Καθημερινά λόγια του Θεού | «Η γνώση του Θεού είναι το μονοπάτι για φόβο Θεού και αποφυγή του κακού» | Απόσπασμα 3

Καθημερινά λόγια του Θεού | «Η γνώση του Θεού είναι το μονοπάτι για φόβο Θεού και αποφυγή του κακού» | Απόσπασμα 3

Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Πολλοί άνθρωποι κρατούν τον λόγο του Θεού για να τον μελετούν καθημερινά, ακόμα και σε σημείο να θυμούνται προσεκτικά όλα τα κλασικά χωρία ως το πιο πολύτιμο απόκτημά τους, και, επιπλέον, κηρύττουν τον λόγο του Θεού παντού, εφοδιάζοντας και βοηθώντας άλλους μέσω του λόγου Του.
Πιστεύουν ότι αν κάνουν κάτι τέτοιο, είναι σαν να γίνονται μάρτυρες του Θεού, να γίνονται μάρτυρες του λόγου Του, ότι με το να κάνουν αυτό ακολουθούν την οδό Του, πιστεύουν ότι αν κάνουν κάτι τέτοιο σημαίνει ότι ζουν σύμφωνα με τον λόγο του Θεού, σημαίνει ότι φέρουν τον λόγο Του στη ζωή τους, και ότι κάνοντας κάτι τέτοιο μπορούν να λάβουν τον έπαινο του Θεού, και να σωθούν και να οδηγηθούν στην τελείωση. Αλλά, ακόμα και κηρύσσοντας τον λόγο του Θεού, δεν συμμορφώνονται ποτέ με τον λόγο του Θεού στην πράξη, ή δεν προσπαθούν να συμβαδίσουν με αυτό που αποκαλύπτει ο λόγος του Θεού. Αντίθετα, χρησιμοποιούν τον λόγο του Θεού για να κερδίσουν τη λατρεία και εμπιστοσύνη άλλων με απάτη, για να εισέλθουν στη διαχείριση μόνοι τους, και να καταχραστούν και να κλέψουν τη δόξα του Θεού. Ελπίζουν, μάταια, να χρησιμοποιήσουν την ευκαιρία που παρέχεται με τη διάδοση του λόγου του Θεού για να είναι οι διακεκριμένοι του έργου του Θεού και του επαίνου Του. Πόσα χρόνια έχουν περάσει, και όχι μόνο δεν έχουν καταφέρει αυτοί οι άνθρωποι να κερδίσουν τον έπαινο του Θεού ενώ κηρύττουν τον λόγο του Θεού, όχι μόνο δεν έχουν καταφέρει να ανακαλύψουν τον τρόπο με τον οποίο θα πρέπει να ακολουθήσουν τον Θεό ενώ γίνονται μάρτυρες του λόγου του Θεού, όχι μόνο δεν έχουν βοηθήσει ή εφοδιάσει τον εαυτό τους ενώ βοηθούν και εφοδιάζουν άλλους με τον λόγο του Θεού, και όχι μόνο δεν έχουν καταφέρει να γνωρίσουν τον Θεό, ή δεν έχει ξυπνήσει μέσα τους μία πραγματική ευλάβεια για τον Θεό, ενώ κάνουν όλα αυτά τα πράγματα, αλλά, αντίθετα, οι παρανοήσεις τους σχετικά με τον Θεό γίνονται βαθύτερες, και η έλλειψη εμπιστοσύνης τους προς τον Θεό ακόμα σοβαρότερη, και οι φαντασίες τους σχετικά με Αυτόν ακόμα πιο υπερβολικές. Εφοδιασμένοι και καθοδηγούμενοι από τις θεωρίες τους για τον λόγο του Θεού, εμφανίζονται σαν να είναι τελείως στο στοιχείο τους, σαν να χρησιμοποιούν τις ικανότητές τους χωρίς μεγάλη προσπάθεια, σαν να έχουν βρει τον σκοπό της ζωής τους, την αποστολή τους, και σαν να έχουν εξασφαλίσει μία νέα ζωή και να έχουν σωθεί. Με τον λόγο του Θεού να βγαίνει με τόση ευκολία από το στόμα τους, εμφανίζονται σαν να έχουν εξασφαλίσει πρόσβαση στην αλήθεια, να έχουν καταλάβει τις προθέσεις του Θεού, και να έχουν ανακαλύψει το μονοπάτι της γνώσης για τον Θεό, σαν να, ενώ κηρύττουν τον λόγο του Θεού, έρχονται συχνά πρόσωπο με πρόσωπο με τον Θεό. Επίσης, συχνά «συγκινούνται» σε σημείο που να τους πιάνουν κρίσεις θρήνου και, συχνά καθοδηγούνται από τον «Θεό», με τον λόγο του Θεού, εμφανίζονται να αντιλαμβάνονται αδιάκοπα την ειλικρινή Του φροντίδα και καλή πρόθεση και ταυτόχρονα εμφανίζονται σαν να έχουν κατανοήσει τη σωτηρία του ανθρώπου από τον Θεό και τη διαχείρισή Του, και να γνωρίζουν την ουσία Του, και να έχουν καταλάβει τη δίκαιη διάθεσή Του. Πάνω σε αυτήν τη βάση, φαίνονται να πιστεύουν ακόμα πιο σοβαρά στην ύπαρξη