3. Η Βίβλος συντάχθηκε από τον άνθρωπο, όχι από τον Θεό· η Βίβλος δεν μπορεί να εκπροσωπεί τον Θεό
Στίχοι της Βίβλου για παραπομπή:
«Ερευνάτε τας γραφάς, διότι σεις νομίζετε ότι εν αυταίς έχετε ζωήν αιώνιον· και εκείναι είναι αι μαρτυρούσαι περί εμού· πλην δεν θέλετε να έλθητε προς εμέ, διά να έχητε ζωήν» (Ιωάν. 5:39-40).
«Εγώ είμαι η οδός και η αλήθεια και η ζωή· ουδείς έρχεται προς τον Πατέρα, ειμή δι' εμού» (Ιωάν. 14:6).
Σχετικά λόγια του Θεού:
Η Βίβλος είναι η ιστορική καταγραφή του έργου του Θεού στο Ισραήλ και καταγράφει πολλές από τις προφητείες των αρχαίων προφητών καθώς και κάποιες από τις ομιλίες του Ιεχωβά στο έργο Του εκείνον τον καιρό. Συνεπώς, όλοι θεωρούν το βιβλίο αυτό ως άγιο (διότι ο Θεός είναι άγιος και μεγάλος). Φυσικά, αυτό όλο απέρρεε από τον σεβασμό τους προς τον Ιεχωβά και την λατρεία τους στον Θεό. Οι άνθρωποι αναφέρονται σε αυτό το βιβλίο μόνο κατ’ αυτόν τον τρόπο γιατί τα πλάσματα του Θεού λατρεύουν τον Δημιουργό τους, ενώ υπάρχουν ακόμη και εκείνοι που το αποκαλούν θεϊκό βιβλίο. Στην πραγματικότητα, είναι απλώς μια ανθρώπινη καταγραφή. Δεν ονομάστηκε προσωπικά από τον Ιεχωβά, ούτε ο Ιεχωβά καθοδήγησε προσωπικά τη δημιουργία του. Με άλλα λόγια, ο συγγραφέας αυτού του βιβλίου δεν είναι ο Θεός, αλλά οι άνθρωποι. Η Αγία Γραφή είναι απλώς ο τίτλος που δόθηκε από τον άνθρωπο λόγω σεβασμού. Τον συγκεκριμένο τίτλο δεν τον αποφάσισε ο Ιεχωβά και ο Ιησούς κατόπιν συζήτησης μεταξύ Τους. Δεν είναι τίποτα παραπάνω από μια ανθρώπινη ιδέα. Διότι το βιβλίο αυτό δεν γράφτηκε από τον Ιεχωβά, πολύ λιγότερο δε, από τον Ιησού. Αντιθέτως, αποτελεί το αρχείο πλήθους αρχαίων προφητών, απόστολων και μαντών, το οποίο καταρτίστηκε από τις επόμενες γενεές σε βιβλίο αρχαίων γραφών και οι άνθρωποι το θεωρούν ιδιαίτερα ιερό, ένα βιβλίο που πιστεύουν ότι περιέχει πολλά ασύλληπτα και βαθιά μυστήρια που περιμένουν να αποκαλυφθούν από τις μελλοντικές γενιές. Λόγω αυτού, οι άνθρωποι είναι ακόμη πιο διατεθειμένοι να πιστεύουν ότι αυτό το βιβλίο είναι θεϊκό. Με την προσθήκη των Τεσσάρων Ευαγγελίων και του Βιβλίου της Αποκάλυψης, η στάση των ανθρώπων απέναντί της διαφέρει ιδιαίτερα σε σύγκριση με οποιοδήποτε άλλο βιβλίο και επομένως κανείς δεν τολμά να αναλύσει αυτό το «θεϊκό βιβλίο» — επειδή είναι πάρα πολύ «ιερό».
