Έργο και είσοδος (4)

Αν ο άνθρωπος μπορούσε να εισέλθει πραγματικά σε σύμπνοια με το έργο του Αγίου Πνεύματος, η ζωή του γρήγορα θα αναπτυσσόταν σαν ένας βλαστός μπαμπού μετά από μια ανοιξιάτικη βροχή. Κρίνοντας από το σημερινό ανάστημα των περισσότερων ανθρώπων, κανένας δεν δίνει καμία σημασία στη ζωή. Αντιθέτως, οι άνθρωποι δίνουν σημασία σε ορισμένα επουσιώδη επιφανειακά ζητήματα.
Ή τρέχουν πέρα δώθε και εργάζονται άσκοπα και στην τύχη, χωρίς να εστιάζουν, μη γνωρίζοντας προς ποια κατεύθυνση να πάνε και, πολύ λιγότερο, για ποιον. Απλώς «κρύβονται ταπεινά». Η αλήθεια είναι ότι πολύ λίγοι από εσάς γνωρίζουν τις προθέσεις του Θεού για τις έσχατες ημέρες. Σχεδόν κανένας από εσάς δεν γνωρίζει το αποτύπωμα του Θεού, ενώ ακόμα λιγότεροι γνωρίζουν ποιο θα είναι το υπέρτατο επίτευγμα του Θεού. Ωστόσο, οι πάντες, με όλη τους τη δύναμη της θέλησης, αποδέχονται πειθάρχηση και αντιμετώπιση από άλλους, σαν να προετοιμάζονται[1] και να περιμένουν να έρθει η ημέρα που θα τα έχουν επιτέλους καταφέρει και θα μπορούν να χαλαρώσουν. Δεν θα κάνω κανένα σχόλιο σχετικά με αυτά τα «θαύματα» των ανθρώπων, αλλά υπάρχει ένα σημείο που πρέπει όλοι σας να καταλάβετε. Αυτήν τη στιγμή, οι περισσότεροι άνθρωποι εξελίσσονται προς την αντικανονικότητα,[2] τα βήματα της εισόδου τους ήδη οδεύουν προς ένα αδιέξοδο.[3] Ίσως πολλοί να πιστεύουν ότι αυτό που ποθεί ο άνθρωπος είναι η Σάνγκρι-Λα, νομίζοντας ότι αυτό είναι το μέρος της ελευθερίας. Στην πραγματικότητα, όμως, δεν είναι. Ή μπορεί κάποιος να πει ότι οι άνθρωποι έχουν ήδη ξεστρατίσει. Όμως, ανεξαρτήτως από το τι κάνουν οι άνθρωποι, Εγώ εξακολουθώ να θέλω να μιλάω σχετικά με αυτό στο οποίο θα έπρεπε να εισέλθει ο άνθρωπος. Οι αρετές και οι ατέλειες του πλήθους δεν είναι το πρωταρχικό θέμα αυτής της ομιλίας. Ελπίζω ότι όλοι οι αδελφοί και οι αδελφές θα μπορέσουν να λάβουν τα λόγια Μου με σαφήνεια και ακρίβεια, και δεν θα παρανοήσουν την πρόθεσή Μου.

Ο Θεός έχει ενσαρκωθεί στην κινεζική ηπειρωτική χώρα, αυτή που οι συμπατριώτες στο Χονγκ Κονγκ και στην Ταϊβάν αποκαλούν ενδοχώρα. Όταν ο Θεός κατέβηκε από τον ουρανό στη γη, κανένας στον ουρανό και στη γη δεν το ήξερε, γι’ αυτό το πραγματικό νόημα του Θεού επιστρέφει με μυστικό τρόπο. Ζει και εργάζεται ενσαρκωμένος εδώ και πολύ καιρό, όμως κανένας δεν το ήξερε. Ακόμα και σήμερα, κανένας δεν το αναγνωρίζει. Ίσως αυτός να παραμείνει ένας αιώνιος γρίφος. Η ενσάρκωση του Θεού αυτήν τη φορά, δεν είναι κάτι που μπορεί να γνωρίσει ο οποιοσδήποτε. Όσο μεγάλης κλίμακας και πανίσχυρο κι αν είναι το έργο του Πνεύματος, ο Θεός παραμένει πάντοτε συγκροτημένος, χωρίς ποτέ να αποκαλύπτει τον εαυτό Του. Μπορεί κανείς να πει ότι αυτό το στάδιο του έργου Του είναι σαν να λαμβάνει χώρα στο ουράνιο βασίλειο. Παρόλο που είναι απολύτως εμφανές στους πάντες, κανένας δεν το αναγνωρίζει. Όταν ο Θεός ολοκληρώσει αυτό το στάδιο του έργου Του, οι πάντες θα αφυπνιστούν από το όνειρο διαρκείας τους και θα αντιστρέψουν την προηγούμενη στάση τους.[4] Θυμάμαι τον Θεό να λέει κάποτε, «Το να ενσαρκώνομαι αυτήν τη φορά είναι σαν να πέφτω στο στόμα του λύκου». Αυτό που θέλει να πει είναι ότι αυτήν τη φορά το έργο του Θεού Τον θέλει να ενσαρκώνεται και να γεννιέται στον τόπο όπου κατοικεί ο μεγάλος κόκκινος δράκος· η έλευσή του στη γη αυτήν τη φορά συνοδεύεται από ακόμα πιο ακραίους κινδύνους. Αυτό που Εκείνος αντιμετωπίζει είναι μαχαίρια, όπλα και γκλοπ· αυτό που Εκείνος αντιμετωπίζει είναι ο πειρασμός· αυτό που Εκείνος αντιμετωπίζει είναι πλήθη με δολοφονικά βλέμματα. Ριψοκινδυνεύει να σκοτωθεί ανά πάσα στιγμή. Ο Θεός έχει έρθει γεμάτος οργή. Ωστόσο, ήρθε προκειμένου να κάνει το έργο της τελείωσης, δηλαδή, να κάνει το δεύτερο μέρος του έργου Του, το οποίο συνεχίζεται μετά από το έργο της λύτρωσης. Για χάρη αυτού του σταδίου του έργου Του, ο Θεός έχει αφιερώσει μέγιστη σκέψη και φροντίδα και χρησιμοποιεί κάθε πιθανό μέσο για να αποφύγει τις επιθέσεις του πειρασμού, να κρύβεται ταπεινά και να μην επιδεικνύει ποτέ την ταυτότητά Του. Για να σώσει τον άνθρωπο από τη σταύρωση, ο Ιησούς ολοκλήρωνε μόνο το έργο της λύτρωσης, δεν έκανε έργο τελείωσης. Συνεπώς, μόνο το μισό από το έργο του Θεού γινόταν, και η ολοκλήρωση του έργου της λύτρωση αποτελούσε μόνο το μισό από ολόκληρο το σχέδιό Του. Καθώς η νέα εποχή ήταν έτοιμη να ξεκινήσει και η παλιά να υποχωρήσει, ο Πατέρας Θεός ξεκίνησε να μελετά προσεκτικά το δεύτερο μέρος του έργου Του και άρχισε να το προετοιμάζει. Μπορεί κατά το παρελθόν, να μην είχε προφητευθεί αυτή η ενσάρκωση κατά τις έσχατες ημέρες, κι αυτό έθεσε τα θεμέλια για μια αυξημένη μυστικότητα, η οποία περιβάλει αυτήν τη φορά την ενσάρκωση του Θεού. Τη χαραυγή, χωρίς κανένας να το ξέρει, ήρθε ο Θεός στη γη και άρχισε τη ζωή Του ως ενσαρκωμένος. Οι άνθρωποι δεν γνώριζαν τίποτα γι’ αυτήν τη στιγμή. Ίσως να κοιμόντουσαν όλοι τους βαθιά, ίσως πολλοί που ήταν ξύπνιοι να περίμεναν και ίσως πολλοί να προσεύχονταν αθόρυβα στον επουράνιο Θεό. Ωστόσο, απ’ όλους αυτούς τους πολλούς ανθρώπους, κανένας δεν γνώριζε ότι ο Θεός είχε ήδη φτάσει στη γη. Ο Θεός εργάζεται με αυτόν τον τρόπο, ώστε να φέρεις εις πέρας το έργο Του πιο ομαλά και να πετύχει καλύτερα αποτελέσματα, καθώς επίσης για να αποφύγει περισσότερους πειρασμούς. Όταν οι άνθρωποι ξυπνήσουν από τον ανοιξιάτικο λήθαργό τους, το έργο του Θεού θα έχει από καιρό τελειώσει κι Εκείνος θα αναχωρήσει, λήγοντας τη ζωή της περιπλάνησης και της παραμονής Του στη γη. Καθότι το έργο του Θεού απαιτεί από τον Θεό να ενεργεί και να ομιλεί προσωπικά, και καθότι δεν υπάρχει κανένας τρόπος με τον οποίον μπορεί ο άνθρωπος να βοηθήσει, ο Θεός έχει υπομείνει αφόρητο πόνο για να έρθει στη γη και να φέρει εις πέρας ο ίδιος το έργο. Ο άνθρωπος είναι ανίκανος να αναλάβει αυτός το έργο του Θεού. Έτσι, ο Θεός αντιμετώπισε κινδύνους χιλιάδες φορές μεγαλύτερους από εκείνους κατά την Εποχή της Χάριτος, προκειμένου να κατεβεί στον τόπο όπου διαμένει ο μεγάλος κόκκινος δράκος και να φέρει εις πέρας το έργο Του, να επιστρατεύσει όλη Του τη σκέψη και τη φροντίδα για να λυτρώσει αυτήν την ομάδα εξαθλιωμένων ανθρώπων, για να λυτρώσει αυτήν την ομάδα ανθρώπων που έχουν βουλιάξει μέσα σε έναν σωρό κοπριάς. Παρόλο που κανένας δεν γνωρίζει την ύπαρξη του Θεού, ο Θεός δεν προβληματίζεται, καθότι αυτό ωφελεί κατά πολύ το έργο Του. Όλοι είναι στυγερά μοχθηροί, οπότε πώς θα μπορούσε ο οποιοσδήποτε να ανεχθεί την ύπαρξη του Θεού; Γι’ αυτό ο Θεός είναι πάντοτε σιωπηλός επάνω στη γη. Ασχέτως του πόσο υπερβολικά βάναυσος είναι ο άνθρωπος, ο Θεός δεν παίρνει τίποτα κατάκαρδα κι απλώς συνεχίζει να κάνει το έργο που πρέπει να κάνει, ώστε να εκπληρώσει τη σπουδαία αποστολή που Του έχει αναθέσει ο επουράνιος Πατέρας. Ποιος από εσάς έχει αναγνωρίσει το κάλλος του Θεού; Ποιος νοιάζεται περισσότερο για το βάρος που κουβαλά ο Πατέρας Θεός, απ’ ότι ο Υιός Του; Ποιος μπορεί να κατανοήσει το θέλημα του Πατέρα Θεού; Το Πνεύμα του Πατέρα Θεού στον ουρανό συχνά προβληματίζεται, και ο Υιός Του στη γη προσεύχεται τακτικά για το θέλημα του Πατέρα Θεού, και η καρδιά Του πάει να σπάσει από την ανησυχία. Υπάρχει κανείς που να γνωρίζει την αγάπη του Πατέρα Θεού για τον Υιό Του; Υπάρχει κανείς που να γνωρίζει πόσο Του λείπει του λατρευτού Υιού ο Πατέρας Θεός; Χωρισμένοι μεταξύ ουρανού και γης, οι δυο Τους κοιτάζουν συνεχώς ο ένας τον άλλον από μακριά, πλάι-πλάι στο Πνεύμα. Ω, ανθρωπότητα! Πότε θα νοιαστείς για την καρδιά του Θεού; Πότε θα καταλάβεις την πρόθεση του Θεού; Πατέρας και Υιός εξαρτώνται πάντοτε ο ένας από τον άλλον. Γιατί να είναι λοιπόν χώρια, ο ένας επάνω στον ουρανό και ο άλλος κάτω στη γη; Ο Πατέρας αγαπά τον Υιό Του όσο κι ο Υιός αγαπά τον Πατέρα Του. Γιατί να πρέπει τότε Εκείνος να περιμένει με τέτοια λαχτάρα και να προσμένει με τόσο άγχος; Παρόλο που δεν έχουν χωριστεί για πολύ, γνωρίζει κανείς ότι ο Πατέρας λαχταρά ήδη με αγωνία τόσες ημέρες και τόσες νύχτες, και τόσο καιρό δεν βλέπει την ώρα για τη γρήγορη επιστροφή του λατρευτού του Υιού; Παρατηρεί, κάθεται σιωπηλός, περιμένει. Όλα έχουν να κάνουν με τη γρήγορη επιστροφή του λατρευτού Υιού Του. Πότε θα ξανασμίξει με τον Υιό που περιπλανιέται επάνω στη γη; Παρόλο που όταν σμίξουν θα μείνουν μαζί για όλη την αιωνιότητα, πώς μπορεί Εκείνος να υπομένει τις χιλιάδες ημέρες και νύχτες του χωρισμού, ο ένας επάνω στον ουρανό κι ο άλλος κάτω στη γη; Δεκάδες χρόνια στη γη είναι σαν χιλιάδες χρόνια στον ουρανό. Πώς θα μπορούσε ο Θεός Πατέρας να μην ανησυχεί; Όταν ο Θεός έρχεται στη γη, βιώνει τις τόσες αντιξοότητες του κόσμου των ανθρώπων, ακριβώς όπως ο άνθρωπος. Ο ίδιος ο Θεός είναι αθώος, οπότε γιατί να αφήνει τον Θεό να υπομένει τον ίδιο πόνο με τους ανθρώπους; Δεν είναι να αναρωτιέται κανείς γιατί ο Πατέρας Θεός λαχταρά τόσο επιτακτικά τον Υιό Του. Ποιος μπορεί να καταλάβει την καρδιά του Θεού; Ο Θεός δίνει τόσα στον άνθρωπο. Πώς θα μπορούσε ο άνθρωπος να ξεπληρώσει επαρκώς την καρδιά του Θεού; Από την άλλη, ο άνθρωπος δίνει πολύ λίγα στον Θεό. Πώς θα μπορούσε ο Θεός να μην ανησυχεί;

Σχεδόν κανένας από τους ανθρώπους δεν καταλαβαίνει την ανυπόμονη καρδιά του Θεού, επειδή το επίπεδο των ανθρώπων είναι πολύ χαμηλό και η πνευματική ευαισθησία τους αρκετά νωθρή, καθώς επίσης κανένας τους ούτε προσέχει ούτε δίνει σημασία σ’ αυτά που κάνει ο Θεός. Έτσι, ο Θεός εξακολουθεί να ανησυχεί για τον άνθρωπο, σαν να είναι έτοιμη η κτηνώδης φύση του να ξεσπάσει ανά πάσα στιγμή. Αυτό δείχνει, ακόμα, ότι ο ερχομός του Θεού στη γη συνοδεύεται από μεγάλους πειρασμούς. Όμως, προκειμένου να οδηγήσει στην ολοκλήρωση μια ομάδα ανθρώπων, ο Θεός, γεμάτος δόξα, μίλησε στον άνθρωπο για όλες τις προθέσεις του, χωρίς να κρύψει τίποτα. Είναι εντελώς αποφασισμένος να οδηγήσει στην ολοκλήρωση αυτήν την ομάδα ανθρώπων. Έτσι, όσες δυσκολίες και πειρασμοί κι αν έρθουν Εκείνος στρέφει αλλού το βλέμμα Του και τα αγνοεί. Μόνο ήσυχα κάνει το έργο Του, πιστεύοντας ακράδαντα ότι μία μέρα, όταν ο Θεός θα έχει αποκτήσει δόξα, ο άνθρωπος θα γνωρίσει τον Θεό, πιστεύοντας ότι όταν ο άνθρωπος θα έχει φτάσει στην ολοκλήρωση από τον Θεό, θα κατανοήσει πλήρως την καρδιά του Θεού. Αυτήν τη στιγμή, μπορεί να υπάρχουν άνθρωποι που θέτουν τον Θεό σε πειρασμούς ή Τον παρανοούν ή Τον καταδικάζουν. Ο Θεός δεν παίρνει τίποτα από αυτά κατάκαρδα. Όταν ο Θεός κατέλθει ένδοξος, όλοι οι άνθρωποι θα καταλάβουν ότι όλα όσα κάνει ο Θεός είναι για την ευημερία της ανθρωπότητας, και όλοι θα καταλάβουν ότι όλα όσα κάνει ο Θεός είναι για να μπορέσει να επιβιώσει καλύτερα η ανθρωπότητα. Η έλευση του Θεού συνοδεύεται από πειρασμούς, και ο Θεός έρχεται επίσης με μεγαλείο και οργή. Όταν ο Θεός αφήσει τον άνθρωπο, θα έχει ήδη αποκτήσει δόξα και θα φύγει εντελώς γεμάτος δόξα και χαρά για την επιστροφή. Ο Θεός που εργάζεται στη γη, δεν παίρνει τα πράγματα κατάκαρδα, ασχέτως του πόσο Τον απορρίπτουν οι άνθρωποι. Εκείνος απλώς κάνει το έργο Του. Η δημιουργία του κόσμου από τον Θεό πηγαίνει χιλιάδες χρόνια πίσω στο παρελθόν. Εκείνος ήρθε στη γη για να κάνει ένα έργο ανυπολόγιστων διαστάσεων, και έχει βιώσει πλήρως την απόρριψη και τις συκοφαντίες του κόσμου των ανθρώπων. Κανένας δεν υποδέχεται την άφιξη του Θεού· όλοι απλώς Τον αντιμετωπίζουν με ψυχρότητα. Μέσα στις κακουχίες αυτών των πολλών χιλιάδων ετών, η συμπεριφορά του ανθρώπου έχει από καιρό ραγίσει την καρδιά του Θεού. Εκείνος δεν δίνει πλέον σημασία στην παρακοή των ανθρώπων, παρά καταστρώνει ένα ξεχωριστό σχέδιο για να μεταμορφώσει και να εξαγνίσει τον άνθρωπο. Ο ενσαρκωμένος Θεός έχει υποστεί λοιδορίες, συκοφαντίες, διωγμούς, δοκιμασίες, τον πόνο της σταύρωσης, αποκλεισμό και τόσα άλλα από τον άνθρωπο. Ο Θεός τα έχει γευτεί αρκετά όλα αυτά. Ο ενσαρκωμένος Θεός έχει υποφέρει πολύ από τη δυστυχία του κόσμου των ανθρώπων. Το Πνεύμα του Πατέρα Θεού στον ουρανό, εδώ και πολύ καιρό, δεν αντέχει πλέον να αντικρίζει αυτό το αφόρητο θέαμα, έχει γύρει το κεφάλι Του προς τα πίσω, έχει κλείσει τα μάτια και περιμένει την επιστροφή του λατρευτού του Υιού. Το μόνο που Εκείνος επιθυμεί είναι όλοι οι άνθρωποι να ακούσουν και να υπακούσουν, να μπορούν να νιώθουν μεγάλη αισχύνη ενώπιον της ενσάρκωσής Του και να μην επαναστατούν εναντίον Του. Το μόνο που Εκείνος επιθυμεί είναι όλοι οι άνθρωποι να πιστέψουν ότι ο Θεός υπάρχει. Έχει εδώ και πολύ καιρό σταματήσει να θέτει μεγαλύτερες απαιτήσεις στον άνθρωπο, επειδή ο Θεός έχει πληρώσει υπερβολικά μεγάλο τίμημα, όμως ο άνθρωπος αναπαύεται ήσυχος,[5] χωρίς να νιώθει καθόλου το έργο του Θεού με την καρδιά του.

Παρόλο που τα όσα λέω σήμερα για το έργο του Θεού είναι γεμάτα με «αβάσιμα λόγια»,[6] είναι πολύ σχετικά με την είσοδο του ανθρώπου. Απλώς λέω κάποια λόγια για το έργο και μετά κάποια για την είσοδο, όμως καμία πτυχή δεν είναι επουσιώδης, και όταν συνδυάζονται, αυτές οι δύο πτυχές γίνονται ακόμα πιο ευεργετικές για τη ζωή του ανθρώπου. Αυτές οι δύο πτυχές είναι συμπληρωματικές[7] και εξαιρετικά ευεργετικές, κάνοντας τους ανθρώπους να κατανοήσουν περαιτέρω το θέλημα του Θεού και προωθώντας τη σχέση των ανθρώπων με τον Θεό. Μέσα από τη σημερινή ομιλία για το έργο, η σχέση των ανθρώπων με τον Θεό έχει βελτιωθεί κι άλλο, η αμοιβαία κατανόηση έχει βαθύνει και ο άνθρωπος μπορεί να νοιάζεται περισσότερο και να φροντίζει για τα βάρη του Θεού. Ο άνθρωπος μπορεί να νιώσει αυτό που ο Θεός νιώθει, έχει μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση για να αλλάξει από τον Θεό και αναμένει την επανεμφάνιση του Θεού. Αυτό είναι το μόνο αίτημα του Θεού σήμερα από τον άνθρωπο, δηλαδή, να βιώνει την εικόνα κάποιου που αγαπά τον Θεό, ώστε το φως της αποκρυστάλλωσης της σοφίας του Θεού να λάμψει στην εποχή του σκότους και το βίωμα του ανθρώπου να αφήσει πίσω μια λαμπρή σελίδα στο έργο του Θεού, το οποίο ακτινοβολεί για πάντα στην Ανατολή, απαιτώντας την προσοχή του κόσμου και τον θαυμασμό όλων. Αυτή είναι, σίγουρα, η καλύτερη είσοδος για εκείνους που αγαπούν τον Θεό σήμερα.

Υποσημειώσεις:

1. Το «προετοιμάζονται» λέγεται ειρωνικά.

2. Η λέξη «αντικανονικότητα» υποδεικνύει ότι η είσοδος των ανθρώπων παρεκκλίνει και οι εμπειρίες τους είναι μονόπλευρες.

3. Η λέξη «αδιέξοδο» υποδεικνύει ότι οι άνθρωποι βαδίζουν σ’ ένα μονοπάτι που είναι αντίθετο με το θέλημα του Θεού.

4. Η φράση «θα αντιστρέψουν την προηγούμενη στάση τους» αναφέρεται στο πώς αλλάζουν οι αντιλήψεις και οι απόψεις των ανθρώπων για τον Θεό, μόλις Τον γνωρίσουν.

5. Η φράση «αναπαύεται ήσυχος» υποδεικνύει ότι οι άνθρωποι δεν νοιάζονται για το έργο του Θεού και δεν το θεωρούν σημαντικό.

6. Η φράση «αβάσιμα λόγια» υποδεικνύει ότι οι άνθρωποι είναι θεμελιωδώς ανίκανοι να αντιληφθούν την πηγή των λόγων που εκφέρονται. Δεν ξέρουν τι είναι αυτό που λέγεται. Αυτή η φράση χρησιμοποιείται ειρωνικά.

7. Η λέξη «συμπληρωματικές» υποδεικνύει ότι αν οι δύο πτυχές, το «έργο» και η «είσοδος», συνδυαστούν μέσω συναναστροφής, αυτό είναι πιο ευεργετικό για τη γνώση μας σχετικά με τον Θεό.