του Θεού, να έχουν μεγαλύτερη επίγνωση της εξυψωμένης θέσης Του και να νιώθουν ακόμα πιο βαθιά το μεγαλείο και την υπεροχή Του. Βουτηγμένοι στην επιφανειακή γνώση τους για τον λόγο του Θεού, η πίστη τους φαντάζει μεγαλύτερη, η αποφασιστικότητά τους να υπομείνουν την ταλαιπωρία πιο δυνατή και η γνώση τους για τον Θεό έχει εμβαθύνει. Αγνοούν πως, μέχρι να βιώσουν αληθινά τον λόγο του Θεού, όλη τους η γνώση και οι ιδέες τους σχετικά με Αυτόν βγαίνουν από την φαντασία και τις εικασίες τους. Η πίστη τους δεν θα άντεχε σε καμία δοκιμασία εκ μέρους του Θεού, η αποκαλούμενη πνευματικότητα και το ανάστημά τους δεν θα άντεχε κάτω από τη δοκιμασία ή την επιθεώρησή του Θεού, η αποφασιστικότητά τους δεν είναι παρά ένα κάστρο χτισμένο στην άμμο, και η αποκαλούμενη γνώση του Θεού δεν είναι παρά ένα αποκύημα της φαντασίας τους. Στην πραγματικότητα, αυτοί οι άνθρωποι, που έχουν, κατά κάποιον τρόπο, καταβάλλει πολλή προσπάθεια πάνω στον λόγο του Θεού, δεν έχουν καταλάβει ποτέ τι είναι πραγματική πίστη, τι είναι πραγματική υποταγή, τι είναι πραγματική αγάπη ή τι είναι η πραγματική γνώση του Θεού. Παίρνουν τη θεωρία, τη φαντασία, τη γνώση, το χάρισμα, την παράδοση, τη δεισιδαιμονία, ακόμα και τις ανθρώπινες ηθικές αξίες και τις μετατρέπουν σε «επενδυτικό κεφάλαιο» και «στρατιωτικό εξοπλισμό» της πίστης στον Θεό και της επιδίωξής Του, και ακόμα τις μετατρέπουν στα θεμέλια της πίστης τους στον Θεό και της επιδίωξής Του. Ταυτόχρονα, παίρνουν αυτό το κεφάλαιο και τον εξοπλισμό και τους μετατρέπουν σε μαγικό φυλαχτό γνώσης του Θεού, για να εκπληρώσουν και να επιχειρηματολογήσουν σχετικά με την επιθεώρηση, τη δοκιμασία, την παίδευση και την κρίση του Θεού. Στο τέλος, αυτό που αποκομίζουν δεν αποτελείται παρά μόνο από συμπεράσματα σχετικά με τον Θεό βουτηγμένα σε μία θρησκευτική χροιά, σε μια φεουδαρχική δεισιδαιμονία, και όλα αυτά είναι ρομαντικά, αλλόκοτα και αινιγματικά, και ο δικός τους τρόπος που γνωρίζουν και ορίζουν τον Θεό είναι από το ίδιο καλούπι με αυτό των ανθρώπων που πιστεύουν μόνο σε μια Δύναμη, ή στον ασπρομάλλη Γέρο που βρίσκεται στον ουρανό ενώ η πραγματικότητα, η ουσία, η διάθεση, τα υπάρχοντα και το Είναι του Θεού, και ούτω καθεξής —όλα αυτά που έχουν σχέση με τον ίδιο τον Θεό— είναι πράγματα που δεν έχουν καταφέρει να κατανοήσουν, είναι τελείως άσχετα και εκ διαμέτρου αντίθετα. Με αυτόν τον τρόπο, παρόλο που ζουν κάτω από την φροντίδα και τροφή του λόγου του Θεού, είναι ωστόσο ανίκανοι να διανύσουν αληθινά το μονοπάτι του φόβου προς τον Θεό και της αποφυγής του κακού. Ο αληθινός λόγος γι’ αυτό είναι επειδή δεν έχουν εξοικειωθεί ποτέ με τον Θεό, και ούτε έχουν πραγματική επαφή ή επικοινωνία με Αυτόν, κι έτσι είναι αδύνατον γι’ αυτούς να φτάσουν σε αμοιβαία κατανόηση με τον Θεό, ή να αφυπνίσουν την πραγματική πίστη μέσα τους, να επιδιώξουν ή να λατρέψουν τον Θεό. Έτσι θα πρέπει να τηρούν τον λόγο του Θεού —αυτή η προοπτική και συμπεριφορά τούς έχει καταδικάσει να γυρνούν με άδεια χέρια από τις προσπάθειές τους, τους έχει καταδικάσει να μην είναι ποτέ ικανοί σε όλη την αιωνιότητα να διασχίσουν το μονοπάτι του φόβου προς τον Θεό και της αποφυγής του κακού. Εκεί που στοχεύουν και η κατεύθυνση την οποία παίρνουν δηλώνει πως είναι εχθροί του Θεού στην αιωνιότητα, και πως μέσα στην αιωνιότητα δεν θα λάβουν ποτέ την λύτρωση».

Απόσπασμα από το κεφάλαιο «Η γνώση του Θεού είναι το μονοπάτι για φόβο Θεού και αποφυγή του κακού»

Επιστροφή στην αρχική