από «Σχετικά με τη Βίβλο (4)» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»
Πριν, ο λαός του Ισραήλ αναγίγνωσκε μόνο την Παλαιά Διαθήκη. Στην αρχή της Εποχής της Χάριτος, ούτως ειπείν, οι άνθρωποι αναγίγνωσκαν την Παλαιά Διαθήκη. Η Καινή Διαθήκη εμφανίστηκε μόλις κατά τη διάρκεια της Εποχής της Χάριτος. Η Καινή Διαθήκη δεν υπήρχε όσο εργαζόταν ο Ιησούς. Οι άνθρωποι κατέγραψαν το έργο Του μετά την ανάστασή Του και την ανάληψή Του στα ουράνια. Μόλις τότε δημιουργήθηκαν τα Τέσσερα Ευαγγέλια, πέραν των οποίων ήταν και οι επιστολές του Παύλου και του Πέτρου, καθώς και το Βιβλίο της Αποκάλυψης. Μετά την πάροδο άνω των τριακοσίων ετών αφότου ο Ιησούς ανήλθε στα ουράνια, όταν οι επόμενες γενεές αντιπαρέβαλαν τα αρχεία τους, προέκυψε η Καινή Διαθήκη. Μόνο μετά την ολοκλήρωση αυτού του έργου δημιουργήθηκε η Καινή Διαθήκη. Δεν υπήρχε προηγουμένως. Ο Θεός είχε επιτελέσει όλο αυτό το έργο, ο απόστολος Παύλος είχε επιτελέσει όλο αυτό το έργο και στη συνέχεια οι επιστολές του Παύλου και του Πέτρου από κοινού, και το μεγαλύτερο όραμα που κατέγραψε ο Ιωάννης στην Πάτμο ήταν το τελευταίο, γιατί προφήτευσε το έργο των εσχάτων ημερών. Αυτά ήταν όλα σχέδια των επόμενων γενεών, και διαφέρουν από τις ομιλίες του σήμερα. Αυτό που καταγράφεται σήμερα συνάδει με τα στάδια του έργου του Θεού. Αυτό με το οποίο οι άνθρωποι ασχολούνται σήμερα είναι το έργο που επιτέλεσε προσωπικά ο Θεός και ο λόγος που εξέφρασε ο ίδιος προσωπικά. Δεν χρειάζεται να παρέμβεις — ο λόγος που προέρχεται απευθείας από το Πνεύμα έχει οργανωθεί σταδιακά και διαφέρει από την οργάνωση των καταγραφών του ανθρώπου. Ό,τι κατέγραψαν, μπορεί να πει κανείς, το έπραξαν ανάλογα με το εκπαιδευτικό επίπεδο και το ανθρώπινο επίπεδό τους. Ό,τι κατέγραψαν ήταν οι εμπειρίες των ανθρώπων, και ο καθένας είχε τα δικά του μέσα καταγραφής και γνώσης, και κάθε καταγραφή ήταν διαφορετική. Έτσι, αν λατρεύεις τη Βίβλο ως Θεό, είσαι εξαιρετικά αδαής και ανόητος!
από «Σχετικά με τη Βίβλο (3)» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»
Εν τέλει τι είναι μεγαλύτερο: ο Θεός ή η Βίβλος; Γιατί το έργο του Θεού πρέπει να επιτελείται σύμφωνα με τη Βίβλο; Μήπως γιατί ο Θεός δεν έχει δικαίωμα να υπερβεί τη Βίβλο; Δεν μπορεί ο Θεός να απομακρυνθεί από τη Βίβλο και να επιτελέσει άλλο έργο; Γιατί ο Ιησούς και οι μαθητές Του δεν τηρούσαν το Σάββατο; Αν έπρεπε να τηρήσει το Σάββατο και να πράττει σύμφωνα με τις εντολές της Παλαιάς Διαθήκης, γιατί ο Ιησούς δεν τηρούσε το Σάββατο μετά την έλευσή Του, αλλά αντ’ αυτού έπλενε πόδια, κάλυπτε το κεφάλι, έκανε αρτοκλασία κι έπινε κρασί; Δεν απουσιάζουν όλα αυτά από τις εντολές της Παλαιάς Διαθήκης; Αν ο Ιησούς τιμούσε την Παλαιά Διαθήκη, γιατί αγνόησε αυτά τα δόγματα; Πρέπει να γνωρίζεις ποιος ήλθε πρώτος, ο Θεός ή η Βίβλος! Όντας ο Κύριος του Σαββάτου, δεν θα μπορούσε να είναι και ο Κύριος της Βίβλου;
