. Σας έχει αποσαφηνίσει τον λόγο Του, και εσείς θα πρέπει απλώς να τον κάνετε πράξη. Ο λόγος Του είναι το θέλημά Του και καταδεικνύει το έργο που θα επιτελέσει. Μέσω του λόγου Του, μπορείς να κατανοήσεις το θέλημά Του και αυτό που σου ζητά να επιτύχεις. Απλά κάνεις τον λόγο Του απευθείας πράξη χωρίς να χρειάζεται να βάλει τα χέρια Του πάνω σου. Κάποιοι μπορεί να πουν: «Βάλε τα χέρια Σου επάνω μου! Βάλε τα χέρια Σου επάνω μου, ώστε να μπορώ να λάβω την ευλογία Σου και να Σε κοινωνήσω». Όλα αυτά αποτελούν παλαιότερες παρωχημένες πρακτικές που απαγορεύονται τώρα, διότι η εποχή έχει αλλάξει. Το Άγιο Πνεύμα εργάζεται σύμφωνα με την εποχή, όχι κατά βούληση ή σύμφωνα με καθορισμένους κανόνες. Η εποχή έχει αλλάξει και μια καινούργια εποχή πρέπει να φέρει νέο έργο. Αυτό ισχύει για κάθε στάδιο του έργου, και έτσι το έργο Του δεν επαναλαμβάνεται ποτέ. Στην Εποχή της Χάριτος, ο Ιησούς επιτέλεσε μεγάλο μέρος αυτού του έργου, θεραπεύοντας ασθένειες, εκδιώκοντας δαίμονες, βάζοντας τα χέρια Του πάνω στον άνθρωπο για να προσευχηθεί για αυτόν και ευλογώντας τον άνθρωπο. Ωστόσο, η συνέχιση όλων αυτών δεν εξυπηρετεί κανέναν σκοπό την σήμερον ημέρα. Το Άγιο Πνεύμα εργάστηκε κατ’ αυτόν τον τρόπο εκείνον τον καιρό, διότι ήταν η Εποχή της Χάριτος και ο άνθρωπος έλαβε αρκετή χάρη για να την απολαύσει. Ο άνθρωπος δεν έπρεπε να πληρώσει κανένα τίμημα και μπορούσε να λαμβάνει χάρη με την προϋπόθεση ότι διέθετε πίστη. Όλοι τους αντιμετωπίστηκαν με μεγάλη χάρη. Τώρα, η εποχή έχει αλλάξει, και το έργο του Θεού έχει προχωρήσει περαιτέρω. Μέσω του παιδέματος και της κρίσης Του, η επαναστατικότητα του ανθρώπου και οι ακαθαρσίες εντός του ανθρώπου θα αποβληθούν. Καθώς ήταν το στάδιο της λύτρωσης, ο Θεός έπρεπε να επιτελέσει αυτό το έργο δείχνοντας στον άνθρωπο αρκετή χάρη ώστε αυτός να την απολαύσει, για να μπορέσει να λυτρωθεί από την αμαρτία και να συγχωρεθεί μέσω της χάριτος για τις αμαρτίες του. Αυτό το στάδιο πραγματοποιείται για να αποκαλύψει την αδικία εντός του ανθρώπου μέσω του παιδέματος, της κρίσης, του πλήγματος μέσω του λόγου, καθώς και της πειθαρχίας και της αποκάλυψης του λόγου, έτσι ώστε να μπορεί να σωθεί στη συνέχεια. Αυτό το έργο είναι πιο βαθύ από το έργο της λύτρωσης. Στην Εποχή της Χάριτος, ο άνθρωπος απολάμβανε αρκετή χάρη και έχει ήδη βιώσει αυτή τη χάρη και έτσι δεν πρέπει πλέον να την απολαμβάνει ο άνθρωπος. Αυτό το έργο είναι πλέον παρωχημένο και δεν πρέπει πλέον να επιτελείται. Τώρα, ο άνθρωπος σώζεται μέσω της κρίσης του λόγου. Μόλις ο άνθρωπος κριθεί, παιδευτεί και ραφιναριστεί, η διάθεσή του αλλάζει κατ’ αυτόν τον τρόπο. Δεν οφείλεται αυτό σε όσα Εγώ εξέφρασα; Κάθε στάδιο του έργου επιτελείται σύμφωνα με την εξέλιξη ολόκληρης της ανθρωπότητας και σύμφωνα με την εποχή. Όλο το έργο είναι σημαντικό. Επιτελείται για την τελική σωτηρία, για να έχει η ανθρωπότητα καλό προορισμό στο μέλλον και για να καταταχθεί ο άνθρωπος στο τέλος ανάλογα με το είδος του.
από «Το μυστήριο της ενσάρκωσης (4)» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»
Κατά την Εποχή του Νόμου, ο Ιεχωβάς, με λόγια Του, οδήγησε τον Μωυσή έξω από την Αίγυπτο και κήρυξε εν μέρει τον λόγο στους Ισραηλίτες· τον καιρό εκείνο, μέρος των πράξεων του Θεού κατέστη σαφές, αλλά επειδή ο άνθρωπος ήταν φτωχός στο πνεύμα και τίποτα δεν μπορούσε να καταστήσει τη γνώση του πλήρη, ο Θεός συνέχισε να κηρύττει και να εργάζεται. Την Εποχή της Χάριτος, ο άνθρωπος είδε, για άλλη μια φορά, μέρος των πράξεων του Θεού. Ο Ιησούς ήταν ικανός να δείξει σημεία και θαύματα, να θεραπεύσει τους αρρώστους, να εκβάλλει δαίμονες και να υποστεί τη σταύρωση, τρεις ημέρες μετά την οποία αναστήθηκε και εμφανίστηκε με σάρκα και οστά μπροστά στον άνθρωπο. Και ήταν και το μοναδικό πράγμα που γνώριζε ο άνθρωπος για τον Θεό. Ο άνθρωπος γνωρίζει μονάχα όσα του έχει δείξει ο Θεός, και αν ο Θεός δεν του έδειχνε τίποτα περισσότερο, τότε αυτή θα ήταν και η έκταση της οριοθέτησής του για τον Θεό. Έτσι, ο Θεός συνεχίζει να εργάζεται, ώστε η γνώση του ανθρώπου για Εκείνον να γίνει βαθύτερη, και ο άνθρωπος να καταφέρει να γνωρίσει σταδιακά την ουσία του Θεού. Τις έσχατες ημέρες, ο Θεός χρησιμοποιεί τα λόγια Του για να οδηγήσει τον άνθρωπο στην τελείωση. Η διεφθαρμένη διάθεσή σου αποκαλύπτεται χάρη στα λόγια του Θεού, και οι θρησκευτικές σου αντιλήψεις αντικαθίστανται από την πραγματικότητα του Θεού. Ο ενσαρκωμένος Θεός των έσχατων ημερών ήρθε, κυρίως, προκειμένου να εκπληρώσει τα λόγια «ο Λόγος γίνεται σάρκα, ο Λόγος έρχεται μέσα στη σάρκα και ο Λόγος εμφανίζεται με σάρκα» και αν δεν έχεις ενδελεχή γνώση τούτου τότε θα εξακολουθήσεις να είσαι ανίκανος να παραμείνεις σταθερός. Κατά τις έσχατες ημέρες, ο Θεός σκοπεύει πρωτίστως να ολοκληρώσει ένα στάδιο του έργου, στο οποίο ο Λόγος εμφανίζεται με σάρκα, και αυτό αποτελεί ένα μέρος του σχεδίου διαχείρισής του Θεού. Γι’ αυτό, η γνώση σας πρέπει να είναι ξεκάθαρη· ανεξάρτητα από το πώς εργάζεται ο Θεός, δεν επιτρέπει στον άνθρωπο να τον οριοθετεί. Αν ο Θεός δεν επιτελούσε το συγκεκριμένο έργο κατά τις έσχατες μέρες, τότε η γνώση του ανθρώπου για Εκείνον δεν θα μπορούσε να προχωρήσει περισσότερο. Θα γνώριζες μονάχα ότι ο Θεός μπορεί να σταυρωθεί και να καταστρέψει τα Σόδομα και ότι ο Ιησούς μπορεί να αναστηθεί από τους νεκρούς και να εμφανιστεί στον Πέτρο .... Αλλά ποτέ δεν θα έλεγες ότι ο λόγος του Θεού μπορεί να εκπληρώσει τα πάντα και να κατακτήσει τον άνθρωπο. Μόνο μέσα από τη βίωση των λόγων του Θεού μπορείς να μιλήσεις για τέτοιου είδους γνώση, και όσο περισσότερο θεϊκό έργο βιώνεις, τόσο πιο βαθιά θα γίνεται η γνώση σου για Εκείνον. Μόνον τότε θα πάψεις να οριοθετείς τον Θεό μέσα στις προσωπικές σου αντιλήψεις.
από «Γνωρίζοντας το έργο του Θεού σήμερα» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»
Στο έργο των εσχάτων ημερών, ο λόγος είναι πιο δυνατός από την εκδήλωση σημείων και θαυμάτων και η εξουσία του λόγου υπερβαίνει εκείνη των σημείων και των θαυμάτων. Ο λόγος αποκαλύπτει όλες τις διεφθαρμένες διαθέσεις στην καρδιά του ανθρώπου. Δεν είσαι σε θέση να τις αναγνωρίσεις μόνος σου. Όταν σου αποκαλυφθούν μέσω του λόγου, θα φτάσεις φυσικά στη συνειδητοποίηση. Δεν θα μπορείς να τις αρνηθείς, και θα πειστείς απόλυτα. Δεν είναι αυτή άραγε η εξουσία του λόγου; Αυτό είναι το αποτέλεσμα που επιτεύχθηκε από το σημερινό έργο του λόγου. Επομένως, ο άνθρωπος δεν μπορεί να σωθεί πλήρως από τις αμαρτίες του μέσω της θεραπείας της ασθένειας και της εκδίωξης των δαιμόνων και δεν μπορεί να ολοκληρωθεί πλήρως με την εκδήλωση σημείων και θαυμάτων. Η εξουσία της θεραπείας των ασθενειών και της εκδίωξης των δαιμόνων απλώς δίνει χάρη στον άνθρωπο, αλλά η σάρκα του ανθρώπου εξακολουθεί να ανήκει στον Σατανά και η διεφθαρμένη σατανική διάθεση παραμένει μέσα στον άνθρωπο. Με άλλα λόγια, ό,τι δεν έχει καθαρίσει, εξακολουθεί να ανήκει στην αμαρτία και την ακαθαρσία. Μόνο αφού ο άνθρωπος καθαριστεί μέσω του λόγου, μπορεί να τον κερδίσει ο Θεός και να αγιοποιηθεί. Όταν οι δαίμονες εκδιώχθηκαν από τον άνθρωπο και αυτός λυτρώθηκε, αυτό σήμανε μόνο ότι αποσπάστηκε από τα χέρια του Σατανά και επέστρεψε στον Θεό. Ωστόσο, δεν έχει καθαριστεί ή αλλαχθεί από τον Θεό, και παραμένει διεφθαρμένος. Μέσα στον άνθρωπο εξακολουθεί να υπάρχει ακαθαρσία, αντίσταση και επαναστατικότητα. Ο άνθρωπος έχει επιστρέψει στον Θεό μόνο μέσω της λύτρωσης, αλλά ο άνθρωπος δεν Τον γνωρίζει και εξακολουθεί να αντιστέκεται και να προδίδει τον Θεό. Προτού λυτρωθεί ο άνθρωπος, πολλά από τα δηλητήρια του Σατανά είχαν ήδη φυτευτεί μέσα του. Μετά από χιλιάδες έτη διαφθοράς του Σατανά, ο άνθρωπος διαθέτει ήδη μέσα του φύση που αντιστέκεται στον Θεό. Επομένως, όταν ο άνθρωπος λυτρωθεί, πρόκειται μόνο για λύτρωση, όπου ο άνθρωπος αγοράζεται με υψηλό τίμημα, αλλά η δηλητηριώδης φύση μέσα του δεν έχει εξαλειφθεί. Ο άνθρωπος που είναι τόσο μιαρός πρέπει να υποβληθεί σε αλλαγή πριν αξιωθεί να υπηρετήσει τον Θεό. Μέσω αυτού του έργου της κρίσης και του παιδέματος, ο άνθρωπος θα καταφέρει να γνωρίσει πλήρως την ακάθαρτη και διεφθαρμένη ουσία μέσα του και θα είναι σε θέση να αλλάξει εντελώς και να γίνει καθαρός. Μόνο κατ’ αυτόν τον τρόπο μπορεί ο άνθρωπος να αξιωθεί να επιστρέψει ενώπιον του θρόνου του Θεού. Όλο το έργο που επιτελείται σήμερα γίνεται για να καθαριστεί ο άνθρωπος και να αλλάξει. Μέσω της κρίσης και του παιδέματος του λόγου, καθώς και του ραφιναρίσματος, ο άνθρωπος μπορεί να αποβάλει τη διαφθορά του και να εξαγνιστεί. Αντί να θεωρείται αυτό το στάδιο έργου ως έργο της σωτηρίας, θα ήταν πιο κατάλληλο να ειπωθεί ότι είναι το έργο του εξαγνισμού. Στην πραγματικότητα, αυτό είναι το στάδιο της κατάκτησης καθώς και το δεύτερο στάδιο της σωτηρίας. Ο άνθρωπος κερδίζεται από τον Θεό μέσω της κρίσης και του παιδέματος με τον λόγο. Με τη χρήση του λόγου για τον εξευγενισμό, την κρίση και τηναποκάλυψη, όλες οι ακαθαρσίες, οι έννοιες, τα κίνητρα και οι προσωπικές ελπίδες μέσα στην καρδιά του ανθρώπου αποκαλύπτονται πλήρως. Αν και ο άνθρωπος έχει λυτρωθεί και συγχωρεθεί για τις αμαρτίες του, θεωρείται απλώς ότι ο Θεός δεν ενθυμείται τις παραβάσεις του ανθρώπου και δεν αντιμετωπίζει τον άνθρωπο ανάλογα με τις παραβάσεις του. Ωστόσο, όταν ο άνθρωπος ζει στη σάρκα και δεν έχει απελευθερωθεί από την αμαρτία, μπορεί μόνο να συνεχίσει να αμαρτάνει, συνεχίζοντας να αποκαλύπτει τη διεφθαρμένη σατανική διάθεση. Αυτή είναι η ζωή που διάγει ο άνθρωπος, ένας ατελείωτος κύκλος αμαρτίας και συγχώρεσης. Η πλειοψηφία των ανθρώπων αμαρτάνει την ημέρα μόνο για να ομολογήσει τις αμαρτίες το βράδυ. Έτσι, ακόμα κι αν η προσφορά περί αμαρτίας ήταν αενάως αποτελεσματική για τον άνθρωπο, δεν θα μπορούσε να σώσει τον άνθρωπο από την αμαρτία. Μόνο το ήμισυ του έργου της σωτηρίας έχει ολοκληρωθεί, γιατί ο άνθρωπος εξακολουθεί να έχει διεφθαρμένη διάθεση. Για παράδειγμα, όταν οι άνθρωποι γνώριζαν ότι προέρχονταν από τον Μωάβ, εξέφραζαν παράπονα, δεν αναζητούσαν πλέον τη ζωή και υιοθετούσαν εντελώς παθητική στάση. Δεν δείχνει αυτό ότι δεν είναι ακόμα σε θέση να υποταχθούν πλήρως στο κράτος του Θεού; Αυτή δεν είναι ακριβώς αυτή η διεφθαρμένη σατανική διάθεση; Όταν δεν υποβάλλεσαι σε παίδεμα, τα χέρια σου υψώνονται υψηλότερα από όλα τα άλλα, ακόμα και από αυτά του Ιησού. Και φώναξες με δυνατή φωνή: «Γίνε ο αγαπητός υιός του Θεού! Γίνε οικείος του Θεού! Θα προτιμούσαμε να πεθάνουμε παρά να υποταχθούμε στον Σατανά! Επαναστατείστε εναντίον του παλαιού Σατανά! Επαναστατείστε εναντίον του μεγάλου κόκκινου δράκοντα! Ας πέσει ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας από την εξουσία! Ας μας ολοκληρώσει ο Θεός!» Οι κραυγές σου ήταν πιο δυνατές από όλες τις άλλες. Αλλά τότε ήρθε ο καιρός του παιδέματος και, για άλλη μια φορά, αποκαλύφθηκε η διεφθαρμένη διάθεση των ανθρώπων. Τότε οι κραυγές τους έπαψαν, και δεν διέθεταν αποφασιστικότητα πια. Αυτή είναι η διαφθορά του ανθρώπου. Βρίσκεται βαθύτερα από την αμαρτία, φυτεύεται από τον Σατανά και είναι βαθιά ριζωμένη μέσα στον άνθρωπο. Δεν είναι εύκολο να αντιληφθεί ο άνθρωπος τις αμαρτίες του. Ο άνθρωπος δεν είναι σε θέση να αναγνωρίσει τη δικιά του βαθιά ριζωμένη φύση. Μόνο μέσω της κρίσης με τον λόγο μπορούν να επιτευχθούν αυτά τα αποτελέσματα. Μόνο έτσι μπορεί ο άνθρωπος να αλλάξει σταδιακά από εκείνο το σημείο και εφεξής. Ο άνθρωπος φώναζε έτσι στο παρελθόν επειδή δεν είχε κατανοήσει την αρχική διεφθαρμένη του διάθεση. Αυτές είναι οι ακαθαρσίες μέσα στον άνθρωπο. Κατά τη διάρκεια μιας τόσο μακράς περιόδου κρίσης και παιδέματος, ο άνθρωπος έζησε σε μια ατμόσφαιρα έντασης. Δεν οφείλονται άραγε όλα αυτά στον λόγο; Δεν φώναζες πολύ δυνατά και πριν από τη δοκιμασία των[α] παρόχων υπηρεσιών; «Εισέλθετε στη βασιλεία! Όλοι όσοι αποδέχονται αυτό το όνομα θα εισέλθουν στη βασιλεία! Όλοι θα συμμετέχουν στον Θεό!» Όταν ήρθε η δοκιμασία όσων παρείχαν υπηρεσίες, δεν φώναζες πια. Στην αρχή, όλοι φώναζαν: «Θεέ μου! Όπου κι αν με τοποθετήσεις, θα υποταχθώ στην καθοδήγησή Σου». Μόλις ανάγνωσε τα λόγια του Θεού: «Ποιος θα είναι ο Παύλος μου;» ο άνθρωπος είπε: «Είμαι πρόθυμος!» Τότε είδε τη ρήση: «Και τι γίνεται με την πίστη του Ιώβ;» Οπότε, είπε: «Είμαι πρόθυμος να αναλάβω την πίστη του Ιώβ. Θεέ μου, δοκίμασέ με, Σε παρακαλώ!» Όταν ήρθε η δοκιμασία όσων παρείχαν υπηρεσίες, κατέρρευσε αμέσως και μετά βίας μπορούσε να σταθεί και πάλι. Κατόπιν αυτού, οι ακαθαρσίες στην καρδιά του ανθρώπου μειώθηκαν σταδιακά. Δεν οφείλονται άραγε όλα αυτά στον λόγο; Έτσι, ό,τι έχεις βιώσει στο παρόν είναι τα αποτελέσματα που επιτυγχάνονται μέσω του λόγου, ακόμα μεγαλύτερα από αυτά που πέτυχε ο Ιησούς μέσω της επιτέλεσης σημείων και θαυμάτων. Η δόξα του Θεού και η εξουσία του ίδιου του Θεού που βλέπεις δεν γίνονται μόνο αντιληπτά μέσω της σταύρωσης, της θεραπείας της ασθένειας και της εκδίωξης των δαιμόνων, αλλά πολύ περισσότερο μέσω της κρίσης Του με τον λόγο. Αυτό σου δείχνει ότι δεν είναι μόνο η επιτέλεση των σημείων, η θεραπεία της ασθένειας και η εκδίωξη των δαιμόνων η εξουσία και η δύναμη του Θεού, αλλά η κρίση με τον λόγο είναι πιο ικανή να εκπροσωπήσει την εξουσία του Θεού και να αποκαλύψει την παντοδυναμία Του.
από «Το μυστήριο της ενσάρκωσης (4)» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»
Στο έργο για τη σωτηρία του ανθρώπου, έχουν έλθει εις πέρας ήδη τρία στάδια, πράγμα που σημαίνει ότι η μάχη με τον Σατανά έχει χωριστεί σε τρία στάδια, που προηγούνται της απόλυτης συντριβής του. Ωστόσο, η εσωτερική αλήθεια ολόκληρου του έργου για τη μάχη με τον Σατανά είναι ότι οι στόχοι του επιτυγχάνονται διά της χάρης προς στον άνθρωπο και της προσφοράς θυσίας για τις αμαρτίες του, διά της άφεσης των αμαρτιών του, διά της κατάκτησης και της τελείωσής του. Στην πραγματικότητα, η μάχη με τον Σατανά δεν είναι η ανάληψη των όπλων εναντίον του, αλλά η σωτηρία του ανθρώπου, η εργασία επί της ζωής του και η αλλαγή της διάθεσής του, ώστε να δύναται να γίνει μάρτυρας του Θεού. Αυτός είναι ο τρόπος συντριβής του Σατανά. Ο Σατανάς συντρίβεται διά της αλλαγής της διεφθαρμένης διάθεσης του ανθρώπου. Μόνον μετά τη συντριβή του Σατανά, δηλαδή, μετά την ολοκληρωτική διάσωση του ανθρώπου, ο ντροπιασμένος Σατανάς θα δεθεί ολοκληρωτικά και ο άνθρωπος θα σωθεί τελειωτικά. Έτσι, η ουσία της σωτηρίας του ανθρώπου είναι η μάχη με τον Σατανά και ο πόλεμος με τον Σατανά αντανακλάται πρωτίστως στη σωτηρία του ανθρώπου. Η φάση των εσχάτων ημερών, κατά την οποία επίκειται η κατάκτηση του ανθρώπου, αποτελεί το ύστατο στάδιο στη μάχη με τον Σατανά, καθώς και το έργο για την ολοκληρωτική σωτηρία του ανθρώπου από την κυριαρχία του Σατανά. Η εσωτερική έννοια της κατάκτησης του ανθρώπου είναι η επιστροφή της ενσωμάτωσης του Σατανά, του ανθρώπου που έχει διαφθαρεί από αυτόν, στον Δημιουργό μετά την κατάκτησή του, διά του οποίου θα εγκαταλείψει τον Σατανά και θα επιστρέψει εντελώς στον Θεό. Με αυτόν τον τρόπο, ο άνθρωπος θα έχει σωθεί ολοκληρωτικά. Και έτσι, το έργο της κατάκτησης είναι το ύστατο έργο στη μάχη εναντίον του Σατανά, αλλά και το τελικό στάδιο στη διαχείριση του Θεού προς χάριν της συντριβής του Σατανά. Χωρίς το έργο αυτό, η ολοκληρωτική σωτηρία του ανθρώπου θα ήταν τελικά αδύνατη, όπως και η απόλυτη συντριβή του Σατανά, και το ανθρώπινο γένος ποτέ δεν θα μπορούσε να εισέλθει στον θαυμαστό προορισμό ή να απαλλαγεί από την επιρροή του Σατανά. Κατά συνέπεια, το έργο για τη σωτηρία του ανθρώπου είναι αδύνατον να ολοκληρωθεί προτού ολοκληρωθεί η μάχη με τον Σατανά, επειδή ο πυρήνας του έργου της διαχείρισης του Θεού είναι η σωτηρία της ανθρωπότητας. Το πρώιμο ανθρώπινο είδος βρισκόταν στα χέρια του Θεού, αλλά εξαιτίας του πειρασμού και της διαφθοράς από τον Σατανά, ο άνθρωπος έγινε σκλάβος του και περιέπεσε στα δικά του χέρια. Έτσι, στο έργο της διαχείρισης του Θεού, ο Σατανάς κατέστη αντικείμενο προς συντριβή. Επειδή ο Σατανάς κατέλαβε τον άνθρωπο, ο οποίος αποτελεί την παρακαταθήκη ολόκληρης της διαχείρισης του Θεού, αν πρόκειται να σωθεί ο άνθρωπος, τότε πρέπει να αρπαχθεί εκ νέου από τα χέρια του Σατανά, πράγμα που σημαίνει ότι πρέπει να ανακτηθεί μετά την αιχμαλωσία του από αυτόν. Η συντριβή του Σατανά επέρχεται διά των αλλαγών στην παλιά διάθεση του ανθρώπου, που αποκαθιστούν την πρωταρχική λογική του και, κατ’ αυτόν τον τρόπο, ο άνθρωπος που κρατείται αιχμάλωτος, είναι δυνατόν να αρπαχθεί εκ νέου από τα χέρια του Σατανά. Με την απελευθέρωση του ανθρώπου από την επιρροή και τα δεσμά του Σατανά, θα επέλθει και η ανάκτησή του· ο Σατανάς θα εξευτελιστεί και, τέλος, θα συντριβεί. Και επειδή ο άνθρωπος ελευθερώθηκε από τη σκοτεινή επιρροή του Σατανά, θα καταστεί λάφυρο μάχης, ενώ ο Σατανάς θα γίνει το αντικείμενο προς τιμωρία μετά το πέρας της μάχης αυτής, έπειτα από την οποία, το έργο για τη σωτηρία της ανθρωπότητας θα έχει ολοκληρωθεί εν τω συνόλω του.
από «Αποκαθιστώντας την κανονική ζωή του ανθρώπου και οδηγώντας τον σε έναν θαυμαστό προορισμό» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου