Ύμνος των λόγων του Θεού Η θλίψη της διεφθαρμένης ανθρωπότητας
I
Περπατώντας με τον Θεό, ποιος ξέρει πως στα πάντα βασιλεύει, τη μοίρα όλων των πλασμάτων ενορχηστρώνει, καθοδηγεί; Δεν το συνειδητοποιούν, δεν είν' οι οδοί Του ασαφείς ούτε το σχέδιό Του δεν έγινε. Μα o νούς κι η καρδιά τους, ειν' μακριά απ’ τον Θεό. Τον Θεό ακολουθούν, μα ενώ το αγνοούν είναι του Σατανά υπηρέτες. Δεν ψάχνουν την εμφάνιση, τα βήματά Του. Τη φροντίδα Του δεν επιθυμούν. Μα αφήνονται στα χέρια τα κακά, υπακούν σ' εγκόσμια δόγματα. Η καρδιά τους, το πνεύμα τους, λεία του Σατανά, σαν τροφή που τον συντηρεί. Η τροφή που τον συντηρεί.