από «Σχετικά με τη Βίβλο (1)» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»
Πολλοί άνθρωποι πιστεύουν ότι η κατανόηση και η ερμηνεία της Βίβλου ισοδυναμεί με την ανακάλυψη της αληθινής οδού — στην πραγματικότητα, όμως, είναι όντως τόσο απλό; Κανείς δεν γνωρίζει την πραγματικότητα της Βίβλου: ότι δεν είναι τίποτα παραπάνω από ένα ιστορικό αρχείο του έργου του Θεού και μια απόδειξη των δύο προηγούμενων σταδίων του έργου του Θεού και δεν σε βοηθά να κατανοήσεις καθόλου τους στόχους του έργου του Θεού. Όλοι όσοι έχουν διαβάσει τη Βίβλο γνωρίζουν ότι καταγράφει τα δύο στάδια του έργου του Θεού κατά τη διάρκεια της Εποχής του Νόμου και της Εποχής της Χάριτος. Η Παλαιά Διαθήκη εξιστορεί την ιστορία του Ισραήλ και το έργο του Ιεχωβά από τη στιγμή της δημιουργίας μέχρι το πέρας της Εποχής του Νόμου. Η Καινή Διαθήκη καταγράφει το έργο του Ιησού επί γης, το οποίο εμπεριέχεται στα Τέσσερα Ευαγγέλια, καθώς και το έργο του Παύλου. Δεν αποτελούν αυτά ιστορικά αρχεία; Η αναφορά των γεγονότων του παρελθόντος σήμερα τα καθιστά ιστορία και ανεξάρτητα από το πόσο αληθινά ή πραγματικά μπορεί να είναι, εξακολουθούν να αποτελούν ιστορία — και η ιστορία δεν μπορεί να αφορά το παρόν. Διότι ο Θεός δεν αναπολεί την ιστορία! Συνεπώς, αν κατανοείς μόνο τη Βίβλο και δεν κατανοείς τίποτα από το έργο που ο Θεός προτίθεται να επιτελέσει την σήμερον ημέρα και αν πιστεύεις στον Θεό αλλά δεν αναζητάς το έργο του Αγίου Πνεύματος, τότε δεν κατανοείς τι σημαίνει να αναζητάς τον Θεό. Εάν διαβάζεις τη Βίβλο για να μελετήσεις την ιστορία του Ισραήλ, να διερευνήσεις την ιστορία της δημιουργίας του Θεού όλων των επουράνιων και της γης, τότε δεν πιστεύεις στον Θεό. Αλλά σήμερα, από τη στιγμή που πιστεύεις στον Θεό και επιδιώκεις τη ζωή, αφού επιδιώκεις τη γνώση του Θεού και δεν επιδιώκεις νεκρές λέξεις και δόγματα ή την κατανόηση της ιστορίας, πρέπει να αναζητήσεις το σημερινό θέλημα του Θεού και να αναζητήσεις την καθοδήγηση του έργου του Αγίου Πνεύματος. Εάν ήσουν αρχαιολόγος, θα μπορούσες να διαβάσεις τη Βίβλο — αλλά δεν είσαι, είσαι ένας από εκείνους που πιστεύουν στον Θεό και καλά θα κάνεις να αναζητήσεις το σημερινό θέλημα του Θεού.
από «Σχετικά με τη Βίβλο (4)» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»
Ο Θεός ο ίδιος είναι η ζωή και η αλήθεια, και η ζωή Του και η αλήθεια συνυπάρχουν. Εκείνοι που είναι ανίκανοι να κερδίσουν την αλήθεια, δεν θα μπορέσουν ποτέ να κερδίσουν τη ζωή. Χωρίς την καθοδήγηση, την υποστήριξη και την παροχή της αλήθειας, το μόνο που θα κερδίσεις είναι γράμματα, δόγματα και, επιπλέον, τον θάνατο. Η ζωή του Θεού είναι πανταχού παρούσα, και η αλήθεια Του και η ζωή συνυπάρχουν. Εάν δεν μπορέσεις να βρεις την πηγή της αλήθειας, τότε δεν θα κερδίσεις την τροφή της ζωής. Εάν δεν μπορέσεις να κερδίσεις την παροχή της ζωής, τότε σίγουρα δεν θα έχεις την αλήθεια, κι έτσι, εκτός από φαντασιώσεις και συλλήψεις, το σύνολο του σώματός σου δεν θα είναι τίποτε άλλο παρά σάρκα, η βρωμερή σου σάρκα. Να ξέρεις ότι οι λέξεις στα βιβλία δεν συνιστούν ζωή, τα ντοκουμέντα της ιστορίας δεν μπορούν να θεωρηθούν ως η αλήθεια, και τα δόγματα του παρελθόντος δεν μπορούν να λειτουργήσουν ως περιγραφή των σημερινών λόγων του Θεού. Μόνο αυτά που εκφράζει ο Θεός όταν έρχεται στη γη και ζει ανάμεσα στους ανθρώπους είναι η αλήθεια, η ζωή, το θέλημά Του και ο τρόπος που Εκείνος δουλεύει σήμερα. Αν εφαρμόσεις τα καταγεγραμμένα λόγια του Θεού που ειπώθηκαν τα παλιά χρόνια στη σημερινή εποχή, τότε είσαι ένας αρχαιολόγος, και ο καλύτερος τρόπος για να σε περιγράψει κανείς είναι ότι είσαι ένας ειδικός της ιστορικής κληρονομιάς. Κι αυτό, γιατί πάντα πιστεύεις σε ίχνη του έργου που επιτέλεσε ο Θεός σε περασμένους καιρούς, πιστεύεις μόνο στη σκιά του Θεού που απέμεινε από τα έργα του Θεού που έκανε στους ανθρώπους στο παρελθόν, και πιστεύεις μόνο στην οδό που έδωσε ο Θεός στους πιστούς Του τα παλιά τα χρόνια. Δεν πιστεύεις στην κατεύθυνση του έργου του Θεού σήμερα, δεν πιστεύεις στη δοξασμένη έκφραση του Θεού σήμερα, και δεν πιστεύεις στην οδό της αλήθειας που εκφράζεται επί του παρόντος από τον Θεό. Κι έτσι, αναντίρρητα είσαι ένας αιθεροβάμων, εντελώς αποκομμένος από την πραγματικότητα. Εάν τώρα είσαι ακόμη κολλημένος σε λέξεις που αδυνατούν να φέρουν τη ζωή στον άνθρωπο, τότε είσαι ένα ανέλπιδο κομμάτι νεκρού ξύλου[α], γιατί είσαι υπερβολικά συντηρητικός, υπερβολικά ανυπότακτος, υπερβολικά παράλογος!
από «Μόνο ο Χριστός των εσχάτων ημερών μπορεί να δώσει στον άνθρωπο την οδό για την αιώνια ζωή» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»
Οι άνθρωποι που έχουν διαφθαρεί, όλοι ζουν στην παγίδα του Σατανά, ζουν στην σάρκα, ζουν με εγωιστικές επιθυμίες και δεν υπάρχει ούτε ένας από αυτούς που να συμβαδίζει μαζί Μου. Υπάρχουν εκείνοι που λένε ότι συμβαδίζουν μαζί Μου, όμως όλοι τους λατρεύουν ασαφή είδωλα. Αν και αναγνωρίζουν το όνομά Μου ως άγιο, βαδίζουν σε ένα μονοπάτι που οδηγεί αντίθετα σ’ Εμένα, και τα λόγια τους είναι γεμάτα αλαζονεία και αυτοπεποίθηση, επειδή, ουσιαστικά, είναι όλοι εναντίον Μου και ασύμβατοι μ’ Εμένα. Κάθε μέρα, αναζητούν ίχνη Μου στη Βίβλο και βρίσκουν «κατάλληλα» χωρία στην τύχη, τα οποία διαβάζουν ασταμάτητα και απαγγέλλουν ως γραφές. Δεν ξέρουν πώς να συμβαδίζουν μαζί Μου, δεν ξέρουν τι σημαίνει να είναι σε έχθρα μ’ Εμένα και απλώς διαβάζουν τις γραφές τυφλά. Περιορίζουν μέσα στη Βίβλο έναν ασαφή Θεό που δεν έχουν δει ποτέ και είναι ανίκανοι να δουν και τον βγάζουν έξω να τον δουν κατά τον ελεύθερο χρόνο τους. Πιστεύουν στην ύπαρξή Μου μόνο μέσα στο πλαίσιο της Βίβλου. Γι’ αυτούς, είμαι το ίδιο με τη Βίβλο. Χωρίς τη Βίβλο δεν υπάρχω Εγώ και χωρίς Εμένα δεν υπάρχει η Βίβλος. Δεν δίνουν βάση στην ύπαρξη ή τις πράξεις Μου, αλλά αντιθέτως, αφιερώνουν υπερβολική και ιδιαίτερη προσοχή σε κάθε λέξη της Γραφής και πολλοί από αυτούς πιστεύουν ακόμη ότι δεν πρέπει να κάνω τίποτα απ’ όσα θέλω να κάνω, εκτός αν προφητεύεται από τη Γραφή. Δίνουν μεγάλη σημασία στη Γραφή. Μπορεί να πει κανείς ότι αντιλαμβάνονται ως πολύ σημαντικές λέξεις και εκφράσεις, στον βαθμό που χρησιμοποιούν στίχους από τη Βίβλο για να μετρήσουν κάθε λέξη που λέω και να Με καταδικάσουν. Αυτό που αναζητούν δεν είναι η οδός της σύμπνοιας μ’ Εμένα ή η οδός να συμβαδίζουν με την αλήθεια, αλλά η οδός της σύμπνοιας με τα λόγια της Βίβλου και πιστεύουν ότι οτιδήποτε δεν συμμορφώνεται με τη Βίβλο, χωρίς εξαίρεση, δεν ανήκει στο έργο Μου. Δεν είναι, άραγε, οι άνθρωποι αυτοί οι ευσεβείς απόγονοι των Φαρισαίων; Οι Ιουδαίοι Φαρισαίοι χρησιμοποίησαν τον νόμο του Μωυσή για να καταδικάσουν τον Ιησού. Δεν αναζητούσαν τη σύμπνοια με τον Ιησού εκείνης της εποχής, αλλά ακολούθησαν επιμελώς το γράμμα του νόμου, στον βαθμό που τελικά κάρφωσαν τον αθώο Ιησού στον σταυρό, αφού Τον είχαν κατηγορήσει ότι δεν ακολουθούσε τον νόμο της Παλαιάς Διαθήκης και δεν ήταν ο Μεσσίας. Ποια ήταν η ουσία τους; Δεν ήταν, άραγε, ότι δεν αναζητούσαν την οδό της σύμπνοιας με την αλήθεια; Είχαν εμμονή με κάθε μία λέξη της Γραφής, χωρίς να δίνουν βάση στο θέλημά Μου και τα βήματα και τις μεθόδους του έργου Μου. Δεν ήταν άνθρωποι που αναζητούσαν την αλήθεια, αλλά άνθρωποι που ακολουθούσαν αυστηρά τα λόγια της Γραφής· δεν ήταν άνθρωποι που πίστευαν στον Θεό, αλλά άνθρωποι που πίστευαν στη Βίβλο. Ουσιαστικά, ήταν φύλακες της Βίβλου. Προκειμένου να διαφυλάξουν τα συμφέροντα της Βίβλου και να υποστηρίξουν την ακεραιότητα της Βίβλου και να προστατεύσουν τη φήμη της Βίβλου, έφτασαν στο σημείο να καρφώσουν τον ελεήμονα Ιησού στον σταυρό. Αυτό το έκαναν κυρίως για χάρη της υπεράσπισης της Βίβλου και για χάρη της διατήρησης του κύρους κάθε μίας λέξης της Βίβλου στις καρδιές των ανθρώπων. Έτσι, προτιμούσαν να απαρνηθούν το μέλλον τους και την προσφορά περί αμαρτίας, με το να καταδικάσουν τον Ιησού, ο οποίος δεν συμμορφώθηκε με το δόγμα της Γραφής, σε θάνατο. Δεν ήταν λακέδες της κάθε μίας λέξης της Γραφής;
Και τι συμβαίνει με τους ανθρώπους σήμερα; Ο Χριστός έχει έρθει για να απελευθερώσει την αλήθεια, αλλά θα Τον απομάκρυναν μάλλον οι άνθρωποι από ανάμεσά τους, για να κερδίσουν την είσοδό τους στον ουρανό και να λάβουν χάρη. Θα προτιμούσαν να απαρνηθούν εντελώς την έλευση της αλήθειας για να διαφυλάξουν τα συμφέροντα της Βίβλου, και θα προτιμούσαν να καρφώσουν ξανά τον Χριστό, που επέστρεψε στη σάρκα, στον σταυρό, ώστε να εξασφαλίσουν την αιώνια ύπαρξη της Βίβλου. Πώς μπορεί ο άνθρωπος να λάβει τη σωτηρία Μου, όταν η καρδιά του είναι τόσο μοχθηρή κι η φύση του τόσο ανταγωνιστική απέναντί Μου; Ζω ανάμεσα στους ανθρώπους, όμως οι άνθρωποι δεν γνωρίζουν την ύπαρξή Μου. Όταν το φως Μου λάμπει πάνω στον άνθρωπο, αυτός εξακολουθεί να έχει άγνοια της ύπαρξής Μου. Όταν εξαπολύω την οργή Μου πάνω στον άνθρωπο, αυτός αρνείται την ύπαρξή Μου με ακόμα μεγαλύτερο σθένος. Ο άνθρωπος επιδιώκει τη σύμπνοια με τις λέξεις, με τη Βίβλο, κι όμως δεν έρχεται ούτε ένα άτομο ενώπιόν Μου για να αναζητήσει την οδό της σύμπνοιας με την αλήθεια. Ο άνθρωπος Με κοιτάζει στον ουρανό και προβληματίζεται ιδιαίτερα για την ύπαρξή Μου στον ουρανό, κι όμως κανείς δεν νοιάζεται για Εμένα στη σάρκα, γιατί Εγώ που ζω μεταξύ των ανθρώπων είμαι απλώς πάρα πολύ ασήμαντος. Όσοι αναζητούν μόνο τη συμβατότητα με τα λόγια της Βίβλου και που επιδιώκουν μόνο τη σύμπνοια με έναν ασαφή Θεό, είναι ένα άθλιο θέαμα για Εμένα. Αυτό συμβαίνει γιατί αυτό που λατρεύουν είναι νεκρά λόγια κι ένας θεός που είναι σε θέση να τους δώσει ανείπωτους θησαυρούς. Αυτό που λατρεύουν είναι ένας θεός που βάζει τον εαυτό του στο έλεος του ανθρώπου και το οποίο δεν υπάρχει. Τι, λοιπόν, μπορούν να κερδίσουν τέτοιοι άνθρωποι από Εμένα; Ο άνθρωπος είναι απλώς πάρα πολύ ταπεινός για τις λέξεις. Εκείνοι που είναι εναντίον Μου, που έχουν απεριόριστες απαιτήσεις από Εμένα, που δεν έχουν αγάπη για την αλήθεια, οι οποίοι είναι ανυπότακτοι απέναντί Μου - πώς θα μπορούσαν να συμβαδίζουν μαζί Μου;
από «Θα πρέπει να αναζητήσεις την οδό της σύμπνοιας με τον Χριστό» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»
Το γεγονός που εξηγώ σε αυτό το σημείο είναι το εξής: Αυτό που είναι και αυτό που έχει ο Θεός είναι για πάντα ανεξάντλητο και απεριόριστο. Ο Θεός είναι η πηγή της ζωής και όλων των πραγμάτων. Ο Θεός δεν μπορεί να κατανοηθεί από οποιοδήποτε δημιουργημένο πλάσμα. Τέλος, πρέπει ακόμη να υπενθυμίσω σε όλους: Μην περιορίζετε τον Θεό σε βιβλία, λόγια ή σε παλιότερες ομιλίες Του ξανά. Υπάρχει μόνο μια λέξη που χαρακτηρίζει το έργο του Θεού — νέο. Δεν Του αρέσει να ακολουθεί παλιά μονοπάτια ή να επαναλαμβάνει το έργο Του και επιπροσθέτως δεν θέλει να Τον λατρεύουν οι άνθρωποι περιορίζοντάς Τον εντός ενός συγκεκριμένου πεδίου. Αυτή είναι η διάθεση του Θεού.
από τον Επίλογο του βιβλίου «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου