Ι. Οι αλήθειες αναφορικά με τον τρόπο γνώσης του Θεού

4. Πώς ο Θεός καθοδήγησε την ανθρωπότητα και παρείχε σε αυτήν, μέχρι σήμερα;

Σχετικά λόγια του Θεού:

Το έργο της διαχείρισης του Θεού ξεκίνησε με τη δημιουργία του κόσμου, κι ο άνθρωπος βρίσκεται στο επίκεντρο αυτού του έργου. Μπορεί να ειπωθεί πως η δημιουργία των πάντων από τον Θεό είναι προς χάριν του ανθρώπου. Επειδή το έργο της διαχείρισής Του διαρκεί χιλιάδες χρόνια και δεν πραγματοποιείται σε διάστημα λίγων λεπτών ή δευτερολέπτων, ή εν ριπή οφθαλμού, ή σε ένα-δυο χρόνια, Εκείνος έπρεπε να δημιουργήσει επιπλέον αναγκαία πράγματα για την επιβίωση του ανθρώπου, όπως τον ήλιο, τη σελήνη, κάθε είδους ζωντανά πλάσματα, καθώς και τροφή κι ένα περιβάλλον διαβίωσης για την ανθρωπότητα. Αυτή ήταν η αρχή της διαχείρισης του Θεού.


από «Ο άνθρωπος μπορεί να σωθεί μόνο εν μέσω της διαχείρισης του Θεού» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Τι έργο έχει κάνει ο Θεός για να κατανείμει τις φυλές; Πρώτον, προετοίμασε το ευρύτερο γεωγραφικό περιβάλλον, κατανέμοντας διάφορες τοποθεσίες για τους ανθρώπους, κι έπειτα η μια γενιά μετά την άλλη επιβίωσε εκεί. Αυτό είναι κανονισμένο —το πεδίο για την επιβίωσή τους είναι κανονισμένο. Και η ζωή τους, τι τρώνε, τι πίνουν, ο βιοπορισμός τους— ο Θεός τα κανόνισε όλα αυτά από καιρό. Και όταν ο Θεός δημιουργούσε όλα τα όντα, έκανε διαφορετικές προετοιμασίες για τους διαφορετικούς τύπους ανθρώπων: Υπάρχουν διαφορετικές συνθέσεις εδάφους, διαφορετικό κλίμα, διαφορετικά φυτά και διαφορετικά γεωγραφικά περιβάλλοντα. Τα διαφορετικά μέρη έχουν ακόμα και διαφορετικά πουλιά και θηρία, τα διαφορετικά νερά έχουν τους δικούς τους ειδικούς τύπους ψαριών και υδρόβιων προϊόντων. Ακόμα και τα είδη των εντόμων καθορίζονται από τον Θεό. [...] Οι διαφορές σε αυτές τις ποικίλες πτυχές ίσως δεν παρατηρούνται ή γίνονται αντιληπτές από τους ανθρώπους, αλλά όταν ο Θεός δημιουργούσε όλα τα πλάσματα, τα οριοθέτησε και προετοίμασε διαφορετικά γεωγραφικά περιβάλλοντα, διαφορετικά εδάφη και διαφορετικά έμβια όντα για τις διαφορετικές φυλές. Ο λόγος είναι ότι ο Θεός δημιούργησε διαφορετικούς τύπους ανθρώπων και Αυτός γνωρίζει τι χρειάζεται ο καθένας και ποιος είναι ο τρόπος ζωής τους.

από «Ο ίδιος ο Θεός, ο μοναδικός Θ'» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Ποιες είναι οι βασικές συνθήκες γι’ αυτούς τους διαφορετικούς τρόπους ζωής των ανθρώπων; Δεν χρειάζονται μια στοιχειώδη συντήρηση του περιβάλλοντος διαβίωσης; Δηλαδή, εάν έχαναν τα δάση των βουνών ή τα πουλιά και τα ζώα οι κυνηγοί, δεν θα είχαν με τι να ζήσουν πλέον. Έτσι, αν οι άνθρωποι που συντηρούνται με το κυνήγι έχαναν τα δάση στα βουνά και δεν είχαν πλέον πουλιά και ζώα, αν δεν είχαν πλέον μια πηγή για τη συντήρησή τους, τότε η κατεύθυνση την οποία θα έπαιρνε αυτό το είδος εθνότητας και το πού θα πήγαινε αυτό το είδος ανθρώπων είναι άγνωστος παράγοντας, και θα μπορούσαν ακόμα και να εξαφανιστούν. Και σε τι στηρίζονται οι κτηνοτρόφοι για τον βιοπορισμό τους; Αυτό στο οποίο πραγματικά στηρίζονται δεν είναι τα ζώα τους, αλλά το περιβάλλον στο οποίο ζουν τα ζώα τους, τα βοσκοτόπια. Αν δεν υπήρχαν βοσκοτόπια, πού θα βοσκούσαν τα ζώα τους; Τι θα έτρωγαν τα βοοειδή και τα πρόβατα; Χωρίς τα ζώα, δεν θα είχαν μέσα επιβίωσης οι νομάδες. Χωρίς πηγή βιοπορισμού, πού θα πήγαιναν αυτοί οι λαοί; Η συνέχιση της επιβίωσης θα ήταν πολύ δύσκολη. Δεν θα είχαν μέλλον. Χωρίς πηγές νερού, τα ποτάμια και οι λίμνες θα στέρευαν. Όλα αυτά τα ψάρια που στηρίζονται στο νερό για να ζήσουν, θα ζούσαν; Αυτά τα ψάρια δεν θα ζούσαν. Αυτοί οι άνθρωποι που στηρίζονται στο νερό και τα ψάρια για να ζήσουν θα συνέχιζαν να επιβιώνουν; Αν δεν είχαν τροφή, αν δεν είχαν πηγές για να συντηρηθούν, αυτοί οι λαοί δεν θα ήταν σε θέση να συνεχίσουν να επιβιώνουν. Αυτό σημαίνει, αν υπάρχει πρόβλημα με τον τρόπο ζωής ή την επιβίωσή τους, αυτές οι φυλές δεν θα συνέχιζαν πλέον, και θα μπορούσαν να εξαφανιστούν, να εξαλειφθούν από τη γη. Κι αν οι αγρότες έχαναν το έδαφος, αν δεν μπορούσαν να φυτέψουν και να πάρουν την τροφή τους από τα διάφορα φυτά, ποιο θα ήταν το αποτέλεσμα; Χωρίς τροφή, αυτοί οι άνθρωποι δεν θα πέθαιναν της πείνας; Κι αν πέθαιναν της πείνας, δεν θα εξαφανιζόταν αυτό το είδος ανθρώπων; Επομένως, αυτός είναι ο σκοπός που ο Θεός συντηρεί τα διάφορα περιβάλλοντα. Ο Θεός έχει μόνο έναν σκοπό διατηρώντας διάφορα περιβάλλοντα και οικοσυστήματα, διατηρώντας τα διάφορα όντα μέσα σε κάθε περιβάλλον. Ο σκοπός είναι να φροντίσει όλα τα είδη των ανθρώπων, να φροντίσει ανθρώπους με ζωές σε διαφορετικά γεωγραφικά περιβάλλοντα.

Αν όλα τα όντα έχαναν τους νόμους τους, δεν θα υπήρχαν πλέον. Αν χάνονταν οι νόμοι όλων των όντων, τότε τα ζωντανά όντα ανάμεσα σε όλα τα πλάσματα δεν θα ήταν σε θέση να συνεχίσουν. Οι άνθρωποι, επίσης, θα έχαναν το περιβάλλον επιβίωσής τους στο οποίο στηρίζουν την επιβίωσή τους. Αν οι άνθρωποι τα έχαναν όλα αυτά, δεν θα κατάφερναν να συνεχίσουν να ζουν και να πολλαπλασιάζονται για γενιές. Ο λόγος που οι άνθρωποι συνεχίζουν να ζουν μέχρι τώρα είναι επειδή ο Θεός έχει εφοδιάσει το ανθρώπινο γένος με όλα τα όντα για να τους φροντίσει, για να φροντίσει το ανθρώπινο γένος με διαφορετικούς τρόπους. Μόνο και μόνο επειδή ο Θεός φροντίζει τους ανθρώπους με διάφορους τρόπους, αυτοί έχουν καταφέρει να επιβιώνουν μέχρι τώρα.

από «Ο ίδιος ο Θεός, ο μοναδικός Θ'» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Ο Ιεχωβά δημιούργησε την ανθρωπότητα, τουτέστιν δημιούργησε τους προγόνους της ανθρωπότητας, την Εύα και τον Αδάμ, αλλά δεν τους χάρισε περαιτέρω διάνοια ή σοφία. Αν και ζούσαν ήδη στη γη, δεν κατανοούσαν σχεδόν τίποτα. Επομένως, το έργο του Ιεχωβά, όσον αφορά τη δημιουργία της ανθρωπότητας, είχε τελειώσει μόνο κατά το ήμισυ και δεν είχε ολοκληρωθεί ούτε κατά διάνοια. Είχε σχηματίσει μόνο ένα πρότυπο ανθρώπου από πηλό και του εμφύσησε την πνοή Του, χωρίς όμως να χαρίσει στον άνθρωπο επαρκή βούληση για να έχει φόβο Θεού. Στην αρχή, ο άνθρωπος δεν είχε πρόθεση να Τον σέβεται ή να έχει φόβο Θεού. Ο άνθρωπος ήξερε μόνο να ακούει τον λόγο Του, αλλά αγνοούσε τη βασική γνώση για τη ζωή στη γη και τους σωστούς κανόνες της ανθρώπινης ζωής. Επομένως, παρόλο που ο Ιεχωβά δημιούργησε τον άντρα και τη γυναίκα και ολοκλήρωσε το έργο των επτά ημερών, επ’ ουδενί δεν ολοκλήρωσε τη δημιουργία του ανθρώπου, γιατί ο άνθρωπος δεν ήταν παρά μόνο ένα περίβλημα και του έλειπε η πραγματικότητα του να είναι άνθρωπος. Ο άνθρωπος γνώριζε μόνο ότι ο Ιεχωβά είχε δημιουργήσει την ανθρωπότητα, αλλά δεν είχε την παραμικρή ιδέα για το πώς έπρεπε να τηρεί τον λόγο ή τους νόμους του Ιεχωβά. Συνεπώς, μετά τη δημιουργία της ανθρωπότητας, το έργο του Ιεχωβά δεν είχε τελειώσει ούτε κατά διάνοια. Έπρεπε ακόμα να καθοδηγήσει πλήρως τους ανθρώπους να έρθουν ενώπιόν Του, έτσι ώστε να μπορούν να ζουν μαζί στη γη και να έχουν φόβο Θεού, έτσι ώστε να είναι ίσως σε θέση, με την καθοδήγησή Του, να εισέλθουν στον σωστό δρόμο μιας κανονικής ανθρώπινης ζωής στη γη. Μόνο μ' αυτόν τον τρόπο ολοκληρώθηκε πλήρως το έργο που διεξήχθη κυρίως υπό το όνομα του Ιεχωβά. Δηλαδή, μόνο μ' αυτόν τον τρόπο ήρθε εις πέρας το έργο της δημιουργίας του κόσμου από τον Ιεχωβά. Έτσι λοιπόν, έχοντας δημιουργήσει την ανθρωπότητα, έπρεπε να καθοδηγήσει τη ζωή των ανθρώπων στη γη για αρκετές χιλιάδες χρόνια, ώστε να μπορέσουν οι άνθρωποι να τηρούν τα διατάγματα και τους νόμους Του και να συμμετέχουν σε όλες τις δραστηριότητες μιας κανονικής ανθρώπινης ζωής στη γη. Μόνο τότε ολοκληρώθηκε πλήρως το έργο του Ιεχωβά.

από «Το όραμα του έργου του Θεού (3)» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Μετά το έργο του Ιεχωβά στην εποχή του Νόμου, ο Θεός ξεκίνησε το νέο Του έργο του δεύτερου σταδίου: το να λάβει σάρκα –να ενσαρκωθεί ως άνθρωπος για δέκα, είκοσι χρόνια– και το να μιλά και να εκτελεί το έργο Του ανάμεσα σε πιστούς. Όμως, χωρίς καμία εξαίρεση, κανείς δεν ήξερε και μόνο ένας μικρός αριθμός ανθρώπων αναγνώρισε πως Εκείνος ήταν ο Θεός ενσαρκωμένος αφού ο Κύριος Ιησούς καρφώθηκε στον σταυρό και αναστήθηκε. […] Με το που ολοκληρώθηκε το δεύτερο στάδιο του έργου του Θεού – μετά τη Σταύρωση – επετεύχθη το έργο του Θεού περί της ανάκτησης του ανθρώπου από την αμαρτία (δηλαδή, την ανάκτηση του ανθρώπου από τα χέρια του Σατανά). Κι έτσι, από εκείνη τη στιγμή κι ύστερα, η ανθρωπότητα έπρεπε μόνο να δεχτεί τον Κύριο Ιησού ως Σωτήρα, ώστε να συγχωρεθούν οι αμαρτίες της. Θεωρητικά, οι αμαρτίες του ανθρώπου δεν ήταν πια εμπόδιο για να επιτύχει σωτηρία και να έλθει ενώπιον του Θεού, και δεν αποτελούσαν πια το μέσο πίεσης με το οποίο κατηγορούσε ο Σατανάς τον άνθρωπο. Αυτό συνέβη γιατί ο ίδιος ο Θεός είχε κάνει αληθινό έργο, είχε γίνει κατά την ομοιότητα και την πρόγευση της αμαρτωλής σάρκας, και ο ίδιος ο Θεός ήταν η προσφορά περί αμαρτίας. Μ’ αυτόν τον τρόπο, ο άνθρωπος κατέβηκε από τον σταυρό, έχοντας λυτρωθεί και σωθεί χάρη στη σάρκα του Θεού, την ομοιότητα αυτής της αμαρτωλής σάρκας. Κι έτσι, αφού αιχμαλωτίστηκε από τον Σατανά, ο άνθρωπος ήρθε ένα βήμα πιο κοντά στο να αποδεχτεί τη σωτηρία ενώπιον του Θεού. Φυσικά, αυτό το στάδιο του έργου ήταν η διαχείριση του Θεού, η οποία βρισκόταν ένα βήμα μπροστά από την Εποχή του Νόμου και σε βαθύτερο επίπεδο από την εποχή του Νόμου.

[…]

Και στη συνέχεια ήρθε η Εποχή της Βασιλείας, η οποία είναι ένα πιο πρακτικό στάδιο του έργου, κι όμως το πιο δύσκολο να αποδεχτεί ο άνθρωπος. Αυτό συμβαίνει γιατί όσο πιο κοντά έρχεται ο άνθρωπος στον Θεό, τόσο περισσότερο τον πλησιάζει η ράβδος του Θεού και τόσο πιο καθαρά διαφαίνεται το πρόσωπο του Θεού μπροστά στον άνθρωπο. Μετά τη λύτρωση της ανθρωπότητας, ο άνθρωπος επιστρέφει επίσημα στην οικογένεια του Θεού. Ο άνθρωπος πίστευε πως τώρα είχε έρθει η ώρα της απόλαυσης, όμως υπόκειται σε ολομέτωπη επίθεση από τον Θεό, που όμοιά της δεν έχει προβλέψει ποτέ κανείς. Όπως αποδεικνύεται, αυτό είναι ένα βάπτισμα το οποίο πρέπει να «απολαύσει» ο λαός του Θεού. Υπό μια τέτοια μεταχείριση, οι άνθρωποι δεν έχουν άλλη επιλογή παρά να σταματήσουν και να αναλογιστούν, είμαι το αρνί, χαμένος για πολλά χρόνια, για τον οποίο ο Θεός ξόδεψε τόσα για να αγοράσει ξανά, άρα γιατί ο Θεός μού φέρεται έτσι; Είναι ο τρόπος του Θεού να γελά μαζί μου και να με αποκαλύπτει; ... Αφού έχουν περάσει χρόνια, ο άνθρωπος έχει φθαρεί, έχοντας βιώσει τις κακουχίες του ραφιναρίσματος και του παιδέματος. Παρόλο που ο άνθρωπος έχει χάσει τη «δόξα» και τον «ρομαντισμό» των περασμένων καιρών, ασυνείδητα έχει καταλάβει την αλήθεια του να είναι άνθρωπος κι έχει εκτιμήσει τα χρόνια που αφιέρωσε ο Θεός στη σωτηρία της ανθρωπότητας. Ο άνθρωπος αρχίζει σιγά-σιγά να απεχθάνεται την ίδια του τη βαρβαρότητα. Αρχίζει να μισεί το πόσο άγριος είναι, και όλες τις παρανοήσεις προς τον Θεό και τις παράλογες απαιτήσεις που έχει διατυπώσει σ’ Εκείνον. Ο χρόνος δεν μπορεί να γυρίσει πίσω· τα περασμένα γεγονότα γίνονται οι θλιβερές αναμνήσεις του ανθρώπου, και τα λόγια κι η αγάπη του Θεού γίνονται η κινητήρια δύναμη στη νέα ζωή του ανθρώπου. Οι πληγές του ανθρώπου επουλώνονται μέρα με τη μέρα, η δύναμή του επιστρέφει κι εκείνος στέκεται όρθιος και κοιτά το πρόσωπο του Παντοδύναμου … μόνο για να ανακαλύψει πως Εκείνος ήταν πάντοτε στο πλευρό μου, και πως το χαμόγελό Του και η όμορφη όψη Του παραμένουν τόσο εμψυχωτικά. Η καρδιά Του εξακολουθεί να νοιάζεται για την ανθρωπότητα που Εκείνος δημιούργησε, και τα χέρια Του παραμένουν το ίδιο ζεστά και ισχυρά όπως ήταν στην αρχή. Είναι σαν να επέστρεψε ο άνθρωπος στον Κήπο της Εδέμ, μονάχα που, αυτήν τη φορά, δεν ακούει πια τα ξελογιάσματα του φιδιού, δεν απομακρύνεται πια από το πρόσωπο του Ιεχωβά. Ο άνθρωπος γονατίζει ενώπιον του Θεού, κοιτάζει ψηλά το χαμογελαστό πρόσωπο του Θεού και προσφέρει την πολυτιμότερη θυσία του – Ω! Κύριέ μου, Θεέ μου!

από «Ο άνθρωπος μπορεί να σωθεί μόνο εν μέσω της διαχείρισης του Θεού» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Από την ύπαρξη κιόλας της διαχείρισης του Θεού, Εκείνος ήταν πάντα πλήρως αφιερωμένος στην επιτέλεση του έργου Του. Παρά το γεγονός ότι καλύπτει το πρόσωπό Του από αυτούς, βρισκόταν πάντα στο πλευρό του ανθρώπου, εργαζόμενος πάνω του, εκφράζοντας τη διάθεσή Του, καθοδηγώντας ολόκληρη την ανθρωπότητα με την ουσία Του, και επιτελώντας το έργο Του πάνω σε κάθε άνθρωπο ξεχωριστά μέσω της δύναμής Του, της σοφίας και της εξουσίας Του, ξεκινώντας, έτσι, την Εποχή του Νόμου, την Εποχή της Χάριτος και, τώρα, την Εποχή της Βασιλείας. Αν και ο Θεός κρύβει το πρόσωπό Του από τον άνθρωπο, η διάθεσή Του, η ύπαρξη και τα υπάρχοντά Του, και το θέλημά Του προς την ανθρωπότητα, αποκαλύπτονται ανεπιφύλακτα στον άνθρωπο, προκειμένου να δει και να βιώσει. Με άλλα λόγια, αν και τα ανθρώπινα όντα δεν μπορούν να δουν ούτε να αγγίξουν τον Θεό, η διάθεση και η ουσία του Θεού, με τις οποίες έχει έρθει σε επαφή το ανθρώπινο γένος, αποτελούν απολύτως εκφράσεις του ίδιου του Θεού. Έτσι δεν είναι; Ανεξάρτητα από το με ποια μέθοδο ή από ποια γωνία επιτελεί ο Θεός το έργο Του, αντιμετωπίζει πάντα τους ανθρώπους με την πραγματική Του ταυτότητα, πράττοντας ό,τι πρέπει να πράξει και λέγοντας ό,τι πρέπει να πει. Από όποια θέση και αν μιλά ο Θεός – θα μπορούσε να στέκεται στον τρίτο ουρανό ή να είναι ενσαρκωμένος ή ακόμα και ως συνηθισμένος άνθρωπος – πάντα μιλά στον άνθρωπο με όλη Του την καρδιά και όλο το μυαλό Του, χωρίς καμία εξαπάτηση ή απόκρυψη. Όταν επιτελεί το έργο Του, ο Θεός εκφράζει τον λόγο και τη διάθεσή Του, και εκφράζει αυτό που έχει και είναι, χωρίς καμία απολύτως επιφύλαξη. Καθοδηγεί την ανθρωπότητα με τη ζωή Του, το Είναι Του και τα υπάρχοντά Του.

από «Το έργο του Θεού, η διάθεση του Θεού και ο ίδιος ο Θεός Α'» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Όταν ο Θεός ξεκινά το έργο επάνω σε κάποιον, όταν επιλέγει κάποιον, δεν το προκηρύσσει σε κανέναν, ούτε το προκηρύσσει στον Σατανά, πόσο μάλλον κάνει οποιεσδήποτε μεγάλες κινήσεις. Πολύ αθόρυβα, πολύ φυσιολογικά κάνει απλώς ό,τι είναι απαραίτητο. Πρώτα, επιλέγει μια οικογένεια για εσένα. Το υπόβαθρο της οικογένειάς σου, ποιοι είναι οι γονείς σου, ποιοι ήταν οι πρόγονοί σου, όλα αυτά ήταν ήδη αποφασισμένα από τον Θεό. Με άλλα λόγια, αυτές δεν ήταν αποφάσεις της στιγμής που πήρε ο Θεός, αλλά πρόκειται για ένα έργο το οποίο είχε ξεκινήσει πριν από πολύ καιρό. Μόλις ο Θεός επιλέξει μια οικογένεια για εσένα, επιλέγει και την ημερομηνία που θα γεννηθείς. Επί του παρόντος, ο Θεός παρακολουθεί όταν γεννιέσαι κλαίγοντας σε αυτόν τον κόσμο, παρακολουθεί τη γέννα σου, παρακολουθεί καθώς εκστομίζεις τα πρώτα σου λόγια, παρακολουθεί όταν παραπατάς και κάνεις τα πρώτα σου βήματα, όταν μαθαίνεις να περπατάς. Πρώτα κάνεις ένα βήμα και μετά ακολουθεί ένα δεύτερο... τώρα μπορείς να τρέξεις, τώρα μπορείς να πηδήξεις, τώρα μπορείς να μιλήσεις, τώρα μπορείς να εκφράσεις τα αισθήματά σου. Καθώς ο άνθρωπος μεγαλώνει, το βλέμμα του Σατανά είναι εστιασμένο επάνω σε κάθε άνθρωπο, ακριβώς όπως η τίγρη παραμονεύει τη λεία της. Όμως, όταν ο Θεός φέρει εις πέρας το έργο Του, δεν υπόκειται σε κανενός είδος περιορισμό, είτε αυτός προέρχεται από ανθρώπους, γεγονότα ή πράγματα, είτε από τον χώρο ή τον χρόνο. Κάνει αυτό που θα έπρεπε να κάνει και κάνει αυτό που πρέπει. Ενόσω μεγαλώνεις, ενδέχεται να έρθεις αντιμέτωπος με πολλά πράγματα που δεν σου αρέσουν, να αντιμετωπίσεις ασθένειες και απογοητεύσεις. Αλλά καθώς θα διαβαίνεις αυτόν τον δρόμο, η ζωή σου και το μέλλον σου θα βρίσκονται αυστηρά υπό τη φροντίδα του Θεού. Ο Θεός σου δίνει μια γνήσια εγγύηση που θα ισχύει για όλη σου τη ζωή, επειδή Αυτός βρίσκεται ακριβώς εκεί, στο πλάι σου, σε φυλάει και σε προσέχει. Εσύ μεγαλώνεις, χωρίς να το γνωρίζεις αυτό. Αρχίζεις να έρχεσαι σε επαφή με νέα πράγματα και ξεκινάς να μαθαίνεις αυτόν τον κόσμο και την ανθρωπότητα. Τα πάντα είναι φρέσκα και καινούργια σ’ εσένα. Σου αρέσει να κάνεις αυτό που σου αρέσει. Ζεις μέσα στην δική σου ανθρώπινη φύση, ζεις μέσα στον δικό σου χώρο διαβίωσης και δεν έχει την παραμικρή ιδέα σχετικά με την ύπαρξη του Θεού. Όμως, ο Θεός παρακολουθεί κάθε σου βήμα καθώς μεγαλώνεις, και σε παρακολουθεί καθώς κάνεις δρασκελιές προς τα εμπρός. Ακόμα κι όταν αποκτάς γνώση ή σπουδάζεις την επιστήμη, ο Θεός δεν έχει φύγει από το πλάι σου ούτε για μία στιγμή. Είσαι απλώς το ίδιο όπως όλοι, στην πορεία της μάθησης και της επαφής με τον κόσμο έχεις καθιερώσει τα δικά σου ιδανικά, έχεις τα δικά σου χόμπι, τα δικά σου ενδιαφέροντα, και τρέφεις τις δικές σου μεγαλόπνοες φιλοδοξίες. Συχνά σκέφτεσαι σοβαρά το μέλλον σου, συχνά σκιαγραφείς το πώς θα έπρεπε να μοιάζει το μέλλον σου. Ωστόσο, ό,τι κι αν συμβεί στην πορεία, ο Θεός βλέπει τα πάντα με καθαρή ματιά. Μπορεί εσύ ο ίδιος να έχεις ξεχάσει το παρελθόν σου, όμως για τον Θεό, δεν υπάρχει κανένας που να μπορεί να σε καταλάβει καλύτερα από Αυτόν. Ζεις, μεγαλώνεις, ωριμάζεις υπό το βλέμμα του Θεού. [ ] Από τη στιγμή της γέννησής σας μέχρι σήμερα, ο Θεός έχει κάνει πολύ έργο επάνω σας, αλλά δεν σας δίνει λεπτομερή αναφορά για τα όσα έχει κάνει. Ο Θεός δεν σας επέτρεπε να γνωρίζετε και δεν σας το είπε. Ωστόσο, για τον άνθρωπο, οτιδήποτε κάνει Εκείνος είναι σημαντικό. Για τον Θεό, είναι κάτι που πρέπει να κάνει. Μέσα στην καρδιά Του υπάρχει κάτι σημαντικό που πρέπει να κάνει, το οποίο υπερβαίνει κατά πολύ οποιοδήποτε από αυτά τα πράγματα. Αυτό είναι ότι από τη στιγμή της γέννησης ενός ανθρώπου μέχρι σήμερα, ο Θεός πρέπει να εγγυηθεί την ασφάλειά τους. Αφότου ακούσετε αυτά τα λόγια, μπορεί να νιώσετε ότι δεν καταλαβαίνετε πλήρως, λέγοντας «είναι τόσο σημαντική αυτή η ασφάλεια;» Ποια είναι, λοιπόν, η κυριολεκτική έννοια της «ασφάλειας»; Ίσως την εκλαμβάνετε ότι σημαίνει ειρήνη ή ίσως την εκλαμβάνετε ότι σημαίνει να μη βιώνετε ποτέ οποιαδήποτε συμφορά ή καταστροφή ή να ζείτε καλά, να έχετε μια κανονική ζωή. Όμως, μέσα στις καρδιές σας, πρέπει να γνωρίζετε ότι δεν είναι τόσο απλό. Άρα, τι στο καλό είναι αυτό το πράγμα για το οποίο μιλάω, αυτό το οποίο πρέπει να κάνει ο Θεός; Τι σημαίνει η ασφάλεια για τον Θεό; Είναι πραγματικά μια εγγύηση για την ασφάλειά σας; Όχι. Οπότε, τι είναι αυτό που κάνει ο Θεός; Αυτή η ασφάλεια σημαίνει ότι δεν θα σε κατασπαράξει ο Σατανάς. Είναι σημαντικό αυτό; Το ότι δεν θα σε κατασπαράξει ο Σατανάς αφορά την ασφάλειά σου ή όχι; Αυτό αφορά την προσωπική σου ασφάλεια και δεν υπάρχει τίποτα πιο σημαντικό. Από τη στιγμή που θα σε κατασπαράξει ο Σατανάς, ούτε η ψυχή ούτε η σάρκα σου θα ανήκουν πλέον στον Θεό. Ο Θεός δεν θα σε σώσει πια. Ο Θεός εγκαταλείπει τέτοιες ψυχές και εγκαταλείπει τέτοιους ανθρώπους. Οπότε, αυτό που λέω είναι ότι το πιο σημαντικό πράγμα που έχει να κάνει ο Θεός είναι να εγγυηθεί την ασφάλειά σου, να εγγυηθεί ότι δεν θα σε κατασπαράξει ο Σατανάς. Αυτό είναι αρκετά σημαντικό, έτσι δεν είναι; Συνεπώς, γιατί δεν μπορείτε να απαντήσετε; Φαίνεται ότι δεν μπορείτε να νιώσετε την απέραντη καλοσύνη του Θεού!

Ο Θεός κάνει πολλά περισσότερα, εκτός από το να εγγυάται την ασφάλεια των ανθρώπων, να εγγυάται ότι δεν θα κατασπαραχτούν από τον Σατανά. Κάνει, επίσης, πολύ έργο προετοιμασίας, ώστε να επιλέξει κάποιους και να τους σώσει. Κατά πρώτον, τι είδους χαρακτήρα έχεις, σε τι είδους οικογένεια θα γεννηθείς, ποιοι είναι οι γονείς σου, πόσα αδέλφια έχεις, και ποια είναι η θέση, η οικονομική κατάστασή και οι συνθήκες της οικογένειάς στην οποία γεννήθηκες —όλα αυτά τα διευθετεί για εσένα επιμελώς ο Θεός. […] Κοιτώντας από έξω, φαίνεται ότι ο Θεός δεν έχει κάνει τίποτα το συνταρακτικό για τον άνθρωπο. Απλώς κάνει τα πάντα μυστικά, ταπεινά και αθόρυβα. Όμως στην πραγματικότητα, όλα όσα κάνει ο Θεός τα κάνει για να θέσει τα θεμέλια για τη σωτηρία σου, να προετοιμάσει το έδαφος και να προετοιμάσει όλες τις απαραίτητες συνθήκες για τη σωτηρία σου. Αμέσως και στην καθορισμένη ώρα για τον καθένα, ο Θεός φέρνει τους ανθρώπους ενώπιόν Του. Όταν έρθει η ώρα να ακούσεις τη φωνή του Θεού, τότε θα είναι η ώρα που θα παρουσιαστείς ενώπιόν Του. Τη στιγμή που θα συμβεί αυτό, κάποιοι θα έχουν ήδη γίνει οι ίδιοι γονείς, ενώ άλλοι θα είναι απλώς τα παιδιά κάποιων. Με άλλα λόγια, κάποιοι θα έχουν παντρευτεί και θα έχουν κάνει παιδιά, ενώ κάποιοι θα είναι ακόμα ελεύθεροι, δεν θα έχουν ξεκινήσει τη δική τους οικογένεια. Ασχέτως, όμως, της κατάστασης στην οποία θα βρίσκεται ο καθένας, ο Θεός έχει ήδη καθορίσει τη στιγμή που θα επιλεχτείς, όταν το ευαγγέλιο και τα λόγια Του θα φτάσουν σ’ εσένα. Ο Θεός έχει καθορίσει τις συνθήκες, έχει αποφασίσει για ένα συγκεκριμένο πρόσωπο ή ένα συγκεκριμένο πλαίσιο, μέσα από το οποίο θα φτάσει σ’ εσένα το ευαγγέλιο, ώστε να μπορέσεις να ακούσεις τα λόγια του Θεού. Ο Θεός έχει ήδη ετοιμάσει για εσένα όλες τις απαραίτητες συνθήκες ώστε, εν αγνοία σου, να παρουσιαστείς ενώπιόν Του και να επιστρέψεις στην οικογένεια του Θεού. Επίσης εν αγνοία σου, ακολουθείς τον Θεό και εισέρχεσαι στο έργο που πραγματοποιεί βήμα προς βήμα, εισέρχεσαι στην οδό του έργου του Θεού, την οποία έχει βήμα προς βήμα ετοιμάσει για εσένα. […] Υπάρχουν διαφορετικοί λόγοι και διαφορετικοί τρόποι πίστης, αλλά όποιος και αν είναι ο λόγος που σε κάνει να πιστεύεις σε Εκείνον, όλα στην πραγματικότητα διευθετούνται και καθοδηγούνται από τον Θεό. Στην αρχή, ο Θεός χρησιμοποιεί διάφορους τρόπους για να σε επιλέξει και για να σε φέρει στην οικογένειά Του. Αυτή είναι η χάρη που ο Θεός απονέμει στον καθένα ξεχωριστά.

Τώρα, με το έργο του Θεού στις έσχατες ημέρες, Εκείνος δεν απονέμει πλέον απλώς χάρη και ευλογίες στους ανθρώπους, όπως το έκανε στην αρχή, ούτε τους καλοπιάνει για να προχωρήσουν προς τα εμπρός. Κατά τη διάρκεια αυτού του σταδίου του έργου, τι έχουν δει οι άνθρωποι από όλες τις πτυχές του έργου του Θεού που έχουν βιώσει; Έχουν δει την αγάπη του Θεού, την κρίση και την παίδευσή Του. Αυτήν τη στιγμή, ο Θεός, επιπλέον, παρέχει, στηρίζει, διαφωτίζει και καθοδηγεί τους ανθρώπους, ώστε σταδιακά να μπορέσουν να γνωρίσουν τις προθέσεις Του, τα λόγια που λέει και την αλήθεια που χαρίζει στον άνθρωπο. Όταν οι άνθρωποι είναι αδύναμοι, όταν αποκαρδιώνονται, όταν δεν έχουν πού να απευθυνθούν, ο Θεός χρησιμοποιεί τα λόγια Του για να τους παρηγορήσει, να τους συμβουλέψει και να τους ενθαρρύνει, ώστε οι άνθρωποι με το μικρό ανάστημά τους να βρούνε σταδιακά τη δύναμή τους, να σηκωθούν με θετικότητα και να γίνουν πρόθυμοι να συνεργαστούν με τον Θεό. Όταν, όμως, οι άνθρωποι δεν υπακούουν στον Θεό ή Του αντιστέκονται ή κάνουν εμφανές πόσο διεφθαρμένοι είναι οι ίδιοι, ο Θεός δεν θα δείξει κανένα έλεος όταν θα τους παιδεύει και θα τους πειθαρχεί. Στην ανοησία, την άγνοια, την αδυναμία και την ανωριμότητα των ανθρώπων, ωστόσο, ο Θεός θα δείξει ανοχή και υπομονή. Με αυτόν τον τρόπο, μέσα από όλο το έργο που επιτελεί ο Θεός για τους ανθρώπους, οι άνθρωποι σταδιακά ωριμάζουν, μεγαλώνουν και αρχίζουν να γνωρίσουν τις προθέσεις του Θεού, να γνωρίσουν ένα μέρος της αλήθειας, να γνωρίσουν ποια είναι τα θετικά και ποια τα αρνητικά πράγματα, να γνωρίσουν τι είναι το κακό και τι είναι το σκοτάδι. Ο Θεός δεν συμμορφώνει και δεν πειθαρχεί πάντοτε τον άνθρωπο, ούτε δείχνει πάντοτε ανοχή και υπομονή. Αντιθέτως, φροντίζει για τον καθένα ξεχωριστά με διαφορετικούς τρόπους, σε διαφορετικά στάδια και σύμφωνα με το ανάστημα και το επίπεδό του. Εκείνος κάνει πολλά πράγματα για τον άνθρωπο και με μεγάλο κόστος. Ο άνθρωπος δεν αντιλαμβάνεται τίποτα από αυτό το κόστος ή από τα όσα κάνει ο Θεός, ωστόσο, όλα όσα κάνει ο Θεός, στην πραγματικότητα, γίνονται για τον καθένα ξεχωριστά. Η αγάπη του Θεού είναι αληθινή: Μέσα από τη χάρη του Θεού, ο άνθρωπος αποφεύγει τη μία συμφορά μετά την άλλη, και ο Θεός δείχνει την ανοχή Του απέναντι στην αδυναμία του ανθρώπου ξανά και ξανά. Η κρίση και το παίδεμα του Θεού δίνουν τη δυνατότητα στους ανθρώπους να γνωρίσουν σταδιακά τη διαφθορά της ανθρωπότητας και τη σατανική τους ουσία. Αυτά που παρέχει ο Θεός, η διαφώτισή Του και η καθοδήγησή Του στον άνθρωπο, δίνουν τη δυνατότητα στους ανθρώπους να γνωρίζουν όλο και πιο πολύ την ουσία της αλήθειας και να γνωρίζουν συνεχώς καλύτερα τι χρειάζονται, ποιον δρόμο πρέπει να πάρουν, τον λόγο της ύπαρξής τους, την αξία και το νόημα της ζωής τους και πώς να διαβούν τον δρόμο μπροστά. Όλα όσα κάνει ο Θεός είναι αναπόσπαστα από τον έναν αρχικό σκοπό Του. Ποιος είναι, τότε, αυτός ο σκοπός; Γιατί χρησιμοποιεί ο Θεός αυτούς τους τρόπους για να φέρει εις πέρας το έργο Του επάνω στον άνθρωπο; Τι αποτελέσματα θέλει να επιτύχει; Με άλλα λόγια, τι θέλει να δει στον άνθρωπο και τι να πάρει από αυτόν; Αυτό που θέλει να δει ο Θεός είναι ότι η καρδιά του ανθρώπου μπορεί να αναζωογονηθεί. Αυτές οι οδοί που χρησιμοποιεί για να εργαστεί επάνω στον άνθρωπο αποσκοπούν να αφυπνίζουν συνεχώς την καρδιά του ανθρώπου, να αφυπνίζουν το πνεύμα του ανθρώπου, να γνωστοποιούν στον άνθρωπο από που προέρχεται, ποιος τον καθοδηγεί, τον στηρίζει, τον φροντίζει και του έχει επιτρέψει να υπάρχει μέχρι σήμερα. Αυτοί οι τρόποι αποσκοπούν να γνωστοποιήσουν στον άνθρωπο ποιος είναι ο Δημιουργός, ποιον θα πρέπει να λατρεύει, τι είδους δρόμο θα πρέπει να διαβεί, και με ποιον τρόπο θα πρέπει ο άνθρωπος να παρουσιαστεί ενώπιον του Θεού. Αυτοί οι τρόποι χρησιμοποιούνται για να αναζωογονήσουν σταδιακά την καρδιά του ανθρώπου, να τον κάνουν να γνωρίσει την καρδιά του Θεού, να κατανοήσει την καρδιά του Θεού και να αντιληφθεί πόσο πολλή έγνοια και περίσκεψη εμπεριέχει το έργο του Θεού για τη σωτηρία του ανθρώπου. Όταν έχει αναζωογονηθεί η καρδιά του ανθρώπου, ο άνθρωπος δεν θέλει πλέον να ζει τη ζωή μιας εκφυλισμένης, διεφθαρμένης διάθεσης. Αντιθέτως, επιθυμεί να επιδιώκει την αλήθεια μέσα στην ικανοποίηση του Θεού. Όταν έχει αφυπνιστεί η καρδιά του ανθρώπου, τότε μπορεί να αποχωριστεί πλήρως όλα όσα τον συνδέουν με τον Σατανά, δεν θα μπορεί πλέον να τον βλάψει ο Σατανάς, ούτε θα μπορεί πλέον να τον ελέγχει και να τον κοροϊδεύει. Αντιθέτως, ο άνθρωπος μπορεί να συνεργαστεί στο έργο του Θεού και στα λόγια Του με θετικό τρόπο, για να ικανοποιήσει την καρδιά του Θεού, ώστε να φτάσει στο σημείο να σέβεται τον Θεό και να αποφεύγει το κακό. Αυτός είναι ο αρχικός σκοπός του έργου του Θεού.

από «Ο ίδιος ο Θεός, ο μοναδικός ΣΤ'» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Έχουν περάσει αρκετές χιλιάδες χρόνια και η ανθρωπότητα ακόμα χαίρεται το φως και τον αέρα που τους δόθηκε από τον Θεό και συνεχίζουν να αναπνέουν από την ανάσα του ίδιου του Θεού, συνεχίζουν να χαίρονται τα λουλούδια, τα πουλιά, τα ψάρια και τα έντομα που δημιούργησε ο Θεός και χαίρονται όλα τα πράγματα που τους παρέχει ο Θεός. Η μέρα και η νύχτα συνεχίζουν να αντικαθιστούν η μία την άλλη. Οι τέσσερεις εποχές εναλλάσσονται ως συνήθως. Οι χήνες που πετούν στον ουρανό μεταναστεύουν τον χειμώνα και πάλι επιστρέφουν την επόμενη άνοιξη. Τα ψάρια στο νερό δεν φεύγουν από τα ποτάμια και τις λίμνες – από το σπίτι τους. Τα τζιτζίκια στη γη τραγουδούν ακατάπαυστα το καλοκαίρι, οι γρύλοι στο χορτάρι σιγομουρμουρίζουν απαλά παρέα με τον άνεμο το φθινόπωρο, οι χήνες μαζεύονται σε κοπάδια ενώ οι αετοί παραμένουν μοναχικοί. Οι αγέλες των λιονταριών συντηρούνται με το κυνήγι. Τα ελάφια δεν ξεστρατίζουν από το γρασίδι και τα λουλούδια... Κάθε είδος ζωντανού οργανισμού ανάμεσα σ’ όλα τα πράγματα αναχωρεί και επιστρέφει, και πάλι αναχωρεί και ένα εκατομμύριο αλλαγές συντελούνται στο δευτερόλεπτο – αλλά εκείνο που δεν αλλάζει είναι τα ένστικτά τους και οι νόμοι της επιβίωσης. Όλα ζουν με τη μέριμνα και τη θρέψη του Θεού και κανένας δεν μπορεί ν’ αλλάξει τα ένστικτά τους και ούτε κανείς μπορεί να τους χαλάσει τους νόμους της επιβίωσης. Παρότι η ανθρωπότητα που ζει ανάμεσα σ’ όλα τα πράγματα έχει διαφθαρεί και παραπλανηθεί από τον Σατανά, ο άνθρωπος ακόμα δεν κατάφερε να απέχει από το νερό που δημιούργησε ο Θεός και από τον αέρα που δημιούργησε ο Θεός και απ’ όλα τα πράγματα που δημιούργησε ο Θεός, και ο άνθρωπος συνεχίζει να ζει και να πολλαπλασιάζεται στον χώρο αυτόν που δημιούργησε ο Θεός. Τα ένστικτα της ανθρωπότητας δεν έχουν αλλάξει. Ο άνθρωπος συνεχίζει να εξαρτάται από τα μάτια του για να βλέπει, από τ’ αυτιά του για ν’ ακούει, από το μυαλό του για να σκέφτεται, από την καρδιά του για να καταλαβαίνει, από τα πόδια του για να περπατά, από τα χέρια του για να εργάζεται και ούτω καθεξής. Όλα τα ένστικτα που δόθηκαν από τον Θεό στον άνθρωπο για να μπορέσει να δεχθεί την προσφορά του Θεού παραμένουν απαράλλαχτα, η ικανότητα του ανθρώπου να συνεργάζεται με τον Θεό δεν έχει αλλάξει, η ικανότητα των ανθρώπων να εκπληρώνουν τα καθήκοντα ενός δημιουργημένου όντος δεν έχει αλλάξει, οι πνευματικές ανάγκες της ανθρωπότητας δεν έχουν αλλάξει, η επιθυμία της ανθρωπότητας να βρει τις ρίζες της δεν έχει αλλάξει και δεν έχει αλλάξει και η λαχτάρα της ανθρωπότητας να σωθεί από τον Δημιουργό. Αυτές είναι οι παρούσες συνθήκες των ανθρώπων, που ζουν υπό την εξουσία του Θεού και που έχουν υποστεί την ανελέητη καταστροφή του Σατανά. Παρότι η ανθρωπότητα έχει υποστεί την καταδυνάστευση του Σατανά και δεν είναι πλέον ο Αδάμ και η Εύα της αρχής της δημιουργίας, αλλά έχει πάρα πολλά πράγματα ανταγωνιστικά με τον Θεό, όπως η γνώση, η φαντασία, οι απόψεις και ούτω καθεξής, και είναι γεμάτη από τη διεφθαρμένη σατανική διάθεση, στα μάτια του Θεού η ανθρωπότητα είναι πάντοτε η ίδια ανθρωπότητα που Εκείνος δημιούργησε. Η ανθρωπότητα ακόμα κυβερνάται και ενορχηστρώνεται από τον Θεό και ζει στην πορεία που καθόρισε ο Θεός και γι’ αυτό, στα μάτια του Θεού, η ανθρωπότητα που έχει διαφθαρεί από τον Σατανά απλώς είναι καλυμμένη με βρομιά, μ’ ένα στομάχι που γουργουρίζει, είναι νωχελική, έχει μια μνήμη που δεν είναι όσο καλή ήταν κάποτε, λίγο γερασμένη – αλλά όλες οι λειτουργίες και τα ένστικτα του ανθρώπου είναι εντελώς άφθαρτα. Αυτή είναι η ανθρωπότητα που προτίθεται ο Θεός να σώσει. Μόλις αυτή η ανθρωπότητα ακούσει το κέλευσμα του Δημιουργού και τη φωνή του Δημιουργού, θα σηκωθεί και θα τρέξει να εντοπίσει την πηγή αυτής της φωνής. Μόλις αυτή η ανθρωπότητα δει τη μορφή του Δημιουργού, ο άνθρωπος θα πάψει να προσέχει οτιδήποτε άλλο και θα τα εγκαταλείψει όλα για ν’ αφοσιωθεί στον Θεό και θα προσφέρει και τη ζωή του ακόμα για Εκείνον. Όταν η καρδιά του ανθρώπου καταλάβει τον από καρδιάς λόγο του Δημιουργού, ο άνθρωπος θα απαρνηθεί τον Σατανά και θα συνταχθεί με τον Δημιουργό. Όταν ο άνθρωπος ξεπλύνει εντελώς τη βρομιά από πάνω του και για μια ακόμη φορά δεχθεί την πρόνοια και την τροφή του Θεού, τότε η μνήμη του ανθρώπου θα αποκατασταθεί και τότε ο άνθρωπος θα έχει αληθινά επιστρέψει στην κυριαρχία του Δημιουργού.

από «Ο ίδιος ο Θεός, ο μοναδικός Α'» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»